H Xanthí φτιάχνει το Quarantine Fantasy από την καραντίνα. Είναι το απόλυτο «social distancing» music video. Μιλήσαμε για τις φαντασιώσεις της καραντίνας.
Hi friends! Hope you’re all healthy and sane. Here’s my new music video «Quarantine Fantasy», directed by Kiriakos Karamalakos aka @kir1akos.
Although the song is a bit sarcastic, it’s dedicated to all of you that stay at home and all of you who do all the hard work out there.
Don’t try the lyrics at home or elsewhere. Stay safe and if you like it, share.
Quarantine Fantasy. Έτσι μου τράβηξε την προσοχή. Αρχικά και μόνο από τον τίτλο, το τραγούδι της ολόφρεσκο, δημιούργημα των ημερών, μιλάει για αυτό που ζούμε από εκεί που το ζούμε. Λίγο πριν πέσω πάνω του είχα αρχίσει να μελαγχολώ, περασμένη βραδινή ώρα, είναι κι οι μέρες τέτοιες... the virus doesn ’t scare me, what scares me is myself... Δεν μου φάνηκε σαν ένα άλλο κομμάτι για την καραντίνα, από αυτά που κάνουν «φασαρία» για τον τίτλο τους και μόνο, κάτι άλλο έχουμε εδώ. Η μουσική, οι εικόνες, οι στίχοι λίγο αστείοι - λίγο σοβαροί (βήχει κιόλας!) μου έφτιαξαν τη διάθεση, άρχισα αυτό το παιχνίδι της εξερεύνησης στο Υou Tube, άκουσα και άλλα της κομμάτια, η ενέργεια της Ξανθής περνάει στη μουσική της και σε παρασέρνει.
Η φωνή της έχει αυτή την ιδιαίτερη χροιά, νομίζεις πως είναι μαύρη, Αμερικάνα, κι έπειτα γράφει τους στίχους, τη μουσική, κάνει την παραγωγή και τον ήχο στις δουλειές της, είναι πραγματική επαγγελματίας, και ταλαντούχα, κι όχι μόνο, είναι ζεστή και αυθόρμητη, κι έτσι μετά τις πρώτες κουβέντες που ανταλλάσσουμε στο τηλέφωνο, της τα λέω όλα αυτά, κι αυτή γελάει με αυτό το πηγαίο, γενναιόδωρο γέλιο, γελάει και με ευχαριστεί με καρδούλες και θαυμαστικά, με συστολή και αυτοπεποίθηση. Xanthí, είσαι φοβερή, αλήθεια! επιμένω, χαχα, γελάμε σαν να γνωριζόμαστε ανοίγοντας συνεχώς παρενθέσεις που μας βγάζουν από το θέμα μας, κι έτσι μοιραζόμαστε κάποιες από τις άπειρες αυτές ώρες του σπιτιού.
Είπαμε να μιλήσουμε στο μέσεντζερ, συνέντευξη on line. Η συνομιλία μας, όπως και η έμπνευση, η δημιουργία και η παραγωγή αυτού του τραγουδιού, όλα έγιναν με πιστή τήρηση των μέτρων της φυσικής απόστασης και του εγκλεισμού στο σπίτι, με τρομερό επαγγελματισμό, σε καθεστώς καραντίνας.
Ξανθή, είμαστε κλεισμένοι μέσα και αφήνουμε ελεύθερες τις φαντασιώσεις μας; Ειδικά όσοι μένουμε μόνοι, ίσως και όχι μόνο. Το κομμάτι σου, από τον τίτλο, μιλάει για αυτό που ζούμε, την καραντίνα, και δίπλα βάζει τη λέξη fantasy, και αυτός ο συνδυασμός φτιάχνει ισχυρό δίδυμο, γιατί τώρα έχουμε άπλετο χρόνο έτσι ακινητοποιημένοι να σκεφτούμε τι δεν κάναμε, τι δεν προλάβαμε, τι θα θέλαμε, να φανταστούμε πώς θα ήταν αν...;
Οι φαντασιώσεις είναι πάντα ελεύθερες αλλά συχνά πυκνά καθόλου απελευθερωτικές. Όταν είμαστε απομονωμένοι μας βαραίνουν λίγο παραπάνω από το σύνηθες. Το τραγούδι μιλάει για κάποιον που μετανιώνει που δεν είπε στο αντικείμενο του πόθου του όσα ήθελε όταν μπορούσε. Και τώρα πρέπει να περιμένει κάνα δυο μήνες για να το κάνει, αλλά σιγά μην το κάνει. Η καραντίνα ουσιαστικά είναι ακόμα μία δικαιολογία. Βέβαια, η φαντασίωση διατηρεί τη δύναμή της όσο παραμένει φαντασίωση.
Γιατί ντρεπόταν, γιατί μας έχουν τρελάνει οι ανασφάλειες.
Και γιατί να μην του το πει τώρα, στην καραντίνα, και να το υποσχεθεί για μετά; Επειδή η φαντασίωση που δεν εκπληρώνεται, μεγαλώνει την επιθυμία; Έτσι λειτουργεί η καραντίνα τώρα, βασανιστικά, σαν απαγόρευση εκπλήρωσης... Η «ηρωίδα» λέει ότι θα το κάνει μετά την καραντίνα, αλλά εντέλει το παίρνει πίσω... Και ο λόγος που δεν το λέει εν μέσω καραντίνας είναι ο ίδιος που δεν το λέει και εκτός. Φόβος, ντροπή, ανασφάλεια. Μάλλον έχει κόψει κίνηση και δεν βλέπει φως στο τούνελ. Όσο για τις ανεκπλήρωτες φαντασιώσεις, ισχύει ότι αυξάνουν την ερωτική διάθεση. Ο κόσμος δεν είναι καλά, υποφέρει από επιθυμία. Εγώ το βρίσκω και λίγο διασκεδαστικό, γι’ αυτό υπερβάλλω στους στίχους και το αντιμετωπίζω διακριτικώς αυτοσαρκαστικά και σαρκαστικά.
Ναι, χα! ειδικά εκεί που η ηρωίδα είναι χυμένη στον καναπέ σε χάλια κατάσταση και κάνει βαράκια, έτοιμη να υποσχεθεί τα πάντα, να μη φοβηθεί τίποτα και να αρχίσει να μοιράζει φιλιά... Πανέτοιμη, δεν τη βλέπεις; Μόνο που δεν κοιμάται όρθια. Κρατιέται στη ζωή από ένα βαράκι. Χα!
Όλο το άλλο σκηνικό, της φαντασίωσης, είναι ονειρικό, με τους άδειους δρόμους της πόλης, με τα νέον φώτα και τις σκέψεις της να σχηματίζονται παντού έξω... True fantasy...
Αυτό, όπως και το μεγαλύτερο κομμάτι του βίντεο, είναι ιδέες του σκηνοθέτη, του Κυριάκου Καραμαλάκου. Τα έφτιαξε όλα αυτά μόνος του, και δημιούργησε το σωστό vibe για το κομμάτι. Κι εγώ το ήθελα σκοτεινό, αλλά δεν είχα συνδέσει ποτέ τις εικόνες του μυαλού μου με το έξω. Κι όμως οι εικόνες του «ξένου» έξω έκαναν πιο έντονη την αίσθηση του αποκλεισμού και της καταπιεσμένης σεξουαλικής διάθεσης.
Ναι! το στήνει πολύ ωραία, η φαντασίωση γίνεται πραγματική, είναι εκεί έξω, αρκεί να βγεις να τη συναντήσεις – μόνο που δεν μπορείς, έχουμε απαγόρευση κυκλοφορίας! Πες πώς το φτιάξατε, τηρήσατε την καραντίνα; Φυσικά! Είναι το απόλυτο «social distancing» music video. Δεν βρεθήκαμε ποτέ. Ο Κυριάκος το έφτιαξε ολο με stock footage και με πλάνα που τραβήξαμε ξεχωριστά και οι δύο στα σπίτια μας μέσω webcam, κινητού και λάπτοπ.
Τα πλάνα είναι από την Αθήνα, αλλά μοιάζουν σαν να είναι από κάποια άλλη πόλη...
Θέλαμε να φανεί κάπως μια σκοτεινή, άδεια, δυστοπική Αθήνα, αλλά αυτό να αποτυπωθεί σε κάποια κλασικά σημεία «πολιτισμού», σε σημεία έντονης δραστηριότητας... Το φως τους υπάρχει ακόμα αλλα «διαχέεται» διαφορετικά στο περιβάλλον, γιατί το περιβάλλον έχει αλλάξει.
Το έξω έχει αλλάξει, και το μέσα έχει αλλάξει... Είναι πολύ ωραία η δουλειά σας, πραγματικά! Επίσης ο ήχος είναι πολύ καλός, και η παραγωγή, τα έκανες όλα μόνη σου, στο σπίτι;;
Ναι, ναι! Έκανα και την παραγωγή και τη μίξη στο σπίτι, στο home studio, λόγω συνθηκών. Το mastering το έκανε ο Βασίλης Γκουβάτσος στο Q Mixing and Mastering Studio στο Ξυλόκαστρο!
Κάνατε ομαδικές συνομιλίες, chat, βιντεοκλήσεις;
Όχι ομαδικές. Πρώτα κυκλοφόρησα σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες το κομμάτι με ένα artwork από τον Michelangelo Bevilacqua και μετά έγινε το music video. Για κάθε δουλειά συνεννοήθηκα ξεχωριστά. Συνεργάστηκα εξαιρετικά με όλα τα παιδιά και νιώθω ευγνώμων γιατί με στήριξαν πολύ. Μια έξτρα στήριξη ήταν η επικοινωνία με τον παραγωγό του πρώτου μου δίσκου και φίλο, Γιάννη Καρρά aka King Elephant, που του έστελνα μίξεις να μου λέει τη γνώμη του. Τον έπαιρνα τηλέφωνο και μιλούσα συνέχεια για extreme λεπτομέρειες. Έπαθα φοβερή εμμονή. Υπερανάλυα τα πάντα στο θέμα του ήχου. Πρέπει να με σιχάθηκε. Όταν κατέληξα σε μίξη είχα βγει στο μπαλκόνι και χοροπηδούσα ενώ ήμασταν στο τηλέφωνο. Γελάσαμε πολύ.
Λες ότι το τραγούδι σου περιγράφει μια «ιδανική» συνθήκη, ως φαντασίωση, στην οποία όλοι θα μπορούσαμε να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας και να αγγίξουμε αυτούς που θέλουμε. Δεν μπορώ καν να το φανταστώ! Θα προκαλούσε χάος... χαχα.. Πάντως πριν δεν μπορούσαμε να πλησιάσουμε επειδή φοβόμασταν μην εκτεθούμε, τώρα δεν θα μπορούμε επειδή θα φοβόμαστε τον ιό.
Ναι, χαχα... Αλλά όπως λέω και στο κομμάτι έμμεσα, ο ιός είναι άλλη μια δικαιολογία. Ο φόβος που μας ωθεί στην απραξία μάς εφησυχάζει. «I’ll never tell you. It’s decided for me, oops. It wasn’t my choice, oops». Το oops ειναι τέρμα ειρωνικό.
Δεν λέει ότι θα τον φιλήσει;; Ότι θα του περάσει την τσίχλα στο στόμα χωρίς να τη νοιάζει αν βήχει, ότι θα του «βάλει γλώσσα»;;;
Χαχαχα, εδώ πρέπει να πω «μην το δοκιμάσετε στο σπίτι». Αυτό το part του κομματιού είναι το πιο προκλητικό, είναι ξεκάθαρα η φαντασίωση. Τώρα, αν είναι να του πει κάτι, θα του το πει όταν το φιλί μπορέσει να σταθεί χωρίς τον θάνατο ανάμεσα. Μη μας κάτσει η τσίχλα στο λαιμό. Και μην πάρουμε και άλλους στον λαιμό μας. Αν πάλι δεν του το πει, μάλλον σημαίνει ότι όσο ζούμε προχωράμε και θα περάσουμε αλλού την τσίχλα στο μέλλον.
Ο ιός πάντως στην πραγματική ζωή, στη ζωή μας, δεν θα είναι δικαιολογία, όντως θα φοβόμαστε να πλησιάσουμε τους άλλους, να τους αγγίξουμε, το έχεις σκεφτεί πώς θα είναι; Ή ίσως και να επανεκτιμήσουμε τους φόβους μας και τις αναστολές μας και γίνουμε πιο ανοιχτοί και διεκδικητικοί σε κάτι, σε κάποιον που επιθυμούμε...
Ειλικρινά, δεν γνωρίζω τι «κουσούρι» θα μας αφήσει όλο αυτό ή αν θα μας κάνει όντως πιο αυθόρμητους... Θέλω να πιστεύω πως θα επανεκτιμήσουμε τις σχέσεις μας και θα κοιτάμε λίγο παραπάνω τον κάθε άνθρωπο. Βλέπω τόσα χρόνια μια ευκολία στις ανθρώπινες σχέσεις όλων των ειδών και μια τάση γρήγορης αντικατάστασης. Πολλοί αποφεύγουν να «μείνουν» στα δυνατά, άσχημα αλλα και όμορφα, συναισθήματα. Μετά από όλο αυτό, θέλω να πιστεύω πως δεν θα μας πιάσει τόσο η ανάγκη να τα κάνουμε όλα, αλλά αντιθέτως θα σταθούμε απέναντι σε γεγονότα και ανθρώπους και θα τους δώσουμε τη σημασία που τους πρέπει.
Σίγουρα θα μας αλλάξει, είναι ίσως και μια ευκαιρία, όπως το λες. Τι ακριβώς είναι αυτό που λες να μη το δοκιμάσουμε στο σπίτι;
Χρησιμοποίησα στα posts μου στα social media τη φράση «Don’t try this at home, or elsewhere». Το λέω για να καταλάβει όποιος το ακούσει ότι οι στίχοι είναι σαρκαστικοί. Τώρα, το ιδανικό είναι να μείνουμε στις φαντασιώσεις μας για λίγο. Ίσως έρθει αυτή η μέρα που θα προχωράμε πάλι στους δρόμους με βεντουζωμένα χείλη και δεν θα ξεχωρίζουμε κεφάλια.
Χαα... ναι τώρα κατάλαβα, πρέπει να το πούμε ξεκάθαρα, να μη νομίζουν ότι προτρέπεις σε κάτι επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία!
Ναι, χαααα!
Τι μουσική είναι αυτή που φτιάχνεις, πώς λέγεται αυτό το είδος, δεν ξέρω να το περιγράψω αλλά μου είναι οικείο...
Η μουσική που γράφω έχει downtempo και trip hop στοιχεία, αλλά δεν την κατατάσσω καθαρά σε κάποιο είδος. Είναι και αρκετά ποπ, βέβαια.
Ποιες είναι οι επιρροές σου; Ποιες τραγουδίστριες σου αρέσουν;
Χμμμ... δεν ξέρω οι επιρροές λειτουργούν αρκετά υποσυνείδητα. Συνειδητά δεν προσπαθώ να μιμηθώ κάποια, αλλά μου αρέσουν τα παθιασμένα vocals της Shirley Manson και της Jennifer Charles και λατρεύω για πάντα τον αυθορμητισμό στις ερμηνείες των PJ Harvey και Scoutt Niblett. Τέλος έχω σίγουρα αναφορές στα παλιοτερα πιο «jazz» κομμάτια μου από Amy Winehouse και Billie Holiday.
Μου τις θυμίζεις... Αν έφτιαχνα μια λίστα με τραγούδια τους, θα ήσουν κι εσύ μέσα!
(καρδούλα)
Είδες, πέρασε η ώρα! Θα καταγράψω όσα έχουμε πει, να δούμε τι θα βγει... και θα στο στείλω! Σε ευχαριστώ πολύ, χάρηκα πάρα πολύ που σε γνώρισα! Είσαι φοβερό κορίτσι...
Κι εγώ σε ευχαριστώ πολύ πολύ! (πολλές καρδούλες)
H Xanthí είχε κάνει την εμφάνισή της προ δεκαετίας ως Blondie.G.D. όταν ψηφίστηκε καλλιτέχνης του μήνα από το Jumping Fish. Έκτοτε έκανε ένα μεγάλο διάλειμμα λόγω σπουδών στο εξωτερικό, αλλά με την επιστροφή της στην Ελλάδα σπούδασε ηχοληψία και μουσική παραγωγή ώστε να μπορέσει να δημιουργήσει τον δικό της ήχο. Πλέον ηχογραφεί όλες τις μουσικές της στο προσωπικό της home studio και τις κυκλοφορεί εκτός κάποιου label, ως ανεξάρτητη δημιουργός.
Το 2019 άλλαξε το καλλιτεχνικό της όνομα στο βαφτιστικό της “Xanthí” και κυκλοφόρησε το EP Things Have Changed του οποίου έκανε την παραγωγή. Μίξη και Mastering έγιναν από τον γνωστό παραγωγό της hip hop σκηνής Thanasimos. Μέσα στο 2019 ολοκλήρωσε ένα άλμπουμ σε δική της παραγωγή το οποίο δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα, και το Φεβρουάριο του 2020 ανέλαβε τη μουσική σύνθεση και το sound design για τη χορογραφία “Becoming with Animal” της Ηρώς Βασάλου στο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων που έλαβε χώρα στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.
Το βίντεοκλιπ το ανέλαβε ο Κυριάκος Καραμαλάκοςaka @kir1akos από το δικό του σπίτι, χρησιμοποιώντας stock footage καθώς και πλάνα που έβγαλαν αυτός και η Xanthí μέσω webcam, κινητού και λάπτοπ. Ο Κυριάκος είναι art director στην Ogilvy Greece και ασχολείται επιπλέον με φωτογραφία, animation, motion graphics και video art.
To Quarantine Fantasy είναι διαθέσιμο για streaming και download σε όλα τα digital platforms.
Μιλήσαμε με τον τραγουδοποιό, μουσικό παραγωγό και γιατρό, Βασίλη Παπαζώτο, για τις πετυχημένες διασκευές στο project Μουσικό Μπαλκόνι και την αγάπη του για τη μουσική και ιατρική
15°
