Ο MIKA στην Αθήνα τις μέρες της καραντίνας

Τις πρώτες ημέρες της καραντίνας, διατρέχοντας ανάµεσα σε χιλιάδες φωτογραφίες στα κοινωνικά δίκτυα καλλιτεχνών και μη, με έκπληξη είδαμε έναν από τους πιο θετικούς και ανοιχτόκαρδους ποπ σταρς, τον Βρετανο-Λιβανέζο Mika να φωτογραφίζεται σε ένα αθηναϊκό µπαλκόνι, λέγοντας πώς περνάει στο σπίτι στην Αθήνα, διαβάζοντας, µαγειρεύοντας και απολαµβάνοντας την πόλη.

Μετά από τη δηµοσίευσή µας στο site της Athens Voice και µε αρκετές μέρες καθυστέρηση, πήραµε και τις απαντήσεις στις ερωτήσεις που του είχαµε στείλει. Ξεκινώντας µε ένα ευγενικό, απολογητικό σηµείωµα:

«Θα ήθελα να ζητήσω συγγνώµη για την αργοπορία στην απάντησή µου. Η αλήθεια είναι ότι έχω αρνηθεί όλες τις συνεντεύξεις αυτή την περίοδο. Είδα όµως το ένθερµο κείµενο που ανεβάσατε πριν λίγες µέρες και την αναφορά στο τέλος του άρθρου ότι ακόµα περιµένετε τις απαντήσεις µου. Αυτό µε έκανε να χαµογελάσω και αποφάσισα να απαντήσω στις ερωτήσεις σας. Νιώθω πολύ τυχερός που βρίσκοµαι σε ένα τόσο όµορφο µέρος αυτή τη δύσκολη περίοδο. Τις καλύτερες ευχές µου. M.»

Πώς προέκυψε και βρίσκεσαι στην Αθήνα µε την καραντίνα;
Ο σύντροφός µου, που είναι µισός Έλληνας, έχει ένα σπίτι εδώ. Εγώ βρισκόµουν στη µέση της παγκόσµιας περιοδείας µου. Μόλις είχαµε τελειώσει από την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, όταν όλη η ασιατική περιοδεία ακυρώθηκε. ∆εν µπορούσαµε να γυρίσουµε πίσω στην Ιταλία εξαιτίας του πλήρους lockdown, και δεν ήθελα να µείνω µόνος µου στις ΗΠΑ γιατί θα ήµουν πολύ µακριά από την οικογένειά µου που βρίσκεται στο Παρίσι. Έτσι, λοιπόν, ήρθα στην Αθήνα πριν 6 εβδοµάδες χωρίς να ξέρω καλά-καλά τι πρόκειται να γίνει.

Σε ποιο µέρος της Αθήνας είναι το διαµέρισµα που µένεις;
Είναι στο Παγκράτι. Φαίνεται να έχω βρεθεί σε µία περιοχή όπου ζουν τουλάχιστον 4 µουσικοί στον δρόµο µου. ∆εν τους έχω συναντήσει, αλλά τους ακούω να εξασκούνται κάθε µέρα. Πιανίστες, τραγουδιστές, σαξοφωνίστας. Έχω τζάµπα συναυλίες µε Bach, Cole Porter, πορτογαλέζικα Fado και κάποιους µάλλον αβέβαιους αυτοσχεδιασµούς. Πρέπει να οµολογήσω ότι τα µέλη αυτής της «ανεπίσηµης ορχήστρας» είναι πολύ καλύτεροι µουσικοί από άλλους! Ακόµα όµως κι αν το παίξιµο δεν είναι πάντα καταπληκτικό, µου αρέσει πολύ που βρίσκοµαι σε έναν δρόµο όπου δεν βλέπεις κανέναν αλλά ακούς τη µουσική που παίζουν. Είναι πολύ όµορφο και ποιητικό.

Έχεις ξαναβρεθεί στην Αθήνα;
Πολλές φορές. Αν και πάντα ήμουν πολύ βιαστικός. Πριν από αυτό, η μεγαλύτερη διάρκεια παραμονής μου ήταν 4 μέρες. Μπορώ να πω ότι την ανακαλύπτω για πρώτη φορά κανονικά, τώρα. Είναι ειρωνεία· έπρεπε να είναι τα πάντα κλειστά για να μπορέσω να συνδεθώ κανονικά με την πόλη. Να καθίσω, να περπατήσω, να ακούσω, να την καταλάβω καλύτερα, χωρίς να πέφτω στην παγίδα να πάω στα ίδια εστιατόρια και ξενοδοχεία. Είμαι γοητευμένος με αυτή την πόλη και αρχίζω να την αγαπάω αληθινά, μάλιστα σκέφτομαι να την κάνω πιο μόνιμο μέρος της ζωής μου.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου μέρος στην Αθήνα;
Μου αρέσουν οι λαϊκές της Παρασκευής στις διάφορες γειτονιές, ειδικά αυτή στο Μετς. Αυτή την εποχή, το να μπορείς να τρέξεις γύρω από την Ακρόπολη και το Aστεροσκοπείο χωρίς τους χιλιάδες τουρίστες, είναι καταπληκτικό. Νιώθω πολύ πολύ τυχερός που μπορώ να τα δω με αυτό τον τρόπο. Τρέχω πάνω κάτω στου Φιλοπάππου και η θέα της πόλης με γοητεύει κάθε φορά. Η Αθήνα είναι γεμάτη urban μυστικά που δεν είναι φανερά στον τουρίστα με την πρώτη ματιά· τα μαγαζιά με τις έθνικ κουζίνες και τα εστιατόρια στην Ομόνοια, την πλατεία Βικτωρίας, τη Δημοτική Αγορά και το γεγονός ότι η θάλασσα και τα βουνά είναι εδώ δίπλα σου. Βρίσκω αυτή την πόλη μοναδική. Το πιο αγαπημένο μου πράγμα όμως είναι οι ταράτσες. Κάθομαι στο μπαλκόνι μου και κατασκοπεύω τους άλλους ανθρώπους να ζουν τη ζωή τους. Έχω συνδεθεί πολύ με αυτόν τον ωκεανό από ταράτσες και χαμηλά κτίρια. Τα μεσάνυχτα, στην Ανάσταση, ήταν θεαματικό να βλέπεις την πόλη να ζωντανεύει με τον τρόπο που έγινε.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό στην Αθήνα;
Όλες αυτές τις περασμένες εβδομάδες μαγείρευα στο σπίτι. Κουράζεσαι πολύ γρήγορα από το ντελίβερι! Επίσης, πολλά καλά εστιατόρια όπως φαίνεται, δεν στέλνουν στο σπίτι. Έτσι λοιπόν έγινα εξπέρ στα μανάβικα της περιοχής μου! Ξέρω ποιος κρεοπώλης είναι καλός και ποιος στριμένος. Ξερω ποιος μανάβης στον δρόμο μου πουλάει ντομάτες που διατηρούνται περισσότερο. Ακόμα έχω μάθει ποιοι υπάλληλοι είναι φιλικοί και ποιους να αποφεύγω! Η κυρία που έχει τον φούρνο εδώ κοντά με κάνει και χαμογελάω κάθε φορά που πάω. Στην αρχή ήταν δύσκολο γιατί δεν μιλάω ελληνικά αλλά τώρα, όποτε βγαίνω για ψώνια, λέω καλημέρα σε δέκα διαφορετικούς ανθρώπους.

Κάνεις μαθήματα μαγειρικής online. Μπορείς να μου μιλήσεις για τη μαγειρική σου;
Έχω μάθει να μαγειρεύω καθαρά αντιγράφοντας. Έβλεπα τη μητέρα μου και άλλα μέλη της οικογένειας αλλά, αν και το απολαμβάνω, πρέπει να πω ότι είμαι καλύτερος στο να “καταναλώνω” το φαγητό παρά να το μαγειρεύω! Μια και βρέθηκα στη μέση μιάς παγκόσμιας περιοδείας, ήθελα να κάνω κάτι που να με κρατήσει σε κάποια επαφή με τους φανς μου. Δεν ήθελα να είμαι απλώς εγώ να τραγουδάω στην κάμερα και επίσης εδώ δεν έχω πιάνο. Έτσι λοιπόν σκέφτηκα να κάνω κάτι που κάνω έτσι κι αλλιώς καθημερινά στο σπίτι μου. Να μαγειρεύω... να ακούω μουσική, να χορεύω σαν να μη με βλέπει κανένας και να τραγουδάω πάνω σε τραγούδια που δεν ξέρω τα λόγια τους!

Έχουμε δει ότι τις ημέρες της καραντίνας διαβάζεις κάποια πολύ ενδιαφέροντα βιβλία. Μπορείς να μου μιλήσεις για αυτά τα βιβλία;
Απολαμβάνω πραγματικά ένα βιβλίο με τον τίτλο «Δαμασκός» ενός αυστραλιανού συγγραφέα, του Χρήστου Τσιόλκα. Πρόκειται για ιστορίες γύρω από τη ζωή διάφορων χαρακτήρων, μεταξύ των οποίων και ο Άγιος Παύλος, μία γενιά μετά τον θάνατο του Χριστού. Είναι ένα πολύ όμορφο βιβλίο και, μέσα από αυτές τις ιστορίες, μεταφέρεσαι σε μία κρίσιμη στιγμή της γέννησης του Χριστιανισμού. Ταιριάζει να διαβάζεις κάτι επικό αυτή την περίοδο, καθώς η πραγματικότητά μας έχει κατά κάποιο τρόπο ανασταλεί. Διαβάζω επίσης ένα βιβλίο του Ismail Kadare, το «Chronicle in Stone». Πρόκειται για ένα αγόρι που μεγαλώνει στην Αλβανία κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πόλεμου. Δεν γνωρίζω πολλά για την Αλβανία, αλλά είμαι πολύ περίεργος. Τα Βαλκάνια γενικά έχουν μεγάλο ενδιαφέρον και πιστεύω ότι, τουλάχιστον στη Μεγάλη Βρετανία, δεν μαθαίνουμε πολλά για αυτό το μέρος του κόσμου, και είναι κρίμα. Το αγαπημένο μου βιβλίο όμως αυτή τη στιγμή είναι η «Πανούκλα» του Αλμπέρ Καμί. Είναι ένα καταπληκτικό βιβλίο. Είμαι εντυπωσιασμένος από τις εκπληκτικές ομοιότητες ανάμεσα σε αυτό που περιγράφει ο Camus σε μία φανταστική του επιδημία στη δεκαετία του 1940 και σε αυτό που περνάει ο κόσμος τώρα. Στα πάντα, από τα συναισθήματα μέχρι την πολιτική, τις συνθήκες στο φαγητό, το ποτό, και το σεξ. Αυτό που το κάνει ακόμα πιο αξιοσημείωτο είναι ότι η επιδημία, έτσι όπως την περιγράφει ο Καμί, στην πραγματικότητα δεν συνέβη ποτέ. Θεωρώ ότι η ανάγνωση ενός βιβλίου που συνδέεται τόσο πολύ με αυτό που ζούμε, είναι κάτι εξαιρετικά παρήγορο. Άρχισα να το διαβάζω και μετά άρχισα να το ακούω καθώς τρέχω στο δρόμο, κάνοντας την καθημερινή μου άσκηση. Αυτό το βιβλίο, σε συνδυασμό με τα αρχαία μνημεία γύρω μου, με έχει κάνει να ενδιαφερθώ πολύ για τη φιλοσοφία. Βρήκα λοιπόν έναν καθηγητή πανεπιστημίου από το UCL του Λονδίνου ο οποίος έχει αρχίσει και μου κάνει μαθήματα μέσω FaceTime. Μελετάω εις βάθος τον Πλάτωνα και τον Σωκράτη αυτή την περίοδο. Είναι καταπληκτικό να σκέφτεσαι ότι κοιμάμαι μόνο μερικά χιλιόμετρα μακριά από το σημείο που βρισκόταν η Ακαδημία του Πλάτωνα.

Έχεις επίσης σχεδιάσει ένα ρολόι Swatch και πένες Pilot. Ζωγραφίζεις καθόλου όσο είσαι εδώ, με την καραντίνα;
Έχω μία μικρή σχεδιαστική εταιρεία με την αδερφή μου Yasmine. Μόλις έχουμε ολοκληρώσει ένα μεγάλο σχεδιαστικό πρόγραμμα για ένα προϊόν που θα κυκλοφορήσει αργότερα μέσα στη χρονιά. Το έργο κατέληξε να είναι πολύ πιο περίπλοκο από όσο περιμέναμε, γιατί έχουμε τόσο πολύ περισσότερο χρόνο στη διάθεσή μας! Μάλλον στάθηκαν τυχεροί (οι πελάτες). Ζωγραφίζω, περίεργα πράγματα μερικές φορές που δεν ξέρω γιατί τα ζωγραφίζω καταρχάς. Διαβάζω μία ιστορία για τους Ιθαγενείς Ινδιάνους της Αμερικής και τα πιστεύω τους, οπότε ζωγράφισα αυτό πριν λίγες μέρες:

Πάντα ζωγραφίζω με το ίδιο μολύβι και με την τεχνική της πένας που βουτάς στο μελάνι.

Πώς νιώθεις για όλη αυτή την κατάσταση με τον κορωνοϊό; Πιστεύεις ότι θα αλλάξει μακροπρόθεσμα τις ζωές μας; Είσαι αισιόδοξος;
Είμαι αισιόδοξος, έστω κι αν είμαι ρεαλιστής σχετικά με τα επίπονα κοινωνικά και οικονομικά αποτελέσματα που θα προκαλέσει και θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Για μένα προσωπικά, όλη αυτή η κατάσταση μου έδωσε την ευκαιρία για αποσυμπίεση, τόσο πολύ ώστε να είμαι περίεργος και γεμάτος ανυπομονησία να μάθω για τα καινούργια πράγματα που έρχονται, με έναν τρόπο που είχα να νιώσω έτσι από έφηβος! Οικονομικά, στη δουλειά μου, έχω υποστεί μεγάλη ταλαιπωρία αλλά πιστεύω ότι δημιουργικά θα βγω από αυτή την ιστορία, καλύτερος. Τουλάχιστον το ελπίζω! Και αυτή η ελπίδα με κρατάει αισιόδοξο. Είναι ένας τρομερός ιός, και έχοντας περάσει από αυτό που μπορεί να προκαλέσει στους αγαπημένους σου ανθρώπους, μπορώ να σας πω ότι είναι τρομακτικό το πόσο γρήγορα μπορεί κάποιος να καταρρεύσει. Νομίζω ότι είναι η ώρα για ερωτήσεις προς τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας, όσο το δυνατόν περισσότερες ερωτήσεις. Νομίζω ότι οι απαντήσεις μπορούν και θα έρθουν αργότερα.

Μόλις κυκλοφόρησες το άλμπουμ σου τον Οκτώβριο του ’19 και η καραντίνα ξεκίνησε ακριβώς μόλις άρχιζες την περιοδεία σου. Μίλησέ μου για το άλμπουμ και την τουρνέ.
Το άλμπουμ ήταν μία δική μου αντίδραση σε μία στιγμή αστάθειας στην προσωπική μου ζωή. Μία πολύ δυνατή, δημιουργική αντίδραση σε διάφορες προκλήσεις μεταξύ των οποίων τον θάνατο αρκετών ανθρώπων της οικογένειάς μου και φίλων, τον αγώνα της μητέρας μου με μία ανίατη ασθένεια, αλλαγές στη ζωή μου και το γεγονός ότι έπρεπε να αντιμετωπίσω το ότι μεγαλώνω σε μία βιομηχανία που έχει εμμονή με τη νεότητα. Η αντίδρασή μου ήταν να αρπάξω τα χρώματά μου και να τα κάνω ακόμα πιο φωτεινά και όχι ξεθωριασμένα. Στη μουσική, η μελωδία είναι χρώμα, έτσι λοιπόν ήθελα ένα άλμπουμ γεμάτο μελωδία και ασεβείς στίχους που να είναι τόσο προσωπικοί όσο και παιχνιδιάρικοι. Η περιοδεία ήταν μία συνέχιση αυτού. Πρόκειται για ένα τεράστιο σόου που αν και έχει σκηνικά και φωτισμούς που γεμίζουν 6 νταλίκες είναι  χτισμένο γύρω από εμένα σαν one man παράσταση. Ήθελα να δημιουργήσω κάτι που θα ήταν θεαματικό αλλά και ενδόμυχο. Ένα είδος τσίρκου του ενός. Μέχρι τώρα ήταν η πιο αγαπημένη περιοδεία της καριέρας μου και επρόκειτο να είναι και η μεγαλύτερή μου. Θα παίζαμε σε μεγάλες αρένες στη Νότια Κορέα καθώς και στα φεστιβάλ Loolapaloza στη νότια Αμερική και στο Coachella και μετά, επί δύο μήνες, θα κάναμε περιοδεία στις ΗΠΑ και τον Καναδά. Και ΟΛΑ ΑΥΤΑ ακυρώθηκαν! Και όπως φαίνεται τώρα θα ακυρωθούν και όλα τα καλοκαιρινά φεστιβάλ της Ευρώπης που θα έπαιζα. Έτσι, λοιπόν, πήρα μία απόφαση. Όταν τα πράγματα θα ξαναφτιάξουν, θα συνεχίσω από το σημείο που είχα σταματήσει, και θα παίξω σε όλα τα φεστιβάλ της επόμενης χρονιάς, εκεί που ήταν να παίξω φέτος. Και θα είναι ακόμα πιο ενδιαφέρον καθώς θα έχω συνεχίσει να αλλάζω και να κάνω περισσότερη μουσική. Αυτό σημαίνει ότι η ιδέα του σόου θα έχει εξελιχθεί και θα είναι πιο δελεαστική του χρόνου. Αυτή η παύση μπορεί πραγματικά να είναι ένα από τα πιο σημαντικά και παραγωγικά πράγματα που μου έχουν συμβεί στη ζωή μου, από δημιουργική άποψη. Είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξει ένα τεράστιο κομμάτι δημιουργικότητας που θα βγει από αυτή τη φάση. Ελπίζω ότι αυτό που συμβαίνει στη δική μου διεργασία να συμβαίνει και με άλλους καλλιτέχνες… πράγμα που σημαίνει ότι θα έχουμε πολλές εκπλήξεις και ενδιαφέροντα πράγματα να δούμε να κυκλοφορούν τα επόμενα χρόνια.

Τα τελευταία 7 χρόνια ζεις και δουλεύεις στην Ιταλία. Πώς νιώθεις για τη χώρα αυτή και τι έχεις να πεις για την τραγωδία που ζει τελευταία;
Περνάω πολύ χρόνο εκεί αλλά δεν ζω μόνιμα. Είναι τρομερά λυπηρή η κατάσταση και οι επιπτώσεις δεν είναι ακόμα ξεκάθαρες νομίζω. Βρισκόμαστε ακόμα μέσα στην καταιγίδα και αντιμετωπίζουμε αυτή την ταραχώδη κατάσταση. Αυτό που με φοβίζει είναι τι θα συμβεί μετά… πώς θα διατηρηθεί το ηθικό και η ελπίδα όταν οι άνθρωποι θα είναι κουρασμένοι, θα έχουν λιγότερα αποθέματα, όταν ο θυμός θα αντικαταστήσει την αδρεναλίνη. Υπάρχουν τόσες πολλές ψυχολογικές συνέπειες που δεν είναι ακόμα ξεκάθαρες. Για αυτόν το λόγο πιστεύω ότι είναι πραγματικά η ώρα να αναρωτηθούμε. Η Ιταλία έχει υποφέρει πολύ, και σε πολιτικό επίπεδο δεν νομίζω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετώπισε αυτή την κρίση με τον σωστό τρόπο, ειδικά τις πρώτες μέρες. Η Ιταλία θα χρειαστεί βοήθεια, αυτό είναι σίγουρο. Ελπίζω να μπορέσω να πάω εκεί σύντομα. Οι Ιταλοί είναι πολύ ανθεκτικοί και είναι υπερήφανοι για αυτό.

Τι είναι ακριβώς η καμπάνια @vanityfairitalia;
Ήταν μία καμπάνια αλληλεγγύης. Έχω κάνει αρκετά εξώφυλλα για το Ιταλικό Vanity Fair και μου ζήτησαν να συμμετέχω σε μία καμπάνια αλληλεγγύης και υπερηφάνειας. Και φυσικά το έκανα πολύ ευχαρίστως. Η καμπάνια δεν έχει να κάνει μόνο με celebrities, αλλά επιχειρεί να ενώσει τους καλλιτέχνες, τους συγγραφείς, τους μουσικούς, τους γιατρούς της χώρας, είτε είναι Ιταλικής εθνικότητας είτε όχι, όλοι ενωμένοι στην αγάπη τους για τη χώρα, μία αγάπη και υπερηφάνεια που πάει πέρα από τον πατριωτισμό ή την εθνικότητα που γράφει το διαβατήριό σου.

Με ποιους τρόπους σε έχει αλλάξει αυτή η πανδημία, σαν άνθρωπο και σαν καλλιτέχνη
Με πάρα πολλούς τρόπους. Το νιώθω. Νιώθω το μυαλό μου να αναπνέει. Προσέχω περισσότερο τους ανθρώπους που αγαπώ, ακόμα κι αν υπάρχει η ανησυχία… υπάρχει επίσης η διασύνδεση. Επίσης είμαι πολύ προσεκτικός με τους ανθρώπους που δεν θέλω να είμαι σε επαφή! Η περιέργειά μου πραγματικά έχει οξυνθεί και είμαι σίγουρος ότι αυτό θα με αλλάξει πολύ. Πώς ακριβώς; Δεν ξέρω και προς το παρόν δεν μου χρειάζεται να ξέρω. Τώρα είναι η ώρα να κάνουμε ερωτήσεις. Οι απαντήσεις θα έρθουν αργότερα.