Gram Parsons: Ενας μύθος της κάντρι ροκ πέθανε σαν σήμερα το 1973

Gram Parsons, πέθανε 19 Σεπτεμβρίου 1973.

Από τους πρωτοπόρους της κάντρι ροκ, ο Ingram Cecil Connor, όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Gram Parsons, έφερε από το 1966 στο Λος Άντζελες μια αλλαγή στη μουσική της εποχής που έγινε αισθητή κυρίως με τη συμμετοχή του στο συγκρότημα των Byrds, το 1968, στο άλμπουμ τους Sweetheart Of The Rodeo, στο οποίο υπήρχαν δύο δικά του τραγούδια, τα Hickory Wind, που είχε γράψει μαζί με τον Bob Bucannan, που ήταν μέλος στο πρώτο συγκρότημα που έφτιαξε το 1966 με το όνομα International Submarine Band, και One Hundred Years From Now.

Ο Connor, που είχε γεννηθεί στο Winterheaven της Φλόριντα στις 5 Νοεμβρίου του 1946, ήταν γιος του τραγουδιστή της κάντρι Coon Dog Connor, που αυτοκτόνησε όταν ο Cecil ήταν μόλις 13 ετών. Η οικογένειά τους είχε πολλά χρόνια πετυχημένη πορεία στο τσίρκο.

Δύο χρόνια μετά τον θάνατο του πατέρα του, η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε και ο Cecil υιοθετήθηκε από τον πατριό του Robert Parsons, άλλαξε το όνομά του σε Gram Parsons και άρχισε να εμφανίζεται σε κλαμπ του θετού του πατέρα με συγκροτήματα όπως οι Pacers, με τους οποίους σε ηλικία 12 ετών έπαιζαν κυρίως τραγούδια του Buddy Holly, και οι Legends, που έφτιαξε μαζί με τον Jim Stafford, ο οποίος γνώρισε μερικές επιτυχίες στη δεκαετία του '70, όπως το Spiders And Snakes, και τον Kent Lavoie, που έκανε κι αυτός καριέρα με το όνομα Lobo.

Το 1957 είχε παρακολουθήσει σε συναυλία τον Elvis Presley και όπως πολλοί νέοι της εποχής θέλησε να τον μιμηθεί και να γίνει τραγουδιστής.

Σε ηλικία 14 ετών εγκατέλειψε το σπίτι του στην Τζόρτζια και πήγε να βρει την τύχη του στην περιοχή του Γκρίνουιτζ Βίλατζ στη Νέα Υόρκη.

Το πρώτο του επαγγελματικό συγκρότημα είχε το όνομα Shilohs και το υλικό που είχε ηχογραφήσει μαζί τους, σε ηλικία μόλις 16 ετών, θα κυκλοφορήσει για πρώτη φορά αρκετά χρόνια μετά τον θάνατό του, το 1979, με τον τίτλο Gram Parsons-The Early Years Vol. 1.

Έπειτα από μία αποτυχημένη προσπάθεια να φοιτήσει στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, το 1964, φτιάχνει το 1966 το συγκρότημα των International Submarine Band και μετά την κυκλοφορία δύο αποτυχημένων μικρών δίσκων, μετακομίζει στην περιοχή του Μπρονξ και στη συνέχεια πηγαίνει στο Λος Αντζελες. Εκεί θα κυκλοφορήσει με το συγκρότημά του, το 1967, ένα σχετικά σπάνιο άλμπουμ με παραγωγό τον Lee Hazlewood, με τον τίτλο Safe At Home. Εκείνη την περίοδο θα γνωρίσει τον Chris Hillman των Byrds και μέσω αυτής της γνωριμίας θα γίνει για τρεις μήνες μέλος του συγκροτήματος.

Πολλές φορές στις συζητήσεις που έχω με τον καλό μου φίλο Chris μού μιλάει με τα καλύτερα λόγια για τη γνωριμία του με τον Gram Parsons και την εποχή που, μετά τη συνεργασία τους στους Byrds, ήταν μαζί στους Flying Buritto Brothers.

Η εμφάνιση των Byrds στη Νότια Αφρική ήταν ο λόγος που εγκατέλειψε το συγκρότημα ο Parsons, που ήταν αντίθετος με το Απαρχάιντ, και την ίδια χρονιά, το 1968, μαζί με τον Hillman φτιάχνουν τους Flying Burrito Brothers και το 1969 κυκλοφορούν το άλμπουμ The Gilded Palace Of Sin.

Το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ με τίτο G.Ρ. κυκλοφόρησε το 1972, με τη συμμετοχή της Emmylou Harris, του μπασίστα Ric Grech (Traffic, Blind Faith) και μέλη από το συγκρότημα του Elvis Presley.

Το δεύτερο άλμπουμ του, Grievous Angel, ολοκληρώθηκε λίγο πριν από τον θάνατό του στις 19 Σεπτεμβρίου του 1973 σε ξενοδοχείο της περιοχής του εθνικού πάρκου Joshua Tree, που βρίσκεται στην έρημο Mojave στην Καλιφόρνια, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Εκεί ο Parsons έκανε διακοπές.

Ίχνη από μορφίνη, κοκαΐνη, αμφεταμίνες και αλκοόλ βρέθηκαν στο αίμα του μετά την αυτοψία και μία εβδομάδα αργότερα, στη μεταφορά της σορού του από την Καλιφόρνια στη Νέα Ορλεάνη για ενταφιασμό, ο μάνατζέρ του Phil Kaufman μαζί με έναν άλλο φίλο του κλέβουν το πτώμα και επιστρέφοντας στην έρημο Joshua Tree, περιοχή του θανάτου του, το καίνε, σύμφωνα με την επιθυμία που είχε εκφράσει πριν πεθάνει ο Parsons.

Ο θρύλος του Gram Parsons θα διατηρηθεί στα επόμενα χρόνια με τη συχνή παρουσίαση των τραγουδιών του από τη φίλη του Emmylou Harris και την κυκλοφορία του άλμπουμ τού Elvis Costello Almost Blue. Ο Costello ήταν φανατικός φίλος της μουσικής του Parsons και το 1982 επιμελήθηκε την έκδοση μιας συλλογής με τραγούδια του Parsons στη Βρετανία.

Οι Eagles, συγκρότημα με πολλές επιρροές από τον Parsons, έγραψαν γι' αυτόν το My Man στο άλμπουμ τού 1974 On The Border.

Το Crazy Eyes που έγραψε το 1969 για τον Parsons, ο Richy Furay των Poco, έγινε τίτλος άλμπουμ τους το 1973.

Άλλα ονόματα που επηρεάστηκαν από τον Parsons είναι οι Tom Petty, Black Crowes, The Jayhawks, Son Volt, Uncle Tupelo.

Η ικανότητα του Parsons να αντιγράφει και να προσαρμόζει τους αυθεντικούς καλλιτέχνες της μουσικής κάντρι, όπως οι Buck Owens και Hank Thompson στο ροκ, τον βοήθησαν στο να καθιερωθεί στη συνείδηση των φίλων της μουσικής ως ο συνδετικός κρίκος μεταξύ ροκ και κάντρι, παρ' ότι υπήρχαν καλλιτέχνες που αρκετά πριν από αυτόν είχαν απασχολήσει το ροκ με διάφορα τραγούδια τους· άλλωστε ένα μεγάλο μέρος του ρεπερτορίου του Elvis Presley είχε σχέση με τη μουσική κάντρι, από τη δεκαετία του '50.

Ο Parsons, όμως, ήταν αυτός που έφερε την κάντρι πιο κοντά στη νεότερη τότε γενιά, που από τα τέλη της δεκαετίας του '60 δεν είχε ιδιαίτερη σχέση με το είδος, τουλάχιστον στις μεγάλες αμερικανικές Πολιτείες, που ήταν αρκετά μακριά από τις συνήθειες της υπαίθρου.

Πραγματικά είναι ανεξήγητο το γιατί δεν μπόρεσε να κάνει επιτυχία ο Gram Parsons με τους δίσκους του, που είχαν άλλωστε εντυπωσιακά καλή αποδοχή από τους μουσικοκριτικούς. Ισως δεν είχε την κατάλληλη τύχη. Αλλωστε, ακόμη και η είδηση του θανάτου του επισκιάστηκε στα ΜΜΕ από την είδηση του θανάτου τού Jim Croce, που σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα την επόμενη μέρα

Διαβάστε περισσότερα θέματα από τον Γιάννη Πετρίδη στο apotis4stis5.com