Πρώτη ακρόαση: Το νέο άλμπουμ της Barbra Streisand

Όταν έφτασε στο mail μου από την Panik Records/Sony Music μία e-card με όλα τα τραγούδια του “Release Me 2” (που κυκλοφορεί επίσημα την Παρασκευή, 6 Αυγούστου 2021), μιας νέας συλλογής από δέκα ακυκλοφόρητα singles από τη θρυλική Barbra Streisand, αναρωτήθηκα ποιοι άραγε ακούνε σήμερα την Barbra–without-an-a.

Σκεφτόμουν ότι η μουσική της παρουσία ήταν ανέκαθεν ένας αυθεντικός παναμέρικαν ήχος. Σκεφτόμουν Thanksgiving, χριστουγεννιάτικα ψώνια, ξενοδοχεία, ασανσέρ, τη Νέα Υόρκη την άνοιξη ή τη Νέα Υόρκη νύχτα με βροχή, κάποιον σε ένα ατελιέ, ή το κλασικό αστείο για τα στερεότυπα: ακούς Barbra άρα είσαι γκέι παλαιάς κοπής, από αυτούς με τα πολλά φυτά μέσα στο σπίτι.

Διαπίστωνα ότι οι εντυπώσεις αυτές είναι παντός καιρού και απλωμένες ατόφιες μέσα σε κάθε εποχή, κι εκεί κατάλαβα ότι η Streisand ακούγεται «σαν σινεμά». Τη βλέπεις να τραγουδάει, δεν την ακούς απλώς. Είναι διαχρονική γιατί τραγουδάει σαν πρόσωπο, επώνυμα, είναι Αυτή που κάνει τα τραγούδια δικά της, τα επιλέγει και τους δίνει τον ήχο Streisand: ήχος πολυτελής, πλούσια συναισθηματικός, με απόλυτα δικό της ερμηνευτικό τρόπο και, με το πιο χαρακτηριστικό «Streisand στιλ» που θα μπορούσα να βρω: τις μικρές νεοϋορκέζικες λεπτομέρειες στην προφορά της, μερικές λέξεις που τις τραγουδάει λίγο πιο γρήγορα, σαν να βάζει την προσωπική της απειροελάχιστη πρόζα στα κομμάτια.

Στη ραδιοφωνική εκπομπή, τα πρωινά στον Athens Voice 102.5, μερικές φορές ρίχνω μέσα στην playlist μία απρόοπτη Streisand, κυρίως για να δώσω μία μητροπολιτική αίσθηση στη μουσική (η Barbra ΔΕΝ ακούγεται σε περιβάλλον σαβάνας, ή φάρμας, ή road movie, ή κάμπινγκ στην Αμοργό). Είναι μία φωνή που έχει το δικό της urban στιλ, είναι σοβαρή αλλά με twinkle στα μάτια. Έτοιμη να το ανατρέψει. Είναι έτοιμη να πει ένα αστείο μονολεκτικό, κάτι στα γρήγορα που θα σε πεθάνει.

Όσο για το “Release me 2” με το ΑντιΓουορχολικό εξώφυλλο, είναι Classic Barbra και αυτό είναι το καλύτερο που θα ευχόμασταν για μία Streisand του 2021.

Το “Release Me 2” λοιπόν, περιλαμβάνει rarities, σπάνια τραγούδια και studio performances που έχουν ηχογραφηθεί κατά τη διάρκεια της εκπληκτικής καριέρας της Barbra αλλά ποτέ δεν κυκλοφόρησαν και είναι η συνέχεια του προηγούμενου “Release Me 1” του 2012. Αυτή η νέα συλλογή περιέχει κομμάτια που έχουν ηχογραφηθεί μεταξύ 1962 και 2020 και είναι υπογεγραμμένα από μεγάλα ονόματα συνθετών και τραγουδιστών όπως Burt Bacharach και Hal David, Barry Gibb, Randy Newman, Michel Legrand / Alan Bergman / Marilyn Bergman, Harold Arlen και "Yip" Harburg, Carole King, Steve Dorff, Paul Williams / Kenny Ascher και Walter Afanasieff / John Bettis.

Η Barbra στις σημειώσεις του άλμπουμ λέει, «Για μένα, το studio είναι ένας συνδυασμός μουσικής, παιδικής χαράς και εργαστηρίου... ένα ιδιωτικό καταφύγιο, όπου γίνονται υπέροχα πράγματα. Όποτε συμβαίνει αυτό το είδος μαγείας, είναι εξαιρετικά ικανοποιητικό. Μερικές φορές όμως, όταν η σύνθεση δεν είναι σωστή ή το τραγούδι δεν ταιριάζει πλέον με τον τόνο του album για το οποίο προοριζόταν, τα τραγούδια μπαίνουν στο θησαυροφυλάκιο για φύλαξη. Δουλεύοντας πάνω στον 2ο τόμο του “Release Me” ήταν μια υπέροχη βόλτα στην μνήμη μου… μια ευκαιρία να ξαναεπισκεφτώ, και σε ορισμένες περιπτώσεις, να προσθέσω μια τελική πινελιά σε τραγούδια που εξακολουθούν να αντηχούν σε μένα με ουσιαστικό τρόπο. Είμαι ιδιαίτερα εντυπωσιασμένη από τη συνάφεια των “Be Aware” και “One Day” που εξακολουθούν να μιλούν για τη συλλογική αίσθηση της ανθρωπότητας».

Και μετά πάτησα το play:

“Be Aware” – H Barbra, γνωρίζοντας και το ποιόν του κοινού της, φρόντιζε πάντα να είναι κοινωνικά δραστήρια και να συμμετέχει σε έναν ακτιβισμό ασφαλή μεν, αλλά με τεράστια απήχηση δε. Το πρώτο κομμάτι του άλμπουμ γράφτηκε από τους Burt Bacharach και Hal David σαν αντίδραση απέναντι στην παγκόσμια πείνα και τα άστεγα παιδιά, το 1971. Η Barbra το τραγούδησε στο "Singer Presents Burt Bacharach” εκείνη τη χρονιά και την επόμενη, το 1072, το κυκλοφόρησε σε δίσκο η Dionne Warwick με το δικό της, διαφορετικό στιλ. Η ηχογράφηση που ακούμε είναι του 2020. Χαρακτηριστικός ήχος 70s με τα πλήκτρα του Bacharach, το εξαιρετικό κρεσέντο της Barbra και τα άνετα, σαν να προσγειώνεται σε ένα σύννεφο, κατεβάσματά της. Είναι ο ήχος του: «όταν γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος». Και με μικρά, μαρς σαλπιγγίσματα των πνευστών που σου θυμίζουν τον «καλό σκοπό».

Δεύτερο track είναι το “You light up my life” της σπουδαίας Carole King (που υπήρχε στο άλμπουμ της “King's 1973 Fantasy”). Η Streisand το είχε ηχογραφήσει για πιθανή ένταξη στη συλλογή της στο “Butterfly” του 1974. Σε παραγωγή της ίδιας το κομμάτι ηχογραφήθηκε και το 2020. Η Carole King, η σπουδαιότερη γυναίκα συνθέτρια του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα, έδωσε ένα κομμάτι ηλιόλουστο, όπως ήταν αυτά που έγραφε – με φρέσκιες ακόμα τις επιρροές των χίπικων 60s, αλλά με μία δυναμική που να μπορεί να σταθεί σε μεγάλους χώρους. Χαλαρός ρυθμός επάνω στα τύμπανα, τρυφερό πιάνο, αισιόδοξα μελό βιολιά -όλα έδειχναν ότι τα 70s θα ήταν μία υπέροχη δεκαετία.

Το “I'd Want It To Be You” είναι το πρώτο single του άλμπουμ. Ένα ακαταμάχητο ντουέτο της Barbra με τον Willie Nelson – η πόλη και το βουνό, η γόβα και οι μπότες με τα σπιρούνια, το lounge με την country. Το τραγούδι αρχικά προοριζόταν για το album “Partners”, ένα album του 2014, με ντουέτα από superstar τραγουδιστές, αλλά δεν πρόλαβε την ημερομηνία κυκλοφορίας και μπήκε εδώ σαν δυνατό χαρτί μια και ο Nelson έχει τεράστιο, δικό του κοινό. Είναι παραγωγή των Walter Afanasieff & Kenny "Babyface" Edmonds, και ηχογραφήθηκε το 2014 και το 2020. Τόνοι western, νύχτα on the highway – η Streisand πετάει μικρές προζάτες λέξεις που δίνουν στο κομμάτι τη ζεστασιά μίας live ηχογράφησης και το αποφορτίζουν από το πολύ γλυκανάλατο ύφος. “Can I ride on your bus, Willie?”

Το "Sweet Forgiveness" είναι μία συναισθηματική μπαλάντα σε παραγωγή του Walter Afanasieff και της Barbra Streisand, και ηχογραφήθηκε το 1994. Είναι σύνθεση των Walter Afanasieff / John Bettis, και ο Afanasieff κουβαλάει όλη την πολύχρονη πείρα και ήχο από τη συνεργασία του με την Mariah Carey (στα πρώτα έξι άλμπουμ της) και τον αέρα του βραβείου Grammy του 1999 για την παραγωγή στον Δίσκο της Χρονιάς, το "My Heart Will Go On" της Celine Dion. Το τραγούδι είναι “της φιάλης”. Ταιριάζει στις μικρές ώρες που τα ουίσκια ρέεουν, η Barbra καπνίζει, με τις νυχάρες της, τσιγάρα που τα σβήνει αποφασιστικά σε κρυστάλλινα τασάκια μετά τις πρώτες δύο τζούρες. Απευθύνεται σε αυτόν. Του λέει, τραγουδώντας πάραπολυσοβαρά πράγματα και στο τέλος τον συγχωρεί.

Το “Living without you”, είναι κομμάτι του 1968, του σπουδαίου Randy Newman που ισορροπεί τέλεια τις κινηματογραφικές του μουσικές με τους έξυπνους στίχους: «Το φορτηγάκι του γαλατά τραβάει τον ήλιο να ανέβει ψηλά, η εφημερίδα φτάνει χτυπώντας στην πόρτα, το μετρό τραντάζει το πάτωμά μου, κι εγώ σκέφτομαι εσένα». Η παραδοχή της ματαιότητας επάνω σε ένα πιάνο, τίποτα δεν έχει σημασία όταν ζει χωρίς «αυτόν». Μόνο που από το ρεφρέν και μετά, η Streisand μοιάζει να μην το πιστεύει, όπως πάντα κερδίζει αυτή: ανεβάζει ταχύτητα και είναι σαν να του λέει «μπορεί να μην έχω εσένα, αλλά κοίτα, έχω όλο τον κόσμο». Πλινκ.

Ακολουθεί το "One Day (A Prayer)", μια μελωδία από τον επίσης σπουδαίο Michel Legrand σε στίχους των Alan Bergman και Marilyn Bergman. Η Barbra ηχογράφησε το τραγούδι σε τρεις ξεχωριστές περιπτώσεις το 1968-1969, καθεμία με διαφορετικό τρόπο. Και οι τρεις εκδοχές αρχειοθετήθηκαν στο «θησαυροφυλάκιο» μέχρι το 1990, όταν ένα remix του Don Costa μεταδόθηκε στο The Earth Day Special (ABC), με ένα βίντεο της Barbra να εκτελεί το τραγούδι. Πρόκειται για έναν ύμνο ειρήνης με υποβλητικά βιολιά που την παρασύρουν όλο και πιο ψηλά, η άρπα την οδηγεί να κάνει στροφές και γυρίσματα στον τρόπο που τραγουδάει τα φωνήεντά της δίνοντας την έννοια της ελπίδας και ναι, νοιώθεις να πετάς και να κάνεις birdview με το drone, αγκαλιάζοντας όλο τον πλανήτη. Μπορεί να μην ήρθε η ειρήνη στον κόσμο, αλλά περάσαμε τέλεια.

Το 7ο τραγούδι στο άλμπουμ είναι το δεύτερο ντουέτο του δίσκου. Αυτή τη φορά η Barbra τραγουδάει με τον muppet superstar Kermit the Frog την κλασική σύνθεση “Rainbow Connection” (αρχικά προοριζόταν για το άλμπουμ “Wet” της Barbra το 1979). «Γιατί υπάρχουν τόσα πολλά τραγούδια για τα ουράνια τόξα»; Ο Kermit κρύβει μία βαθειά μελαγχολική καρδιά, είναι ρεαλιστής. «Τα ουράνια τόξα είναι πάντα ψευδαίσθηση» της απαντάει, «αλλά δεν έχουν και τίποτα να κρύψουν». Προσγειώνει τη γλυκερή ερμηνεία της Barbra και της δίνει να καταλάβει ότι είναι πολύ πιο τρυφερό να τραγουδάει με τον Βάτραχο παρά με τον Πρίγκιπα – γιατί αυτό είναι «τόσο Barbra».

Μετά το Ουράνιο Τόξο ακολουθεί το “Right As The Rain”, μία κομψή, νωχελική μπαλάντα σαν πρωινό ξύπνημα που γράφτηκε από τους Harold Arlen και E.Y. "Yip" Harburg (“Over The Rainbow”) για το musical του Broadway του 1944, "Bloomer Girl." Η ηχογράφηση με την Barbra είναι του 1962. Αν και ηχογράφησε ξανά το τραγούδι για το album “The Second Barbra Streisand” το 1963, αυτή η πρώτη της εκτέλεση είναι πραγματικά σαν ξύπνημα, η φωνή της είναι φρέσκια, δυνατή, σίγουρη και ετοιμάζεται να κατακτήσει τον κόσμο, ανοίγει την αυλαία για να εμφανιστεί η superstar. Παραδώσου στη βροχή, η βροχή πέφτει straight right, δεν μπορεί να κάνει λάθος. Θυμήθηκα τον Ζαμπέτα σε αυτό το σημείο.

Το “If Only You Were Mine” είναι «σαν να τραγουδάς στη βροχή» όπως λέει στην αρχή, προζάτα, η Barbra. Είναι ένα μποέμικο παμ-παρα-ράμ, με τρυφερές ενδιάμεσες λέξεις και φράσεις που τις πετάει σαν να βρίσκονται στην πρόβα, στον Barry Gibb που τη συνοδεύει. Το τραγούδι γράφτηκε από τους Barry Gibb / Ashley Gibb / Stephen Gibb ως πιθανό bonus track για το “Guilty Pleasures” του 2005.

Το τελευταίο τραγούδι του άλμπουμ, το “Once You've Been In Love” είναι φτιαγμένο για encore. Είναι σύνθεση των Michel Legrand / Alan Bergman / Marilyn Bergman και χωρίς φλυαρίες, η Barbra περνάει μπροστά από την ορχήστρα και με μία κίνηση την τελειώνει. Το τραγούδι ηχογραφήθηκε όντως με την πρώτη φορά, με την Streisand μπροστά στην ορχήστρα και όχι μέσα στον θάλαμο του στούντιο για τα φωνητικά. Είναι ένα φινάλε που ταιριάζει σε μία ντίβα, δεν θα μπορούσε να κάνει λάθος, κάνει τη φωνή της απόλυτα μέρος του συνόλου και δίνει την ταυτότητά της στην καλύτερη στιγμή της - το “Once You Have In Love” ηχογραφήθηκε το 1973.

Αυτά, και πάω να ποτίσω τα φυτά.

* Το “Release Me 2” θα είναι διαθέσιμο στις ψηφιακές πλατφόρμες αλλά και σε CD με booklet 32 σελίδων, που θα βρείτε σημειώσεις από την Barbra Streisand και τον Jay Landers, τους παραγωγούς του album. Διάφορές συλλεκτικές 12” εκδόσεις θα βγουν επίσης όπως και χρωματιστά βινύλια αλλά και picture discs.