Michael Bublé: Ο Crooner και η pop πλευρά του

Δεν ήταν δύσκολο να θεωρηθεί ο καινούργιος Frank Sinatra. Και μόνο που υπέγραψε τόσο νωρίς στην καριέρα του με τη Reprise, τη δισκογραφική εταιρεία που ίδρυσε ο Franky to 1960, ήταν αρκετό. Οι ερμηνείες του πολύ συχνά παρέπεμπαν στον Sinatra, ίσως γιατί δεν είναι καθόλου εύκολο να πατάς σε τέτοιο ρεπερτόριο, χωρίς να αναφέρεσαι –ηθελημένα ή αθέλητα– στις πατραγονικές του μορφές. Το ζητούμενο είναι όμως να μη μένεις στατικός. Και ο Καναδός τραγουδιστής δεν έμεινε ποτέ. Δίπλα στα jazz standards που διάλεγε για τους δίσκους του, έβαζε πάντα και κάποια δικά του τραγούδια, φροντίζοντας ταυτόχρονα να συνεργάζεται με αστέρια της pop, όπως η Nelly Furtado και οι Boyz II Men. Την ίδια στιγμή εμφανιζόταν στην τηλεόραση, έπαιζε στο κινηματογράφο, παρουσίαζε φιλανθρωπικό έργο, έβρισκε πάντα τον τρόπο να καλλιεργεί την εικόνα του. Τελικά, αν στον κόσμο της jazz μπορεί να βρει κανείς δεκάδες τραγουδιστές –παλιούς και καινούργιους– που να τα πηγαίνουν περίφημα, δεν υπάρχει κανείς που να προσγειώνει εκείνο το θαυμαστό ιδίωμα στη σημερινή pop πραγματικότητα τόσο ομαλά αλλά και τόσο ουσιαστικά όσο ο Bublé. Κι αν ανάμεσα στα τραγούδια του ήταν μόνο τα standards αυτά που πάντα σας εντυπωσίαζαν, καλά θα κάνετε να ρίξετε μια «αυτιά» στο ολοκαίνουργιο pop hit «Higher», το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου, που μόλις κυκλοφόρησε σε cd κι έρχεται σε βινύλιο στις 13 Μαΐου.

Αυτό εδώ το βιβλίο ξεκινάει από την Οράνιενστράσε, ναι του Βερολίνου. Επιπλέον, έχει περισσότερες από 600 σελίδες, πράγμα που σημαίνει ότι θα μπορέσεις να ζήσεις αρκετό καιρό μαζί του. Άσε που, αν δίπλα στο Βερολίνο που από νωρίς αγάπησες, στέκεται και η Νέα Υόρκη, τα πράγματα είναι ακόμη καλύτερα. Ο Γκέρχαρντ Φάλκνερ στο «Apollokallypse» που κυκλοφορεί από τις Εκδοσεις Loggia, στήνει ένα μυθιστόρημα το οποίο αναφέρεται στις κατακερματισμένες δεκαετίες του 1980 και του 1990, στις κατακερματισμένες πόλεις της Νέας Υόρκης και του Βερολίνου, στις κατακερματισμένες μουσικές που ξεκινούν από David Bowie και Blondie και φτάνουν μέχρι Dead Kennedys, στην κατακερματισμένη γενιά που βίωσε –ανάμεσα σε άλλα– την πτώση του Τείχους. Και ναι, είναι ένα από τα βιβλία που θα σε αναγκάσουν να ακολουθήσεις τον δικό του εσωτερικό ρυθμό στην ανάγνωση. Έτσι ώστε στο τέλος του βιβλίου να είσαι κάποιος –πιο πλούσιος– άλλος.

Οι περισσότεροι από εμάς είναι βέβαιο ότι, αν δεν έχουν ολόκληρη τη δισκογραφία των Velvet Underground –πράγμα ενδεχομένως αναγκαίο– έχουν τις περισσότερες από τις ηχογραφήσεις τους. Όμως, κυκλοφορεί τον Απρίλιο η μουσική που συνοδεύει το ντοκιμαντέρ του Todd Haynes σχετικά με το νεοϋορκέζικο σχήμα, που, πέρα από τα τραγούδια της μπάντας, περιλαμβάνει και μουσική που προέρχεται από μερικές από τις επιρροές τους: Diablos, Bo Diddley, Primitives. Πολύ ενδιαφέρον, λέμε!

«Μια rock μπάντα χωρίς drummer, μια country μπάντα χωρίς βιολιστή». Έτσι περιγράφουν τον εαυτό τους οι Dead South, το συγκρότημα από τον Καναδά που δείχνει να έχει πολύ χιούμορ, να περνάει τέλεια στις συναυλίες του και να μετατρέπει την country σε ένα ολόφρεσκο ιδίωμα, όπου όλα είναι πιθανά. Η μπάντα ηχογράφησε πρόσφατα δύο δεκάιντσα ep, με τον πολύ έξυπνο τίτλο «Easy Listening For Jerks Pt 1 & 2», όπου διασκευάζουν κάποια country standards, όπως το «You Are My Sunshine» και το «Keep On The Sunny Side» αλλά και τραγούδια των Misfits, των System Of A Down και των Doors. Το κεντρικό single και video clip τους είναι το «People Are Strange» και είναι καταπληκτικό!

Ο Espen Eriksen είναι ένας από τους καλύτερους πιανίστες της νέας γενιάς της Νορβηγίας. Ειδικά με το trio του, έχει κυκλοφορήσει μερικούς εξαιρετικούς δίσκους, ανάμεσα στους οποίους είναι το πιο πρόσφατο «End Of Summer» αλλά και το «Perfectly Unhappy» με τη συμμετοχή του βρετανού σαξοφωνίστα Andy Sheppard. Στα τέλη Απριλίου, θα κυκλοφορήσει το «In The Mountains» και πάλι με τον Sheppard, πάντα από την εξαιρετική νορβηγική εταιρεία Rune Grammofon.

Υ.Γ.: Το «Sulk» είναι το πιο σπουδαίο album των Associates του Billy Mackenzie. Τώρα που συμπληρώνονται 40 χρόνια από την πρώτη του έκδοση, επανακυκλοφορεί με μερικά επιπλέον καλούδια, που θα κάνουν ευτυχισμένο κάθε νεορομαντικό παιδί των 80s.