Ο Χρήστος Κισατζεκιάν μοιράζεται φωτογραφίες από την επεισοδιακή συναυλία των Beastie Boys στην Αθήνα το 2007.
Αν ζούσε ακόμη, ο Adam “MCA” Nathaniel Yauch θα γιόρταζε, σήμερα 5 Αυγούστου, τα 57 του χρόνια. Όμως ο διάσημος rapper, μουσικοσυνθέτης, μπασίστας, τραγουδιστής, κινηματογραφιστής και ιδρυτής της ανεξάρτητης Oscilloscope Laboratories όπως και των Beastie Boys, απεβίωσε το Μάιο του 2012 από καρκίνο της παρωτίδας.
Οι δημοφιλέστατοι και πρωτοπόροι hip hopers δημιουργήθηκαν στη Νέα Υόρκη το 1981 από τις στάχτες των hardcore punks Young Aborigines, με την προσχώρηση του εορταζόμενου μακαρίτη. Αρχικά ως τρίο, με τον Michael “Mike D” Diamond να αναλαμβάνει εξαρχής μικρόφωνο και τύμπανα, και τον Adam “Ad-Rock” Horovitz να γρατζουνά με μίσος τις κιθάρες, προγραμματίζοντας συνάμα και όλα τα απαραίτητα «χαλιά» που αυτή η μουσική απαιτεί από γεννησιμιού της.
Η περιοδεία τους με την Madonna το 1985 υπήρξε κομβική για την πορεία των Beastie Boys, τόσο που το ντεμπούτο τους “Licensed to Ill” την επόμενη χρονιά αποτέλεσε τον πρώτο rap/hip hop δίσκο που σκαρφάλωσε στην πρώτη θέση του Billboard. Με το “Paul's Boutique” που επακολούθησε το 1989 να κάνει «κοιλιά», τα “Check Your Head” (1992) και “Ill Communication” (1994) τους ήθελαν πλέον στην κορυφή του κόσμου. Με επτά πλατινένια άλμπουμ να έχουν πουλήσει συνολικά πάνω από είκοσι εκατομμύρια, το σχήμα διαλύθηκε με το που χάθηκε ο ακρογωνιαίος τους φίλος…
Εμείς οι Έλληνες προλάβαμε να τους υποδεχθούμε δυο φορές στα μέρη μας. Τον Μάιο του 1999 στο θέατρο του Λυκαβηττού, όπως και τούτη την αποφράδα νύχτα. Κυριολεκτώ. Από το 1980 που μεταμορφώθηκα σε μανιώδη συναυλιάκια και πόσο μάλλον από το 1989 που ξεκίνησα αυτή μου την εξειδίκευση ως φωτο-ειδησεογράφος, δεν μπορώ να θυμηθώ χειρότερη έκβαση σε συναυλιακή βραδιά. Σεις που ήσασταν εκεί παρέα, σίγουρα θυμάστε τα εξωφρενικά ευτράπελα. Για τους υπόλοιπους λοιπόν, παραθέτω εδώ λέξεις και εικόνες γλαφυρές.
Αρχικά όλα έμοιαζαν έως και ιδανικά. Η θαλασσινή αύρα χάιδευε από νωρίς το γήπεδο του Baseball και τα πολλαπλά bars έχαιραν ουρές θεόρατες για τις μπιρίτσες και τα ποτά που θα συντρόφευαν το πανηγύρι. Διότι ονόματα όπως οι Madness και οι Beastie Boys, μόνο χορευτικό πανηγύρι προμηνύουν!
Για του λόγου το αληθές, με το που ξεκινά το “One Step Beyond”, όλη η πλατεία χορεύει κατά βούληση. Σκηνική παρουσία; Η αναμενόμενη. Λαμέ κουστούμια, μαύρα γυαλιά ηλίου, χέρια-πόδια στον αέρα και ο σαξοφωνίστας βουτά και παίζει δίπλα στους μπροστινούς θεατές του κάγκελου με μπρίο. Μια ώρα κράτησε το πρόγραμμά τους, και ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που τους απολαύσαμε. Όσοι τους απολαύσαμε δηλαδή. Διότι ήταν και κείνοι που είχαν έρθει αποκλειστικά και μόνο για τα εξτρεμιστικά καμώματα των Νεοϋορκέζων. Και ήταν αρκετοί.
Δέκα χιλιάδες, ίσως και παραπάνω μαζευτήκαμε. Το σκηνικό έμοιαζε (για λίγο ακόμη) ιδανικό. Με ένα μισάωρο διάλειμμα ώστε να στηθούν τα απαραίτητα, ο Mixmaster Mike παρέα με τους δυο ριμαδόρους συνοδοιπόρους του, τον MCA και τον King Ad-Rock, ξεσηκώνουν μονομιάς το πλήθος με το “B for my Name” να θέλει την κιθάρα και τα φωνητικά σε πολύ χαμηλή ένταση.
Μια ένταση που ήθελε παράλληλα τις πρώτες εκρήξεις πίσω από τις κερκίδες να πρωταγωνιστούν οικτρά, σηματοδοτώντας την αρχή του τέλους. Καπνός ορθώνεται παντού. Κάνα μισάωρο μετά και ενώ έχω πλέον ολοκληρώσει τη φωτογραφική κάλυψη των τριών πρώτων τραγουδιών, πάω κατά την κεντρική είσοδο όπου αρχίζω να παρακολουθώ το απρόσμενο χάος για το οποίο ανακαλύπτω πως ευθύνονται καμιά πενηνταριά κουκουλοφόροι/κρανιοφόροι με ρόπαλα.
Το πλιάτσικο που ακολούθησε δεν έχει προηγούμενο, μα ούτε και επόμενο έως σήμερα! Ακόμη κουνώ το κεφάλι μου. Πώς μπόρεσε να συμβεί κάτι τέτοιο από τη στιγμή που ο έλεγχος που έκαναν οι σεκιουριτάδες στην είσοδο ήταν εξονυχιστικός; Ξάφνου δεν βλέπω κανέναν από αυτούς γύρω μου. Ούτε όμως και αστυνομικούς. Μηδέν. Το μεγάλο ντου έχει πετύχει.
Γύρω μου σπάνε πάγκοι και περίπτερα χορηγών, ξεριζώνονται ταμειακές μηχανές, φεύγουν στους ώμους κλειστά κιβώτια με δωδεκάδες μπουκάλια βότκα και ουίσκι, καίγονται αυτοκίνητα και βαν στο παρκινγκ και οι εκρήξεις αμαυρίζουν την παράσταση, ακυρώνοντάς την. Το σόου των Beastie Boys σταματά ανεκπλήρωτο. Υπεύθυνος της διοργάνωσης ανακοινώνει από σκηνής πως ένα μέλος των Underworld? τραυματίστηκε βαριά, οπότε ακυρώνεται η εμφάνισή τους. Έφαγε ένα τούβλο στο αυτί, αν έχεις τον θεό σου, ρεζίλι γίναμε πάλι! Οι Underworld πάνε άκλαυτοι.
Λίγα λεπτά μετά και από μικροφώνου ξανά, η διοργάνωση ζητά την εκκένωση του χώρου. Κόσμος τρέχει να σωθεί, ξεχύνονται εκατοντάδες θεατές στη λεωφόρο. Όμως ακόμη και η έξοδός μας είναι αλλοπρόσαλλη, αργή, έως και επικίνδυνη, αφού οι πόρτες παραμένουν «στενές» όσο κατά την είσοδό μας. Έτσι είναι αρκετοί αυτοί που αρχίζουν και πηδούν από τα κάγκελα…
Ως φωτορεπόρτερ είμαι μαθημένος σε όλα αυτά, και έτσι τα απαθανάτισα. Όμως το γεγονός παραμένει. Τούτη η βραδιά αποτελεί μια μαύρη σελίδα στα συναυλιακά δρώμενα της χώρας μας.
Μιλήσαμε με τον τραγουδοποιό, μουσικό παραγωγό και γιατρό, Βασίλη Παπαζώτο, για τις πετυχημένες διασκευές στο project Μουσικό Μπαλκόνι και την αγάπη του για τη μουσική και ιατρική
13°
