Οι Mikro πατάνε restart

Πέντε χρόνια μετά τα τελευταία μουσικά τους νέα οι MIKRO επιστρέφουν με φορτισμένες μπαταρίες και διάθεση για νέο ξεκίνημα. Νέα τραγουδίστρια και καινούργιο άλμπουμ που μόλις κυκλοφόρησε στην Undo γεμάτο beautiful people, συναίσθημα και εξωστρεφή διάθεση. Λίγο πριν την πρώτη παρουσίαση του NEW στην Αθήνα ο Νίκος Μπιτζένης δίνει το νέο τους στίγμα.

Άλλαξε η φωνή, σε τι άλλο έχει αλλάξει ο ήχος σας; Υπάρχει μία πιο εναλλακτική διάθεση. Και αυτό δεν αφορά μόνο τον ήχο. Φυσικά υπάρχει και η αυτονόητη εξέλιξη που έχουμε ως άνθρωποι και μουσικοί. Προσπαθούμε πάντα να βγάζουμε προς τα έξω και να προωθούμε τις νέες ιδέες και προτάσεις, και να αποφεύγουμε την επανάληψη και το προβλέψιμο. Ο ήχος μας είναι ο ήχος των Mikro του 2014. Ειλικρινής και αυθόρμητος.

To νέο άλμπουμ είναι μοιρασμένο ακριβώς στα δύο σε ελληνικό και ξένο στίχο. Ποια η ανάγκη σας για αυτήν τη δίγλωσση εξιστόρηση; Tι νέες ιστορίες έχουν να πουν οι Mikro και πόσο επηρέασε η κρίση σε αυτό; Δεν υπάρχει καμία απολύτως ανάγκη για δίγλωσση εξιστόρηση. Ο στίχος που γράφουμε έχει να κάνει με το πώς κάθεται ηχητικά η γλώσσα στο εκάστοτε τραγούδι. Οι φθόγγοι. Αλλού τα αγγλικά, αλλού τα ελληνικά. Μπορεί και γαλλικά... Σημασία έχει τι λες και όχι η γλώσσα. Άσε που πλέον ο κόσμος στον οποίο απευθυνόμαστε έχει αρκετά καλή γνώση της αγγλικής ώστε να καταλαβαίνει άνετα έναν εύκολο γραμματικά αγγλικό στίχο. Η μόνη ανάγκη που υπάρχει είναι η χρήση της αγγλικής, αν θέλεις να κάνεις πράματα στο εξωτερικό. Παρ’ όλα αυτά, αν μας κάθεται κάτι στον ελληνικό στίχο, δεν το κόβουμε. Στους στίχους μας αποτυπώνουμε τα πιστεύω μας, τα όνειρά μας, τα βιώματά μας, τα συναισθήματά μας, τις ανησυχίες μας. Και επειδή η κρίση επηρεάζει όλα αυτά, εμμέσως επηρεάζει και τους στίχους μας. Αυτό που θέλουμε εμείς είναι το πρόσημο να είναι θετικό. Αυτό που θα μένει σε κάποιον από τους στίχους και τη μουσική μας να είναι κάτι που σε «προχωράει».

Έχουν αλλάξει οι επιρροές σας από το ξεκίνημα ή πάντα θα σας γοητεύει ο synthpop ήχος των eighties που έτσι κι αλλιώς έχει αναβιώσει εδώ και χρόνια; Οι επιρροές μας αλλάζουν και εμπλουτίζονται καθημερινώς. Οι επιρροές του παρελθόντος δεν εξαφανίζονται. Υπάρχουν ακόμα και λειτουργούν ως η βάση για τις επερχόμενες. Τίποτα δεν σβήνει. Είτε το θέλεις είτε όχι. Το πώς και πόσο θα σε επηρεάσουν, αυτό εξαρτάται από εσένα τον ίδιο. Νομίζουμε πως η αφομοίωση των επιρροών στους MIKRO λειτουργεί σε καλό βαθμό.

Πώς δημιουργήθηκε το νέο άλμπουμ; Yπάρχει μια κοινή δομή στα τραγούδια και στο τρόπο που γράφτηκαν; Ποτέ δεν ήμασταν της δομής. Γράφουμε μουσική σαν μανιασμένοι. Χωρίς να σκεφτόμαστε. Και μετά επιλέγουμε. Και δεν επιλέγουμε βάση μιας ομοιομορφίας ή κάποιας λογικής δομής, αλλά βάση του συναισθήματος και του ενστίκτου. Γι’ αυτό το λόγο τα album μας πάντα είναι περισσότερο σαν ένα κολάζ παρά σαν μία ιστορία. Όταν γράφουμε μουσική δεν έχουμε όρια σε τίποτα, ούτε όσο αφορά το είδος της μουσικής ούτε όσο αφορά τους στίχους. Αν μας αρέσει είναι MIKRO.

Πότε θα είναι έτοιμος ο νέος Νikonn; Σε τι διαφέρει η μουσική σου αναζήτηση μέσω του σόλο αυτού πρότζεκτ σε σχέση με το Μikro; Το 4ο album του προσωπικού μου project «Nikonn» θα είναι (ευελπιστώ) έτοιμο στα τέλη του καλοκαιριού. Έχουν μαζευτεί πλέον αρκετές ιδέες ώστε να προκύψει ένα album. Το Nikonn είναι κατά κάποιο τρόπο το alter ego των MIKRO. Όταν οι MIKRO κοιμούνται ο Nikonn δημιουργεί και ονειρεύεται. Ατμοσφαιρικός, εσωστρεφής και chill out ήχος σε αντιπαράθεση με την εξωστρέφεια και uptempo διάθεση των MIKRO.

Πώς βλέπετε τη νέα ελληνική σκηνή; Ποια είναι τα ελληνικά γκρουπ που θεωρείτε πιο συγγενικά στο ύφος και την αισθητική σας; Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μία έντονη κινητικότητα σε νέες μουσικές στη χώρα μας. Ίσως να βοήθησε λίγο και η κρίση. Η «απελευθέρωση» από τα μεγάλα labels έδιωξε τις οποιεσδήποτε επιφυλάξεις και έδωσε αέρα για νεωτερισμούς. Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι καλλιτέχνες που τους θεωρούμε συγγενικούς μας, όπως οι Keep Shelly in Athens, Marsheaux, Μιχάλης Δ., Tareq, D-Teq, K. Βήτα και αρκετοί ακόμα, αλλά το στοίχημα είναι να μπορέσουμε να βρεθούμε όλοι κάτω από μία ομπρέλα ώστε να φτιάξουμε επιτέλους αυτή την πολυπόθητη ελληνική ηλεκτρονική σκηνή! Να ενώσουμε και να συσπειρώσουμε τον κόσμο που ακούει και υποστηρίζει αυτές τις μουσικές.

Θα υπάρξει νέα Fotonovela; Εννοείται. Δεν βάζουμε φρένο σε καμία δημιουργική όρεξη!

Πώς αποφάσισες να στήσεις το δικό σου label, την Undo, πριν μάλιστα από τη διαμόρφωση του νέου σκηνικού στη δισκογραφία; Με το κιθαριστικό ροκ σε πτώση, και το έντονο blend ηλεκτρικού και ηλεκτρονικού ήχου, πώς βλέπεις σαν μουσικός της ηλεκτρονικής σκηνής τo νέο τοπίο; Η UNDO δημιουργήθηκε ως ανάγκη εξαιτίας της τότε απουσίας κάποιου label για να κυκλοφορήσει αυτά που θέλαμε, όπως τα θέλαμε. Είχαμε προβλέψει από τότε (2004) την επερχόμενη πτώση. Θέλαμε να είμαστε ανεξάρτητοι και αυτόνομοι. Με μία ταυτότητα σαφώς ηλεκτρονική. Δεν έχουμε πρόβλημα με τις κιθάρες. Απλά έχουμε μπουχτίσει από δαύτες στη Ελλάδα. Πόσα μακαρόνια πια να φάει κάποιος;

Η μουσική του μέλλοντος θα είναι απελευθερωμένη από κάθε λογής φαντάσματα του παρελθόντος. Ο καμβάς της μουσικής δημιουργίας με τη βοήθεια της τεχνολογίας δεν έχει πλέον όρια. Το μόνο όριο είναι η φαντασία του καθενός. Η μουσική του μέλλοντος δε θα είναι rock, electro, dubstep ή οτιδήποτε. Θα είναι απλά μουσική που θα δημιουργεί συναισθήματα, χωρίς να έχει ιδιαίτερη σημασία ο τρόπος.

Tι ετοιμάζετε για το live; Νέα πνοή, νέα τραγούδια, ν νέες εκτελέσεις παλιών τραγουδιών, πρώτες εκτελέσεις τραγουδιών όπως τα «Χρυσαλλίδα» και «Καταφύγιο», νέα video projections, και φυσικά δύο νέα μέλη, η Chloe Ann (vocals) και ο Χρήστος (drums&pads). Βασικά νιώθουμε σα να ξαναξεκινάμε! Και αυτά τα 2 lives σε Αθήνα & Θεσσαλονίκη τα θεωρούμε μεγάλο στοίχημα για τους MIKRO. Θα δείξει.

Θεσσαλονίκη ή Αθήνα; Ποια είναι τα δικά σου θετικά και αρνητικά της κάθε πόλης; Και Αθήνα και Θεσσαλονίκη! Η καθεμιά για τους δικούς της λόγους. Η Θεσσαλονίκη είναι η μαμά-πόλη, η πόλη που μεγάλωσα και διαμόρφωσα αυτό που είμαι. Η Αθήνα είναι η πόλη της αταξίας, της αφύπνισης, του τρεξίματος. Η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη της περισυλλογής, της επεξεργασίας και του οραματισμού.

Έχεις σκεφτεί γιατί η Θεσσαλονίκη έχει βγάλει μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής ροκ κυρίως ιστορίας; Θα έλεγα ότι το θεωρώ τυχαίο, αλλά θα χαλούσα το μύθο της πόλης του ροκ. Από την άλλη, αν το καλοσκεφτείς, το μικρό μέγεθος της πόλης έδινε το έδαφος για συγχρωτισμό όλων όσων ασχολούνταν με την εναλλακτική μουσική έτσι ώστε να δημιουργηθεί αυτή η ροκ σκηνή. Βέβαια θα μου πεις «και γιατί δεν ισχύει κάτι τέτοιο πλέον;» Μα φυσικά εξαιτίας του Internet. Και τέλος, για να κλείσω αυτό το θέμα με το μύθο της Θεσσαλονίκης, οι Στέρεο Νόβα από την Αθήνα βγήκαν.

Kάτι άλλο που θέλεις να προσθέσεις; Ναι, και σε ευχαριστώ που μου δίνεις την ευκαιρία. Είναι κάτι που όποτε έχουμε την ευκαιρία το φωνάζουμε. Το μουσικό τοπίο των ημερών μας, με την κρίση από τη μία και την ψηφιακή μορφή της μουσικής με όντι συνεπάγεται από την άλλη, έχει αφήσει σαν μόνο τρόπο υποστήριξης των καλλιτεχνών, ψυχολογικής και οικονομικής, τις συναυλίες. Αν λοιπόν θέλετε να υποστηρίξετε έναν καλλιτέχνη, να του δείξετε ότι εκτιμάτε και αγαπάτε αυτό που κάνει και να τον βοηθήσετε να συνεχίσει να κάνει ό,τι κάνει, οι συναυλίες είναι ο μόνος τρόπος.