David Bowie: Τα δύο νέα box sets με σπάνιο υλικό

➽ Οι μουσικοί που θαυμάζουμε από την παιδική-εφηβική μας ηλικία, γίνονται ένα είδος οικογένειας, που την ακολουθούμε και μας ακολουθεί. Κάποιες φορές ξέρουμε από την αρχή ότι αν ένας από τους παλιούς/αγαπημένους μας μουσικούς φύγει από τη ζωή, θα είναι μια μεγάλη απώλεια για μας. Για άλλους, δεν το συνειδητοποιούμε και τόσο πολύ. Ο David Bowie ανήκε στη δεύτερη κατηγορία για μένα. Συνδέθηκα αρκετά αργά µε τη μουσική του και δεν στάθηκε εμβληματική φιγούρα της εφηβικής μου ηλικίας, όπως –ας πούμε– ο Neil Young ή ο Tom Waits. Όμως ο θάνατός του, τον Ιανουάριο του 2016, απέδειξε ότι εν αγνοία μου, είχε αγγίξει μερικές βαθύτατες πλευρές μου. Ίσως να έπαιξε ρόλο εκείνο το καταλυτικό συναίσθημα του video clip του “Lazarus”, εκείνη η μανία του καλλιτέχνη να προλάβει να μοιραστεί όσα έχει να μοιραστεί, πριν έρθει το τέλος. Ειδικά όταν ξέρει ότι αυτό πλησιάζει με μεγάλες δρασκελιές. Η απώλεια του Bowie ήταν η απώλεια ενός πατέρα που δεν έμοιαζε καθόλου με αυτόν που είχαμε: ο δικός μας ήταν ενδεχομένως η συντηρητική φιγούρα που μας επέτρεπε να κάνουμε την επανάστασή μας «ενάντια στην άδικη εξουσία του». Απέναντι στον Bowie, ό,τι κι αν έκανες, εκείνος θα το είχε κάνει μερικές δεκαετίες πριν από σένα. Οπότε, για ποια επανάσταση μιλάμε;

Στο επόμενο διάστημα, έρχονται δύο box sets από την πλευρά της μουσικής του Bowie: το “Brilliant Adventure”, που περιλαμβάνει ολόκληρη τη δουλειά του από το 1992 μέχρι το 2001 (11 cd ή 18 lp) και το “Toy”, που περιλαμβάνει υλικό ανάμεσα στο 1964 και το 1971, όπως παίχτηκε από την μπάντα που τον συνόδευε το 2001. Ήθελε να το κυκλοφορήσει εκείνη την εποχή αλλά η εταιρεία του δεν μαγεύτηκε από την ιδέα. Έρχεται σε box των τριών cd και των έξι δεκάιντσων.

Ο Pokey LaFarge και το νέο άλμπουμ

➽ Έχει ήδη βγάλει έξι studio δίσκους κι έχω την εντύπωση ότι πολύ λίγοι έχουν ασχοληθεί μαζί του στην Ευρώπη. Ο Pokey LaFarge, πάντως, έχει κάνει πολύ καλή παρέα µε τον Jack White, κυρίως επειδή τα βρίσκουν στη vintage αισθητική και αγαπούν το πρώιμο rockabilly και τα 50s. Αν ο LaFarge έμοιαζε με κάποιον, αυτός θα ήταν ο CW Stoneking, όχι µόνο στον τρόπο με τον οποίο γράφουν, όσο και στο στιλ ντυσίματος και στάσης. Το νέο του album λέγεται “In The Blossom Of Their Shade” κι έχει απίθανα τραγούδια, όπως για παράδειγμα, το “Rotterdam”.

Mobile Fidelity

➽ Δεν έχω τα μηχανήματα να υποστηρίξω τέτοιον ήχο, ούτε τα χρήματα για να κάνω τέτοιες αγορές. Όμως ζηλεύω τρελά τις κυκλοφορίες της Mobile Fidelity, της αμερικάνικης εταιρείας που κυκλοφορεί SACD ή βινύλια με εξαιρετική ποιότητα ήχου. Ειδικά τα βινύλια, που παίζουν στις 45 στροφές, είναι απίθανο λάφυρο. Οι πιο πρόσφατες κυκλοφορίες της εταιρείας περιλαμβάνουν το “Eldorado” των ELO, το “Desperado” και το ομώνυµο των Eagles, καθώς και το “Still Crazy After All These Years” του Paul Simon. Δεν θα καιγόμουν για κανένα από τα παραπάνω αλλά θα ήθελα διακαώς το “Tapestry” της Carole King, που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι και είναι ήδη sold out.

Κλασσική μουσική και νεότερο κοινό

➽ Η κλασική μουσική είναι ένα είδος που τα προηγούμενα χρόνια απευθυνόταν σε ένα κοινό μεγαλύτερης ηλικίας. Όμως, υπήρξαν μουσικοί που πήραν αρχικά κλασική παιδεία και στη συνέχεια θέλησαν να ανοιχτούν σε καινούργιους κόσμους: από τον Michael Nyman μέχρι τον Johann Johannsson και από τον Max Richter μέχρι τη Hildur Gudnaddotir, τα πράγματα φαίνεται να αλλάζουν στον χώρο αυτό. Η κλασική μουσική ενσωματώνοντας νεοκλασικά στοιχεία, ambient προσεγγίσεις και ηλεκτρονικίζουσες οπτικές, αρχίζει να αναφέρεται σε ένα νεότερο κοινό. Στην κατηγορία αυτή ανήκει αναμφίβολα η Hania Rani, η πιανίστα από την Πολωνία, που ηχογραφούσε μέχρι πρόσφατα για την Gondwana Records. Τώρα, έρχεται να συναντήσει την παιδική της φίλη τσελίστα Dobrawa Czocher, για έναν διπλό δίσκο που κυκλοφορεί στα μέσα του μήνα από την Deutsche Grammophon. Προχωρημένος, μελωδικός, υπέροχος δίσκος για εκείνους που εκτιμούν τα κλασικότροπα ηχοχρώματα αλλά και τις πειραματικές προσεγγίσεις.

Υ.Γ. Η JK Rowling έχει κάνει μερικές ατυχείς τοποθετήσεις τον τελευταίο καιρό. Τα βιβλία της µε τον Χάρι Πότερ εξακολουθούν να διαβάζονται όμως με εξαιρετικό ενδιαφέρον. Ειδικά όταν είσαι στα 7 ή στα 57 σου. Και κάπου είναι κρυμμένος και ο Jarvis Cocker…