Η Ιωάννα Καζόγλου, από τις Πρέσπες, κέρδισε την πρώτη θέση για σολίστ ηλικίας 15-17 ετών στον 11ο διεθνή διαγωνισμό για νέους κιθαρίστες «Andrés Segovia»
Είναι 17 ετών, διαμένει μόλις δύο χιλιόμετρα από τη γραμμή των συνόρων, στο χωριό Λαιμό Πρέσπας και συγκαταλέγεται στους ταλαντούχους νέους σολίστ της κλασικής κιθάρας στην Ελλάδα. Έχει βραβευθεί σε μουσικά Φεστιβάλ στην Ελλάδα, όπου οι νέοι σολίστ δοκιμάζουν τη δεξιοτεχνία τους. Πριν από μερικές ημέρες, μια νέα διάκριση με ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά προστέθηκε στο βιογραφικό της.
Στον 11ο διεθνή διαγωνισμό για νέους κιθαρίστες «Andrés Segovia», που πραγματοποιήθηκε στο Monheim am Rhein της Γερμανίας, έλαβε την πρώτη θέση για σολίστ ηλικίας 15 -17 ετών. Είναι η Ιωάννα Καζόγλου, μαθήτρια της Γ' Λυκείου του «Γυμνασίου & Λυκειακές τάξεις» Λαιμού Πρέπων, που με αφορμή την τελευταία της διάκριση μίλησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για τις προσπάθειές της από την ακριτική Πρέσπα να κρατήσει ζωντανό το όνειρο της για μια ζωή με τους ήχους από την κιθάρα της.
Η Ιωάννα είναι προικισμένο παιδί καθώς κατάφερε σε ηλικία μόλις 15 ετών να λάβει με άριστα το δίπλωμα στην κιθάρα. Έχει εκπλήξει με τη δεξιοτεχνία της και έχει κερδίσει την ψυχή των δασκάλων της για το ήθος και την προσπάθεια που καταβάλλει για να επιβεβαιώσει αυτό που είπε κάποτε η αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη επισκεπτόμενη για πρώτη φορά τις Πρέσπες, ότι «τα σύνορα δεν είναι ποινή αλλά είναι τιμή». Η νεαρή μαθήτρια χρειάστηκε να εργαστεί σκληρά για να νικήσει τις αποστάσεις, που δεν είναι μόνο χιλιομετρικές, για να φθάσει να συναγωνίζεται επάξια άλλους μουσικούς σε διαγωνισμούς στην Αθήνα, την Πάτρα και τη Θεσσαλονίκη- όχι μόνο συνομηλίκους της αλλά και μεγαλύτερους απ' αυτήν σολίστ της κιθάρας.
«Ήμουν μόλις έξι ετών όταν ξεκίνησα την κιθάρα με δασκάλα τη Σόνια Χαραλαμπίδου, που έκανε το μάθημα μουσικής στο δημοτικό σχολείο στον Αγ. Γερμανό και δύο χρόνια μετά, με δική της παρότρυνση, έλαβα μέρος στον «διαγωνισμό Φίλωνας 2011», όπου έλαβα την πρώτη μου διάκριση», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Ιωάννα Καζόγλου.
Έκτοτε, η νεαρή από τον Λαιμό Πρέσπας, το 2014, το 2015 έως και το 2020 όχι μόνο συμμετέχει σε μουσικές συναντήσεις και Ππανελλήνιους διαγωνισμούς αλλά κάθε χρονιά λάμβανει και τα πρώτα βραβεία στην κατηγορία της. Πριν από δύο χρόνια, στο Art Campus «Διεθνείς Καθαριστικές Συναντήσεις», που πραγματοποιήθηκε στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, επιλέχθηκε ανάμεσα σε μερικές δεκάδες ταλαντούχων νέων μουσικών για την ερμηνεία της σε έργα υψηλών δεξιοτεχνικών απαιτήσεων και μαζί με άλλους έξι ταλαντούχους μουσικούς που διακρίθηκαν, έδωσε το δικό της ρεσιτάλ στην κατάμεστη αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, ενώπιον διεθνών σολίστ και διάσημων καθηγητών κιθάρας, όπως οι Gabriel Bianco, Rovshan Mamedkuliev και Marco Tamayo.
Η νεαρή σολίστ θυμάται με συγκίνηση αυτή τη βραδιά: «Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό το γεγονός, ήταν το πιο δυνατό χειροκρότημα που έχω πάρει για τη δουλειά μου. Θυμάμαι τους γονείς μου, τις δασκάλες μου στην αίθουσα, που με κοιτούσαν όλο χαρά! Ένιωσα πολύ όμορφα εκείνο το βράδυ».
Κάθε φορά που αναφέρεται στις δασκάλες της, τη Σόνια Χαραλαμπίδου, που τη γνώρισε ως μικρό παιδί και τη Λουκία Σαμούρκα, την οποία γνώρισε τέσσερα χρόνια αργότερα και που έως σήμερα παραμένει η μέντοράς της, το κάνει με σεβασμό και αγάπη. «Η πρώτη μου δασκάλα μ' έκανε να αγαπήσω την κιθάρα και η δεύτερη με "ταξίδεψε" στον κόσμο της μουσικής. Μαζί της κατάλαβα ότι δεν θα σταματήσω ποτέ να μαθαίνω για την κιθάρα. Από τις δασκάλες μου πήρα μόνο αγάπη», τονίζει.
Στην ερώτηση ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισε όλα αυτά τα χρόνια, η απάντηση ήρθε πολύ γρήγορα: «Οι αποστάσεις, όταν έπρεπε να ταξιδέψουμε στη Φλώρινα για τα φροντιστήρια της ξένης γλώσσας δύο φορές την βδομάδα και αργότερα, που έπρεπε να πηγαίνω στη Θεσσαλονίκη η την Έδεσσα, δυο η τρεις φορές το μήνα, για το μάθημα της κιθάρας».
Η Ιωάννα αναφέρει ότι πολλές φορές έχασε προγραμματισμένα μαθήματα στην Θεσσαλονίκη καθώς εξαιτίας του χιονιού δεν μπορούσαν να διασχίσουν την ορεινή διάβαση της Βίγλας. «Ξεκινούσαμε το Σάββατο πρωί για Θεσσαλονίκη και καταλήγαμε να γυρίζουμε πίσω στο σπίτι γιατί εξαιτίας του χιονιού ήταν αδύνατο να φτάσουμε στη Φλώρινα. Να σας πω ακόμη ότι στις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου, κάποιες φορές που οι γονείς μου είχαν δουλειές, με έφερναν έως τη Φλώρινα με το αυτοκίνητο και συνέχιζα μόνη μου στη Θεσσαλονίκη με το λεωφορείο του ΚΤΕΛ».
Η Ιωάννα δεν ξεχνά ν' αναφερθεί στους γονείς της καθώς νιώθει ότι έκαναν παραπάνω απ' όσα μπορούσαν για να μην στερηθεί την κιθάρα της και όσα έχει ανάγκη ένα παιδί κι ένας έφηβος που ζει σε μια ακριτική περιοχή. «Νιώθω τεράστια χαρά για τους γονείς μου, που με πήγαιναν από την Πρέσπα στη Θεσσαλονίκη, δεν μού στέρησαν τίποτα και με υποστήριξαν σε όλες μου τις επιλογές».
Οποιος επισκέπτεται για πρώτη φορά την Πρέσπα μαγεύεται από την σπάνια ομορφιά του τοπίου, από τη σιωπή των λιμνών, από τα πλούσια μνημεία βυζαντινού και μεταβυζαντινού Πολιτισμού και επιθυμεί να ξαναβρεθεί στην περιοχή. Για τους ανθρώπους όμως που ζουν μόνιμα στην περιοχή και πολύ περισσότερο για τα νέα παιδιά, τους εφήβους, τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά. Στο ερώτημα πώς είναι η καθημερινή ζωή στην Πρέσπα, η Ιωάννα αναγνωρίζει αμέσως ότι «δεν έχουμε τις ίδιες ευκαιρίες με τα παιδιά που είναι στις μεγάλες πόλεις», αλλά από την άλλη δεν κρύβει την χαρά της που μεγάλωσε σε αυτό το μέρος, με τους φίλους και συμμαθητές της και που δεν της έλλειψε τίποτα απ' όσα θέλει να κάνει ένα παιδί στην ηλικία της. «Με την ομάδα μπάσκετ του σχολείου μας γράψαμε ιστορία, κατεβαίναμε κανονικά σε αγώνες, στην Πρέσπα πάντοτε υπάρχει κάτι να κάνεις».
Κι είναι αλήθεια, στην ακριτική Πρέσπα, οι άνθρωποι δεν κάνουν μόνο μια δραστηριότητα για να ζήσουν. Η οικογένεια της Ιωάννας ασχολείται με την κτηνοτροφία αλλά και την καλλιέργεια του φασολιού. Δεν είναι λίγες οι φορές που χρειάζεται να βοηθήσει και η ίδια στη διανομή τροφής στις αγελάδες, ενώ στις αρχές του καλοκαιριού βοηθά και στη μετακίνηση του κοπαδιού προς τα βουνό. «Ανεβάζουμε το κοπάδι στο βουνό πάνω από το χωριό σε μια διαδρομή περίπου 12 χλμ. Το έχω κάνει αρκετές φορές και σε αυτό κάποιες φορές βοηθούν και οι άλλες δύο μεγαλύτερες αδελφές μου», λέει.
Ακούγοντας τις περιγραφές της για τη διευθέτηση των χωρίς αμφιβολία υπαρκτών δυσκολιών της δικής της καθημερινότητας στην ακριτική Πρέσπα, καταλαβαίνει κανείς ότι δεν έχουν κανένα δραματικό στοιχείο, αντίθετα μοιάζουν με μικρές ιστορίες παιδικής και εφηβικής περιπέτειας.
Το χωριό Λαιμός είναι μόλις 1,5 χλμ από τα σύνορα και τη νέα συνοριακή διάβαση με τη Βόρεια Μακεδονία, που σχεδιάζεται να κατασκευαστεί από το πρόγραμμα «Ευρωπαϊκής Εδαφικής Συνεργασίας - INTERREG». Ο Δήμος Πρεσπών αλλά και οι κάτοικοι περιμένουν ότι θα βελτιωθούν πολλά πράγματα από το άνοιγμα αυτής της τελωνειακής διάβασης. Το καλοκαίρι του 2019, οι μαθητές του Λυκείου Πρέσπας γνώρισαν για πρώτη φορά συνομηλίκους τους μαθητές, που κατοικούν και αυτοί σε πολύ κοντινά χωριά της λίμνης σε Αλβανία και Βόρεια Μακεδονία, ύστερα από εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της διασυνοριακής συνεργασίας που οργανώνει ο δήμος Πρεσπών. Η Ιωάννα φαίνεται ότι είχε ενεργό ρόλο σε αυτή την συνάντηση. «Παίξαμε μπάσκετ, μιλήσαμε για τα σχολεία μας, περάσαμε μια ολόκληρη μέρα μαζί με βόλτες στα ιστορικά μνημεία της Πρέσπας. Ήταν πολύ ωραία και θα 'ταν καλό να συνεχιστεί αυτή η πρωτοβουλία και να επισκεφθούμε και μείς τον δικό τους τόπο», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Το όνειρο της Ιωάννας είναι να συνεχίσει τις μουσικές της σπουδές σε πανεπιστήμιο στη Γερμανία καθώς πιστεύει ότι εκεί θα έχει μια διαφορετική εξέλιξη στην κιθάρα. Έχει ήδη πρόσκληση από Γερμανό καθηγητή που την άκουσε και αναγνώρισε τη δεξιοτεχνία της. «Αυτήν την περίοδο διαβάζω εντατικά Γερμανικά προκειμένου να πάρω την επάρκεια και ταυτόχρονα κανω και πιάνο γιατί και τα δύο αυτά είναι απαραίτητα τυπικά προσόντα για γίνω δεκτή στο πανεπιστήμιο». Ωστόσο, θα δώσει κανονικά Πανελλήνιες εξετάσεις και μάλιστα θα διεκδικήσει μια θέση στο Μουσικό Τμήμα του ΠΑΜΑΚ ή στο αντίστοιχο τμήμα της Άρτας.
Μιλήσαμε με τον τραγουδοποιό, μουσικό παραγωγό και γιατρό, Βασίλη Παπαζώτο, για τις πετυχημένες διασκευές στο project Μουσικό Μπαλκόνι και την αγάπη του για τη μουσική και ιατρική
18°
