Iggy Pop: Η ιστορική συναυλία στη Δραπετσώνα το 1996 και ο τραυματισμός του στη σκηνή

Ιούλιος 1996. Η χώρα μας μετρά ουσιαστικά μόνον δεκαέξι χρόνια συναυλιακής εμπειρίας, ξεκινώντας από την ιστορική συναυλία των The Police στα ντουζένια τους, με τη Lene Lovich να ανοίγει το σόου στο κλειστό γήπεδο του Σπόρτιγκ, στις 30 Μαρτίου του 1980. Παρότι δεν κατάφερα να μπω λόγω εξάντλησης των εισιτηρίων, ήμουν απ’ έξω και άκουσα μερικές από τις χιτάρες τους. Έως ότου πήραν τα πόδια μου φωτιά στη θέα μιας διμοιρίας ΜΑΤ που κάλπαζε προς το μέρος μου!... Και ήταν τότε που εν μια νυκτί άνοιξαν μια για πάντα τα συναυλιακά σύνορα της μεταχουντικής Ψωροκώσταινας για τα μεγάλα εισαγόμενα σχήματα της pop και rock.

Το μεγαλεπήβολο εγχείρημα του τριήμερου φεστιβάλ του 1996 ανέλαβαν δικαίως δυο από τις πιο «περπατημένες» εταιρίες μετάκλησης συγκροτημάτων στη χώρα μας. Η «Άνωση» και η «Didi Music». Μοναδικοί «πρόγονοι» του «Rock Of Gods» (έστω και με διάρκεια δύο αντί τριών ημερών) υπήρξαν τα επίσης ιστορικά «Rock In Athens» τον Ιούλιο του 1985 και η «Μαραθώνια Συναυλία κατά του AIDS» τον Οκτώβριο του 1988. Και τα δυο στο Παναθηναϊκό Καλλιμάρμαρο Στάδιο. Και τα δυο υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού.

Και αν εν τέλει ο πρόγονος του ονομαστού «Rockwave Festival» κατάφερε να αγγίξει τον πήχη των «ευρωπαϊκών προδιαγραφών» σε ελάχιστες θεματολογίες, ξεκινώντας με δυο άκρως επίπονες ακυρώσεις της τελευταίας στιγμής (Foo Fighters και Motorhead) σε μια κοχλάζουσα τσιμεντένια αλάνα στη μπούκα του λιμανιού του Πειραιά, το γεγονός παραμένει: είμαστε δεκάδες χιλιάδες κείνοι που μνημονεύουμε ακόμη κείνο το καλοκαίρι, τελεία και παύλα!

Φωτορεπορτάζ Iggy Pop, Moby, Στέρεο Νόβα, In Trance '95, Oh! My Garden -  Αποβάθρα 3, Λιμένας Πειραιώς, Δραπετσώνα, Κυριακή 14 Ιουλίου 1996

Έχοντας ήδη πίσω μου δυο εικοσιτετράωρα θητείας ως πανταχού παρών φωτο-ειδησεογράφος του τριημέρου, μα και ως μεταλλοροκάς, πίστευα πως για του λόγου μου «τα καλά είχαν περάσει» από την πρώτη κιόλας μέρα του φεστιβάλ. Κι ας ήμουν από τους μετρημένους στα δάκτυλα (του ενός χεριού;) που «αγκάλιασαν» στο λεπτό την αντικατάσταση των μοναδικών Motorhead από τους Saxon αυθημερόν. Για την ακρίβεια, στο άκουσμα του “Dogs Of War” αφήνιασα.

Κι όμως. Τα όσα μου/μας επιφύλαξε η τρίτη και τελευταία βραδιά της Κυριακής υπήρξαν εν τέλει έως και απρόσμενα αξιομνημόνευτα. Και τούτο διότι ακόμη και οι εικαστικοί Στέρεο Νόβα που έχουν πάρει εξαρχής διαζύγιο από το φως του Ηλίου υπήρξαν υπέρ το δέον θεατρικοί. Μα εκεί που πραγματικά ανατράπηκαν όλα τα προγνωστικά μέσα μου ήταν κατά τη διάρκεια της αφιονισμένης εμφάνισης του «άγνωστου» σε μένα τότε Moby, αφού ο ξεσκέπαστος κοντός σάρωσε τα πάντα όλα στο πέρασμά του. Παρόλα αυτά, κι ενώ νόμιζα πως τίποτα δεν θα μπορούσε να υπερκεράσει τούτο τον απρόσμενο τυφώνα, το rock’n’roll υπερέβαλλε εαυτόν με μια από τις πιο εκρηκτικές και αξιομνημόνευτες εμφανίσεις του James Newell Osterberg Jr. Του αγέραστου Iggy Pop.

Ιδού λοιπόν το χρονικό με λόγια και εικόνες. Μην έχοντας υποχρέωση να εγκαταλείψω τα photo pits στο πέρας του τρίτου τραγουδιού κατ’ εξαίρεση, όντας επίσημος φωτογράφος, συνέχισα να κυνηγώ το αεικίνητο ημίγυμνο αγρίμι σημαδεύοντας τον ακατάπαυστα με τον τηλεφακό μου. Διακατεχόμενος άλλωστε από παρόμοια έκκριση αδρεναλίνης. Και να που ξάφνου, εν ριπή οφθαλμού, βλέπω ένα πλαστικό μπουκαλάκι εμφιαλωμένου νερού, γεμάτο, με το καπάκι του, να αναπηδά στο κούτελο του πρωταγωνιστή από το πουθενά. Ή πιο σωστά, από το χέρι ενός μπουζουκοκέφαλου (με το πρώτο συνθετικό της λέξης να προσπαθεί να εξηγήσει τα ανεξήγητα!). Και στον επόμενο τόνο...

Συνεχίζοντας επίμονα να τραγουδά με το μικρόφωνο στο αριστερό του χέρι, ο Iggy πιάνει το μέτωπό του με το δεξί απορημένος (εικόνα 1). Το κατεβάζει κοιτώντας τη χούφτα του η οποία είναι γεμάτη αίμα (εικόνα 2). Οργισμένος αλλάζει χέρι το επόμενο λεπτό και σηκώνει το δεξί στον αέρα με το μεσαίο δάκτυλο να δείχνει τα ουράνια (εικόνα 3). Το βλέμμα του είναι πλέον βλοσυρό, με τα αίματα στο πρόσωπο και το στήθος του να πολλαπλασιάζουν την ένταση των στιγμών εκατέρωθεν (εικόνα 4). Μοιάζει να μη μπορεί πλέον να διαχειριστεί το θυμό του (εικόνα 5). Λέει δυο στιχάκια ακόμη και ξανακοιτά τα ματωμένα του δάκτυλα με έχθρα φανερή (εικόνα 6).

Και κάπου εκεί, γίνεται ανήμερο θεριό και ξεκινά έναν ανεξέλεγκτο Χορό της Φωτιάς που τον θέλει ανάμεσα στα άλλα να σκαρφαλώνει στις πυρωμένες κεφαλές των Marshall αναπαριστάνοντας πως συνουσιάζεται μαζί τους (εικόνα 7)!...

Με μια κραυγή. “You can’t stop me motherfuckers!” Έτσι ήταν, είναι και θα είναι. Τούτον εδώ ούτε ο Θάνατος δεν θα τον σταματήσει.

Setlist:

• I Wanna Live
• Down on the Street
• Heart Is Saved
• Raw Power
• Search and Destroy
• Sister Midnight
• Real Wild Child (Wild One)
• I Wanna Be Your Dog
• The Passenger
• Lust for Life
• Home
• I'm Sick of You
• Death Trip
• No Fun
• Knucklehead
• Sixteen
• Pussy Walk
• 1969
• Louie Louie
• Wild Thing
• Johnny B. Goode

Η περιοδεία του Iggy Pop θα κάνει στάση και στην Ελλάδα, αφού το Σάββατο 2 Ιουλίου, θα είναι headliner στο Release Athens 2022, στην Πλατεία Νερού. Τον Iggy Pop θα πλαισιώσουν η ψυχή των Oasis και το big mouth της britpop, Liam Gallagher, το τρομερό ντουέτο από το Νότιγχαμ, κι ένα από τα πιο αγαπημένα ονόματα του ίδιου του Iggy, Sleaford Mods και η ανερχόμενη indie-rock μπάντα The K’s, σε μία ιστορική ημέρα. Δείτε περισσότερες πληροφορίες για τα εισιτήρια και τις προσφορές του Release Athens 2022.