Joss Stone: Η επιστροφή μιας ώριμης γαλανομάτας soul

Η κόρη της έγινε πριν από μερικές μέρες ενός έτους. Η Joss Stone από την άλλη, έλειπε από τη δισκογραφία επτά ολόκληρα χρόνια. Για να βρεις τα καλύτερα ολοκληρωμένα album της, πρέπει να γυρίσεις σχεδόν μια εικοσαετία πίσω, στο “Mind And Soul” ας πούμε ή στο “Introducing” ή ακόμη και στα πρώτα “Soul Sessions”. Όμως, κάθε δίσκος της ήταν πάντα πολύ πάνω από το μέτριο, περιείχε οπωσδήποτε δύο ή τρία διαμάντια και οι ερμηνείες της ήταν πάντα εξαιρετικές. Η μουσική φαίνεται να κινείται περίπου όπως η μόδα: οι ήχοι έρχονται, φεύγουν και επανέρχονται. Αυτή τη στιγμή είμαστε σ’ ένα σημείο που η soul μοιάζει να είναι στα πάνω της με σπουδαίους καλλιτέχνες από τον Durand Jones και τους Monophonics μέχρι τον Curtis Harding, τη Celeste και τους St. Paul and the Broken Bones. H περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν μπορεί παρά να επηρεάζει κάθε καλλιτέχνη, οδηγώντας τον άλλοτε προς τα ύψη της δημιουργικότητας κι άλλοτε προς τα βάθη της αδιαφορίας. Η Joss Stone με το “Never Forget My Love” κάνει έναν από τους καλύτερους δίσκους της καριέρας της, με εξαιρετικά τραγούδια -τέτοια που είχε να παρουσιάσει περισσότερο από μια δεκαετία- και με συγκινητικές ώριμες ερμηνείες, που σε κάνουν να παίζεις σε επανάληψη τον δίσκο ξανά και ξανά. Κι αν κλείνει το μάτι στην pop λίγο περισσότερο απ’ ό,τι πιο παλιά, το κάνει με μια μοναδική φινέτσα. Για την ώρα κυκλοφορεί μόνο σε cd αλλά το περιμένω εναγωνίως και σε βινύλιο!

Ο Georg Trakl γεννήθηκε στο Σάλτσμπουργκ 131 χρόνια μετά τον Μότσαρτ και δεν ήταν συνθέτης. Ήταν ένας από τους σχετικά άγνωστους ποιητές της Κεντρικής Ευρώπης. Στα 17 του ξεκινάει δύο πράγματα: να πειραματίζεται με τα ναρκωτικά και να γράφει ποίηση. Και οι δύο αυτές «δραστηριότητες» έρχονται εξαιτίας ενός έρωτα που δεν μπορεί να εκπληρωθεί: του έρωτα για τη Μαργκαρέτε (Γκρετλ), η οποία τυχαίνει να είναι η αδελφή του. Σχεδόν κάθε ένα από τα ποιήματά του είναι αφιερωμένα σ’ εκείνη με φράσεις όπως, «αδελφή, το γαλάζιο των φρυδιών σου γνέφει στη νύχτα», «το πρόσωπό σου από κρύσταλλο» ή «όπου πηγαίνεις γίνεται φθινόπωρο και βράδυ». Η συλλογή «Σκοτεινή αγάπη μιας άγριας γενιάς»
κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κείμενα –που έχουν διαδεχτεί τις ιστορικές εκδόσεις με το ίδιο όνομα του Φίλιππου Βλάχου– σε μετάφραση του Νίκου Ερηνάκη και μ’ ένα επίμετρο του Martin Heidegger. O Georg Trakl αυτοκτονεί το 1914 στα 27 του και η Γκρετλ τρία χρόνια αργότερα στα 26 της.

Οι Clerks ήταν ένα συγκρότημα από το Μπέρμιγχαμ που αγάπησε τους Sex Pistols, την Blondie και τους Buzzcocks αλλά αγάπησε εξίσου τους mods, τους Beatles, τους Rolling Stones και τα 60s. To Spotify τους μπερδεύει με τους Clerks από την Κολωνία, που εμφανίστηκαν το 2000 και παίζουν ska, οπότε μη δώσετε βάση σε όλα όσα θα βρείτε εκεί με το όνομα των Clerks. Το αθώο post pop soft mod/punk τους επανακυκλοφορεί από τη μικρή αγγλική Detour Records σε δύο singles, τα “Cold About Love” και “Dancing With My Girl”.

Αν μου θυμίζει κάτι, όχι τόσο ο ήχος, όσο το attitude του Alex O’ Connor, της κεντρικής μορφής των Rex Orange County, είναι ο τρόπος, η ελευθερία και η ναΐφ αισθητική του Jonathan Richman. Στο νέο album των Rex Orange County έχει ως καλεσμένο σ’ ένα κομμάτι τον Tyler, The Creator και ξεδιπλώνει με τη μεγαλύτερη απλότητα του κόσμου τα τραγούδια που θα κάνουν τον indie τύπο της Βρετανίας να πάθει την πλάκα του. Δεν είμαι βέβαιος ότι θα συμβεί κάτι αντίστοιχο οπουδήποτε αλλού αλλά σε κάθε περίπτωση το “Who Cares?” Αξίζει μια καλή αυτιά.

Επανακυκλοφορεί το “Maggot Brain”, η απίθανη δισκάρα των Funkadelic από το 1971, που δημιουργεί τη βαθύτατη σχέση του funk με την ψυχεδέλεια. Εκεί θα βρείτε τη διαστημική κιθάρα του ομώνυμου τραγουδιού και άλλα αριστουργήματα, όπως το “Can You Get To That” ή το “Back In Our Minds”.

Υ.Γ.: Η λατινική αρίθμηση είναι απίστευτα tricky… Διορθώνω τα λάθη του παρελθόντος, μετράω και βλέπω ότι είμαστε στην υπ’ αριθμόν 134 στήλη, αυτήν εδώ δηλαδή: CXXXIV.