David Bowie: Μεταθανάτιο single με διασκευές Lennon και Dylan

➽ Μερικές ώρες χρειάστηκαν μόνο για να γίνει sold out το διπλό a side single του David Bowie που κυκλοφόρησε την ημέρα που θα συνέπιπτε με τα εβδομηκοστά τέταρτα γενέθλιά του. Πρόκειται για τις διασκευές στο “Mother” του John Lennon και στο “Trying To Get In Heaven” του Bob Dylan, και οι δύο ακυκλοφόρητες μέχρι σήμερα. Βγήκαν 8.147 κομμάτια του single, χίλια από τα οποία λευκά, αυτά τα τελευταία, αποκλειστικά από το store της διαδικτυακής σελίδας του Bowie και της δισκογραφικής εταιρείας. Όπως είναι φυσικό, εξαφανίστηκαν τα πάντα μέσα σε μερικές ώρες κι έτσι τη στιγμή που γράφονται αυτές τις γραμμές, το μοναδικό λευκό αντίτυπο που μπορεί να βρει κανείς στο Discogs κοστίζει 400 ευρώ. Όλα δείχνουν ότι πηγαίνουμε σ’ ένα φαινόμενο αντίστοιχο με αυτό του “Blackstar”, του οποίου η πρώτη –διάφανη– έκδοση κυμαίνεται από 250 έως 1.050 ευρώ. Να σημειώσουμε ότι δεν είναι λίγες οι κυκλοφορίες του Bowie που ανταλλάσσονται αντί περισσότερων από 1000 ευρώ, με αποκορύφωμα την έκδοση μπλε βινυλίου της Unicef για το “The Next Day”.

➽ «Ο ήλιος έλαμπε αφού δεν είχε εναλλακτική λύση, πάνω στο ουδέν καινόν. Ο Μέρφυ καθόταν απ’ έξω λες και ήταν ελεύθερος, σ’ ένα συγκρότημα κατοικιών στο Ουέστ Μπρόμπτον». Αυτές είναι οι πρώτες γραμμές του πρώτου βιβλίου που εξέδωσε ο Σάμιουελ Μπέκετ, το 1938 στην Αγγλία, το 1947 σε δική του μετάφραση στη Γαλλία. Ο «Μέρφυ», ο… «Παπαδόπουλος» σαν να λέμε στα ελληνικά. Ένα κωμικό και συνάμα τραγικό κείμενο-παρωδία της παραδοσιακής λογοτεχνικής φόρμας, όπου ο Α είναι ερωτευμένος με τη Β, που όμως την πέφτει στον Γ, που νοιάζεται για την Δ. Καλή φάση. Όπως πολύ καλή και η ολοκαίνουργια μετάφραση της Ελεάννας Πανάγου. Μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ύψιλον.

➽ Η νορβηγική παραδοσιακή μουσική ήρθε στην Ελλάδα περισσότερο ως αποτέλεσμα της ανόδου του νορβηγικού black metal, κάπου ανάμεσα στο 1995 και το 1997. Δεν ήταν μόνο οι 27 μαχαιριές του Count Grisnack στον Euronymous αλλά ένα μεγάλο και συνολικό cult, που οδήγησε πολλούς ακροατές σε ολόκληρο τον κόσμο στη μαυρομεταλλική μουσική του Βορρά. Μάλιστα, τα νορβηγικά σχήματα σε κάθε συνέντευξή τους εκείνη την εποχή δεν παρέλειπαν να σημειώσουν την έντονη σχέση που είχαν με την παραδοσιακή μουσική της χώρας τους. Έτσι, προέκυψαν δεκάδες επιπλέον σχήματα, σχήματα που υιοθέτησαν όλο το στερεοτυπικό black metal imagery, μείον τις ηλεκτρικές κιθάρες. Τέτοιο ακριβώς σχήμα είναι και οι Wardruna, που στο πέμπτο τους album, που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες, παίζουν black folk με παραδοσιακά όργανα. Ενδιαφέρον ακρόαμα, που μάλιστα ενδέχεται να αγγίξει και αρκετούς από εκείνους που αγαπούν τις σκοτεινότερες απολήξεις του ήχου της 4AD των late eighties. Αυτή η μικρή αναφορά στη σκοτεινή folk με οδηγεί πίσω στα 1996, όταν η νεαρή Kari Reuslatten, μέλος των The Third And The Mortal και συνεργάτις των Storm, κυκλοφορούσε ένα πανέμορφο cd με demo recordings, που αγαπήθηκε με πάθος στα μέρη μας. Δικαίως…

➽ Ήταν πολύ μεγάλο τραγούδι το “This Mess We ’Re In”, ερχόταν στον απόηχο του “OK Computer”, ήταν αυτή η αναπάντεχη συνεργασία του Thom Yorke με την Polly Jean Harvey, όχι επειδή απείχαν τόσο πολύ μεταξύ τους αλλά επειδή το “Stories From The City, Stories From The Sea” είναι ένα πλήρως νεοϋορκέζικο album, ένας δίσκος αφόρητα μη αγγλικός, όσο αφόρητα Άγγλοι είναι οι δυο τους, ο Thom και η PJ. Στη Νέα Υόρκη εμπνέεται η Polly το album, εκεί το ηχογραφεί, στον ήχο αυτής της πόλης βασίζεται από την αρχή μέχρι το τέλος και είναι από τα μεγάλα της αριστουργήματα. Επανακυκλοφορεί τώρα σε βινύλιο και μάλιστα έρχεται επιπλέον κι ένας δεύτερος δίσκος με αρκετές demo ηχογραφήσεις που κυκλοφορούν για πρώτη φορά. 

Υ.Γ. Μια που το έφερε η κουβέντα περί Polly, o… Nick Cave αποκάλυψε ότι δεν θα αργήσει ο επόμενος δίσκος του. Θα έχει τίτλο “Carnage”.