Ο Doxi φρεσκάρει το ελληνικό hip hop

H πρώτη ιδέα ακούστηκε πριν λίγες μέρες, με το τραγούδι «Couldn’t Wait», στο οποίο ο Doxi συνεργάστηκε με τον Νέγρο του Μοριά, αναμειγνύοντας τα ετερόκλητα μουσικά τους στιλ με έναν εκρηκτικό τρόπο και μία κινηματογραφική αισθητική που αποτυπώθηκε στο βιντεοκλίπ του. Ο απόηχος της ελληνικής μουσικής, αλλά και ποίησης, συναντά στον αγγλόφωνο κόσμο του Doxi, τη δύναμη του hip-hop, την ελευθερία και το δημιουργικό πνεύμα της progressive rock και την προφορική αμεσότητα του ρεμπέτικου. Τι θα ακούσει η πόλη και ο κόσμος προσεχώς;

Το «Couldn’t Wait» είναι η αρχή της αποκάλυψης του «From Athens». Πότε κυκλοφορεί και τι θα συναντήσουν οι ακροατές σε αυτό το άλμπουμ;
Δεν είμαι ακόμα σίγουρος για την ημερομηνία αλλά μετά το καλοκαίρι σίγουρα. Σε αυτόν τον δίσκο πιστεύω πως οι ακροατές θα συναντήσουν κάτι τελείως καινούργιο, hip hop που δεν είναι hip hop, και μια μουσική γλώσσα που δεν νομίζω έχει ακουστεί ξανά.

Πώς λειτούργησε η πόλη ως έμπνευση για τα τραγούδια σου;
Χρησιμοποίησα την πόλη σαν ραχοκοκαλιά της ιστορίας του άλμπουμ, ή, ας πούμε, σαν ένα καλάθι που θα χωρούσε τις ιδέες και τα αισθήματα που κρύβονται μέσα στην ιστορία. Πιστεύω ότι, ως νέος άνθρωπος, είναι φυσικό να με ενθουσιάζουν οι προσωπικές μου απόψεις και ο τρόπος ζωής. Αλλά ως τραγουδοποιός έχω την ευθύνη να μεταφράζω και να επικοινωνώ αυτόν μου τον ιδιωτικό ενθουσιασμό στους ακροατές.

Τι σε κάνει να ανυπομονείς;
Η επιθυμία μου να τελειώσω αυτό το άλμπουμ για να αρχίσω το επόμενο.

Ποιο ήταν το μεγαλύτερο challenge που έβαλες στον εαυτό σου δημιουργώντας αυτό το άλμπουμ;
Το να αφήσω τελείως πίσω μου το άγχος το «τι θα γίνει» στην καριέρα μου και να αφήσω τη μουσική να κυριεύσει τη ζωή μου και την καθημερινότητά μου.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο challenge που έχεις βάλει στον εαυτό σου, γενικότερα;
Να αναγκάσω τον εαυτό μου να ασχοληθώ εντατικά με το marketing και την προώθηση της μουσικής μου, όταν το μόνο που με καίει να κάνω είναι να κλειστώ κάπου και να δουλέψω στην επόμενη ιδέα. Έχω καταλάβει όμως ότι αυτό το στάδιο είναι απαραίτητο στο ξεκίνημα μιας καριέρας. Αυτά πρέπει να τα κάνεις μόνος σου γιατί δεν θα στα κάνει κανένας άλλος.

Ποιες θα έλεγες πως είναι οι πιο ισχυρές επιρροές στη μουσική σου;
Πέρα από τα ακούσματά μου, που είναι πάρα πολλά, και κυρίως εκτός hip hop, ο μέντοράς μου στη μουσική, και μεταξύ πολλών άλλων ηχολήπτης του δίσκου, ο Όμηρος Κομνηνός.

Θυμάσαι τις πρώτες ρίμες που έγραψες; Πώς σου ήρθε να τις γράψεις;
Θυμάμαι ότι πολύ μικρός, 9-10 χρονών, έγραφα κομμάτια, αλλά μόνο στίχους. Δεν θυμάμαι τι ήταν, αλλά σίγουρα είχα τρελή επιρροή από τον Eminem! Νομίζω ότι τον κόσμο αυτόν τον έβρισκα τόσο ενδιαφέροντα που απλά ήθελα να συμμετάσχω και εγώ.

Ποιο θεωρείς το σπουδαιότερο άλμπουμ που έχεις ακούσει;
Είναι πολλά: To «Pimp A Butterfly» του Kendrick Lamar, το «Dark Side of The Moon» των Pink Floyd, το «Revolver» των Beatles, «Blonde» του Frank Ocean, «Purple Rain» του Prince, «The Rise and Fall of Ziggy Stardust» του David Bowie, και κάποια ακόμα.

Ποιο είναι κατά τη γνώμη σου το σπουδαιότερο hip hop άλμπουμ που αξίζει να υπάρχει σε κάθε δισκοθήκη και γιατί;
Πάλι είναι δύσκολη ερώτηση επειδή υπάρχουν πάρα πολλά. Θα έλεγα ότι αν ήθελε κάποιος πέντε δίσκους που ήταν πάρα πολύ σημαντικοί για το hip hop, θα διάλεγα, με χρονολογική σειρά, τους: «Straight Outta Compton» των NWA, «The Chronic» του Dr Dre, το «The slim shady LP» του Eminem, το «College Dropout» του Kanye West και το «To Pimp A Butterfly» του Kendrick Lamar.

Ποια εικόνα από αυτές που έχεις δει στην Αθήνα σε χάραξε τόσο που αποφάσισες αμέσως να γράψεις κάτι για αυτήν;
Δεν μπορώ να σκεφτώ μια συγκεκριμένη εικόνα. Πιο πολύ με έχει επηρεάσει το γεγονός ότι είναι ο τόπος που μεγάλωσα, και συνεχίζω να μεγαλώνω, και όλες οι εμπειρίες που έχω ήδη ζήσει, εδώ.

Πού αποδίδεις τη δημοφιλία του hip hop στις μέρες μας;
Στην έλλειψη που υπάρχει στο να φτιαχτεί ένα άλλο, καινούργιο είδος μουσικής για τη νέα γενιά. Το στενάχωρο είναι πως το 95% του hip hop που ακούμε στην Ελλάδα είναι απλώς αμερικάνικο hip hop με ελληνικό στίχο. Δεν έχει εξελιχθεί ακόμα ώστε να είναι ένα είδος δικό μας. Όπως, ας πούμε, το Grime στην Αγγλία.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο κλισέ στο hip hop, κατά τη γνώμη σου;
Το να μιλάει ένας ράπερ για τα λεφτά, τις γυναίκες και τα αμάξια και πώς έφτασε εκεί που είναι σπρώχνοντας κιλά. Είναι που ακούγονται πάρα πολλά χρόνια. Έχουνε κι αυτά τον χώρο τους στη μουσική, μπορεί να είναι πολύ διασκεδαστικά τέτοια κομμάτια, ειδικά σε μαγαζιά, αλλά για εμένα η μουσική είναι κάτι παραπάνω από αυτό.

Ποιους rappers θαυμάζεις και γιατί;
Κυρίως τον Kendrick Lamar και τον Kanye West, επειδή και οι δύο φτιάχνουν πάντα πρωτότυπη μουσική, με τους δικούς τους όρους, και δεν τους απασχολεί το τι τυχαίνει να είναι το mainstream εκείνης της στιγμής. Επίσης, όταν εμφανίζονται στη σκηνή έχουνε πάντα ένα πολύ σαφές και πλήρες όραμα που κάνει κάθε παράστασή τους ιδιαίτερη.

Πώς σου φαίνεται η τάση με το φλεξάρισμα του πλούτου στο hip hop;
Κουρασμένη.

Τι κάνει κάποιον «αληθινό» MC;
Το να μπορεί να είναι αυθεντικός, με τον δικό του τρόπο στη μουσική του, και να παρουσιάζει τον εαυτό του χωρίς να προσπαθεί να μοιάζει με κάποιον άλλο.