12 δίσκοι της άνοιξης

Ο καθένας έχει κάτι να περιμένει: την ανάσταση, την προαγωγή, το καινούργιο κοστούμι που ράβει, το κορίτσι που έφυγε (και πιθανόν δεν θα ξαναγυρίσει), την νέα ταινία του Τζάρμους ή το «Πάμε πακέτο» για να κλάψει δημοσίως με μαύρο δάκρυ. Ίσως τη σειρά με τα picture discs του David Bowie, γιατί ξέρω κάποιους που περιμένουν (γενικώς) δισκάκια. Ο χρόνος μετράει μέσα τους με ρολόι τις νέες κυκλοφορίες. Τα άλμπουμ που έχουν βγει, αυτά που θα βγούνε, αυτά που μόλις βγήκαν. Μετρώντας έτσι το χρόνο, λοιπόν, από τώρα που μιλάμε μέχρι τις επόμενες 6 εβδομάδες, να 12 άλμπουμ που κάτι (όχι απαραίτητα πάντα σπουδαίο) έχουν να πουν.

Rodrigo y Gabriela - 9 Dead Alive

Οι δύο πιο ροκ ακουστικές κιθάρες έρχονται από το Μέχικο και όλα δείχνουν πως αυτό είναι το καλύτερο άλμπουμ τους.

Damon Albarn - Everyday Robots

Έχει κάνει τόσα πολλά με συγκροτήματα, με σχήματα, με side projects, με όπερες, αλλά ποτέ ένα σόλο άλμπουμ. Το κάνει τώρα που πλησιάζει στα 50, με αναμνήσεις από την παιδική του ηλικία.

Pixies - Indie Cindy

Μετά από 23 χρόνια σιωπής τι ενδιαφέρον μπορεί να έχει να πει ένα γκρουπ που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των πραγμάτων πριν 2-3 δεκαετίες; Από την άλλη, όμως, και μόνο που ακούς Pixies, στρίβεις το κεφάλι…

Lykke Li - I Never Learn

Η κοσμοπολίτισσα από τη Σουηδία δείχνει να μην είναι ένα ακόμη αναλώσιμο φαινόμενο της σκανδιναβικής ποπ. Με το 3ο της άλμπουμ μπορεί να κατοχυρώσει για πάντα τη θέση που φαίνεται να της αναλογεί.

Natalie Merchant - Natalie Merchant

Η πιο γοητευτική ανάμνηση από τους «10.000 μανιακούς» του (θυμάσαι;) κολεγιακού ροκ. Έκτοτε μιλάει σπάνια, αλλά έχει πάντα κάτι καλό να πει. Και τι φωνή…

tUnE-yArDs - Nikki Nack

Τρίτος δίσκος για το αλλοπαρμένο κορίτσι με το γιουκαλίλι που ξέρει να στήνει αυτοσχέδια, πολύχρωμα πανηγύρια με το τίποτα.

Blondie - Ghosts of Download

Και μόνο για τον αυτοσαρκαστικό τίτλο αξίζει να (ξανα)περιμένουμε την ξανθιά των εφηβικών μας ονείρων. Άλλωστε στο πρώτο εκείνο ραντεβού δεν ήρθε ποτέ. Φάγαμε χυλόπιτα.

Michael Jackson - Xscape

Το σινεμά εσχάτως αγαπά τα ζόμπι και τα βαμπίρ. Γιατί όχι και η μουσική; Μετά από τον Jimi Hendrix και τον Johnny Cash, τώρα και ο Michael Jackson έχει καινούργιο δίσκο. Η νύχτα των ζωντανών νεκρών…

Swans - To Be Kind

Το εμβληματικό συγκρότημα του no wave και της καλλιτεχνικής διαχείρισης θορύβου μάς ενθουσίασε με την επαναδραστηριοποίησή του, με τον περασμένο δίσκο του και την αθηναϊκή του εμφάνιση. Λογικές οι προσδοκίες.

The Black Keys - Turn Blue

Προσπαθούν να απεμπλακούν απ’ αυτό που οι ίδιοι επανεφηύραν, κοιτάζοντας με επιτυχία και προς την ψυχεδέλεια αλλά και προς τους πιο σύγχρονους ήχους, διότι πόσο rhythm & blues μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος;

The Roots - ...And Then You Shoot Your Cousin

Ποτέ δεν μας έχουν αφήσει παραπονεμένους, άσε που έχουμε ακόμη στο στόμα αυτή την ευχάριστη γεύση από τη συνάντησή τους με τον Elvis Costello.

Peter Murphy - Lion

Καθώς οι Bauhaus θα παραμένουν πάντα μια γοητευτική ανάμνηση, περιμένουμε κάθε φορά που ο Peter Merphy ομιλεί ότι θα αναδυθεί από τις στάχτες τους ο βασιλιάς του σκότους.