Lena Loo: Η τζαζ διασκευή στο «Ιστορία μου, αμαρτία μου»

Είναι νύχτα. Ένας μυστηριώδης άνδρας περπατά μέσα στο ομιχλώδες τοπίο, τα αργά του βήματα τον οδηγούν σε καμπαρέ. Οι πρώτες νότες στο πιάνο παίζουν μια γνώριμη μελωδία, καθώς η κάμερα εστιάζει σε ένα μαύρο γάντι, ένα ζευγάρι μαύρες γόβες και στη συνέχεια μια γυναικεία φιγούρα που ανεβαίνει τις σκάλες και φτάνει στη σκηνή. Στο βίντεο, η Λένα Σταμέλου, ή αλλιώς Lena Loo, ερμηνεύει τη δική της εκδοχή στο τραγούδι των Κώστα Ψυχογιού και Γιώργου Μανισαλή «Ιστορία μου, αμαρτία μου», σε πρώτη εκτέλεση της Ρίτας Σακελλαρίου (1971).

«Η τζαζ και το καμπαρέ-τζαζ μου αρέσουν πολύ, στο συγκεκριμένο τραγούδι ήθελα να προσεγγίσω το jazzy ύφος. Το βίντεο δημιουργήθηκε την άνοιξη, κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας. Με την ομάδα συνεργατών μου, θελήσαμε να πειράξουμε το κομμάτι και να του δώσουμε μια ατμόσφαιρα φιλμ νουάρ. Ουσιαστικά, είχα στο μυαλό μου να γίνει μια τριλογία, το Ιστορία μου, αμαρτία μου να είναι αρχή και στη συνέχεια να ακολουθήσουν άλλα δυο κομμάτια αντίστοιχου στιλ», λέει στην Athens Voice η Λ. Σταμέλου.

Σπούδασε Επικοινωνία και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αλλά σύντομα αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με την υποκριτική και το τραγούδι. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα μπαλέτου και modern theater jazz χορού, καθώς και σεμινάρια μιούζικαλ στο Ωδείο Τέχνης Γ. Φακανά. «Από μικρή ηλικία ασχολούμουν με το θέατρο και το τραγούδι, υπήρξα μέλος σε διάφορες καλλιτεχνικές ομάδες. Όταν τελείωσα το Λύκειο, έδωσα εξετάσεις στο Υπουργείο Πολιτισμού. Πέρασα, τελείωσα γρήγορα τη δραματική σχολή και ξεκίνησα να εργάζομαι ως ηθοποιός, συμμετείχα σε θεατρικές παραστάσεις σε σκηνές της Αθήνας (Ήβη, Αθηνά, Κάτια Δανδουλάκη κ.α.) και δραστηριοποιήθηκα πολύ στο παιδικό θέατρο. Παράλληλα τραγουδούσα σε μουσικά σχήματα, όμως με έντεχνα κομμάτια, δεν είχα επικεντρωθεί ακόμα σε εκείνο που με ενδιέφερε», εξηγεί.

Το τραγούδι έχει πλέον αποκτήσει κυρίαρχη θέση στη ζωή της Lena Loo. Πριν τη μουσική στροφή στο σημερινό ρεπερτόριο, τραγουδούσε σε λάτιν μπάντα που δημιούργησε με τον μουσικό και ηθοποιό Σπύρο Παζιώτη (Greco Latino). Το πρόγραμμα σταδιακά εμπλουτίστηκε με στοιχεία καμπαρέ. Από το 2014 και μετά παρουσίαζε τη δουλειά της μαζί με το Greco Latino Project σε μουσικούς χώρους της Αθήνας.

Εκτός όμως από τα δικά της σόου, είναι μέλος της γκόσπελ χορωδίας στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας, της χορωδίας Chores της Μαρίνας Σάττι και συνεχίζει μαθήματα τζαζ τραγουδιού με την Τέρη Βακιρτζόγλου και μιούζικαλ με τον Βασίλη Αξιώτη.

Οι ερμηνείες της έχουν θεατρικότητα, μοιάζουν με περφόρμανς, βγαλμένη από άλλες δεκαετίες. «Στη τζαζ μου αρέσει ο ρυθμός, η ελευθερία, οι καταβολές της. Όμως το είδος που τραγουδάω είναι περισσότερο jazzy και όχι τζαζ. Προφανώς η Έλλα Φιτζέραλντ είναι για μένα ιέρεια. Όμως, το σύνολο των τραγουδιών που με ενδιαφέρει είναι πιο κοντά στο μιούζικαλ, στα 50s και το παλιό Χόλυγουντ. Στην εποχή της Μέριλιν Μονρόε και της Ρίτα Χέιγουορθ. Θέλω να συνδυάζω τη τζαζ με μια femme fatale διάθεση», λέει η Λ. Σταμέλου.

Πριν από δυο χρόνια, οι Λένα Σταμέλου, Ντένη Αργυροπούλου, Σπύρος Παζιώτης και Άγγελος Τσουρέλης, δημιούργησαν το μουσικό πρότζεκτ «Jazzy Souls», ένα petit cabaret σόου που παρουσιάζει στο κοινό ένα πρόγραμμα με τζαζ, σουίνγκ, μπλουζ, μιούζικαλ και κομεντί. «Σκοπεύαμε το σόου να γίνει πιο θεατρικό, να το μεταφέρουμε και σε θεατρικές σκηνές, αλλά μας βρήκε η πανδημία και όλα αυτά δυστυχώς μας πήγαν λίγο πίσω».

Ελληνική μουσική σκηνή και ρετρό

Ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία η εγχώρια μουσική σκηνή έχει «αγκαλιάσει» την επανεμφάνιση της ρετρό αισθητικής και τη δημιουργία συγκροτημάτων και τραγουδιών με επιρροές από άλλες χώρες και διαφορετική εποχή. Πόσο εξοικειωμένο είναι όμως το ελληνικό κοινό με το ρετρό;

«Έχουν γίνει μερικές προσπάθειες εδώ και κάποια χρόνια μέσω της αναβίωσης των swing τραγουδιών, τις διασκευές ρεμπέτικων σε swing, οπότε είναι λίγο πιο οικεία και τα είδη της τζαζ. Υπάρχουν εξαιρετικοί μουσικοί της τζαζ στην Ελλάδα, παιδιά στα ωδεία που κάνουν ωραία δουλειά. Απλώς, δεν είναι το είδος που υπάρχει περίπτωση να γεμίσει ένα μαγαζί, αυτή είναι η αλήθεια. Κι αυτή είναι και η δυσκολία για εμάς, να επιβιώσουμε σε τέτοια σκηνή στην Ελλάδα. Δυστυχώς, δεν αλλάζει εύκολα το που θα επιλέξει η πλειοψηφία να διασκεδάσει».

Η πανδημία και τα μελλοντικά σχέδια

Όπως όλοι οι επαγγελματικοί κλάδοι, έτσι και ο χώρος του πολιτισμού έχει επηρεαστεί σε σημαντικό βαθμό από την τρέχουσα πανδημία Covid-19. Οι συναυλίες, οι παραστάσεις, τα γυρίσματα, οι παρουσιάσεις και άλλες εκδηλώσεις έχουν αναβληθεί και το μέλλον για επιστροφή στους χώρους τέχνης, είναι αβέβαιο. «Είναι πολύ δύσκολο να σκεφτείς τι εξέλιξη θα έχει αυτή η καταστολή της τέχνης για όλους στο θέατρο, τη μουσική και ειδικά σε εκείνους που ασχολούνται με ένα αντικείμενο που δεν είναι εξοικειωμένο το κοινό και γνωρίζεις εκ των πραγμάτων ότι δεν πρόκειται να έχεις την απήχηση που θα είχε ένα λαϊκό σχήμα ή οτιδήποτε είναι πιο κοντά στα αυτιά του Έλληνα. Πρέπει να έχεις κουράγιο και να αντλείς ενέργεια εκ του μηδενός ώστε να πεις ότι προχωράς. Ακόμα και τώρα που βρισκόμαστε σε καραντίνα, φεύγουν χρήματα ως προς την επένδυση για όλη αυτή τη διαδικασία, δεν σταματάει ποτέ. Λες ότι αυτό κάποια στιγμή θέλεις να σου γυρίσει πίσω γιατί πρέπει κάπως να ζήσεις. Χρειάζεται μεγάλη αντοχή», τονίζει η Λ. Σταμέλου.

Η τραγουδίστρια και ηθοποιός επιθυμεί να δημιουργήσει σίκουελ του «Ιστορία μου, αμαρτία μου» που αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα. «Με ενδιαφέρει να προσφέρω ένα οπτικοακουστικό θέαμα. Επιθυμώ το αποτέλεσμα να μοιάζει με ταινία μικρού μήκους, ώστε να εντάξω και την ιδιότητα του ηθοποιού. Το πρώτο βίντεο της τριλογίας διαμορφώθηκε κατά 95% όπως το είχα στο μυαλό μου. Σε αυτό, βοήθησε και ο φωτογράφος Δημήτρης Ευλαμπίδης, τον οποίο γνωρίζω από τα πρώτα μου book το 2019. Πήρε την ιδέα μου και την εκτόξευσε. Θα έχει και συνέχεια».