Μουσικη

Ο Hume Assine παρουσιάζει το animation clip του «Crying»

Ένα σουρεάλ οπτικό ταξίδι για ένα υπέροχο ποπ τραγούδι

Δημήτρης Αθανασιάδης
3’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Συνέντευξη: Ο Hume Assine, η Άννα Πασπάτη, ο Αλέξης Αντωνόπουλος και ο Δημήτρης Μπούσκος μιλούν στην ATHENS VOICE για το animation clip του τραγουδιού «Crying».

Υπάρχει ένας κόσμος όπου διαστημόπλοια, λουλούδια, γραμμόφωνα, αερόστατα και περίτεχνα κολάζ γίνονται ένα κι εσύ «κλαις» με την ευφάνταστη απεικόνισή του. Υπάρχει ένα σχήμα στην Αθήνα που καταθέτει μια διαφορετική πρόταση για την ποπ μουσική, δίνοντας έμφαση στα τραγούδια, στις παραγωγές του και στην αισθητική αντίληψη που χαρακτηρίζει την ύπαρξή του.

To πέμπτο σινγκλ του άλμπουμ «The Sweetest Sound», το «Crying», με την υπογραφή Hume Assine, που κυκλοφορεί από τη Muzitee έγινε βιντεοκλίπ με τη ματιά του Δημήτρη Μπούσκου. Μια υπερρεαλιστική ιστορία που αποδόθηκε με anime τρόπο.

Ο Hume Assine, η μπάντα του και ο δημιουργός του animation, ο Βαγγέλης Ορφανίδης, η Άννα Πασπάτη, ο Αλέξης Αντωνόπουλος και ο Δημήτρης Μπούσκος παρουσιάζουν στην ATHENS VOICE το φιλμάκι μικρού μήκους και κάνουν update στα καλλιτεχνικά σχέδιά τους.

Τι θέλατε να δείξετε με το βιντεοκλίπ του «Crying»;

Δημήτρης Μπούσκος: Θέλαμε να δείξουμε ένα κύκλο καταστάσεων και αντιθέσεων μέσα από σουρεαλιστικά visuals. Προέκυψε ένα οπτικό ταξίδι με μεικτά στοιχεία που πιστεύω ότι αντιπροσωπεύει τη δυαδικότητα της ίδιας της ζωής. Τα στοιχεία αυτά μπλέκονται ανάμεσα σε νύχτα και ημέρα, διάστημα και γη, φύση και κτίρια.

Γιατί επιλέξατε τον anime τρόπο αφήγησης;

Βαγγέλης Ορφανίδης: «Πάντα ονειρευόμουνα ένα ανοιχτό τζιπάκι» λέει το άσμα, εγώ πάντα ονειρευόμουν ένα animated clip! Επιπλέον η έλλειψη δυνατότητας να βρεθούμε όπως θα θέλαμε από κοντά, ήταν η καλύτερη αφορμή, για να γίνει τελικά, τώρα!

...αντί να τα βάψουμε μαύρα, να γκρινιάζουμε νυχθημερόν και να δικάζουμε στα σόσιαλ, επιλέγουμε να τραγουδάμε, να αφουγκραζόμαστε και να δημιουργούμε...

Τι θα θυμάστε από αυτή τη συνεργασία;

Βαγγέλης Ορφανίδης: Ο Δημήτρης, όπως κι εγώ είμαστε άνθρωποι της διαφήμισης. Έχουμε μάθει λοιπόν σε έναν τρόπο δουλειάς με brief, περιορισμούς και μπρος-πίσω! Εδώ είπαμε να το αλλάξουμε εντελώς. Θυμάμαι λοιπόν όταν τον πήρα τηλέφωνο και του είπα «Δημήτρη, το ξέρεις, η δουλειά σου μου αρέσει, πάρε το κομμάτι και κάνε ό,τι θες! Μη μου πεις τι και πώς! Θέλουμε απλά την τέχνη σου» και ο Δημήτρης ήταν σε φάση «Είσαι σίγουρος; Να πάρε ένα προσχέδιο» κλπ! Νομίζω ότι το αποτέλεσμα «Κάνε τη δουλειά σου, όπως ξέρεις να την κάνεις, δεν έχω άποψη - σε εμπιστεύομαι» λειτούργησε πολύ ωραία σε αυτή τη δουλειά.

Δημήτρης Μπούσκος: Θα θυμάμαι όλες τις φορές που άκουγα το τραγούδι για να φτιάξω το animation καθώς με βάση αυτό ήρθε η έμπνευση. Κάθε φορά προέκυπτε όλο και κάτι νέο και ήταν υπέροχο που όλες αυτές οι ιδέες μπήκαν και έντυσαν το κομμάτι. Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία και θέλω να ευχαριστώ και πάλι τη μπάντα για την εμπιστοσύνη της.

Αλέξιος Αντωνόπουλος: Προσωπικά θα θυμάμαι ότι έγινε σε μια περίοδο καθόλου φιλική για επαφές δια ζώσης αλλά δεν ούτε κατά διάνοια ξεπέτα τύπου «νταξ μωρέ, ας το κάνουμε ανιμέσιο». Είχε ουσία και νόημα που έγινε έτσι. Ήταν συνταγή που πέτυχε.

Το βιντεοκλίπ χαρακτηρίζεται από σουρεαλιστικά στοιχεία. Τι βρίσκετε σουρεαλιστικό σήμερα στον κόσμο;

Άννα Πασπάτη: Το πιο σουρεαλιστικό για μένα αυτήν την στιγμή στον κόσμο, είναι που δεν μπορεί κανένας να κάνει σχέδια, έστω και βραχυπρόθεσμα. Κανείς δεν ξέρει πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση με τον ιό, έτσι δεν μπορούμε να σχεδιάσουμε ούτε την επόμενη μέρα της ζωής μας με σιγουριά αφού τα πράγματα αλλάζουν διαρκώς. Αυτό βέβαια μας έχει κάνει να ονειρευόμαστε περισσότερο και να βρίσκουμε εναλλακτικούς και δημιουργικούς τρόπους να κάνουμε όσα αγαπάμε.

Αλέξιος Αντωνόπουλος: Ο σουρεαλισμός δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό ή αρνητικό. Έρχεται πολλές φορές ως από μηχανής θεός να δώσει λύσεις σε αδιέξοδα. Έτσι και για μένα, σουρεαλιστικό είναι το γεγονός ότι παρόλη την κατάσταση που βιώνει ο καθένας μας στον «ρεαλισμό» του (καθημερινότητα-ρουτίνα κτλ.) αντί να τα βάψουμε μαύρα, να γκρινιάζουμε νυχθημερόν και να δικάζουμε στα σόσιαλ, επιλέγουμε να τραγουδάμε, να αφουγκραζόμαστε και να δημιουργούμε. Βλέπω τον σουρεαλισμό κάτι σαν όνειρο και ξέρω καλά ότι τα όνειρα αλλάζουν τον κόσμο.

Βαγγέλης Ορφανίδης: Πιστεύω ότι το κλιπ μας είναι το μόνο σουρεάλ στον κόσμο τούτο. Τι όχι; :)

Το «Sweetest Sound» κυκλοφορεί τόσο ψηφιακά όσο και σε μία - ήδη εξαντλημένη - συλλεκτική συσκευασία με πραγματικές καραμέλες. Σε τι φάση δημιουργικότητας βρίσκονται οι Hume Assine αυτή την περίοδο;

Βαγγέλης Ορφανίδης: Μέχρι το φθινόπωρο έρχονται τρεις κυκλοφορίες. Σκοπεύαμε να κυκλοφορήσουμε ένα ακόμη σινγκλ μέσα από τον δίσκο (το «Dry Martini») το οποίο όμως τελικά έγινε η αφορμή για ένα ολόκληρο EP, αφιερωμένο στις καλοκαιρινές διακοπές και θα κυκλοφορήσει τον Ιούνιο. Ταυτόχρονα συμμετέχουμε με δύο νέα κομμάτια σε δύο πολύ ιδιαίτερες συλλογές. Τη μία, θα μπορούσες να την πεις ως ένα... survivor για synthesizers και θα κυκλοφορήσει σε κασέτα, ενώ η άλλη, θα βγει σε βινύλιο και θα συγκεντρώσει αξιόλογους καλλιτέχνες της νέας ποπ ίσως (;) ελληνικής σκηνής και είναι χαρά μας που θα είμαστε κι εμείς εκεί!


Το «Crying» κρύβει και ένα ψηφιακό b-side, το ορχηστρικό «After», το οποίο θα το βρείτε σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες. Περισσότερα στο www.humeassine.com