Μαρίνα Σάττι: Το νέο τραγούδι «Πάλι» είναι ένας σύγχρονος μπάλος

Το καλοκαίρι του 2017 μία νεαρή συνθέτρια, ερμηνεύτρια και performer έκανε μία χώρα να την αναζητά στο Google. Με τη χαρακτηριστική φωνή, τις πολυπολιτισμικές επιρροές και τη διάθεση να ερμηνεύσει την παράδοση με ένα σύγχρονο τρόπο, η Μαρίνα Σάττι έδειξε γρήγορα έναν άλλο δρόμο στην εγχώρια δισκογραφία, εκείνον του πειραματισμού, και πολύ γρήγορα προκάλεσε το διεθνές ενδιαφέρον για τη μουσική της.

Το φετινό καλοκαίρι, τη βρίσκει, να κυκλοφορεί μετά από τέσσερα χρόνια από τη Walnut Entertainment Greece, το νέο της τραγούδι «Πάλι» και να ξεχωρίζει με ένα γαλήνιο tempo που μοιάζει να αντηχεί την ανάγκη για ηρεμία, την ανάγκη να αφήσουμε πίσω μας ό,τι δεν μας πηγαίνει μπροστά και «όπου μας βγάλει». Με ποιητικούς στίχους, με ηλεκτρονικές διανθίσεις, με έναν ήχο που δεν κυνηγά τα εύκολα tricks, η Μαρίνα Σάττι είναι και «Πάλι» μαζί μας. Ακούστε την και δείτε το καινούργιο της βιντεοκλίπ που μόλις κυκλοφόρησε. 

Η Μαρίνα Σάττι γράφει για το νέο της τραγούδι «Πάλι»

«Σαν ψέματα μου φαίνεται ότι το “Πάλι” είναι πια εκεί έξω. Ότι ήρθε η ώρα να σας μιλήσω γι’ αυτό κι εσείς να ξέρετε σε τι αναφέρομαι. Μιλάω τόσο καιρό γι’ αυτό με τον εαυτό μου, με τους φίλους μου, τους συνεργάτες μου, την οικογένειά μου και τώρα μιλάω και με εσάς για αυτό.

Δεν είναι όμως μόνο το “Πάλι” και δεν είναι απλώς οι λέξεις και η μουσική. Είναι ένας ολόκληρος κόσμος τον οποίον ονειρεύομαι μέρα-νύχτα, εδώ και εβδομάδες, μήνες, χρόνια … και το “Πάλι” είναι το πρώτο κεφάλαιο σε όλη αυτή την ιστορία.

To χθες, το σήμερα, το αύριο, ο κόσμος, η Ελλάδα, τα Βαλκάνια, ο παππούς μου που ήρθε από τη Μικρά Ασία. Η ελληνική ύπαιθρος, η επαρχία, η πλατεία του χωριού, η εκκλησία, η αυλή της γιαγιάς με τις κότες, η λευκή πλαστική καρέκλα και το πλαστικό τραπεζομάντηλο με τα φρουτάκια επάνω στο τραπέζι. Οι “γυναίκες” και οι “άνδρες”, οι σχέσεις τους, η αγάπη, ο φόβος, το “θέλω αλλά φοβάμαι”, το “θέλω αλλά δεν μπορώ”, το “ένα βήμα μπρος και δύο πίσω”. Τα παιδιά.

Το τραγούδι είναι ένας “σύγχρονος μπάλος”. Έτσι θα το περιέγραφα με δυο λέξεις, αν έπρεπε. Αλλά είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Είμαι εγώ. Ελπίζω να το αγαπήσετε. Και να το τραγουδήσετε και να το χορέψετε.

Με αγάπη, Μαρίνα»