Πρώτη ακρόαση: Οι ΑΒΒΑ τραγουδούν ακόμα

Οι ΑΒΒΑ, όταν χώρισαν, το 1982, ονόμασαν το τελευταίο τότε, όγδοο άλμπουμ τους The Visitors, όπως θα ονόμαζες μία παρέα εξωγήινων που έρχονται στη Γη για να φέρουν ειρήνη και γκλίτερ. Το νέο τους άλμπουμ, μετά από 40 χρόνια, ένα τίποτα μπροστά στην αιωνιότητα, ονομάζεται Voyage και είναι σαν να τους εκτοξεύει πίσω στο αχανές συμπαντικό μέλλον όπου, σίγουρα, τα τραγούδια τους κάπου θα υπάρξουν ή υπάρχουν ήδη τώρα που μιλάμε, σαν μνημεία της παντοτινής οικογενειακής ποπ.

Οι ΑΒΒΑ έχουν μία εμμονή με τους sci-fi τίτλους στα άλμπουμ, ίσως να φταίει το αλουμινόχαρτο.

Αντίθετα, οι τίτλοι των τραγουδιών τους ήταν πάντα family-safe σαν να τους έχει κεντήσει επάνω σε πλεκτά μαξιλαράκια η Γιαγιά Ντακ.

Είναι τίτλοι που σε κάνουν πάντα να νοιώθεις ασφαλής γιατί θα υπάρξει happy end, ακόμα κι αν η πτήση με το Voyager μπορεί να κουνάει λίγο.

Αυτή την εβδομάδα βρέθηκα να ακούω το νέο, έννατο άλμπουμ τους, τραγούδι προς τραγούδι, προσπαθώντας να το καταλάβω σαν να αναζητούσα τη μυστική συνταγή της κόκα-κόλα. Το αστείο είναι ότι στη συνταγή τους δεν υπάρχει τίποτα το μυστικό. Αντίθετα παρουσιάζεται όλο το πακέτο μπροστά σου, λαμπερό σαν το λεωφορείο της Πρισίλα στην Αυστραλιανή έρημο και συγκινητικό σαν τον γάμο της Mamma Mia στη Σκόπελο – συγγνώμη, στο νησί Kalokeri.

Το Voyage των Σουηδών ABBA κυκλοφορεί στις 5 Νοεμβρίου και περιλαμβάνει 10 τραγούδια, όλα με την υπογραφή των δύο παντοτινών συνεργατών και masterminds αυτής της μηχανής επιτυχιών, των Benny Andersson και Björn Ulvaeus.

Στις 2 Σεπτεμβρίου 2021, όταν ανακοίνωσαν την κυκλοφορία του άλμπουμ, παρουσίασαν και τα δύο double A-sided single τους, το "I Still Have Faith in You" και το "Don't Shut Me Down". Η άλλη αναγγελία ήταν ότι από τον Μάιο μέχρι τον Δεκέμβριο του 2022, πρώτα ο θεός, οι ΑΒΒΑ θα παρουσιάζουν το Voyage, σε ένα ψηφιακό σόου στο Λονδίνο όπου το κοινό θα παρακολουθεί τα ολογράμματά τους, φρεσκαρισμένα σαν να έχουν ανακαλύψει το ελιξήριο νεότητας του Death Becomes Her και να το γλεντάνε.

Δύσκολα μπορείς να πεις ότι “ξαναενώθηκαν”. Είναι σαν να στέλνουν τα avatar τους για ψώνια στο σούπερ-μάρκετ.

Αυτό και μόνο όμως στάθηκε αρκετό να δημιουργηθεί σάλος στο κοινό τους, όχι μόνο τους υπερ- boomers αλλά και τα φυντάνια τους γιατί τα τραγούδια τους συνέχιζαν να παραμένουν αειθαλή όλα αυτά τα χρόνια σαν μία συνεχής υπενθύμιση παντοτινών διακοπών, σαν φωτογραφία που βγαίνει κάθε χρόνο στην ίδια πόζα με το ίδιο χαμόγελο ευτυχίας. Στην πρώτη παρουσίαση-αναγγελία του άλμπουμ και των ψηφιακών συναυλιών τους, πριν λίγες μέρες στην Ουψάλα της Σουηδίας, ένας 80χρονος φαν έπεσε από το θεωρείο του 7ου ορόφου στο θέατρο που βρίσκονταν, μάλλον από απροσεξία του. Πέφτοντας σκότωσε ένα ζευγάρι, έναν άντρα και μία γυναίκα στα 60 τους, που βρίσκονταν στην πλατεία.

Το Voyager καταγράφει ήδη θεαματική τροχιά. Προπαραγγελίες 40.000 άλμπουμ στη Μεγάλη Βρετανία μόνο μέσα στις πρώτες 24 ώρες της αναγγελίας κυκλοφορίας του. Τρεις μέρες μετά οι προπαραγγελίες είχαν διπλασιαστεί. Είναι οι μεγαλύτερες προπαραγγελίες για άλμπουμ της Universal Music Group UK, ρεκόρ το οποίο πριν κατείχε το Progress (2010) των Take That. Μέχρι τον Οκτώβριο του 2021, το άλμπουμ είχε καταγράψει 111.000 προπαραγγελίες.

Μπροστά σε αυτά τα νούμερα, άφησα τα τραγούδια να με παρασύρουν στο υδατογραφημένο τους stream, και αυτό ήταν το πιο πρώτο Χριστουγεννιάτικο πράγμα που έκανα για φέτος:

1. "I Still Have Faith in You". Ακόμα πιστεύω σε σένα. Θα τα καταφέρεις. Οι φωνές της Agnetha Fältskog και της Anni-Frid Lyngstad, ελαφρώς σκεπασμένες με την πάχνη της ηλικίας, παίζουν με σιγανές νότες, κάτι που τις κάνει πιο γλυκές ενώ παράλληλα σώζουν δυνάμεις για μετά. Σε ρωτάνε δήθεν “Do I have it in me?” και τότε έρχεται η Στιγμή Ανεμιστήρας, τόσο γκραντιόζα που σε κάνει να απορείς γιατί τα δύο Β των ΑΒΒΑ δεν γράφουν κι άλλα μιούζικαλ. Εκτός αν αυτή είναι η επόμενη αναγγελία που θα κάνουν το 2023.

2. "When You Danced with Me". Κέλτικες πίπιζες που εξελίσσονται σε ένα αλπινιστικό χάι-χο. Αν αλλάξεις τους στίχους και προσθέσεις κουδούνια και χρυσή βροχή γίνεται Χριστουγεννιάτικο. Αυτό μέχρι τη μέση, όπου μετά ΜΠΑΙΝΕΙ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ, θα τρελαθώ, και γίνεται Kalokeri gia panda. Ξαναμπαίνουν οι πίπιζες αλλά πλέον δεν μας νοιάζει καθόλου. Η Ελλάδα νίκησε.

3. "Little Things". Απαλό πιάνο, ευγενικό άγγιγμα. Πορτοκαλί φως. Νιφάδες πέφτουν σιγανά, μωρά γεννιούνται, το Τζάμπο μετράει τις μέρες αντίστροφα μέχρι τα Χριστούγεννα. Είναι το τραγούδι που θα ξεπλύνει πολλές ετοιματζίδικες ραδιοφωνικές πλέι-λιστ, θα γεμίσει με τη γλύκα του ασανσέρ και μπουλανζερί. Η Mariah Carey μπορεί να αρχίσει να ανησυχεί. Αυτό “το τραγούδι που τραγουδάει η γιαγιά μου”, όπως λέει η παιδική χορωδία, μπορεί να είναι ο όλεθρός της.

4. "Don't Shut Me Down". Βιολιά, μελαγχολία, ήρθε η ώρα να φύγω. Ακριβώς όπως ξεκινάει το παλιό τους χιτ Fernando, το κομμάτι σου ανοίγει την πόρτα, σου λέει το πρόβλημα και μετά μπαίνει ένα rhythm beat που το κρατάει στέρεο μαζί με τα φωνητικά των γυναικών, μέχρι τέλους. Θα σήκωνε και λίγο μπουζουκάκι και μπαλέτο. Αυτό όμως που κάνει τους ΑΒΒΑ brilliant, πανέξυπνους 40 χρόνια μετά, είναι ότι αφήνουν στην άκρη τα ποπ σχέδια και δίνουν βάρος σε έναν πλούσιο ορχηστρικό ήχο αν και μέσα τους χτυπάει μία απόλυτα ποπ καρδιά με σχεδόν ρομποτική ικανότητα.

5. "Just a Notion". Μία glam rock έναρξη που σίγουρα θυμίζει το Waterloo και σε κάνει να αναθαρρήσεις. Θα μπορούσε να παραμείνει glam, αν δεν τους ξέφευγε σε πιο μελωδική φόρμα ενώ το glam rock θέλει κιθάρες και μπροστά το beat, να βαράει η δίσολη μπότα πλατφόρμα επάνω στο σανίδι.

6. "I Can Be That Woman". Πρώτος στίχος: “Σε έχει πάρει ο ύπνος στον καναπέ, μπροστά στην τηλεόραση”. Πόσο έξυπνο, πόσο αυτοσαρκαστικό, πόσο κατάλληλο, πόσο ΙΚΕΑ. Το μελαγχολικό πιάνο σχολιάζει τη μοναξιά και την αγάπη μίας φουντωτής ουράς που τρίβεται στο πρόσωπό σου. Μιλάει για τον γάτο τους – ή για τον σκύλο; “Τρέμουν τα χέρια μου” με μία τρυφερή βραχνάδα. Δάκρυα, εγγόνια, pets, απολογισμός. Κατευθείαν στο στόχο.

7. "Keep an Eye on Dan". Η πρώτη αίσθηση είναι εκείνη του Money Money Money αλλά με πιο δραματικό production που οδηγεί σε ένα ρεφρέν με διδακτικό μότο στο οποίο δεν μπορούσα να ξεχωρίσω τους στίχους. Κουφαίνομαι ίσως. Είμαι στο σωστό μέρος. Πρόκειται για το πιο 80s κομμάτι τους στο άλμπουμ, και το πιο βαρύ. Το προσπερνάω και ξαναβάζω αυτό με τη γάτα.

8. "Bumble Bee". Φλογέρες. Αρχή της ιστορίας. Κάπου μακριά… Με λίγη δουλίτσα γίνεται κι αυτό Χριστουγεννιάτικο. Wait. Μήπως είναι;

9. "No Doubt About It". Άλλο ένα glam rock, αυτή τη φορά με πιο ισχυρό bite. Κάπου στη μέση ακούγεται σαν να χάνει στροφή, μάλλον για να πάρουν ανάσα τα ολογράμματα και μετά συνεχίζει. Λόγω θέσης στο άλμπουμ είναι κατάλληλο και για φινάλε ταινίας, επειδή είναι καλοσυνάτο.

10. "Ode to Freedom". Έγχορδα, ένα ευρωπαϊκό βαλς ξεκινάει, μαζί με το πιάνο. Η χορωδία τραγουδάει (μαζί με όλο το καστ, το φαντάζομαι), “Για πάντα μαζί” σαν την τελευταία βραδιά στην κατασκήνωση των προσκόπων. Τίτλοι τέλους. Ήταν ένα άλμπουμ πραγματικά σαν songbook ταινίας. Και αυτό δεν είναι εύκολο να το κάνεις.