Eurovision 2022 - Οδηγός επιβίωσης για τον Β' ημιτελικό

Με αρκετές καλές (!) συμμετοχές, η φετινή Eurovision δείχνει να πιάνει τον σφυγμό της εποχής χωρίς να λείπουν φυσικά τα ευρω-σκουπίδια. Ακούσαμε όλα τα κομμάτια και αντιδράσαμε ανάλογα.
Μπορείτε να διαβάσετε τον σχολιασμό για τα τραγούδια που συμμετείχαν στον Α' ημιτελικό εδώ.

Β' ημιτελικός: Πέμπτη 12/5

Με σειρά εμφάνισης:

1. Φινλανδία: The Rasmus - Jezebel
Παλαίμαχο γκρουπ με αφόρητο τραγουδιστή που νιώθει dangerous λίγο πριν τη μέση ηλικία και το δείχνει με πολύ ρίμελ και βλέμματα ύαινας, σε ροκ τραγούδι που ακούγεται σαν τους Roxette να χάνουν στροφές. Τραγικό.

2. Ισραήλ: Michael Ben David - I.M. 
Gay ορατότητα, gender bender, bullying, body shame, όλα μαζί σε ένα κλαμπάτο κομμάτι με πολλά «όου», γελάκια, το απαραίτητο vogueing κι ένα κολλητικό φλάουτο. Κάπου στη μέση μπαίνει κι ένας αμανές σαν αφρικάνικη σκόνη και γίνονται όλοι χάλια.

3. Σερβία: Konstrakta - In Corpore Sano
Η μόνη συμμετοχή που σατιρίζει με μίνιμαλ, έξυπνους στίχους (στα σέρβικα) την υστερία περί υγείας, το σύστημα υγείας και τα πρότυπα ομορφιάς («ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι υγιής»). Kαλαίσθητο, ντιζαϊνάτο beat, cool παρουσία. Το 12άρι μου, νομίζω.

4. Αζερμπαϊτζάν: Nadir Rustamli - Fade To Black
Μη σηκωθεί ένας άνθρωπος να πάει τουαλέτα, αμέσως να βάλετε μπαλάντες. Εδώ  έχουμε έναν βασανισμένο στρέιτ (καλά, δεν ξέρουμε κιόλας), με μοναχικό πιάνο, νταλκά, ξεσπάσματα, βροχή («δε γουέδα») κλπ. Όλα μούσκεμα.

5. Γεωργία: Circus Mircus - Lock Me In
Μπερδεμένο ψυχολογικά γκρουπ («κλείδωσέ με πάνω, κάτω και πλαγίως») με ενδυματολόγο σε κατάσταση ευφορίας, σε ένα σκανδαλιάρικο funk που χάνεται λίγο στη μέση αλλά μετά επιστρέφει κάπως πιο ηλεκτρονικό και καλά διαβασμένο στο glam.

6. Μάλτα: Emma Muscat - I Am What I Am
Ένα πολύ βασικό τραγούδι, φούστα-μπλούζα, κομμένο και ραμμένο με πατρόν Eurovision-πριν-20-χρόνια. Κορίτσι-πιάνο-κουρτίνες, εύκολοι στίχοι, καθαρό μήνυμα, να είσαι ο εαυτός σου, non-binary, καθαρό, καλοσυνάτο, σου πονάνε τα δόντια στο τέλος.

7. Σαν Μαρίνο: Achille Lauro - Stripper
Το αγαπημένο μας  Σαν Μαρίνο πάντα έχει κάτι kinky να στείλει στη Eurovision, είτε είναι πολύχρωμοι daddies, είτε είναι φέτος, το μικρό ξαδελφάκι των Måneskin. Μία glam ωδή σε ό,τι του φανεί του λωλοστεφανή, π.χ. στις τσάντες («ο διάβολος είναι μία Birkin»).

8. Αυστραλία: Sheldon Riley - Not The Same
Πω πω, το ’χα ξεχάσει κι αυτό το βάσανο με τους Αυστραλούς. Λοιπόν: αγόρι-βασίλισσα με φόρεμα μαύρο φουσκωτό μπαλούν και head gear μεταλλικό βέλο που το βγάζει με τρεμάμενα χέρια στην κορύφωση. Power μπαλάντα για τα παιδιά που είναι weird.

9. Κύπρος: Andromache - Ela
Παραδοσιακός αμανές, ούτε καν μεταμφιεσμένος σε ντίσκο. Απλώς φανταστείτε το με μπουζούκια. Παρελκόμενα, τρέσες, καλάθια, κάβα φιάλη, πολλά έλα-έλα-έλα. Και ένα ρεφρέν στα ελληνικά (μπράβο). Το 12άρι του Ισραήλ.

10. Ιρλανδία: Brooke - That's Rich
Μελαχρινό κορίτσι με πολύ swagger ύφος, καταβροχθίζει τη σκηνή σε ένα παλιομοδίτικο dance track. Στο 2ο λεπτό η φωνή της γίνεται Μίνι Μάους, ενώ τραγουδάει «Δεν θέλω να γνωρίσω τη μαμά σου». Οι φαν τη συγκρίνουν με την Debbie Harry.

11. Βόρεια Μακεδονία: Andrea - Circles
Κοπελίτσα που σπούδασε το r’n’b (τρεμάμενη φωνή) βγαίνει στη σκηνή και με το που ακούγονται οι πρώτες λέξεις του τραγουδιού καταλαβαίνεις ότι ξεκινάμε με πρόβλημα. It’s complicated. Σε στιγμή αυτογνωσίας άλλωστε τραγουδάει «Κάτι μου λέει ότι δεν ακούς».

12. Εσθονία: Stefan - Hope
Αρμένης ντυμένος Κλιντ Ίστγουντ σε σπαγγέτι-γουέστερν κάνει κόπι-πάστε  Ennio Morricone (ακόμα και το ανυπόφορο chorus σαν Απάτσι τραγουδάει «άι-χο-άι-χο») και ρίχνει μέσα και κάτι αποφάγια του David Guetta. Ο Καλός, ο Κακός και ο Βαρετός.

13. Ρουμανία: WRS - Llámame
Σπανιόλικο ποπ «ανοιχτής ερμηνείας», από αγόρι με μουστάκι ποντικο-ουρά, που διδάσκει φλαμένκο, μαζί με χορό της κοιλιάς και ανατολίτικο λυγμό. Τον συνοδεύουν κορίτσια που βαριούνται και αγόρια που όχι, με μαύρες διαφάνειες.

14. Πολωνία: Ochman - River 
Τραγουδιστής μεγαλωμένος στο Μασατσούσετς που νομίζει ότι η Eurovision είναι κάτι σαν τον ΟΗΕ, έρχεται σοβαρός, μη και γελάσει κανείς τον έφαγα, με power ballad και πολλά νερά (φέτος η σκηνή θα έχει και νερά). Στο τέλος νομίζω θα κλάψει κιόλας.

15. Μαυροβούνιο: Vladana - Breathe
Κυρία με μακιγιάζ βαμπιρέλας σε θρηνητικό, κατίμαυρο τραγούδι, με εφιαλτικό ξέσπασμα και χέρια πάνω-κάτω στον αέρα, που κάνει σχόλιο για την πανδημία, όπως λέει, και για όσους χάθηκαν. Το κακό είναι ότι στο ρεφρέν δηλώνει «Θα ξαναγεννηθούμε».

16. Βέλγιο: Jérémie Makiese - Miss You
Ψαρωτικά βιολιά στην αρχή που νομίζεις ότι θα βγει η Shirley Bassey να πει «I who have nothing», αλλά βγαίνει μαυρούλης με ωραία, τρυφερή, soul φωνή (είναι και καλός τερματοφύλακας) και σκίζει με έναν αργό, ύπουλο ρυθμό.

17. Σουηδία: Cornelia Jakobs - Hold Me Closer
H Cornelia είναι κουλ και κάπως μποέμ και τραγουδάει ένα κομμάτι – δυνατό φαβορί που έχει έναν αέρα αυθεντικής, παλιάς, παμπάλαιας Eurovision, σαν το «Après toi» της Βίκυ Λέανδρος. Ακούγεται αυθεντικό και όχι φτιαγμένο από πρέσα εργοστασίου ευρωπαϊκής ποπ.

18. Δημοκρατία της Τσεχίας: We Are Domi - Lights Off
Αδιάφορο electro dance banger με συμπαθητική κοπελίτσα που την κυνηγούν κάτι Ρόμποκοπ και εκείνη τρέχει λες και είναι ο Jason Bourne και ψάχνει την ταυτότητά της. Φυσικά τραγουδάει στα αγγλικά, θα μπορούσε να είναι entry οποιασδήποτε χώρας.

Ο τελικός θα γίνει το Σάββατο 14/5 και η σειρά εμφάνισηςθα προκύψει από τα αποτελέσματα των δύο ημιτελικών

Eurovision 2022: Τα τραγούδια των Big 5

Ιταλία: Mahmood & BLANCO - Brividi
Μαστόρικο και εμπορικό, τυπικό ιταλιάνικο συναισθηματικό τραγούδι που το κάνει «μοντέρνο» η γκρινιάρικη φωνή του Mahmood αλλά το επαναφέρει στην κλασική ιταλική παράδοση του Σαν Ρέμο η φωνή του Blanco. Επίσης, έχω την εντύπωση ότι αυτοί οι δύο αγαπιούνται.

Γαλλία: Alvan & Ahez - Fulenn
Έθνικ tribal electro-beat από γκρουπ, τρία κορίτσια κι έναν τύπο που τραγουδούν στην τοπική διάλεκτο της Βρετάνης. Στο μπλέντερ ρίχνουν λίγο αυστριακό yodelling, λαρυγγισμούς α λα voix bulgares, αλγερινό νταλκά ενώ στη σκηνή συμβαίνουν διαβόλοι και τριβόλοι.

Γερμανία: Μalik Harris - Rockstars
Γερμανο-αμερικάνος ράπερ-κουταβάκι με τρυφερή, εύθραυστη φωνή – ειδικά όταν ραπάρει σαν παρλάτα στη μέση του τραγουδιού και κορυφώνει γενναία σαν να ζητάει την πρώτη του κροκέτα. Σεμνή συμμετοχή, τίμια, χριστιανοδημοκρατική.

Ισπανία: Chanel - SloMo
Το ολόγραμμα της Φουρέιρα με όχι τόσο ωραία μαλλιά όσο της Φουρέιρα σε κομμάτι λόκο-να-να-να-μο-μο-μο μα όχι τόσο φουόκο όσο της Φουρέιρα. Εγώ θα ζητούσα δικαιώματα.

Ηνωμένο Βασίλειο: Sam Ryder - Space Man
Τύπος που το έσκασε από τους Allman Brothers (ή τους Lynyrd Skynyrd;) αλλά με φωνή τρυφερή σαν καρδιά μαρουλιού και μαλλί για ανεμιστήρα, σε άλλη μία αδιάφορη συμμετοχή της Αγγλίας. H οποία πλέον είναι τόσο out ώστε είναι και πάλι cool για Eurovision (αν ήταν ποτέ).