To συμφωνικό metal αίνιγμα των Fallen Arise αποκαλύπτεται

Από τα προβάδικα της Αθήνας σε μεγάλα metal φεστιβάλ του εξωτερικού ενώνοντας την πώρωσή τους για τα βαριά riffs με την αδυναμία τους στις πολυδαίδαλες συνθέσεις της κλασικής μουσικής. Γυναικεία φωνητικά με aarghh ανδρικούς λαρυγγισμούς και rock ρεφρέν, μαεστρικές ενορχηστρώσεις. Οι Fallen Arise, έχοντας περάσει στη δεύτερη δεκαετία της ύπαρξής τους ως συγκρότημα, κυκλοφόρησαν το νέο τους άλμπουμ «Enigma» που μετά την πρώτη ακρόαση σε οδηγεί κατευθείαν στη δεύτερη. Ο ιδρυτής, keyboardist και βασικός συνθέτης του σχήματος, Gus Dibelas, μιλάει στην Athens Voice για την πορεία τους και συστήνει την μπάντα σε όσες και όσους δεν τη γνωρίζουν ακόμα.

Πώς περνάτε αυτές τις παράξενες ημέρες και νύχτες της παγκόσμιας καραντίνας;
Εννοείται ότι βρίσκομαι στο σπίτι μου, περνώντας το χρόνο με την οικογένεια μου, δημιουργώ μουσική και δουλεύω εντατικά όπως και οι συνεργάτες μου για την προώθηση του καινούργιου δίσκου των Fallen Arise, το «Enigma» που μόλις κυκλοφόρησε.

Ονομάσατε το άλμπουμ σας «Enigma». Ποιο ήταν το μεγαλύτερο αίνιγμα που κληθήκατε να απαντήσετε κατά την περίοδο της ηχογράφησής του;
Αυτά τα πέντε χρόνια ήταν αρκετά δύσκολα και όλοι μας πολλές φορές τεστάραμε τις αντοχές μας σε όλο αυτό το τρόπο ζωής. Οπότε το ερώτημα που προέκυπτε ήταν αν μπορούμε η όχι. Το αίνιγμα δηλαδή, ήταν ένα σύνολο δραστηριοτήτων και καταστάσεων που ζήσαμε, με το ερώτημα που τελικά προέκυπτε, να τελειώνει σε «τι είναι;». Τελικά, πέντε χρονιά μετά, είμαστε εδώ, δυνατότεροι από ποτέ, φιλόδοξοι, με πολύ όρεξη για δουλειά άλλα και με μεγάλη ευθύνη προς αυτούς που μας ακολουθούν και μας στηρίζουν.

Συμφωνικές metal περιπέτειες από το 2009. Με ποια ορχήστρα θα θέλατε να συνεργαστείτε και γιατί αν είχατε τη δυνατότητα για τη συναυλία των ονείρων σας;
Ω, είναι τόσες πολλές άλλα για συναισθηματικούς λόγους, καθότι λάτρης της κινηματογραφικής μουσικής θα διάλεγα την London Philarmonic Orchestra. Είναι ότι πιο μεγάλο, με κάθε έννοια λέω τη λέξη «μεγάλο», υπάρχει σήμερα σ’ αυτό το χώρο της μουσικής. Δεν υπάρχει και πολύ παραπάνω να προχωρήσει ένας μουσικός έπειτα από μια συνεργασία μ’ αυτή την ορχήστρα!

Οι συναυλίες, εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού σε όλο τον κόσμο τελούν υπό αναστολή. Ποιες είναι οι καλύτερες αναμνήσεις σας από τις δικές σας ζωντανές εμφανίσεις;
Ειλικρινά, είναι δύσκολο να ξεχωρίσω κάποια γιατί όλες ήταν ξεχωριστές και με έντονες αναμνήσεις. Είδαμε νέα μέρη, παίξαμε σε ωραίους χώρους, με σημαντικά ονόματα της παγκόσμιας μουσικής βιομηχανίας, γνωρίσαμε κόσμο που δέχτηκε τόσο θερμά αυτό που κάνουμε. Τι να πρωτοξεχωρίσω; Όλα είναι ένα σύνολο που μας δίνει μεγάλη χαρά και μας γεμίζει ενέργεια. Για να σου απαντήσω όμως, μια από τις καλύτερες αλλά και σημαντικότερες εμφανίσεις μας μέχρι τώρα ήταν αυτή στο Βουκουρέστι τον Αύγουστο του 2018, όπου ανοίγαμε τη συναυλία των Nightwish, της κορυφαίας ίσως μπάντας στον κόσμο στο είδος αυτό της μουσικής. Είχαμε μπροστά μας γύρω στις 8.000 κόσμο και αν κρίνω από την ανταπόκριση, πρέπει να τα πήγαμε πολύ καλά. Ο κόσμος στις μπροστινές σειρές έδειχνε να ξέρει αρκετά από τα τραγούδια μας, ό,τι καλύτερο για έναν μουσικό!

Η πιο σοφή κουβέντα που άκουσες από κάποιον μουσικό σε περιοδεία ήταν…
Δεν θέλω να πω το όνομα του, είναι μεγάλο και σεβαστό όνομα, αλλά αυτή η κουβέντα του μου σφηνώθηκε μάλλον για πάντα στο μυαλό. «Να σέβεσαι το κοινό, να μην το αγνοείς. Αυτό είναι που σου δίνει δύναμη και αυτό μπορεί να στην πάρει πίσω αν αποδειχτείς ανεπαρκής». Αυτό ήταν που μου είπε στο περιθώριο μιας συζήτησης που είχαμε πάνω στη μουσική βιομηχανία, σ’ ένα διάλειμμα πριν από μια συναυλία. Μου έκανε δε μεγαλύτερη εντύπωση, επειδή ακριβώς η συζήτηση αφορούσε τη μουσική βιομηχανία, έβαλε δηλαδή τον κόσμο πιο πάνω από αυτή! Κι εδώ που τα λέμε, είναι μια μεγάλη αλήθεια, ο κόσμος είναι τελικά αυτός που σε κάνει αυτό που είσαι, απ’ αυτόν ζεις...

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι κλασικοί και ποιοι οι αγαπημένοι metal «ήρωές» σας και γιατί;
Η αδυναμία μου ήταν και είναι ο Μπετόβεν όσο αφορά τους κλασσικούς συνθέτες. Ήταν ένας ρομαντικός επαναστάτης που με τις συνθέσεις του σφράγισε το τέλος μιας εποχής και άνοιξε τον δρόμο για τον ρομαντισμό που όπως γνωρίζουμε αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της μουσικής αλλά και γενικότερα του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Από νέους ήρωες δεν έχω κάποιον ήρωα που να ξεχωρίζω μεμονωμένα. Τους ήρωες άλλωστε πρώτα τους γράφει η ιστορία και μετά μας τους δείχνει. Θαυμασμό αλλά και βαθύ σεβασμό έχω για καλλιτέχνες που διαθέτουν τόσο ταλέντο αλλά και άλλο τόσο επαγγελματισμό. Όπως καταλαβαίνεις, δεν υπάρχουν επαγγελματίες ήρωες... χα χα! Ο σεβασμός μου είναι γενικός και πηγαίνει προς όλους αυτούς, παλιούς και νέους, οι οποίοι έχοντας λίγους πόρους άλλα μεγάλο όραμα, πίστη, υπομονή και επιμονή, υπηρέτησαν και υπηρετούν την τέχνη προσθέτοντας κεφάλαια στην μακρόχρονη και παγκόσμια ιστορία της!

Έχετε το χάρισμα να ταιριάζετε τις παραμορφωμένες κιθάρες σε ποπ μοτίβα. Ακούτε ποπ μουσική;
Φυσικά! Αυτό το είδος περιλαμβάνει κάποια από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια που ακούω από παιδί. Είναι πραγματικά θαυμάσιο το τι έχει να σου δείξει η ποπ όλα αυτά τα χρόνια από καλλιτέχνες και τραγούδια, όπως για παράδειγμα, ο Michael Jackson, η Madonna, η Britney Spears και τόσοι άλλοι...

Πόσο σημαντική είναι η κλασική παιδεία σε ένα μουσικό κατά τη γνώμη σου;
Την θεωρώ ένα πολύτιμο εργαλείο γι’ αυτούς που θέλουν να το έχουν άλλα όχι απαραίτητο για να δημιουργήσεις. Υπάρχουν τόσα παραδείγματα ανθρώπων που έγραψαν ύμνους και δεν είχαν ιδέα ούτε από νότες, ούτε από τίποτα. Και ξέρεις, αυτό για μένα είναι κάτι πραγματικά αξιέπαινο και αναδεικνύει αυτό που ονομάζουμε φυσικό ταλέντο. Από εκεί και πέρα όσο πιο βαθιά θέλεις να μπεις και να εξελιχθείς, τόσο εκεί σε βοηθάει να την έχεις οδηγό. Οπότε, αυτό είναι κάτι που το ορίζει ο καθένας για τον εαυτό του. Το ότι έχω κλασσική παιδεία, έχει αποδειχτεί τεράστιο όπλο για μένα και ήταν καθαρά δική μου επιλογή.

Η αγαπημένη σας βόλτα στην Αθήνα είναι…
Στο μέρος που γεννήθηκα και μεγάλωσα, στον Πειραιά. Έζησα όμορφα παιδικά χρόνια σε μια υπέροχη γειτονιά την οποία επισκέπτoμαι όσο πιο συχνά μπορώ. Έχει απίστευτα όμορφες γωνιές ο Πειραιάς, κάποιες από αυτές μοιάζουν να μην τις έχει αγγίξει ο χρόνος. Είναι συχνά το μέρος που καταφεύγω για να καθαρίσω το μυαλό μου.

Τι έχει αλλάξει στους Fallen Arise, έντεκα χρόνια μετά τη δημιουργία τους;
Σίγουρα τα μέλη που είναι το προφανές, χα χα! Από κει και πέρα, έντεκα χρόνια μετά, το μόνο που άλλαξε ήταν ότι δεν υπάρχει αυτή η αφέλεια που είχαμε στα είκοσι όταν ξεκινήσαμε. Αντιμετωπίζουμε την δουλειά μας σοβαρά, έχουμε απέναντι μας επαγγελματίες από όλους τους χώρους γύρω από τη μουσική και από όλο τον κόσμο, επενδύουμε σ’ αυτή τη δουλειά, παλεύουμε να ικανοποιούμε τον κόσμο και τους εαυτούς μας. Υπάρχει μια γλυκιά σκληρότητα που μας οδηγεί και μας κρατάει σε φόρμα.

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνετε όταν «δεν θα μένουμε σπίτι»;
Θα μπούμε στο στούντιο να κάνουμε πρόβες και θα ετοιμάσουμε μια μεγάλη ευρωπαϊκή περιοδεία το συντομότερο. Το στούντιο, η σκηνή και ο δρόμος είναι ο χώρος μας, οπουδήποτε αλλού βρισκόμαστε νοιώθουμε έξω από τα νερά μας!