O Iggy Pop, o Dylan Thomas και η «οργή για του φωτός την εκπνοή»

Πανδημία και ατέρμονο lockdown, ιδανική εποχή για να παλαβώσει κανείς. Να ’σου ωστόσο ο Iggy Pop, που έρχεται να σώσει την παρτίδα με ένα βαρύτονο στερεοφωνικό φιξάκι του οποίου η βιβλική οιμωγή σε διαπερνά με τόση ένταση, ώστε να αισθάνεσαι τον κόσμο σου να αλλάζει προς το καλύτερο με την πρώτη ακρόαση. Στα 73 του, ο πατριάρχης του Ντιτρόιτ έχει κάτι από την υφή υπέργηρου ρινόκερου ή τσαλακωμένου άνθους, μα μη γελιέστε, κάτω από τη ρυτιδιασμένη σάρκα κρύβεται ένα κοτσονάτο spirit που ξεχειλίζει ουμανισμό και αλήτικο γκλάμουρ. Στο ολοκαίνουργιο βιντεοκλίπ για το κομμάτι «Do Not Go Gentle Into That Good Night», επικαλείται το πνεύμα του τρανού γλεντζέ, αδιόρθωτου γυναικά, θρυλικού πότη και προπάντων μέγιστου ουαλού ποιητή, Dylan Thomas, για να αρθρώσει, αργόσυρτα, βραχνά και σχεδόν βουρκωμένος, τα άφθαρτα στιχάκια του «Αβρός μην πας στην νύχτα την καλή». Απολαύστε.

Δεν είναι η μοναδική φορά που το παλμαρέ του πενταγράμμου αποθησαυρίζει το έργο του Dylan Thomas. Από τον Στραβίνσκι και τους Beatles ως τον Σταύρο Κουγιουμτζή, άφθονοι ερωτοτρόπησαν με την ποίηση του αυτοκαταστροφικού βάρδου. Αρκεί ωστόσο να αναπολήσει κανείς τις περιόδους της ακμής των Stooges, με τις συναυλίες οι οποίες δεν αποτελούσαν παρά το ηχητικό background για την άκρατη ναρκομανία, τις σωματικές συσπάσεις, τους αυτοτραυματισμούς και τις προσβολές του Iggy απέναντι σε όσους πήγαιναν στα σόου του γκρουπ ή και τη σπαστική μεθαμφεταμινική ενεργητικότητα των δεκαετιών της σόλο καριέρας του, για να συναισθανθεί την υπέροχη ωρίμανση του ύστατου ροκ εν ρολ survivor. Ο Iggy ζει, και είναι προνόμιο να βρίσκεται ανάμεσά μας.

Προερχόμενο από το «Free», δέκατο όγδοο προσωπικό άλμπουμ του Iggy Pop, το «Do Not Go Gentle Into That Good Night» συνεπαίρνει τον ακροατή του με τα λιτότερα υλικά: Ο Leron Thomas προμηθεύει τις περιστασιακές τρομπέτες, η Sarah Lipstate, γνωστότερη ως Noveller, σχεδιάζει πάνω στην ντελικάτη παρτιτούρα αυτό που η ίδια αποκαλεί «κιθαροτοπία», ενώ την παραγωγή του βίντεο υπογράφει η Tomato, εταιρία ντιζάιν πίσω από την οποία κρύβονται οι Underworld. Είναι προπάντων η απαγγελία του Iggy ωστόσο εκείνη που σε συνεπαίρνει από την εναρκτήρια συλλαβή και μετατρέπει τον σύντομο σκοπό σε instant classic, θυμίζοντας ότι δεν υπάρχει φυσικότερο πράγμα στον κόσμο από το να χρειάζεσαι αδιάκοπα τη μουσική ως ψυχοσωματική ντόπα, σαν καίρια παράμετρο του να είσαι σθεναρός, ζωντανός, αχόρταγος, παρών στο εδώ και τώρα -και αυτό είναι ένα απαραίτητο μήνυμα για τους επισφαλείς καιρούς μας. Ταυτόχρονα, Iggy Pop και Dylan Thomas περπατούν αγκαλιασμένοι, παραμερίζοντας ο ένας το σκοτάδι του άλλου με ποίηση και μουσική, σταθερά αποφασισμένοι να πιστεύουν μόνο στο φως και στα πανέμορφα όνειρά τους. Και για όσους γυρεύουν το κάτι παραπάνω, ιδού μια μετάφραση του «Αβρός μην πας στην νύχτα την καλή», από τον Νίκο Ράπτη:

Αβρός μην πας στην νύχτα την καλή,
Το γέρασμα, με το κλείσιμο της μέραςֹ
πρέπει να καίει και να μουγκρίζει
Οργή, οργή για του φωτός την εκπνοή.

Κι αν άνθρωποι σοφοί, του σκότους το σωστό,
Κοντά στο τέλος τους, το ξέρουνε αυτοί
Αφού απʼ τα λόγια τους δεν είδαν
Αστραπή να ψαλιδίζει,
Αβροί δεν παν στην νύχτα την καλή.

Άνθρωποι καλοί, στου κύματος δίπλα τη στερνή,
Το κλάμα τους πώς λαμπυρίζει
Των πράξεών τους φύση, λεπτή, καχεκτική,
σε κόλπο καταπράσινο ίσως αυτές
μπορούσαν να χορεύουν,
Οργή, οργή για του φωτός την εκπνοή.

Άνθρωποι τρομεροί, πάνω στη φλογερή του ορμή
Τον Ήλιο αδράξαν και τον τραγουδήσαν,
Όμως καθώς αυτός τον ουρανό διασχίζει
Μάθαν, αργά πολύ, πώς θλίψη τον γιομίσαν,
Αβροί δεν παν στην νύχτα την καλή.

Άνθρωποι σκοτεινοί, κοντά στο μνήμα,
Με θαμπωμένη όραση βλέπουν και αυτοί
Μάτια θαμπά που θα μπορούσαν να είναι
όλο χαρά, μετεωρίτες φλογεροί,
Οργή, οργή για του φωτός την εκπνοή.

Κʼ εσύ πατέρα, απʼ το θλιμμένο ύψος, απο κεί,
Δώσʼ μου κατάρα και ευχή
με των δακρύων σου την ορμή.
Αβρός μην πας στην νύχτα την καλή,
Οργή, οργή για του φωτός την εκπνοή.