Καφετζόπουλος και Ψαριανός μιλούν για τον Άκη Πάνου. Πέθανε στις 7/4/2000

Ο σημαντικός λαϊκός συνθέτης και μουσικός Άκης Πάνου πέθανε στις 7 Απριλίου 2000. Με αφορμή τη συμπλήρωση 22 ετών από τον θάνατό του ο Αντώνης Καφετζόπουλος και ο Γρηγόρης Ψαριανός, μέσω αναρτήσεων, μιλούν για τον ιδιαίτερο αυτόν καλλιτέχνη.

«Αρχές Απριλίου του 2000, με κάλεσε και πήγα να τον δω. Ήταν μια κουβέντα αποχαιρετισμού που τελείωσε με τη φράση “δε λέμε τίποτα”, που στη διάλεκτο του Άκη σήμαινε περίπου “θα ξαναβρεθούμε, έχουμε συνεννοηθεί, είμαστε καλά εσύ κι εγώ”», αναφέρει μεταξύ άλλων ο Αντώνης Καφετζόπουλος.

Ολόκληρη η ανάρτηση του Αντώνη Καφετζόπουλου

«Μετά τον φόνο, δήλωσα ότι αυτό που έκανε είναι υπέρτατη ύβρις και ασυγχώρητο, αλλά είναι φίλος μου. Αυτά είναι δυο διαφορετικά πράγματα, είπα.

Μετά από αυτό, με πήρε τηλέφωνο απ’ τη φυλακή, μου έδειχνε μια ιδιαίτερη αδυναμία και αγάπη μέχρι το τέλος.

Αρχές Απριλίου του 2000, με κάλεσε και πήγα να τον δω. Ήταν μια κουβέντα αποχαιρετισμού που τελείωσε με τη φράση “δε λέμε τίποτα”, που στη διάλεκτο του Άκη σήμαινε περίπου “θα ξαναβρεθούμε, έχουμε συνεννοηθεί, είμαστε καλά εσύ κι εγώ”

Βγήκα στο δρόμο, χάλια. Ήταν 40 κιλά και φανερά υπέφερε πολύ από πόνους της αρρώστιας αλλά δεν είπε λέξη γι’ αυτό. Είχε τερματίσει κάθε θεραπεία μετά τον σεισμό της Πάρνηθας το ‘99. 7 Απριλίου, σαν σήμερα, διάβασα στις εφημερίδες ότι πέθανε».

Γρηγόρης Ψαριανός για τον Άκη Πάνου: Είχα την τύχη να είμαι φίλος του

Με τον δικό του τρόπο περιέγραψε ο Γρηγόρης Ψαριανός τον άκαμπτο και εύθραυστο μαζί, Άκη Πάνου, «[…] είχα την τύχη και την τιμή να είμαι φίλος του, μολονότι ήταν πολύ δύσκολος άνθρωπος, απόλυτος και πείσμων, με πάθη και εμπάθειες», γράφει χαρακτηριστικά.

Όλη η ανάρτηση έχει ως εξής:

«Ο Αθανάσιος Δημήτριος Πάνου γεννήθηκε στα Πατήσια και μεγάλωσε στην Καλλιθέα. Από 9 ετών ξεκινάει να παίζει μαντολίνο και κιθάρα, ενώ κατά τη διάρκεια της Κατοχής κάνει διάφορες δουλειές, προκειμένου να βοηθήσει την οικογένειά του.

Το 1947 γνωρίζεται με τον Γιάννη Σταματίου. Μαζί του κάνει την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση.  Θα περιπλανηθεί στα νυχτερινά κέντρα της εποχής, συνεργαζόμενος με διάφορους μουσικούς και τραγουδιστές, μέχρι το 1958, οπότε και αποσύρεται από την διασκέδαση.

Την ίδια χρονιά κάνει το ντεμπούτο του στη δισκογραφία με τα τραγούδια: «Το παιδί μου απόψε πίνει» (Καίτη Γκρέυ) και «Μια βραδιά καταραμένη» (Δούκισσα), σε στίχους Χρήστου Κολοκοτρώνη.  Τα επόμενα χρόνια, θα κάνει σποραδικές ηχογραφήσεις, ενώ εργάζεται κυρίως ως οργανοποιός.

Το 1964, θα κάνει το πρώτο του σουξέ, «Ξημέρωσε καλή μου» σε μουσική του Νίκου Καρανικόλα. Έκτοτε, θα μεγαλουργήσει στη δισκογραφία, κάποτε ως συνθέτης, κάποτε ως στιχουργός, αλλά κυρίως γράφοντας στίχους και μουσική, σχεδόν αποκλειστικά στον αγαπημένο του εννεάσημο ρυθμό.

Θα συνεργαστεί με κορυφαίους ερμηνευτές, δημιουργώντας μερικά αριστουργηματικά διαχρονικά τραγούδια, με αποκορύφωμα 6 τραγούδια που γράφει το 1974 για τον Στέλιο Καζαντζίδη, τα οποία (όσο ζούσε) είχε απαγορεύσει να τα ερμηνεύσει άλλος τραγουδιστής.

Το 1989, μετά από την παρότρυνση φίλων του, αποφασίζει να επιστρέψει στο πάλκο σε κοινές εμφανίσεις με το Μανώλη Ρασούλη, στο κέντρο «Επειγόντως».

Το 1997 ηχογραφεί τον τελευταίο του δίσκο, με τίτλο «CASINO», ο οποίος περιέχει το ομώνυμο τραγούδι και 14 επανεκτελέσεις.

Την 1η Αυγούστου 1997 ο Άκης Πάνου, μετά από καυγά που έλαβε χώρα στο σπίτι του στην Ξάνθη, σκοτώνει τον 30χρονο Σωτήρη Γιαλαμά, φίλο της 19χρονης κόρης του Ελευθερίας. Για αυτή του την -τραγική και απαράδεκτη- πράξη καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, χωρίς να τού αναγνωριστεί ο πρότερος έντιμος βίος.

Από τις φυλακές τής Κομοτηνής θα μεταφερθεί στις φυλακές Κορυδαλλού και αμέσως μετά στο Τζάνειο, όπου θα διαγνωστεί ότι πάσχει από καρκίνο.

Το χειμώνα του 1999 θα υποβληθεί σε χειρουργική επέμβασή και θα αποφυλακιστεί λόγω της ανήκεστης βλάβης της υγείας του. Ο Άκης Πάνου έφυγε από τη ζωή στις 7/4/2000 στο Ευγενίδειο Θεραπευτήριο.

Άφησε πίσω του περί τα 250 τραγούδια, τα περισσότερα εκ των οποίων έγιναν τεράστιες επιτυχίες, ενώ συνεχίζουν να αποτελούν σημείο αναφοράς για το λαϊκό τραγούδι, σημαδεύοντας και την καριέρα των ερμηνευτών.

Ο Άκης Πάνου, παρά το σχετικά μικρό σε όγκο έργο του, υπήρξε ένας από τους πιο επιδραστικούς καλλιτέχνες της ελληνικής μουσικής σκηνής. Αν και υπήρξε εξαίρετος μουσικός, αλλά και οργανοποιός, αυτό για το οποίο ξεχώρισε, ήταν ο πρωτότυπος και συχνά απρόσμενος, στίχος του.

- δύο λόγια μόνο:

Εδώ να πω πως είχα την τύχη και την τιμή να είμαι φίλος του, μολονότι ήταν πολύ δύσκολος άνθρωπος, απόλυτος και πείσμων, με πάθη και εμπάθειες, μονομανίες και εμμονές. Και στην Ξάνθη, συχνά ήμουν επισκέπτης του, και στην Αθήνα, στο σπίτι τής κας Δήμητρας στην Λαμπρινή.

Τρεις ραδιοφωνικές συνεντεύξεις μαζί του, στον Flash 961, στον seven x και στο Πρώτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ, όπου είπε πολλά και διηγήθηκε εκπληκτικές ιστορίες...

Είχαμε κάνει ατελείωτες συζητήσεις, για κάποια χρόνια, και τον έπεισα, αρκετά χρόνια μετά το Επειγόντως του '89, να έρθει από την Ξάνθη για να παίξει πάλι. Και έτσι φτιάξαμε μαζί το πρόγραμμά του στα 9/8 της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, πάλι με τούς ίδιους αγαπημένους του μουσικούς και πάλι με τούς ερμηνευτές στην δεύτερη σειρά, όπως έκανε πάντα.

Είχα, επίσης, την ευτυχία να “μεθοδεύσω” μια μοναδική εμπειρία για όλους, την γνωριμία-συνάντηση τού Άκη με τον Λουκιανό, αφού πολύ αγαπιόντουσαν χωρίς να έχουν ποτέ συναντηθεί και χωρίς φαινομενικά να έχουν μουσική ή άλλη "συγγένεια”!

Παραβρέθηκα σε τρεις τέτοιες ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ πολύωρες συναντήσεις τους, ολονύκτιες, στο στούντιο τού Λουκιανού, στο Ψυχικό.

Έχω πολλά να θυμηθώ και να σάς πω για όλα αυτά... Αλλά, μια άλλη φορά.

Φίλε μου, Άκη και αγαπημένε Καταραμένε Λούκι μου, σάς σκέφτομαι και σάς αγαπώ πολύ. Πάντα».

Ποιος ήταν ο Άκης Πάνου – Η μυθιστορηματική ζωή

Ο Άκης Πάνου ήταν ένας ιδιόρρυθμος και ιδιοφυής δημιουργός, άφησε το δικό του στίγμα στο ελληνικό λαϊκό τραγούδι. Ο Άκης Πάνου είχε μια δική του κοσμοθεωρία και έναν κώδικα τιμής που για πολλούς φαντάζει ακατανόητος.

Ο Αθανάσιος - Δημήτριος Πάνου, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου του 1933 στην Καλλιθέα. Προερχόταν από πολύτεκνη οικογένεια. Ο πατέρας του, Στέφανος Πάνος, ήταν υπεύθυνος για τον επισιτισμό της βασιλικής φρουράς.

Μεγάλωσε σε γειτονιά με πολλούς πρόσφυγες και από μικρό παιδί έζησε μέσα στη μουσική, στους κεμετζέδες και στα τραγούδια των Ποντίων. Με τη μουσική τον έφεραν σε επαφή η μητέρα του και ο μεγαλύτερος αδελφός του. Ήταν μόλις 9 ετών όταν άρχισε να δουλεύει σε ταβέρνες, ενώ στα 13 του βρέθηκε να παίζει και να τραγουδά τα Σαββατοκύριακα πλάι στον Γιάννη Σταματίου, τον περίφημο «Σπόρο». Στα 17 του το έσκασε από το σπίτι για να παντρευτεί την εφ' όρου ζωής πιστότατη Δήμητρα, που πάντως τη χώρισε για να παντρευτεί την Άννα, μητέρα των τεσσάρων παιδιών του. Μιλούσε πάντα στους γονείς του στον πληθυντικό και αυτό απαιτούσε και από τα παιδιά του.

Ο Άκης Πάνου μπήκε στη δισκογραφία το 1958 με τα τραγούδια: «Το παιδί μου απόψε πίνει» με την Καίτη Γκρέυ και «Μια βραδιά καταραμένη» με τη Δούκισσα, σε στίχους Χρήστου Κολοκοτρώνη.

Στις μεγάλες επιτυχίες του συγκαταλέγονται: «Η πιο μεγάλη ώρα», «Η ζωή μου όλη», «Ρολόι-Κομπολόι», «Νά 'χα το κουράγιο», «Στον σταθμό του Μονάχου», «Αχαριστία», «Tου Κόσμου το περίγελο», «Το θολωμένο μου μυαλό», «Είδα τα μάτια σου κλαμμένα», «Θα κλείσω τα μάτια», «Παράνομη αγάπη», «Ασφαλώς και δεν πρέπει», «Γιατί κακούργα πεθερά», «Και τί δεν κάνω», «Εγώ καλά σου τά 'λεγα», «Ήταν ψεύτικα», «Για κοίτα με στα μάτια», «Χαροκόπου», «Θέλω να τα πω», «Εφτά νομά σ' ένα δωμά», «Γιατί καλέ γειτόνισσα», «Τρελός», «Παρόν», «Ήταν όλα ψεύτικα», «Πήρα απ' το χέρι σου νερό», «Δεν θέλω τη συμπόνοια κανενός» κ.ά.

Άκης Πάνου: Το έγκλημα που συγκλόνισε την Ελλάδα

Τον Αύγουστο του 1997, ο Άκης Πάνου μετά από καβγά που έλαβε χώρα στο σπίτι του στην Ξάνθη σκοτώνει τον 30χρονο Σωτήρη Γιαλαμά, φίλο της 19χρονης κόρης του Ελευθερίας. Για αυτή του τη πράξη καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη χωρίς να του αναγνωριστεί ο πρότερος έντιμος βίος.

Μάρτυρες υπεράσπισης όπως ο στιχουργός Μανώλης Ρασούλης και ο Στέλιος Ελληνιάδης είχαν προτείνει να του αναγνωριστεί η αναμφισβήτητη πολιτισμική του προσφορά.

Από τις φυλακές της Κομοτηνής θα μεταφερθεί στις φυλακές Κορυδαλλού και αμέσως μετά στο Τζάνειο νοσοκομείο, όπου θα διαγνωστεί ότι πάσχει από καρκίνο. Το χειμώνα του 1999 θα υποβληθεί σε χειρουργική επέμβασή και θα αποφυλακιστεί λόγω της ανήκεστου βλάβης της υγείας του.

Έφυγε από τη ζωή στις 7 Απριλίου του 2000 στο Ευγενίδειο Θεραπευτήριο αφήνοντας πίσω του βαριά κληρονομιά. Στις 10 Απριλίου του 2000 κηδεύτηκε στο Κοιμητήριο Καλλιθέας.