Λίγο πριν την διήμερη μουσική παράσταση «Sunday Cloudy Sunday» στις 11 & 12 Ιουλίου στη Μικρή Επίδαυρο o Vassilikos μιλάει για τον Βασίλη Τσιτσάνη, την ελληνική παράδοση, τους Raining Pleasure και την ετοιμασία του νέου του άλμπουμ στο Λονδίνο.
Πως προέκυψε η προσωπική σου μουσική ματιά στον Βασίλη Τσιτσάνη;
Αυτή η σκέψη είχε αρχίσει να απασχολεί το μυαλό μου πολλά χρόνια πριν. Έχω μια ιδιαίτερη αγάπη στον Τσιτσάνη, στην εποχή του και στο κλίμα που μου βγάζει. Σκεφτόμουν πώς θα ακούγονταν αυτά τα τραγούδια αν γράφονταν στη δική μας εποχή. Όμως με μία ιδιαιτερότητα. Το τρικ που έπαιξα στο κεφάλι μου ήταν πώς θα τα έφτιαχνε ένας άνθρωπος της εποχής του Τσιτσάνη αν ξαφνικά προσγειωνόταν στην εποχή μας και είπε την ελευθερία να πειραματιστεί χωρίς κριτική και χωρίς φρένα. Έτσι άρχισα να ακούω μέσα μου ήχους και ρυθμούς. Προσπάθησα να τους αποτυπώσω όσο πιο πιστά γινόταν και το «Sunday Cloudy Sunday» είναι το αποτέλεσμα. Παίζοντας τέτοια παιχνίδια με το μυαλό μου ήταν ο μοναδικός τρόπος να προσεγγίσω κάτι τόσο εδραιωμένο στα αυτιά και τα ένστικτα όλων μας.
Τι έμαθες για τον Τσιτσάνη μέσα από αυτή την ανασκαφή;
Αυτά που έμαθα δεν έχουν τόσο τη μορφή της πληροφορίας με την έννοια που γενικά την ορίζουμε. Είναι περισσότερο συναισθήματα επαφής και συγγένειας με το πνεύμα ενός ανθρώπου που συνολικά με έχει απασχολήσει όσο ελάχιστοι στη ζωή μου. Ανέπτυξα ένα είδος διαλόγου χωρίς λέξεις με έναν άνθρωπο που δεν γνώρισα και δεν θα γνωρίσω ποτέ σ' αυτή τη διάσταση πραγμάτων.
Ποια η σχέση σου με την ελληνική μουσική παράδοση;
Είναι από τα πρώτα ακούσματα που είχα σαν παιδί λόγω της αγάπης που είχε και έχει η μαμά στο είδος. Τα χόρευα μάλιστα για πολλά χρόνια μέχρι την εφηβεία μου. Μεγαλώνοντας βέβαια, αυτή η σχέση, όπως και όλες οι σχέσεις, μεταλλάσσεται, διαφοροποιείται και παίρνει και άλλες μορφές. Με ενδιαφέρει γενικότερα η μουσική παράδοση διαφόρων τόπων και προσπαθώ να συλλέξω παλιά ηχογραφήματα που έχουν διασωθεί μέσα στα χρόνια. Αγαπώ ιδιαίτερα και την Τούρκικη παραδοσιακή μουσική.
Tι ετοιμάζεις για την διήμερη παράσταση στην Μικρή Επίδαυρο;
Είναι στην ουσία η πρώτη επίσημη live παρουσίαση του υλικού αυτού μετά την κυκλοφορία του «Sunday Cloudy Sunday». Θα παιχτεί όλο αυτό το υλικό, αλλά και κομμάτια που δεν πρόλαβαν να ολοκληρωθούν πριν την κυκλοφορία. Θα έχουμε βίντεο φτιαγμένα ειδικά για την παράσταση και φυσική τη συμμετοχή των πολυαγαπημένων μου Δήμητρας Γαλάνη και Ελευθερίας Αρβανιτάκη. Πέραν όλων των άλλων, αυτή η παράσταση έχει και ένα άλλο προσωπικό νόημα για μένα, αφού για πρώτη φορά μετά από τέσσερα χρόνια ξαναπαίζω με τον Ιάσονα Ζούμπο ή αλλιώς "Jay", ντράμερ των Raining Pleasure.
Eίναι οριστικά πίσω σου η raining pleasure;
Οι μεγάλες σχέσεις δεν είναι ποτέ οριστικά πίσω μας. Αντίθετα τις βρίσκουμε πάντα μπροστά μας. Έμαθα να παίζω, μαζί με αυτούς τους ανθρώπους, μεγάλωσα, δημιούργησα. Είκοσι χρόνια από τη ζωή μου. Αξία ανεκτίμητη και καλά φυλαγμένη εκεί που πρέπει. Αν θα ξαναπαίξουμε; Μπορεί. Είμαι σίγουρος ότι σε όλους λείπει αυτό που είχαμε.
Από το Reflections και μετά έχεις δώσει έμφαση στη ερμηνεία. Σου λείπει η σύνθεση και οι συναυλίες;
Η συναυλιακή μου δραστηριότητα δεν έχει μειωθεί στη σόλο περίοδο. Όσο έβγαινα και έπαιζα τότε, το κάνω και τώρα. Χρειαζόμουν όμως ένα διάστημα να συνέλθω από τη μετάβαση. Δεν επέλεξα ποτέ συνειδητά να σταματήσει το γκρουπ. Έγινε μόνο του, όπως μόνα τους γίνονταν τα περισσότερα πράγματα που αφορούσαν τους Raining Pleasure, κι αυτό ήταν το πιο μαγικό από τα χαρακτηριστικά μας. Από το Reflections και μετά κυκλοφόρησα άλλο ένα άλμπουμ με τους Raining Pleasure, το "Who's Gonna Tell Juliet?". Τώρα βρίσκομαι σε φάση που έχω ξανά κάτι να πω συνθετικά και το κάνω ήδη, ηχογραφώντας από το χειμώνα στο Λονδίνο το επόμενο άλμπουμ μου.
Ποιο θα είναι το επόμενό σου βήμα;
Μετά από κάποιες λίγες και καλές συναυλίες στην Ελλάδα, επιστρέφω στο Λονδίνο και συνεχίζω τη δουλειά στο στούντιο. Υπολογίζω αν όλα πάνε καλά ότι το υλικό θα είναι έτοιμο για κυκλοφορία το χειμώνα. Ανυπομονώ βασικά να επιστρέψω για τα καλά στην πρώτη και βασική μου ιδιότητα. Τη σύνθεση.
Το όνομα Nico λέγεται ότι της το έδωσε ο φωτογράφος της Herbert Tobias, που τότε ήταν φίλος με τον Ελληνα -γεννημένο στην Αντίς Αμπέμπα- σκηνοθέτη Νίκο Παπατάκη
35°
