Eurovision 2021 στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας: Σχολιασμός των τραγουδιών που συμμετέχουν στον Β΄ Ημιτελικό και των Big 5 του 65ου διαγωνισμού τραγουδιού.
Η Eurovision έχει πλάκα όταν είναι κακή, πολύ κακή. Δυστυχώς, η «ενδοσκόπηση» και «τα σύγχρονα προβλήματα» έχουν φέρει μία ψευδή «ποιότητα» στις συμμετοχές και έχουν κάνει τη Eurovision (ειδικά φέτος) να έχει πολλά πολύ μέτρια τραγούδια με πολύ τραγικά χορευτικά (όπως πάντα). Αυτός ο συνδυασμός είναι θανατηφόρος. Μπορεί να σου καταστρέψει τη βραδιά, όταν δεν έχεις τίποτα τόσο χάλια να χαρείς αλλά και τίποτα τόσο καλό (όπως η Πορτογαλία το 2017) να χαρείς επίσης. Με βαριά καρδιά ακούσαμε εξονυχιστικά και τα 39 τραγούδια των τριών φάσεων του διαγωνισμού και βρήκαμε έναν καλό λόγο να πούμε για το καθένα:
1. Σαν Μαρίνο: Senhit - Adrenalina
Χάρεμ chic της συμφοράς, αραμπέσκ βιολιά και ξούφτελο μπιτ του περασμένου αιώνα από μεγαλοκοπέλα με ανέκφραστο βλέμμα και το ανελέητο μπαλέτο να κάνει μαλλιά και pole dancing. Όσο για το adrenalin το ριμάρουν με το gasoline – θα προσέθετα και ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ.
2. Εσθονία: Uku Suviste - The Lucky One
Πολύ γέλιο. Οι Εσθονοί στέλνουν STRAIGHT τραγούδι (χάλια) στη Eurovision, με έναν τύπο σαν νιόπαντρο που διαφημίζει αντρικό αποσμητικό και κάνει σεξ με μία που έχει κινητό και νύχια και τα σέρνει παθιασμένα πάνω στην πλάτη του. Μετά μαλώνουν, αυτός χτυπιέται και στο τέλος ΕΚΕΙΝΗ γυρίζει μετανιωμένη.
3. Δημοκρατία της Τσεχίας: Benny Cristo - omaga
Χαρούμενο (εσείς, όχι εγώ), χορευτικό, μπιτάτο, ισοπεδωμένο και bubble gum από ξανθό (μέχρι στιγμής) Τσεχο-Ανγκολέζο και στίχο «I’m happy you are here, you are beautiful» σαν ταινία της Βλαχοπούλου. Θα ήθελα να το σιχαίνομαι λίγο περισσότερο αυτό το τραγούδι.
4. Ελλάδα: Στεφανία - Last Dance
Κάθε χρόνο, το βασικό μας άγχος είναι να στείλουμε αποστολή που να μιλάει αξιοπρεπή αγγλικά. Μετά δεν ανησυχούμε διότι παίρνουμε τον Κοντόπουλο και τον Ευαγγελινό και το ετοιμάζουν τσάκα-τσάκα το τραγουδάκι, όπως πάντα αδιάφορο και κλισέ. Να τη βάλουμε και επάνω σε έναν Πήγασο, μμμ; Τι λες;
5. Αυστρία: Vincent Bueno - Amen
Θυμωμένη προσευχή - μπαλάντα (δεύτερο τραγούδι με «Αμήν» φέτος) με μαύρα ρούχα, μαύρα σύννεφα, μαύρα κοράκια. Ο τύπος ξεκινάει και καταλαβαίνεις ότι έρχεται το ξέσπασμα με γροθιές στον αέρα, ενώ κοιτάμε προς τον ουρανό και κάνουμε στροβίλισμα γύρω από τον άξονά μας.
6. Πολωνία: RAFAŁ - The Ride
Αφόρητο σκουπιδάκι που βασικά είναι ένα προγραμματισμένο copy paste όλων των κλισέ των 80s. Ο περφόρμερ είναι σαν πορτιέρης σε μπαρ στο Φαληράκι (έχει χάλκινο στο wrestling στην Πολωνία), με μαύρο γυαλί, ξέρεις τώρα. Το τραγούδι έχει 20 χιλιάδες likes στο YouTube και 38 χιλιάδες dislikes.
7. Μολδαβία: Natalia Gordienko -SUGAR
Η μηχανή παραγωγής του «ήχου της Eurovision», Δημήτρης Κοντόπουλος, κάνει κι εδώ το θαύμα του, με pop-arabesque στιλ που ενθουσιάζει τα Βαλκάνια και δίνουν 8αράκια και κουτσοανεβαίνει το τραγουδάκι. Εδώ έχουμε μεγαλο-Λολίτα σε πίστα αλλά αντί για γαρίφαλα της πετάνε παγωτά.
8. Ισλανδία: Daði og Gagnamagnið - 10 Years
Το weirdness για φέτος. Ενδιαφέρον, ξεβιδωμένο disco-soul με μελόντικα και παλιά σίνθι, από γκρουπ που μοιάζουν όλοι σαν κομπάρσοι του Wes Anderson, με φόρμες, στέκα στο μαλλί και γυαλιά σαν αυτά που φοράει ο The Boy. Εντωμεταξύ ακόμα προσπαθούμε να δούμε πώς διαβάζεται το όνομά τους.
9. Σερβία: Hurricane - Loco Loco
Ξέσαλες κομπάρσες του Bachelor που λένε «μπέιμπε». Μπότοξ, σιλικόνη, λεοπάρ, μπούκλες, νύσια-νύσια-νύσια, Loco Loco για να κάνει εξωτικό, κλαμπάρες, αμαξάρες, κομμάτι σαν δωρεάν sample μέσα σε στικάκι, ο ντιτζέις είναι φιλαράκι μας, μπουκάλα κάβα, θα χρειαστούμε κι άλλο πάγο.
10. Γεωργία: Tornike Kipiani - You
Άλλος ένας αρχιτέκτονας που, τι να κάνει; Πήγε στο X-Factor και η καριέρα του πήρε τα πάνω της γιατί γνώρισε την Τάμτα. Όχι όμως και το κομμάτι που…εί...ναι….ένα…πάάάρα…πολύ…αρ...γό πρά...μα σαν να παίζεται στις 10 στροφές κι όσο πάει και σβήνει, σβήνει, καίγεται η καρδιά σου, τον κακομοίρη.
11. Αλβανία: Anxhela Peristeri - Karma
Μπράβο στους Αλβανούς που έστειλαν τραγούδι στη γλώσσα τους. Κατά τα άλλα, σκέψου ένα Balkan drama, βασανισμένη, σεταρισμένη νύφη, μέικ-απ, μπανέλες, όλα καλά, αλλά χωρίς γαμπρό. Κλαρίνα, βιολιά, δάκρυα, την τραβάνε και τα εξτένσιονς με το βάρος τους προς τα πίσω, χάλια, σου λέω, περάσαμε.
12. Πορτογαλία: The Black Mamba - Love Is On My Side
Η Πορτογαλία πάει να ξαναχτυπήσει βραβείο με ποιότητα τύπου Salvador Sobral (2017) και μακάρι να το έκαναν κι άλλες χώρες. Φέτος στέλνει μία καλή, σέξι, αργή soul συμφωνική μπαλάντα με βιολιά και νιαούρισμα που θα την εκτιμήσει η Αγγλία, νομίζω. Κλείνει όμως με γρουσούζικο στίχο: «...maybe not tonight».
13. Βουλγαρία: VICTORIA - Growing Up Is Getting Old
Η ωριμότητα και το άγχος του να μεγαλώνεις «ενώ τα συναισθήματά σου παίζουν Tetris». Μπαλάντα με (επίτηδες φτιαγμένη έτσι) μεγαλοκοπέλα με καλές προθέσεις που δεν θα συγκινήσει κανέναν, όμως, γιατί ο χρόνος τρέχει κι αυτά τα βιολιά αργούν, καλή μου. Ατέλειωτο, δυστυχισμένο, αθώο.
14. Φινλανδία: Blind Channel - Dark Side
Το ευχάριστο διάλειμμα από τη Φινλανδία που λιγουρεύεται νίκη τύπου Lordi. Για απόψε, φίλοι μου, θα ακούσουμε ένα έργο σε black metal, με επιρροές από death, groove, heavy, hardcore, nu metal, σκατόψυχο thrash, μαυρισμένο metalcore, συμφωνικό screamo, βρωμιάρικο Viking metal και νότες από War metal.
15. Λετονία: Samanta Tīna - The Moon Is Rising
Η αρχηγός από τις Θεές του Φεγγαριού ενωμένες, ποτέ νικημένες, με dress ένστικτο ξεμπατικωμένης Τάμτα. Fem power αργό κομμάτι με πολλή τσιρίδα, κάτι από σπανιόλικη νότα από κιθάρα, ξεχειλωμένο chant, ούτε ξέρω τι να κάνω μετά, ας βάλω δυο κορίτσια να φιλιούνται και μία drag queen να περνάει.
16. Ελβετία: Gjon’s Tears - Tout l’Univers
Νεαρός μόνος ψάχνει συνθέτη με κοινωνικές ανησυχίες και καλή γνώση του οδικού κώδικα. Βίντεο κλιπ κατίμαυρο με αυτοκινητιστικό δυστύχημα για κουραστική μπαλάντα που δεν ξέρω πώς θα την απογειώσει επί σκηνής ο τυπάκος – ίσως με μία Tesla να πετάει στο διάστημα.
17. Δανία: Fyr Og Flamme - Øve Os På Hinanden
Τραγουδιστής με πολύ σφιχτό σουτιέν ή λάθος νούμερο βάτες και το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι του Βερμέερ (τιμής ένεκεν), σε απίθανα παλιό pop κομμάτι, σκέψου happy hour, Τρίτη βράδυ με βροχή σε μπιραρία στο Σλάγκελσε, δεν ξέρεις τι τραγουδάνε, ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει η Τέτα Ντούζου.
Οι χώρες που πέρασαν από τους δύο ημιτελικούς + Big 5 + η διοργανώτρια χώρα
Γαλλία: Barbara Pravi - Voilà
Σερβο-Ιρανή-Πολωνεζο-Βορειοαφρικάνα στη Γαλλία. Εντωμεταξύ Κατοχή, πόλεμος, πείνα, Αντίσταση, ας βάλω κι ένα μαύρο μπερέ, Παρίσι, υπαρξιστές, Καφέ ντε Φλορ, κλεψουά Εντίθ Πιάφ, μοιάζω και λίγο στην Οντρέ Τοτού, α να κι ένα καρουζέλ στο φινάλε. Δεν θα εκπλαγώ αν βγει με μπαγκέτα στη σκηνή, να τσιμπολογάει.
Γερμανία: Jendrik - I Don’t Feel Hate
Χαρούμενος πεταλούδος με γιουκαλίλι σε διάθεση Don’t Worry Be Happy και χρωματική παλέτα από όλα τα σακάκια της Μέρκελ, στο πιο ευτυχισμένο τραγούδι του φετινού διαγωνισμού. Μπλέκει ολίγον από bubble gum pop, τζαζ, σουίνγκ, zydeco, glam rock και κλείνει με κλακέτες. Θα συγκινήσει όμως τις ξινόλες των επιτροπών;
Ηνωμένο Βασίλειο: James Newman - Embers
Είδαν κι απόειδαν οι Άγγλοι, βαρέθηκαν να σφουγγαρίζουν τις τελευταίες θέσεις των βαθμολογιών και αποφάσισαν να στείλουν καλό τραγούδι με τοπ καλλιτέχνη: Ωραίο ρυθμικό, χορευτικό pop soul που θα σκίσει στα καλοκαιρινά ραδιόφωνα. Το ερώτημα είναι αν θα γεφυρώσει το χάσμα του Brexit και την ξινίλα των Βρετανών με αυτή των Ευρωπαίων.
Ισπανία: Blas Cantó - Voy A Quedarme
Τσίκο κον πεντιέντε. Σενσουάλ. Μπονίτο καμπέλο. Σολιτάριο. Χαϊδεύει τις ταπετσαρίες καθώς τραγουδάει μελαγχολικά. Κονφεσιόν. Βιολίνες υ βεντιλαδόρ. Μανικετόκουμπα. Τάλεντ σόου. Α, να και μία αμπουέλα. Πικάπ. Μούτσο ντολόρ. Τόντος σέκος δορμίδος.
Ιταλία: Måneskin - Zitti E Buoni
Σε ακαταμάχητη ιταλική και πάντα με τον σνομπισμό προς την πλέμπα της Eurovision, οι φετινοί νικητές του Σαν Ρέμο υποδύονται τέλεια τις μικρές αδερφές του David Bowie με σκατοπαιδοσύνη α λα Rolling Stones και πολύ eyeliner α λα New York Dolls. Ξεπερασμένο, αλλά γράφει καλά στη σκηνή.
Ολλανδία: Jeangu Macrooy - Birth Of A New Age
Νεαρός Σουριναμέζος σε έθνικ afro pop chant, μισό στα αγγλικά και μισό στα σρανάν τόνγκο: Ξεσηκωμός, εξέγερση, ήρωες και θεοί, η υπερηφάνεια των λιονταριών και «Mι να αφού σένσι, νο γουάν μαν ε μπρόκο μι» (παλιά παροιμία που λέει «είμαι μόνο μισή δεκάρα, δεν μπορείς να με σπάσεις». Βλέπε Lion King.
Μιλήσαμε με τον τραγουδοποιό, μουσικό παραγωγό και γιατρό, Βασίλη Παπαζώτο, για τις πετυχημένες διασκευές στο project Μουσικό Μπαλκόνι και την αγάπη του για τη μουσική και ιατρική
