O Rich Machin, ο Dave Gahan και το νέο άλμπουμ των Soulsavers

Δεν είναι η πρώτη φορά που συνεργάζονται. Και δεν μοιάζει, όπως συνηθίζουν, με τις προηγούμενες. Ο πολυπλατινένιος καλλιτέχνης και στιχουργός, Dave Gahan, frontman των Depeche Mode, παρέα με την ψυχή των Soulsavers, τον μουσικό και μουσικό παραγωγό Rich Machin, δίνουν ζωή σε επιλεγμένα καινούργια τραγούδια από προσωπικές ιστορίες, στο νέο άλμπουμ «Imposter» που είναι πλέον διαθέσιμο σε φυσική και ψηφιακή μορφή παγκοσμίως από τη Panik Records/Sony Music.

Μια μουσική περιήγηση από 12 τραγούδια διαφόρων ειδών και περιόδων, από καλλιτέχνες όπως Neil Young, Bob Dylan, PJ Harvey, Charlie Chaplin, Cat Power και Mark Lanegan, μεταξύ άλλων. Φτάνοντας στο Μαλιμπού, στα στούντιο Shangri-La, τα οποία ανήκουν πια στον Rick Rubin, και στα οποία έχουν ηχογραφηθεί μερικά από τα μεγαλύτερα άλμπουμ των τελευταίων δεκαετιών, δημιούργησαν κάτι ιδιαίτερο.

Κι αν στα προηγούμενα άλμπουμ των Dave Gahan & Soulsavers, το «Angels & Ghosts» του 2015 και το «The Light the Dead See» του 2012, προτιμήθηκε η εξ αποστάσεως συνεργασία- με τον Dave Gahan και τον Rich Machin να ηχογραφούν ξεχωριστά και να στέλνουν ηχογραφήσεις μπρος-πίσω, η δημιουργία του «Imposter» έγινε ολοζώντανα με μια 10μελή μπάντα.

O Rich Machin μίλησε στην ATHENS VOICE για τη σχέση και τη συνεργασία του με τον Dave Gahan, τις μουσικές αναζητήσεις των Soulsavers και όσα του έχει μάθει η ζωή στο στούντιο και στον δρόμο.

Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Dave Gahan; Πότε συναντηθήκατε για πρώτη φορά και πώς είναι να δουλεύετε μαζί;
Συναντηθήκαμε για πρώτη φορά πριν από περίπου δώδεκα χρόνια. Ήμασταν σε περιοδεία, ανοίγαμε τους Depeche Mode, ήταν μία μακρά χειμερινή περιοδεία με χιόνι, πελώρια δωμάτια και εξοργιστικό κρύο. Και στη διάρκεια αυτής της περιοδείας, ο Dave κι εγώ γίναμε φίλοι. Στο τέλος της περιοδείας, καθώς φεύγαμε, ένα από τα τελευταία πράγματα που μου είπε ο Dave ήταν «αν ποτέ θελήσεις να κάνεις κάτι, βάλε μια φωνή, τηλεφώνησέ μου. Λατρεύω αυτό που κάνεις, και θα ήθελα να δουλέψουμε μαζί ένα-δυο κομμάτια». Κάτι τέτοιο είπε. Δώδεκα χρόνια μετά, τρία άλμπουμ. Έτσι γνωριστήκαμε, και έτσι ξεκίνησε. Είναι εύκολο να δουλεύουμε μαζί. Έχουμε κοινό γούστο στη μουσική, ακόμα και οι συλλογές δίσκων μας είναι πανομοιότυπες, μας αρέσουν τα ίδια πράγματα, αυτό το έκανε εύκολο για όλους τους δίσκους που κάναμε… ήταν κάτι που μπορούσε να γίνει γρήγορα γιατί γνώριζα τι αρέσει στον Dave, ήταν εύκολο να μου κατέβουν ιδέες, εξαιτίας των κοινών μας προτιμήσεων.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση αυτή τη φορά, σε ό,τι αφορά στη συνεργασία σας και στην παραγωγή του άλμπουμ «Imposter»;
Δεν ξέρω, δεν υπήρχαν, στην πραγματικότητα, δοκιμασίες. Ήρθε τόσο φυσικά και απλά. Συγκεντρώθηκε οδυνηρά εύκολα. Είχαμε την πολυτέλεια ενός από τα καλύτερα στούντιο του κόσμου, όταν δουλεύεις σε ένα στούντιο όπως το Shangri-La, σου παρέχονται ευκολίες. Διαθέτουν τον καλύτερο εξοπλισμό, τους καλύτερους χώρους, όλα ηχούν υπέροχα. Εσύ πρέπει να μην είσαι χάλια! Σου δημιουργούν ένα περιβάλλον όπου, το μόνο που χρειάζεται να κάνεις, είναι να παίζεις μουσική και να φτιάξεις έναν καλό δίσκο. Ήμουν πολύ τυχερός και προνομιούχος που μπόρεσα να κάνω αυτόν τον δίσκο, και δεν βρήκα δοκιμασίες. Με χαρά θα το έκανα ξανά και ξανά και ξανά.  

Ποιο τραγούδι σας δυσκόλεψε περισσότερο στην ηχογράφηση, και γιατί;
Νομίζω το «Lilac Wine» ήταν το πιο δύσκολο, επειδή είναι μινιμαλιστικό, έχει ελάχιστα στοιχεία, αυτό είναι, οπότε έπρεπε να είναι σωστά. Δεν μπορούσε να κρυφτεί τίποτα, κανένα από τα λάθη, όλα έπρεπε να είναι σωστά γιατί δεν υπήρχε τρόπος να καλυφθούν αν γινόταν λάθος. Αυτό ήταν ζόρικο, αλλά, ακόμα κι αυτό, συνέβη γρηγορότερα από ό,τι περίμενα. Όλη η διαδικασία της ηχογράφησης ήταν εύκολη, φτιάχναμε ένα τραγούδι την ημέρα, ίσως μόνο για το «Lilac Wine» μας πήρε δύο μέρες για να γίνει σωστά. 

Από το 2000 μέχρι σήμερα, από τη μέρα που ξεκίνησε το μουσικό ταξίδι των Soulsavers Soundsystem μέχρι σήμερα, τι έχει αλλάξει για εσάς;
Τα πάντα αλλάζουν συνεχώς, η ομορφιά αυτών των πρότζεκτ είναι ότι μεταβάλλονται όλη την ώρα. Η μπάντα αλλάζει τακτικά, όσο προχωράμε μπροστά εξακολουθούμε να κάνουμε αλλαγές, και αυτός είναι ο καθημερινός μου ενθουσιασμός. Είμαι τόσο ενθουσιασμένος, όπως ακριβώς ήμουν και το 2000, κι αυτό γιατί γίνονται διαφορετικά πράγματα, δεν φτιάχνονται ίδιοι δίσκοι επειδή απλά ήρθε η ώρα να γίνουν και τελικά προκύπτουν παρόμοιες δουλειές, έχουμε πάντοτε φρέσκο υλικό, πάντοτε θα υπάρχει κάποιος καινούριος συνεργάτης στο στούντιο, από τον οποίο θα μάθω πράγματα και θα με ενθουσιάσει, αισθάνομαι πραγματικά τυχερός.  

Είναι φανερό ότι κάθε νέος δίσκος διαθέτει διαφορετικό ήχο και έχει πάντοτε ενδιαφέρον. Μέχρι ποιο σημείο προσπαθείτε να αποφύγετε την επανάληψη, και γιατί;
Για να μπορώ ακόμα να θέλω να το κάνω, αυτός είναι ο λόγος που αποφεύγω την επανάληψη. Δεν μου αρέσει να κάνω ίδια πράγματα. Θα πρέπει να υπάρχει διαφοροποίηση, για να μου κεντρίζει το ενδιαφέρον. Ακόμα και αν πρόκειται για κάτι δοκιμασμένο, και καλό, πρέπει να γνωρίζεις ότι στο τέλος της διαδρομής οφείλει να συμβεί η αλλαγή, για να μην είσαι βαρετός. Θέλω να είμαι ένα βήμα μπροστά, πριν καταλήξω συνηθισμένος. Αν βαρεθώ, θα βαρεθεί και ο κόσμος. Είναι ενοχλητικό για τους συνεργάτες μας, ακόμα και από την επιχειρηματική ματιά, πάνω που έχεις βρει κάτι που λειτουργεί να το αλλάζεις, και τσαντίζονται μαζί μου, με ρωτάνε γιατί το κάνω τώρα αυτό, αλλά για μένα αυτός είναι ο μόνος δρόμος για μία καριέρα με διάρκεια. Η συνεχής κίνηση, χωρίς να κοιτάς πίσω.

Τι σας ενθουσιάζει στην παραγωγή ενός άλμπουμ;
Η ενέργεια των άλλων μουσικών, ξαναλέω, έχω γύρω μου τους καλύτερους. Έχω την ευκαιρία να βλέπω όσους αγαπώ, να τους κρατώ κοντά μου και να δημιουργούν μπροστά μου, αυτή είναι η καλύτερη δουλειά στον κόσμο. Αν λατρέψω αυτό που κάνει κάποιος, μπορώ να τον καλέσω και να του ζητήσω να το κάνει για μένα, αυτό είναι αληθινά καλό και με κάνει πραγματικά χαρούμενο.

Ποια είναι η καλύτερη και η χειρότερη εμπειρία σας σαν μουσικός παραγωγός;
Σίγουρα υπάρχουν εμπειρίες και από τις δύο πλευρές, η δημιουργικότητα και όλα τα στοιχεία που την απαρτίζουν φτιάχνουν την καλή πλευρά, το επιχειρηματικό κομμάτι δεν έχει τόση πλάκα, ίσως.

Υπάρχει κάποια νέα τεχνολογία για την οποία είστε ιδιαίτερα ενθουσιασμένος;
Όχι! (γέλια). Προσπαθώ να δείχνω ενδιαφέρον για τη νέα τεχνολογία, αλλά για πάνω από είκοσι χρόνια έχω σχηματίσει την οριστική άποψη ότι η παλιά τεχνολογία έχει εκατό φορές καλύτερο ήχο από την καινούρια. Είμαι αναλογικός τύπος, μου αρέσουν όλα τα μεγάλα, βαριά πράγματα που καταστρέφονται, επειδή ακούγονται καλύτερα. Μου αρέσει η μινιμαλιστική αισθητική και, αν μπορούσα να βάλω τα πάντα στο laptop μου και να μην έχω δωμάτια γεμάτα με εξοπλισμό, θα ήταν θαυμάσιο. Αρκεί να υπήρχε καλός ήχος.

Θυμάστε ποιο ήταν το πρώτο βινύλιο που αγοράσατε;
Σίγουρα το θυμάμαι, ήταν το «Eliminator» των ZZ Top. Μου άλλαξε τη ζωή με τόσο όμορφο τρόπο. Είναι ένας δίσκος που ακόμα ακούγεται καλά. Ήμουν παιδί, και είδα τα βίντεο στην τηλεόραση, και σκέφτηκα ότι αυτοί οι τύποι ήταν cool.

Τι κάνετε για να φορτίσετε τις δημιουργικές σας μπαταρίες;
Ξαπλώνω στον καναπέ βλέποντας πολλές ταινίες, τα βράδια βλέπω ταινίες, αυτό με ξεκουράζει. Διαβάζω, επίσης. Βλέπω ταινίες και διαβάζω περισσότερο από ό,τι ακούω μουσική. Αν έχω κάποιες ελεύθερες ώρες, θέλω να πάρω ένα βιβλίο και να διαβάσω, έτσι μου αρέσει να περνάω τον χρόνο μου.

Ποια συμβουλή θα δίνατε σε έναν νέο μουσικό ή έναν νέο παραγωγό;
Το καλύτερο που μπορεί να γίνει, επειδή όλα είναι πολύ δύσκολα, είναι η συμμετοχή στην τοπική κοινωνία, και το παίξιμο μπροστά σε όσους περισσότερους ανθρώπους γίνεται, γίνε μέρος του συνόλου γύρω σου, βρες τη μουσική σου, βρες μία σκηνή, κάθε μεγάλη πόλη έχει σκηνές, χρειάζεται ψάξιμο, αλλά υπάρχουν.

Τι σας ενέπνευσε για να κάνετε μουσική;
Οι άλλες μουσικές. Ακούγοντας τις μουσικές των άλλων, εμπνέομαι και παίζω. Με κινητοποιεί αυτό, ακούω κάτι, με συνεπαίρνει, το μυαλό μου είναι στη φάση, και θέλω κι εγώ να παίξω μουσική.

Πώς ορίζετε την επιτυχία;
Όταν έχεις τη δυνατότητα να πληρώνεις το δείπνο σου.

Με ποιον θα θέλατε να μοιραστείτε ένα γεύμα;
Δεν μοιράζομαι φαγητό. Εξαρτάται, πληρώνει ο άλλος ή εγώ; Δεν με έχουν ξαναρωτήσει κάτι τέτοιο! Έπρεπε να έχω μια έτοιμη απάντηση γι’ αυτό, δεν ξέρω… με την Patti Smith! Τη βρίσκω ατέλειωτα ενδιαφέρουσα. Έχει απίθανο μυαλό.

Αν μπορούσατε να αλλάξετε οτιδήποτε στη μουσική βιομηχανία, τι θα ήταν αυτό;
Θα ευχόμουν στις νέες μπάντες που ξεκινούν περισσότερη ασφάλεια και χρόνο για να μπορέσουν να αναπτυχθούν και να βρουν το χώρο τους. Τώρα, υπάρχει τόση πίεση επάνω στους ανθρώπους για να έρθει η επιτυχία πολύ γρήγορα, κι αυτό είναι αδύνατον, πίσω στη δεκαετία του 1970 υπήρχε το περιθώριο να κάνει κανείς δυο-τρεις δίσκους πριν τεθεί ζήτημα αν θα συνεχίσουν να κάνουν δουλειά με τους καλλιτέχνες, και τώρα, οι μπάντες δέχονται πίεση για άμεση επιτυχία, και πιστεύω πως αυτό δεν είναι υγιές.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας μουσικό όργανο, και γιατί;
Πιστεύω τα ντραμς. Επειδή δεν μπορώ να παίξω, και θα το ήθελα να μπορώ. Είναι το σημαντικότερο όργανο για κάθε μπάντα, είναι η βάση, η πηγή, αν τα ντραμς δεν είναι εντάξει, δεν είναι τίποτε άλλο εντάξει. Όταν αυτά είναι καλά, είναι και τα υπόλοιπα θαυμάσια. Δεν υπάρχει καλή μπάντα με χάλια ντράμερ. Το κλειδί για μια καλή μπάντα, είναι ο ντράμερ.

Έχετε ένα μότο που ταυτίζεστε; Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει;
Μην με ακουμπάς». Αυτό είναι το μότο μου. Η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει, δεν ξέρω, κανείς δεν μου δίνει καλές συμβουλές, παίρνω μια σειρά άσχημων συμβουλών από ανθρώπους.

Η χειρότερη συμβουλή που σας έχουν δώσει;
Θα αναστάτωνε πολλούς αν απαντούσα σε αυτή την ερώτηση. Δεν συνεργάστηκα με κάποιον καλλιτέχνη, κάποτε. Δεν μπορώ να πω ποιος είναι, γιατί με στεναχωρεί και μόνο που το θυμάμαι. Με συμβούλεψε κάποιος εναντίον του, βλακωδώς τον άκουσα, χωρίς αρχικά να κάτσω και να ακούσω τη δουλειά του καλλιτέχνη, και όταν το έκανα αργότερα, με συνεπήρε και τον αγάπησα πολύ. Τώρα πια, δεν θα άκουγα τη συμβουλή κανενός, θα σχημάτιζα τη δική μου άποψη, είτε ήθελα να συνεργαστώ, είτε όχι. Δεν έκανα την έρευνά μου, και αυτό θα με στοιχειώνει για μεγάλο χρονικό διάστημα.