Μουσικη

Οι Black Pumas ηχογραφούν αναλογικά στα Capitol Studios

Οκτώ τραγούδια χωρίς overdubs και κατευθείαν σε acetate

Γιώργος Φλωράκης
ΤΕΥΧΟΣ 788
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Η αναλογική ηχογράφηση σε acetate των Black Pumas, η νουβέλα «Μπίλλυ Μπαντ» του Χέρμαν Μέλβιλ, τα νέα τραγούδια των Lord Huron, The Helicopter Of The Holy Ghost

➽ Μετά από μήνες και μήνες χωρίς συναυλίες, μετά από πολύ καιρό χωρίς καινούργια κυκλοφορία, οι Black Pumas μπαίνουν στο studio Α των Capitol Studios στο Λος Άντζελες για να ηχογραφήσουν μερικά από τα ήδη γνωστά κομμάτια τους με την ενέργεια του live. Γράφουν οκτώ tracks χωρίς overdubs και κατευθείαν σε acetate, έτσι ώστε το τελικό αποτέλεσμα να έχει όσο το δυνατόν πιο αναλογικό ήχο. Το acetate είναι ένα υλικό στο οποίο μπορεί να χαραχτεί απευθείας η μουσική, έτσι όπως θα γραφόταν σε μια κασέτα. Μοιάζει με δίσκο γραμμοφώνου και δεν είναι τόσο ανθεκτικό όσο το βινύλιο. Η απόδοσή του πέφτει δηλαδή πολύ πιο γρήγορα και ο ήχος που παράγει μετά από μερικά παιξίματα, είναι πολύ θαμπός και επίπεδος. Χρησιμοποιήθηκε αρκετά ανάμεσα στο 1930 και το 1950 με αρκετούς μουσικούς να ηχογραφούν τα demo τους σε acetate, ακριβώς επειδή πρόκειται για αρκετά φθηνό υλικό. Οι δισκογραφικές εταιρείες άκουγαν μία ή δύο φορές το acetate demo κι έτσι δεν προλάβαινε να καταστραφεί. Σήμερα χρησιμοποιείται πολύ σπάνια και αποκλειστικά από σχήματα που λατρεύουν τον αναλογικό ήχο. Οι Black Pumas ηχογράφησαν σε acetate, το οποίο θα παιχτεί μία φορά, έτσι ώστε από αυτό να δημιουργηθεί η μήτρα από την οποία θα κοπεί στη συνέχεια το βινύλιο. Δεν θα κυκλοφορήσει σε cd αλλά μόνο σε 2.000 αντίτυπα πορτοκαλί βινυλίου. “Black Moon Rising”, “Fire”, “Colors”, “Red Rover” και λοιπές τραγουδάρες, είναι μέσα, φυσικά.

➽ Πρωτογνώρισα τον Χέρμαν Μέλβιλ από τον «Μόμπυ Ντικ», όπως ενδεχομένως κάθε παιδί σ’ αυτόν τον κόσμο. Ο πλούτος όμως αυτού του βιβλίου είναι τόσο μεγάλος, που πολύ δύσκολα μπορεί να χωρέσει στο μυαλό ενός παιδιού, ειδικά στις απλοποιημένες και συντομευμένες εκδόσεις. Βέβαια, αν δεν υπήρχαν αυτές, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα είχε σχηματιστεί μέσα μας αυτός ο μαγικός θαλάσσιος κόσμος, δεν θα είχαμε ποτέ συμμετάσχει σ’ αυτή την απίθανη ατμόσφαιρα που διατρέχει το βιβλίο. Αν στο πέρασμα του χρόνου λάτρεψα τον Μέλβιλ ακόμα περισσότερο για τον «Μπάρτλεμπυ», δεν σημαίνει ότι έχω εντρυφήσει σε ολόκληρο το έργο του. Για παράδειγμα, η τελευταία του νουβέλα, «Μπίλλυ Μπαντ» μου είχε περάσει ξώφαλτσα. Ένα σπουδαίο θαλασσινό και ταυτόχρονα φιλοσοφικό κείμενο του Μέλβιλ, που αναδεικνύει τις συγκρούσεις γύρω μας αλλά και μέσα μας: το καλό και το κακό, το όμορφο και το άσχημο, το δίκαιο και το άδικο, η καταπίεση, η αντίσταση και η ελευθερία. Ένας υπέροχα μεταφρασμένος «Μπίλλυ Μπαντ» -από τον Παναγιώτη Κεχαγιά και τον Κώστα Σπαθαράκη- κυκλοφόρησε πολύ πρόσφατα από τις εκδόσεις Αντίποδες και τον προτείνω ανεπιφύλακτα.

Ξεκίνησαν από το Μίσιγκαν και αυτή τη στιγμή κατοικοεδρεύουν στο Λος Άντζελες. Υπάρχουν από το 2010, έχουν κιόλας τέσσερις δίσκους στο ενεργητικό τους και δεν τους έχουμε πάρει είδηση στα σοβαρά. Οι Lord Huron είναι παλιομοδίτες, νοσταλγικοί, αγαπούν τη vintage αισθητική και το πολύ πρόσφατο “Long Lost” έχει ένα ακαταμάχητα αθώο pop feeling καθώς ανακατεύει rock n’ roll, surf και country, σ’ έναν δίσκο που θα μπορούσε να έχει κυκλοφορήσει σε οποιαδήποτε δεκαετία μετά τα fifties. Δεν είναι η αποκάλυψη του αιώνα αλλά το “Long Lost” σου επιτρέπει να ξαπλώσεις αναπαυτικά και να ονειρευτείς τις όμορφες καλοκαιρινές μέρες που έρχονται.

➽ Ο ήχος του Canterbury μοιάζει σήμερα ξεχασμένος. Σπουδαία σχήματα όπως οι Caravan ή οι Wilde Flowers στους οποίους συμμετείχε και ο Robert Wyatt, μοιάζουν να έχουν σβηστεί από τον χάρτη του rock n’ roll. Να όμως που έρχονται οι The Helicopter Of The Holy Ghost (τι όνομα!) να μας θυμίσουν αυτό το ύφος. Μέλη των Bluetones και των Engineers μ’ ένα δίσκο που έρχεται τον Αύγουστο, λέγεται “Afters” και το μοναδικό τραγούδι που έχει ήδη αποκαλυφθεί, το “Slow Down”, μπορεί να παίζει στο repeat για μέρες.

➽ Μετά από δύο εξαιρετικά albums στην πολύ αγαπητή Gondwana, η Πολωνέζα Hania Rani παρουσιάζει τώρα από το ίδιο label, μουσική που έχει γράψει για τον κινηματογράφο και το θέατρο. Δεν παίζει στα ίσα το “Esja” ή το “Home” αλλά υπάρχουν πολύ όμορφες στιγμές κι εδώ.

Έργο μεικτής τεχνικής του Γιώργου Φλωράκη για τη στήλη του Σημειώσεις Ενός Μονομανούς

Υ.Γ: Ένα από τα πιο εμπορικά album όλων των εποχών στη Βρετανία, είναι το “Greatest Hits” των Queen. Λοιπόν, επανακυκλοφορεί αυτές τις μέρες σε κασέτα και διπλό βινύλιο και το θέλω!