Συνέντευξη: Η τραγουδίστρια Amy Taylor και ο κιθαρίστας Dec Martens μιλούν για το νέο άλμπουμ των Amyl and The Sniffers, «Comfort To Me».
Δεν άντεχα ποτέ τους έντονους ανθρώπους. Εκείνους που φώναζαν καθώς μιλούσαν, εκείνους που θύμωναν, εκείνους που η εσωτερική τους ενέργεια τους ανάγκαζε να σκαρφαλώνουν στους τοίχους και να ροκανίζουν τα σίδερα. Έτσι, ακόμη κι αν ο ήχος των Amyl and The Sniffers μου άρεσε πολύ από το πρώτο κιόλας άλμπουμ, δεν θα άντεχα ούτε λεπτό δίπλα στην Amy Taylor. Παίρνοντας το mail με τις απαντήσεις περίμενα μία ακόμη περίπτωση του στιλ «απαντάω αλλά είναι σαν να μην απάντησα γιατί είμαι πολύ punk για να μπω στην ουσία των πραγμάτων». Κι όμως. Η Amy μοιάζει τρυφερή ακόμη κι όταν απαντάει σχεδόν μονολεκτικά. Ο δίσκος της –χωρίς να μπορεί να χαρακτηριστεί ακριβώς τρυφερός– έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που μπορούν να σε αναγκάσουν να συνδεθείς συναισθηματικά μαζί του. Και ναι, τελικά αυτό είναι πολύ σπάνιο για ένα punk δίσκο…
Η frontwoman των Amyl and The Sniffers, Amy Taylor, μιλά για το νέο άλμπουμ τους «Comfort To Me»
Είσαι θυμωμένη. Τι σε κάνει να θυμώνεις πολύ;
Το αυτοκίνητό μου που χαλάει και πρέπει να πληρώσω για να το φτιάξω. Το Τέξας που απαγορεύει ξανά τις αμβλώσεις. Πιο πολύ όμως είναι η ενέργεια που έτσι κι αλλιώς έχω.
Εκτός από τον θυμό για ποια άλλα πράγματα τραγουδάς;
Για τη γεύση της ζωής, για όλα τα ταπεινά πράγματα, για τους άλλους ανθρώπους. Και ναι, μπορείς να γελάσεις όσο θέλεις αλλά είμαι ένα καλό κορίτσι που απλώς μου τη σπάει να περιορίζομαι στον τρόπο που σκέφτομαι.
Το πρώτο άλμπουμ πήγε πολύ καλά. Το περιμένατε;
Δεν το περιμέναμε αλλά δεν περιμέναμε να πάει και άσχημα. Πολλοί άνθρωποι δούλεψαν σκληρά γι’ αυτό.
Τι σχέδια είχατε για την μπάντα, όταν ξεκινήσατε;
Θέλαμε απλώς να παίζουμε σε ιδιωτικά πάρτι.
Τραγουδάς «I see I don’t like misery». Υπάρχει πολλή δυστυχία; Πού;
Υπάρχει! Παντού. Μέσα μου. Στις απαίσιες πόλεις.
Μου φαίνεται παράξενο το εξώφυλλο του δεύτερου δίσκου. Πώς το διαλέξατε;
Βρήκαμε έναν καλλιτέχνη που θέλαμε να δουλέψουμε μαζί του. Δεν το νιώθω παράξενο, αντικατοπτρίζει τον τρόπο που μου ακούγεται ο δίσκος. Το άλμπουμ είναι ένας καθρέφτης του τρόπου με τον οποίο δουλεύει το μυαλό μου και το εξώφυλλο συνοψίζει ακριβώς αυτό.
Τι θα άλλαζες στον κόσμο. Και τι θα κρατούσες;
Θέλω να πάει να γαμηθεί ο Covid, θέλω οι άνθρωποι να μένουν σταθεροί, θέλω οι συντηρητικοί να αλλάξουν απόψεις. Ο κόσμος φαίνεται να πηγαίνει κατά διαόλου. Θα ήταν πολύ καλύτερα αν κάθε άνθρωπος άκουγε τι έχουν να του πουν οι άλλοι άνθρωποι. Θα κρατούσα τον ήλιο, τον μεγάλο ανοιχτό ουρανό, τα πουλιά, τις ιδρωμένες συναυλίες, τη μουσική, τα γυμναστήρια, τις παραλίες, τον ζεστό καιρό, τον καφέ, το καλό φαγητό κάπου όμορφα το βράδυ, τις όμορφες στιγμές που έτσι κι αλλιώς ζούμε…
Νιώθω ότι έχεις πολλά κοινά στοιχεία με τη Wendy O’ Williams. Σου αρέσει;
Τη λατρεύω, λέμε!
Ποιες σου αρέσουν πιο πολύ;
Οι Plasmatics, η Dolly Parton, οι Junglepussy, η Alice Bag.
Τι περιμένεις από τους μουσικούς της μπάντας σου; Τι θα άλλαζες σ’ αυτούς;
Θα ήθελα να είναι φίλοι μου και να κάνουν λίγο περισσότερες πρόβες απ’ ό,τι κάνουν. Θα άλλαζα τα t-shirts τους. Σκυλοβρωμάνε!
Τι σ’ αρέσει στη Μελβούρνη; Τι δεν σ’ αρέσει;
Μ’ αρέσουν τα πάρκα, οι άνθρωποι, μ’ αρέσει ακόμα και η αθλιότητα. Μ’ αρέσει πολύ να περπατάω στην πόλη. Δεν μ’ αρέσουν τα μοδάτα καφέ και οι μεγάλοι χειμώνες.
Νιώθεις κομμάτι μιας συγκεκριμένης σκηνής;
Είμαι κομμάτι μιας ευρύτερης σκηνής, ολόκληρης της ανατολικής ακτής, που δεν αφορά ένα μουσικό είδος και μόνο. Η Αυστραλία είναι μικρή, πάνω-κάτω όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας, μου αρέσει να γνωρίζω τόσους μουσικούς, όλοι είναι πολύ θετικοί αλλά δεν νιώθω μέρος μιας πολύ συγκεκριμένης σκηνής. Μου αρέσει που είμαστε φίλοι με τους C.O.F.F.I.N για παράδειγμα αλλά και με τις Camp Coe ή την Alice Skye. Αγαπάω τους καλούς ανθρώπους και μ’ αρέσει να τους έχω γύρω μου. Μετά από ένα χρόνο απραξίας, θέλω πραγματικά να δω ποιοι είναι αυτοί που επέζησαν αλλά και ποιοι εμφανίστηκαν τώρα.
Σου άρεσε που συμμετείχες στο άλμπουμ των Sleaford Mods;
Πολύ! Δεν πήγα στην Αγγλία, εδώ ηχογράφησα αλλά είναι πολύ ωραίοι τύποι και μου άρεσε πολύ να είμαι μέρος αυτού του δίσκου.
Τι να περιμένουμε στο άμεσο μέλλον;
Ό,τι ξέρεις, ξέρω. Ίσως να έρθουμε στην Ελλάδα για συναυλίες και να τρώμε το απίθανο φαγητό που έχω ακούσει ότι έχετε…
Πώς γράφετε τα τραγούδια σας;
Συνήθως εγώ ή κάποιο από τα παιδιά ερχόμαστε μ’ ένα riff, τζαμάρουμε, και μόλις πάρει μια καλή μορφή έρχεται η Amy και βάζει από πάνω τους στίχους και τη μελωδία της φωνής.
Είσαι κι εσύ θυμωμένος όπως η Amy;
Μπα, καθόλου! Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θυμώνουν.
Πώς θέλεις να είναι η Amy; Τι θα άλλαζες σ’ αυτήν;
Περιμένω να είναι θυμωμένη! Η Amy είναι κοντή. Θα την έκανα κάπως ψηλότερη.
Τι δίσκοι σου άρεσαν πρόσφατα;
Το album των Turnstiles μου άρεσε πολύ!
Ποιες αυστραλέζικες μπάντες σου αρέσουν;
Οι AC/DC, οι Rose Tattoo και οι Cold Chisel.
Τι να περιμένουμε από εσάς;
Ότι πάντα θα προσπαθούμε σκληρά.
Μιλήσαμε με τον τραγουδοποιό, μουσικό παραγωγό και γιατρό, Βασίλη Παπαζώτο, για τις πετυχημένες διασκευές στο project Μουσικό Μπαλκόνι και την αγάπη του για τη μουσική και ιατρική
15°
