Μουσικη

O Roger Waters και η διαμάχη Aldous Huxley - George Orwell

«Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος» ή «1984»;

giorgos-florakis.jpg
Γιώργος Φλωράκης
ΤΕΥΧΟΣ 812
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Roger Waters - Στιγμιότυπο από συναυλία
Ο Roger Waters στην περιοδεία «Us + Them», Λισαβόνα, 20 Μαΐου 2018 © EPA/JOSE SENA GOULAO

Οι δισκογραφικές επανακυκλοφορίες των Roger Waters, Charles Mingus, Beastie Boys, White Stripes και οι ιστορίες τους.

Ήταν στον καιρό της μια μεγάλη φιλοσοφική διαμάχη: ο George Orwell στο «1984» υποστήριζε ότι ο άνθρωπος στο μέλλον θα καταπιεζόταν απόλυτα από την κρατική εξουσία και μάλιστα θα εθιζόταν σ’ αυτήν την καταπίεση. Από την άλλη πλευρά, ο Aldous Huxley στον «Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο» υποστήριζε –μεταξύ άλλων– ότι ο άνθρωπος στο μέλλον θα παρουσιαζόταν εθισμένος στη διασκέδαση. Έναν χρόνο μετά το 1984, το 1985, ο θεωρητικός των media και του πολιτισμού Neil Postman κυκλοφορεί το βιβλίο «Amusing Ourselves to Death», όπου υποστηρίζει ότι ο Huxley είναι αυτός που βρίσκεται πιο κοντά στην πραγματικότητα της εποχής. Ξεκινάει από την τηλεοπτική μετάδοση των ειδήσεων, που παρουσιάζεται –από τότε– ως ένα show με υλικό που αλιεύεται από την πραγματικότητα. Δεν πρόκειται όμως για την ίδια την πραγματικότητα αλλά για μια μεταφορά της με στόχο τη διασκέδαση. Από αυτό το βιβλίο παίρνει τον τίτλο του δίσκου του ο Roger Waters. Κυκλοφορεί το “Amused To Death” το 1992 και είναι ο τρίτος του προσωπικός δίσκος. Η πραγματικότητα λέει ότι κανένα προσωπικό album των μελών των Pink Floyd δεν μπόρεσε ποτέ να πλησιάσει τις κυκλοφορίες της μπάντας, παραμένει όμως ένας καλός δίσκος, που επανακυκλοφορεί μέσα στο 2022 σε τετραπλό βινύλιο 200 γραμμαρίων και 45 στροφών για καλύτερη απόδοση και με επιπλέον artwork από τον Sean Evans, τον εικαστικό καλλιτέχνη που δημιούργησε το οπτικό υλικό για τη μεγάλη περιοδεία του Waters για το «The Wall» και κράτησε από το 2010 έως το 2013.

Κάποια βιβλία είναι απλώς βιβλία και κάποια άλλα βιβλία είναι εικαστικά γεγονότα. Εικαστικό γεγονός είναι το έβδομο φυλλάδιο (με αριθμό έκδοσης 100) του εκδοτικού οίκου Περισπωμένη. Πρόκειται για τη μικρή επετειακή ανθολογία του Rainer Maria Rilke με τίτλο «Erinnerung», που κυκλοφορεί σε 1.000 αντίτυπα σε μετάφραση του Σωτήρη Σελαβή. Από τα καταπληκτικά χρώματα του εξωφύλλου μέχρι το χειροποίητο ράψιμο του φυλλαδίου και πάνω απ’ όλα τη μορφοποίηση και τη στοιχειοθεσία από τον Σωτήρη Ζ. Φασούλαεκδότη της Περισπωμένης– που δεν είναι άλλος από τον Σωτήρη Σελαβή, ο οποίος χρησιμοποιεί αυτό το ψευδώνυμο για κάθε ποιητική και μεταφραστική του προσπάθεια, διατηρώντας το κανονικό του όνομα για κάθε τυπογραφική εργασία, η οποία παρουσιάζει –κι αυτή– μεγάλο καλλιτεχνικό ενδιαφέρον. Ένα υπέροχο βιβλίο-αντικείμενο, που έρχεται επιπλέον στην πρώτη φράση του Rilke να σου θυμίσει ότι «αυτό είναι η νοσταλγία: να κατοικείς στα κύματα και πατρίδα να μην έχεις μες στα χρόνια».

O Ιανουάριος –ενίοτε δε και ο Φεβρουάριος– είναι κυρίως μήνες επανεκδόσεων. Οι μεγάλες κυκλοφορίες αναμένονται από τον Μάρτη και μετά. Έτσι, τέτοια εποχή έχουμε πάντα την ευκαιρία να μιλήσουμε για μερικούς σπουδαίους δίσκους που κυκλοφόρησαν τα –πολλά– προηγούμενα χρόνια. Το album του Charles Mingus που αγάπησα από την πρώτη στιγμή που το αντίκρυσα ήταν το “Oh Yeah”. Για αρχή ήταν το καταπληκτικό –κατά τη γνώμη μου– εξώφυλλο και κατά δεύτερον, η αντίληψη ότι η εποχή του στην Atlantic μου ταίριαζε περισσότερο, ακόμη κι αν στα ύστερα χρόνια κατανόησα την τεράστια αξία του «Black Saint And The Sinner Lady». Οι δύο δίσκοι απέχουν μόλις έναν χρόνο ο ένας από τον άλλον, οι διαφορές τους όμως είναι μεγάλες: ενώ στο «Oh Yeah» συναντάμε έναν Mingus που εκτός από κοντραμπάσο παίζει πιάνο αλλά και τραγουδάει, αναζητώντας τις ρίζες του στα blues, στο «Black Saint And The Sinner Lady» ψηλαφίζει τη… λευκότερη πλευρά του στήνοντας ένα μπαλέτο που σχετίζεται στενά με την κλασική μουσική. Για να σχηματίσει κανείς μια πλήρη εικόνα, δεν έχει παρά να ακούσει προσεκτικά και τα δύο, όμως το «Oh Yeah» είναι αυτό που επανακυκλοφορεί τον επόμενο μήνα σε αναλογικό νέο remaster, πράγμα που πιθανότατα ενδιαφέρει κάθε jazz fan.

Έργο μεικτής τεχνικής του Γιώργου Φλωράκη για τη στήλη του Σημειώσεις Ενός Μονομανούς

ΥΓ: Να μην ξεχάσω την επανέκδοση του «Paul’s Boutique» των Beastie Boys, του δίσκου που παρουσιάζει ανάγλυφα τις αλλαγές στον ήχο τους από τη στιγμή που άφησαν τη Νέα Υόρκη για το Los Angeles καθώς και τις επανεκδόσεις των «Icky Thump», «Elephant» και «Get Behind Me Satan» των White Stripes από τη Sony Music.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

 Papazó
Βασίλης Παπαζώτος: Γνωρίσαμε τον Papazó, τον viral μουσικό του TikTok

Μιλήσαμε με τον τραγουδοποιό, μουσικό παραγωγό και γιατρό, Βασίλη Παπαζώτο, για τις πετυχημένες διασκευές στο project Μουσικό Μπαλκόνι και την αγάπη του για τη μουσική και ιατρική

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.