Μουσικη

Florian Schneider: Η ιστορία ενός Kraftwerk

Η ιστορία του Florian Schneider, συνιδρυτή των Kraftwerk που έφυγε από τη ζωή λίγες μέρες μετά τα 73α γενέθλιά του

Γιώργος Δημητρακόπουλος
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Ο συνιδρυτής των Kraftwerk, Florian Schneider έφυγε από τη ζωή στα 73 του χρόνια αφήνοντας μια τεράστια κληρονομιά που διαμόρφωσε την εξέλιξη της ηλεκτρονικής μουσικής.

Χθες, μετά από καιρό σήκωσα τυχαία 3 σαρανταπεντάρια βινύλια για να ακούσω σαν παιχνίδι με τον γιο μου. Kraftwerk, Ηerbie Hancock και Chic ξεστριμώχτηκαν από το πυκνοκατοικημένο κουτάκι τους. Το πρώτο που βγήκε από το κόκκινο εξώφυλλο και μπήκε στο πικάπ ήταν το «Robots». Ακούστηκε δυνατά. Ο ήχος του μέλλοντος. Από ένα single του 1978. Επιδραστικό και καθηλωτικό με τον κοφτό τευτονικό του ρυθμό να υπενθυμίζει την αρχή της ιστορίας και το νέο Autobahn που ανοίχτηκε από τους τέσσερεις γερμανούς, επιστήμονες του ήχου, για ό,τι ακολούθησε στην ηλεκτρονική σκηνή μέχρι σήμερα. Οι Kraftwerk καθόρισαν την εξέλιξη της μουσικής με την ρομποτική τους ακρίβεια, την συναισθηματική ισχή της μηχανής και την ανάδειξη του ηγεμονικού για την dance σκηνή beat.
 
Μια μέρα μετά μαθαίνω τον θάνατο του Florian Schneider. Όχι από Covid-19. Από καρκίνο. Λίγες μέρες μετά τα 73α γενέθλιά του. Πεθαίνουν τα ρομπότ;
 
 

O Florian Schneider ξεκίνησε ως ντουέτο με τον Ralf Hütter τους Kraftwerk το 1970. Κάνοντας φωνητικά και παίζοντας συνθεσάιζερ, φλάουτο, βιολί, κιθάρα, κρουστά. Παρέμεινε στο σχήμα μέχρι το 2008.  Περιόδευε μαζί τους ως το 2006 πριν την αποχώρησή του το 2008.  Το 2015  ο Schneider έσπασε την σιωπή του και άφησε το ποδήλατό του σε μια συνεργασία με τον Dan Lacksman των βέλγων Τelex στο κομμάτι «Stop Plastic Pollution» για να αναδείξει το κρίσιμο ζήτημα της  περιβαλλοντολογικής ευθύνης για την καμπάνια Parley For The Oceans. 

O Florian Schneider στο Παρίσι το 2015 © Marc Piasecki Getty Images / Ideal Image

Η επιρροή των Kraftwerk κυκλώνει όλα σχεδόν τα είδη της μουσικής. Ο David Bowie έγραψε ένα κομμάτι με το όνομά του: «V-2 Schneider». Ένα πλήθος μουσικών αποτίει φόρο τιμής στον ήρωά τους μέσω των social media. Jean-Michel Jarre, Νina Kraviz, Stuart Braithwaite (Mogwai), Saint Etienne, Edwyn Collins, Midge Ure (Ultravox), Gary Kemp (Spandau Ballet), Lloyd Cole, ΟΜD, Thomas Dolby. Πως θα ήταν ο ήχος της ηλεκτρονικής μουσικής αν δεν υπήρχαν οι Kraftwerk;

Σχετικό Άρθρο

Γεννημένος στις 7 Απριλίου του 1947 ο Schneider ήταν ο γιος του Paul Schneider-Esbelen, αρχιτέκτονα που σχεδίασε το αεροδρόμιο της Κολωνίας. Ξεκίνησε παίζοντας σε διάφορα γκρουπ παράλληλα με τις σπουδές στο Academy of Arts στο Nτίσελντορφ με πρώτο σχήμα τους Pissoff. Maζί με τον Ralf Hutter τον οποίο γνώρισε σε ένα μάθημα τζαζ αυτοσχεδιασμού δημιούργησε αρχικά τους Organisation πριν το ξεκίνημα τους ως Kraftwerk.  Ως Organization κυκλοφόρησαν μόλις ένα άλμπουμ το 1970 με τίτλο «Τοne Float». Το 1971 ο Hutter έφυγε για να συνεχίσει τις σπουδές του αφήνοντας στον Schneider το πρότζεκτ Κraftwerk που διευρύνθηκε με την προσθήκη των Michael Rother και Klaus Dinger, πριν φύγουν για να σχηματίσουν τους φοβερούς NEU!

Όμως ο Hütter επέστρεψε ξανά δίπλα στον Schneider αφήνοντας πίσω τα ροκ στοιχεία και εστιάζοντας στην χρήση των μηχανικών προγραμματισμένων ήχων. Με τα πρώτα τους συνθεσάιζερ ηχογράφησαν το 1973 το άλμπουμ «Ralf & Florian» προσθέτοντας σταδικά Minimoog και ARP Odyssey δείχνοντας τον ήχο του μέλλοντος. Την επόμενη χρονιά oι δύο εμμονικοί περφεκτιονίστες κυκλοφορούν το επιτυχημένο άλμπουμ «Autobahn» λίγο πριν γίνουν τετραμελές γκρουπ με την προσθήκη των Karl Bartos και Wolfgang Flür. 

Με πρωτοποριακή χρήση συνθεσάιζερ και drum machines γράφουν τέσσερα καθοριστικά άλμπουμ που θα εμπνεύσουν πολλές γενιές μουσικών: «Radio-Activity» (1975), «Trans-Europe Express» (1977), «The Man-Machine» (1978) και «Computer World» (1981). Οι Schneider και Hutter ωστόσο υπογράφουν όλες τις συνθέσεις των τραγουδιών μέχρι και το «Trans-Europe Express». 
 
 
Οι 4 αυτοί δίσκοι άλλαξαν για πάντα το μουσικό τοπίο και επηρέασαν γενιές μουσικών σε διαφορετικά είδη όπως η synthpop, το hiphop και η dance σκηνή. Με το τραγούδι «The Model» του 1978 γίνονται μάλιστα No1 στα βρετανικά charts το 1982, αποδεικνύοντας πόσο μπροστά ήταν από την εποχή τους.
 

ΠΡΟΣΦΑΤΑ