Taylor Swift: Η ωριμότητα ως μια δεύτερη εφηβεία

Από την πρώτη νότα του πρώτου τραγουδιού του πρώτου της δίσκου κατάφερε να συνδεθεί στενά με κάθε κορίτσι της Αμερικής, που βρισκόταν στην εφηβεία. Λογικό από μία άποψη, καθώς υπέγραψε συμβόλαιο στα 15 της και κυκλοφόρησε τον πρώτο δίσκο στα 17 της. Σήμερα, η Taylor Swift έχει περάσει τα 30, ξαναηχογραφεί τους δίσκους της και βρίσκει τον τρόπο να ωριμάσει και να κάνει το κοινό της ακόμα μεγαλύτερο.

Τα κορίτσια που βρίσκονται στην εφηβεία κοιμούνται φορώντας τ’ ακουστικά τους. Μπαίνουν σε μια ψηφιακή πλατφόρμα κι αν ένα τραγούδι εκφράζει τη ζωή τους, το ακούν σε επανάληψη εκατοντάδες φορές μέχρι να τα πάρει ο ύπνος. Τα κορίτσια που βρίσκονται στην εφηβεία αγοράζουν δίσκους. Όχι τόσους όσους οι μεσόκοποι ορκισμένοι βινυλιοφάγοι αλλά τα κορίτσια στην εφηβεία είναι συντριπτικά περισσότερα από τους μεσόκοπους ορκισμένους βινυλιοφάγους (ευτυχώς). Έτσι, κορίτσια στην εφηβεία που καταφέρνουν να εκφράσουν τα κορίτσια στην εφηβεία της γενιάς τους, όπως η Taylor Swift, έχουν δισεκατομμύρια ακροάσεις στις ψηφιακές πλατφόρμες και πουλάνε εκατομμύρια δίσκους.

Στα μέσα των zeros κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει τις εξελίξεις στο μέτωπο της δισκογραφίας. Η δεκαπεντάχρονη Taylor Swift μαγεμένη από το δισκογραφικό συμβόλαιο που είχε μπροστά της, ένα συμβόλαιο που υποσχόταν ότι θα την έκανε superstar, δύσκολα θα μπορούσε να θέσει τους όρους, που θα τη βοηθούσαν να πάρει στα χέρια της την καριέρα της, όταν θα γινόταν πραγματικά superstar. Έτσι, από το 2005 μέχρι σήμερα, τα δικαιώματα των δίσκων της πουλήθηκαν δύο φορές, σε δύο διαφορετικές εταιρείες, χωρίς εκείνη να συμφωνεί και χωρίς να έχει επιπλέον έσοδα από αυτήν την πώληση.

Όμως ούτε η δισκογραφική της εταιρεία ήξερε τι όρους έπρεπε να συμπεριλάβει ώστε να αποφύγει την επόμενη κίνηση της Taylor Swift. Η αμερικανίδα καλλιτέχνιδα ξεκίνησε να ηχογραφεί από την αρχή τα πρώτα έξι albums της, κυκλοφόρησε ήδη τα “Fearless” και “Red” και οι δικογραφικές εταιρείες τρέχουν τώρα να διπλασιάσουν τους χρόνους, που ένας καλλιτέχνης έχει το δικαίωμα να επανηχογραφήσει και να επαναλανσάρει τις προηγούμενες δουλειές του.

Βεβαίως, ενδεχομένως κανείς δεν θα μπορούσε να περιμένει αυτό που θα αποκαλούσαμε «φαινόμενο Taylor Swift». Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η Taylor Swift κυκλοφορεί δύο album, τα “Folklore” και “Evermore”. Στα album αυτά αρχίζει να απομακρύνεται από τον Jack Antonoff, συνθέτη και παραγωγό με τον οποίο συνεργαζόταν στενά μέχρι εκείνη τη στιγμή και να στρέφεται στον Aaron Dessner των National. Έτσι, από την απόλυτη εφηβικότητα του ύφους του Antonoff –που συνεργάζεται με Lana Del Rey, Lorde κ.λπ.– βρίσκεται στην ενήλικη αγκαλιά των National και βρίσκεται να τραγουδάει ακόμη και μαζί με τον Matt Berninger στο “Coney Island”. Η Taylor μεγαλώνει, η στροφή πετυχαίνει, τα τραγούδια είναι σπουδαία κι ένα καινούργιο ενήλικο κοινό έρχεται κοντά της.

Ταυτόχρονα με το θαύμα της ενηλικίωσης, οι δύο μέχρι στιγμής επανακυκλοφορίες  των πρώιμων δίσκων της παρουσιάζουν ένα ακόμη θαύμα: τα κορίτσια που βρίσκονται σήμερα στην εφηβεία ανακαλύπτουν αυτούς τους δίσκους σαν να ήταν καινούργιοι και ταυτίζονται μαζί τους και τα κορίτσια που ήταν στην εβηβεία όταν οι δίσκοι κυκλοφορούσαν –και σήμερα είναι 25 με 30 ετών– αναπολούν τις μέρες των πρώτων ερώτων και του ύπνου με ακουστικά και τους επιλέγουν ξανά και ξανά στις ψηφιακές πλατφόρμες ή τους αγοράζουν από την αρχή.

Το “Nothing New” ως ντουέτο με την Phoebe Bridgers στην επανακυκλοφορία του “Red” δείχνει ακριβώς τη βαθύτατη σχέση που έχει δημιουργήσει η Swift με το κοινό της. Όταν η Taylor κυκλοφορούσε το πρώτο της album η Phoebe ήταν 12 ετών και όταν βγήκε το “Red” ήταν 18. Η συνάντησή τους είναι μια βαθύτατη στιγμή και για τις δύο, πράγμα που φαίνεται σε κάθε γύρισμα των φωνών τους στη νέα εκτέλεση. Η Taylor έχει όμως επιπλέον να προσφέρει κάτι περισσότερο: επανηχογραφεί τα παλιά album με αθωότητα αλλά και με στοχασμό πάνω στις παλιές καλές –ή όχι και τόσο καλές– εποχές. Αυτό ακριβώς φέρνει μαζί της η δεκάλεπτη εκδοχή του “All Too Well” από το “Red”, με προσθήκη καινούργιων στίχων, ένα τραγούδι που γίνεται το μεγαλύτερο σε διάρκεια τραγούδι που φτάνει στο Νο. 1 των charts, ξεπερνώντας το “American Pie” του Don MacLean, που κατείχε μέχρι τώρα το ρεκόρ Guiness. Επιπλέον, γίνεται ταυτόχρονα το πιο αγαπημένο τραγούδι των κοριτσιών που είναι τώρα στην εφηβεία αλλά και των κοριτσιών που ήταν στην εφηβεία, όταν πρωτοκυκλοφορούσε. Αυτό δείχνει η θέση του στις ψηφιακές πλατφόρμες αλλά και η κούρσα που εξακολουθεί να κάνει σ’ αυτές.

Απέχω πολύ από το να ήμουν κορίτσι στην εφηβεία όταν η Taylor Swift ηχογραφούσε το πρώτο της album κι ακόμη περισσότερο από το να είμαι σήμερα. Ομολογώ όμως ότι μ’ εντυπωσίασε ο τρόπος με τον οποίο αυτή η κοπέλα από το West Reading της Pennsylvania επανηχογράφησε το “Red”. Ήδη, είχα συμπαθήσει το “Folklore” κι ακόμη περισσότερο το “Evermore”, ενδεχομένως λόγω της παρουσίας των National και του Berninger εκεί. Θαυμάζω τον μαγικό τρόπο που είχε πάντα να συνδιαλέγεται με τα κορίτσια της γενιάς της αλλά και τα μικρότερα κορίτσια, βρίσκω υπέροχο τον τρόπο που μεγαλώνει, την ακούω συχνά, περιμένω τις επόμενες δουλειές της και μαθαίνω από τη στάση της ότι η pop μπορεί για κάποιους να είναι μια τρύπια συνθήκη εμπορικής επιτυχίας αλλά για κάποιους άλλους να είναι ένας αληθινός τρόπος ύπαρξης, κίνησης και λειτουργίας μέσα στον κόσμο. Αυτοί οι τελευταίοι, χωρίς να το προσπαθούν, έχουν τις πιο σοβαρές πιθανότητες να μείνουν για πάντα επιτυχημένοι και ταυτόχρονα σημαντικοί.