Λεωνίδας Καβάκος: Μόνος του με ένα βιολί στην Επίδαυρο

17 Ιουλίου. Ώρα 21.00. Τα Επιδαύρια ανοίγει μια απρόσμενη φιγούρα: Ο κορυφαίος βιολονίστας, Λεωνίδας Καβάκος, θα σταθεί μόνος του στην ορχήστρα του Αρχαίου Θεάτρου της Επιδαύρου για να ερμηνεύσει έργα του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, σε μία συναυλία που αναμένεται ν’ αποτελέσει ορόσημο στην ιστορία του Φεστιβάλ.

Το κορυφαίο μουσικό γεγονός της δύσκολης και απρόβλεπτης χρονιάς που διανύουμε είναι μία πρόταση που διευρύνει καλλιτεχνικά το βίωμα των φεστιβαλικών χώρων, προτείνοντας μια αντισυμβατική «κατοίκησή» τους. Η παρουσία του Καβάκου στην Επίδαυρο μας επαναφέρει στην πρωτογενή λειτουργία του Θεάτρου, ως τόπου ίασης, ανακούφισης, θεραπείας. Προμηθευτείτε το εισιτήριό σας και αφεθείτε στη μαγεία του θεάτρου και της μουσικής του Μπαχ. 

Λεωνίδας Καβάκος - Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ

Όπως σημειώνει ο Αλέξανδρος Χαρκιολάκης: «Ο Μπαχ μοιάζει με αστρονόμο ο οποίος, με τη βοήθεια των μαθηματικών κωδίκων, βρίσκει τα πλέον μεγαλειώδη άστρα». Με αυτή τη φράση ο Φρεντερίκ Σοπέν θέλησε να περιγράψει την εντύπωση που του δημιουργούσε η μουσική του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ. Μάλλον την ίδια εντύπωση σχηματίζουν πολλοί απ’ όσους εντρυφούν στο ηχητικό σύμπαν του συνθέτη, ο οποίος έθεσε τις στέρεες βάσεις για την ανάπτυξη ενός ολόκληρου κόσμου.

Οι Σονάτες και Παρτίτες για σόλο βιολί του 1720 είναι από τα βασικά έργα ρεπερτορίου που τοποθετούν το βιολί στο επίκεντρο. Μάλιστα, ο Μπαχ είχε αρχικά τιτλοφορήσει αυτά τα κομμάτια Έξι σόλο έργα για βιολί δίχως συνοδεία, θέλοντας να καταδείξει την αυτάρκεια του βιολιού ως σολιστικού οργάνου.

Οι τρεις σονάτες είναι γραμμένες σε μια φόρμα σονάτας της εποχής του Μπαρόκ που έχει επικρατήσει να ονομάζεται «εκκλησιαστική σονάτα»: αποτελείται από τέσσερα μέρη, από τα οποία το πρώτο είναι σε αργό τέμπο, για να το διαδεχτεί ένα μέρος γρήγορο, εναλλαγή που τηρείται και στα επόμενα δύο. Αντιθέτως, οι παρτίτες αποτελούνται από ένα σύνολο κομματιών σε χορευτικούς ρυθμούς, γι’ αυτό άλλωστε κάθε μέρος έχει και τη χαρακτηριστική ονομασία που παραπέμπει σε αυτούς (Λουρ, Γκαβότ, Μενουέτο, Ζίγκα κ.ά.). Η παρτίτα παραπέμπει ευθέως στην μπαρόκ σουίτα, μια μορφή σύνθεσης που αποτελείται και αυτή από σειρά χορών. Ο Μπαχ χρησιμοποιούσε τους δύο όρους με σχετική ευχέρεια και ελευθερία, κάτι το οποίο γίνεται εύκολα αντιληπτό αν παρατηρήσουμε ότι ένα από τα σημαντικότερα έργα του, το οποίο μάλιστα γράφτηκε περίπου την ίδια περίοδο, ήταν οι περίφημες Έξι σουίτες για σόλο τσέλο.