Ο Γιάννης Πετρίδης θυμάται τη συναυλία των Who στο γήπεδο της Charlton το 1976 κι εξηγεί γιατί ήταν μια από τις καλύτερες που έχει ζήσει.
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που το παιδικό μου όνειρο και χόμπι για την μουσική μου χάρισε μια υπέροχη ζωή που ξεπέρασε τα όρια της φαντασίας. Εύχομαι πολλοί από εσάς να έζησαν στην ζωή τους αυτά που επιθυμούσαν από μικροί και έτσι θα μπορούν να με καταλάβουν. Έχω παρακολουθήσει εκατοντάδες συναυλίες. Ελάχιστες φορές πήγα κάπου μόνο για τον χαβαλέ ή για να περάσω απλά την ώρα μου πίνοντας ένα ποτό. Το θεωρούσα χαμένο χρόνο που θα μπορούσα να τον αξιοποιήσω με κάτι πιο ενδιαφέρον. Παρ' όλα αυτά έχω δει πολλές συναυλίες που θα μπορούσα να αποφύγω. Οι συναυλίες που ακολουθούν δεν σημαίνει ότι είναι οι καλύτερες που έχω δει στην ζωή μου, κάποιες είναι, αλλά την κάθε μία την θυμάμαι για διαφορετικό λόγο.
Στο γήπεδο της Charlton είδα τους Who.
Μόνο όσοι έχουν δει τους Who εκείνη την εποχή μπορούν να καταλάβουν γιατί τους τοποθετούν οι ιστορικοί του ροκ στα 5 μεγαλύτερα συγκροτήματα.
Δυστυχώς οι Who στην χώρα μας δεν απέκτησαν την φήμη και την αγάπη που θα ταίριαζε σε ένα τέτοιο συγκρότημα.
Λυπάμαι γιατί πολλά άλλα γκρουπ κατώτερης αξίας έχουν αγαπηθεί περισσότερο στην χώρα μας.
Ήμουν τυχερός που βρέθηκα στο γήπεδο της Charlton στις 31 Μαΐου του 1976 και είδα μία από τις καλύτερες συναυλίες στην ζωή μου.
Οι Who είχαν ήδη κυκλοφορήσει όλα τα αριστουργήματά τους, «Tommy», «Quadrophenia», «Who's Next», «Live At Leeds» (από τα κορυφαία live άλμπουμ όλων των εποχών), και βέβαια όλα εκείνα τα ασύγκριτα σινγκλ της δεκαετίας του 1960 που έδωσαν νέα κατεύθυνση στο ροκ.
Δεν περιγράφεται η σκηνική τους παρουσία, ιδιαίτερα εκείνα τα χρόνια, όταν ο Roger Daltrey σαν ημίθεος παρέσερνε τον κόσμο και δικαίως τον θεωρούσαν κορυφαίο περφόμερ δίπλα στον Plant και τον Jagger.
Ούτε υπάρχουν λόγια για τον ιδιοφυή Pete Townshend, τον εκρηκτικό Keith Moon και τον σπουδαίο John Entwistle.
Αλήθεια σκέπτομαι ποιο από τα σημερινά συγκροτήματα έχει καταφέρει, μετά το 2000 οι οπαδοί τους να είναι τόσο συνδεδεμένοι με το γκρουπ, ώστε να προβάλλονται τα μέλη τους με τον τρόπο που το είχαν καταφέρει τα συγκροτήματα από το 1960 μέχρι το 1990.
Εκείνο που μπορώ σας πω είναι ότι στη σκηνή τα τραγούδια των Who είναι καλύτερα από ό, τι τα ακούμε στους δίσκους, κάτι που λίγα συγκροτήματα μπορούν να το πετύχουν.
Εκείνη την ημέρα, στην συναυλία που άρχισε από νωρίς το απόγευμα έπαιξαν πριν από τους Who άλλα μεγάλα «τέρατα» της δεκαετίας του 1970: Little Feat, Streetwalkers, θέλω να σταθώ σ’ αυτούς γιατί είναι ένα συγκρότημα που ελάχιστοι νομίζω γνωρίζουν. Για να καταλάβετε, τι σημαίνει Streetwalkers, διαβάστε κάποια από τα μέλη τους, Roger Chapman φοβερή φωνή-Family, Charlie Whitney-Family, Bob Tench-Humble Pie, Jeff Beck Group, Nicko McBrain-Iron Maiden, έπαιξαν επίσης οι Outlaws, The Sensational Alex Harvey Band.
Διαβάστε περισσότερα θέματα του Γιάννη Πετρίδη στο apotis4stis5.com
«Στις 3 μέρες που φιλοξενήσαμε αυτόν και τον φίλο του Ίγκι Ποπ μαζί με τον αξέχαστο φίλο Μίκη Κορίνθιο, ταξιδεύαμε για στους αρχαιολογικούς τόπους της πατρίδας μας…»
