comedia al dente: Οι Monie Monie Conniente στο ΜΜΘ

Την Παρασκευή 9/7, στον αύλειο χώρο του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, η νέα παράσταση των Monie Monie Conniente ανεβαίνει και άντε να τους κατεβάσεις! Με δεδομένο πως ο Διογένης Δασκάλου έχει να σολάρει κοντά έναν χρόνο και κάτι (μακαρόνια) ψιλά, είναι σίγουρο πως η νέα τους παράσταση θα προκαλέσει σεισμό και ταραχή μεγάλη. Η A.V. τον ρωτά και μαθαίνει τα σχετικά, μιας και η Παρασκευή είναι κοντά.

Πού σε πετυχαίνω και, το σημαντικότερο, πώς σε πετυχαίνω;
Στα τηλέφωνα για να τσεκάρω ομάδα Conniente, εν όψει της πρώτης πρόβας. Εμβολιασμένοι; Έτοιμοι; Στίχοι; Παρτιτούρες; Κέφια; Όλα καλά; Ηθικόν ετοιμοπόλεμο, ορεξάτο και ασυγκράτητο. Εμένα δε με πετυχαίνεις σε Ολύμπια ηρεμία και σε μεγάλη εγρήγορση λόγω της πρώτης εμφάνισής μας στον αύλιο χώρο του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης.

Εμ λαλά, εμ μπλαμπλά, ή και πού θα κινηθεί η παρλάτα αλλά και με τι ήχους θα την ντύσεις;Η παρλάτα θα παρλάρει στα θέματα που τρέχουν, όπως πάντα. Από την πτώση του Πικάσο μέχρι τα 150€ της εμβολιοκάρτας και με ερωτήματα: εάν τελικά δηλώσει «ημι-πιτσιρικάς» και ο Πολάκης για να κάνει το εμβόλιο λόγω επιδόματος! Ό,τι τρέχει γενικά, το εντάσσω σε ήχο, εικόνα και μπλαμπλά. Μουσικά, κινούμαστε πάντα σε σλάλομ για πνευστά, από το Come Prima σε ελληνοϊταλικά μέχρι το Volare και από τον Νιόνιο έως τον Έβρο με πνευστά. Από φέτος δε έχουμε την ένταξη νυκτών οργάνων (μαντολίνο, μπουζούκι) με τον Παύλο Παφρανίδη και έτσι ανοίγουμε κι άλλο την ούτως ή άλλως τεράστια βεντάλια μας.

Γιατί comedia al dente;
Γιατί πρόκειται για μια ωμή σχεδόν κωμωδία, όχι «νιανιά» όπως την τρώμε στην Ελλάδα την μακαρονάδα μας, αλλά al dente, να κολλάει στο δόντι!

Από πού αντλούσες αισιοδοξία τις δύσκολες μέρες της καραντίνας;
Από εμένα. Είμαι ιππόκαμπος. Αυτοαναπαράγομαι.

Ωραία τα σόσιαλ μίντια, αλλά αν εγώ κι εσύ βγαίναμε στους δρόμους της Θεσσαλονίκης με φορτηγάκι, μικρόφωνο και ηχείο να μεταδίδει το μήνυμα, πώς θα καλούσες τον κόσμο για να τσιμπήσει και να προσέλθει;
Ακούγεται από κομμένη ντουντούκα με σφύριγμα: Παρασκευή στο Μέγαρο. Conniente συναυλία. Ελάτε, έχω ολόφρεσκη. Μία νέα συνωμοσία. Al dente κωμωδία! Reunion στο Μέγαρο. Για όλους τους επιζώντες. Μετρήστε τα καθίσματα να πάρουμε παρόντες. Με κράτηση ηλεκτρονική την κλείνεις τη θεσούλα. Η δέλτα η μετάλλαξη; Διογένης με τη βούλα!Ελάτε, κυρίες μου, ωραία αντισπιτικά έχω (αντισηπτικά εννοεί). Ζουμερή μετάλλαξη δέλτα έχω! Που να τρώει η Πηνελόπη Δέλτα και στον Μιχάλη Δέλτα να μη δίνει. Πολύ καλό κρούσμα έχω. Διογένη Δασκάλου σε μετάλλαξη μετά το εμβόλιο έχω! Conniente με λέπια και βράγχια μετά τη δεύτερη δόση έχω. 150 ευρώ στους πρώτους που θα κλείσουν τώρα για 3 επισκέψεις σε όποιον γιατρό θέλετε έχω. Μην το χάσετε. Μόλις άνοιξε η αστείαση!
Εμβληματικιά η παράσταση. Απαράμιλλη λέμε. Γκλόριους! Η πρώτη μας γευστική ενσυναίσθηση. Από το πρώτο λεπτό θα νιώσετε μια περιδίνηση ενδοκυβισμού!
Ακατάλληλη για θεατές με παλινδρομική ξινίλα και καούρα!

Η απαισιόδοξη θεώρηση: Ήταν που ήταν η Θεσσαλονίκη στα κάτω της, ήρθε η καραντίνα και την αποτελείωσε. Η αισιόδοξη θεώρηση: Όλα θα ξαναγίνουν από την αρχή, Θεσσαλονίκη είσαι, δε μασάς. Πού παίζεις;
Η Θεσσαλονίκη από το '90 και μετά θέλει να γίνει Αθήνα. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Είναι φτωχή. Παίζω στο «δεν μασάμε» και στον χώρο τον εξωτερικό μεταξύ του μεγάλου και μικρού Μεγάρου. Ένα υπέροχο σημείο που από τη μία μεριά κατεβάζουν ένα δροσερό αέρα τα βουνά μας και από την άλλη σε χαϊδεύει ο αλμυρός αέρας της θάλασσας. Άλλωστε το έμβλημά μας είναι το M, MO.MO.CO στον ΜΥΛΟ και από κει στο Μέγαρο!

Ιδέα μου είναι ή ο κόσμος πια δεν γελάει αυθόρμητα παρά μόνο όταν ο καλλιτέχνης και το ρεπερτόριό του δικαιώνουν τις πολιτικές ή κοινωνικές του πεποιθήσεις; Πώς αντιπαρέρχεσαι αυτή τη συνθήκη πόλωσης εσύ, που από το ξεκίνημά σας μέχρι και το τώρα περιφρουρούσες την αισθητική, ηθική και πολιτική σου αυτονομία χωρίς να σηκώνεις λάβαρο πότε υπέρ του ενός και πότε υπέρ του άλλου;
Δεν είναι καθόλου η ιδέα σου! Από τότε που κατάλαβα το «δεξιά-αριστερά, ίδια είν' τα αφεντικά». Υπερτονίζοντας την ίδια την πόλωση και μεταφέροντάς την σε άλλα φαινόμενα. Είπαμε ο διχασμός – εμφύλιος δεν έπαψε ποτέ. Είναι για μας τους Έλληνες ένας βάκιλος ζωοδότης εν' ύπνω. Ξυπνάει με το παραμικρό.

Τι σου έμαθε το παλκοσένικο δυο αιώνες που η μπάντα είναι στο κουρμπέτι;
Ότι δουλειά δεν γίνεται χωρίς μπουζούκι, καψούρα, κομματική καούρα. Α! και μεσάζοντες. Κυρίως!

H βραδιά είναι αφιερωμένη στον Κώστα Δαμιανίδη

Περισσότερα στοιχεία για την παράσταση εδώ