Ο Μιχάλης Δέλτα ήταν προετοιμασμένος για τη θανατηφόρα χρονιά που ζούμε

Μία συνέντευξη με τον Μιχάλη Δέλτα που πραγματοποιήθηκε σε μία ισορροπία ανάμεσα στο να ακούσω προσεκτικά το νέο του άλμπουμ “Elation”, να ετοιμάσω τις ερωτήσεις μου, να καταλαγιάσει μέσα μου η κακοφωνία της καθημερινής εργασίας για να μπορέσω να τον δω ήρεμος και συντονισμένος με τον δικό του ρυθμό – και ξαφνικά ο περιορισμός στο σπίτι. Ίσως ήταν καλύτερα που μιλήσαμε αλληλογραφώντας γιατί αυτό έδωσε και τον καλύτερο δυνατό, εξομολογητικό τόνο στη συνέντευξη που ακολουθεί. Μία περιήγηση στον κόσμο του Μιχάλη, ένα track hoping στα κομμάτια του άλμπουμ (που κυκλοφορεί από την Inner Ear) και άλλη μία διαβεβαίωση της αόρατης αλληλοεκτίμησης που μας συνδέει τα τελευταία 35 (χιλιάδες) χρόνια:

Πώς είσαι αυτές τις περίεργες μέρες; Πνευματικά και δημιουργικά τι επίδραση έχει επάνω σου αυτή η πρωτόγνωρη κατάσταση που ζούμε παγκοσμίως;
Την 1η Ιανουαρίου 2020 έγραψα το ακόλουθο κείμενο στην ψηφιακή σελίδα μου: 
«Αν δεν αλλάξει ο τρόπος που σκέφτομαι και που δρω, τι απαιτήσεις έχω από την οποιαδήποτε νέα χρονιά; Αν αυτοί που κυβερνούν καταστέλλουν την ελεύθερη έκφραση και καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα τόσο προκλητικά, πόσο εύκολα μπορεί να θεραπευτεί την όποια νέα χρονιά η μόλυνση των προηγούμενων χρόνων; Ποιο είναι το δικό μου μερίδιο σε αυτό που συμβαίνει, σε αυτό που φοβάμαι; Δεν βρίσκω καμία ουσία στο να εύχομαι σχεδόν αμήχανα ή από συνήθεια μόνο υγεία, αγάπη και άλλα παρόμοια τα οποία είναι άκρως αφελή και δεν αφορούν την συνολική υγεία Ενός κόσμου, ο οποίος χωρίς καμία ιδεολογία και ανθρωπιά οδεύει προς μια "αναπόφευκτη εκτόνωση"».
Δεν θέλω να δημιουργώ εντυπώσεις, ούτε όμως μπορώ να υποκρίνομαι αφού με ρωτάς καλέ μου Γιάννη. Ήμουν προετοιμασμένος από το 2019 με έντονη την αίσθηση του θανάτου για τη νέα χρονιά. Δεν υπάρχει λόγος να κρύβω ορισμένα πράγματα, είμαι ψυχικός – psychic και καλώς ή κακώς λαμβάνω μηνύματα χωρίς να προσπαθήσω να εξηγήσω και να αποδείξω το οτιδήποτε αυτή τη στιγμή. Όταν προσπάθησα να βάλω το νούμερο του 2020 έξω από την πόρτα μου λίγες μέρες πριν την Πρωτοχρονιά, όπως κάνω όλα τα χρόνια στη μέχρι τώρα ζωή μου, πάγωσα όταν διορατικά άκουσα, «Μην βάλεις αυτό τον αριθμό έξω από την πόρτα σου, θα είναι θανατηφόρος για την ανθρωπότητα». Ταράχτηκα πολύ για μέρες τότε, όχι τόσο σήμερα.
Το μοιράστηκα με ένα καλό φίλο που δεν πιστεύει σε «αυτά» αλλά κι ο ίδιος με το δικό του κριτήριο εκτίμησε ότι η κατάσταση της καθημερινής ζωής έχει χάσει ποιότητες του παρελθόντος και πως δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι. Βέβαια άλλο είναι να γνωρίζεις ή να υποθέτεις πως κάτι θα συμβεί και εντελώς διαφορετικό να το ζεις.
Είμαι ανήσυχος σήμερα που μιλάμε αλλά προσπαθώ να παρατηρώ με συναισθηματική απόσταση, με λογική και ψυχραιμία την εξέλιξη της πανδημίας, την οποία πιστεύω πως την έριξαν για συγκεκριμένους λόγους. Ένας κοινωνιολόγος, διανοούμενος ή οικονομολόγος πιθανότατα να δώσει εξηγήσεις με αποδείξεις και με αναλύσεις σε ένα τέτοιο δυσοίωνο σενάριο.
Η εποχή της Νεωτερικότητας θεωρώ πως σέρνεται στην τελική αποτυχία της και τώρα πεθαίνει επιτέλους ως τρόπος ζωής. Το ζήτημα είναι όμως τι ακριβώς θα ακολουθήσει στην συνέχεια.

Aυτή η επιδημία έχει κάποιο μήνυμα ή είναι μία παλιά ιστορία που επαναλαμβάνεται;
Η ιστορία βλέπουμε πως επαναλαμβάνεται ναι, με διαφορετικές κλιμακώσεις και εντάσεις, συγκρούσεις και καταστροφές οι οποίες στη συνέχεια ανοίγουν άλλον έναν κύκλο για την αναγέννηση, την ευημερία, την ακμή των υψηλών τάξεων και των εξουσιών τους, μέχρι να φτάσει πάλι σε τέλμα η στρατηγική της πολιτικής τους και να δημιουργήσουν πάλι νέες καταστροφές. Ένας φαύλος κύκλος αν μη τι άλλο στον οποίο διαδραματίστηκε ολόκληρη η ιστορία του ανθρώπινου γένους, με τόσες ομοιότητες στη δομή αυτή της παράνοιας και με ελάχιστες φαινομενικές διαφορές (θρησκείες, παράδοση κλπ).
Αν υπάρχει κάποιο μήνυμα σε αυτή την ιστορία είναι πάντοτε το ίδιο, «Πάψτε να επαναλαμβάνετε την ίδια ιστορία». Με άλλα λόγια θα έλεγα πως το μήνυμα φωνάζει «Πάψτε να ζείτε χωρίς συνείδηση και ανθρωπιά, γιατί έτσι τα συστήματα εξουσιών σας τρομοκρατούν και σας έχουν υπό την κατοχή της σατανικής τους ευφυίας».

Διάβαζα αυτό που είχες ποστάρει: «Θα συνεχίσουμε την μνησίκακη πορεία μας...». Είσαι απαισιόδοξος για το μέλλον; Ακούγοντας τις μουσικές σου τα τελευταία χρόνια και διαβάζοντάς σε, έχω την εντύπωση ότι βρίσκεσαι σε μία προσωπική, ευτυχή ισορροπία που σε κάνει και αισιόδοξο, αν και σκεπτικό, για το μέλλον. Δεν ισχύει αυτό;
Δεν είμαι αισιόδοξος ούτε και απαισιόδοξος, είμαι ρεαλιστής και κρίνω τα πράγματα μέσα από σοβαρή παρατήρηση και διάκριση. Αν δεν έχω εμπειρία από το παρελθόν το βουλώνω και ακούω προσεκτικά εκείνους που έζησαν τα άγρια γεγονότα. Δεν με αφορά το μέλλον με την έννοια της αγωνίας για αυτό, με ενδιαφέρει το εδώ και Τώρα και το πώς μπορώ να επηρεάσω θετικά μια κατάσταση και να μην τη μολύνω περισσότερο ο ίδιος με τις σκέψεις και τις ασυνείδητες πράξεις μου.
Οι άνθρωποι έπειτα από μια συμφορά και πόσο μάλλον από μια παγκόσμια οδύνη, είναι εξουθενωμένοι και κατατρομαγμένοι από το σοκ της εκάστοτε εμπειρίας. Δεν είναι σε θέση να κρίνουν τους εαυτούς τους και πόσο μάλλον να αναλάβουν τις ευθύνες για την συνειδητή ή ασυνείδητη συμμετοχή τους στο Κακό που προκάλεσαν τα συστήματα των εξουσιών. Αλλά άσε με εμένα και μην μου δίνεις καμία σημασία σε αυτά που σου λέω τώρα, κοίταξε τα γεγονότα αν θέλεις στο πρόσφατο παρελθόν. Μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, τον ψυχρό πόλεμο, τους εμφύλιους πολέμους, τις τότε πανδημίες, όλες αυτές τις επώδυνες συνθήκες, κοίταξε σε παρακαλώ με προσοχή προς τα Που στράφηκε ο σύγχρονος πολιτισμός σε ότι αφορά την αναζήτηση της ευτυχίας του ανθρώπου.
Τράπεζες, χρηματιστήριο, κολοσσιαίες εταιρίες δημιουργούν μια ψευτο-ανάπτυξη η οποία εξελίσσεται εις βάρος των αδύναμων κρίκων, φτωχότερων κρατών δηλαδή, με ανοίγματα πολέμων αλλά τελευταία και με την χρήση της τεχνολογίας σε καινούργια μοντέλα επικοινωνίας τα οποία θα τα χαρακτήριζα «Ανέσεις σε περίοδο πνευματικής αιχμαλωσίας».
Είδαμε ανθρώπους μαζικά αφυπνισμένους; Αρνηθήκαμε μαζικά με δράσεις την εγκληματική πολιτική των τελευταίων 30 χρόνων; Αναρωτηθήκαμε αν εκτός από λεφτά στον λογαριασμό έχουμε και αληθινή χαρά στην καρδιά μας; Πώς θα αλλάξουμε λοιπόν, αφού ζούμε χωρίς Θεό μέσα μας, δηλαδή δίχως συνείδηση και ανθρωπιά.
Πολύ σωστά αντιλαμβάνεσαι ότι βρίσκομαι σε μια εσωτερική ισορροπία. Λόγω της αισιόδοξης στάσης μου έγραψα τα τελευταία χρόνια 4 βιβλία Αυτοβελτίωσης, για να προσφέρω στους συνανθρώπους μου τις προσωπικές μου εμπειρίες στα μεγάλα και σύνθετα ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης. Ευλογημένος ο ποιητής και δάσκαλος ο Γιώργος Χρονάς που τα εκδίδει στις εκδόσεις Οδός Πανός. Είμαι σε εγρήγορση όσο μπορώ, έχω το νου μου και δεν μασάω το κουτόχορτο που με ταΐζουν τα ΜΜΕ.

Πρακτικά, ποιες είναι οι άμυνές σου στον σημερινό κόσμο; Έχεις μεθόδους; Έχεις «βιβλίο» που να το ακολουθείς;

Σε ευχαριστώ για αυτή την ερώτηση. Αυτό που έχει σημασία να κατανοήσουμε είναι πως η Άμυνα προς τον «έξω κόσμο» πραγματοποιείται εφόσον έχουμε ξεκινήσει τη διαδρομή της προσωπικής μας Ίασης. Βάλε σε παρακαλώ ως κεντρικό άξονα εδώ και την προσωπική μου Ψυχοθεραπεία που κράτησε χρόνια. Η αφύπνισή μου είναι και η τέλεια άμυνα, δεν χρειάζεται να αμύνομαι από φόβο προς τον κόσμο εκεί έξω. Αυτό που κάνω ο ίδιος, φυσικά όχι πάντα με επιτυχία, είναι να στέκομαι σε ένα Ύψος Συνείδησης σε οτιδήποτε δυσάρεστο συμβαίνει στον σημερινό κόσμο. Να κοιτάζω τα γεγονότα από ψηλά. Εδώ και αρκετά χρόνια κάνω θεραπευτικές συνεδρίες Reiki σε αρκετούς αναζητητές ενώ παράλληλα δίνω και τους Βαθμούς Reiki ως δάσκαλος.
Το γράψιμο, η μουσική, διαβάζω ασταμάτητα, η προσευχή και ο καθημερινός διαλογισμός, η ειλικρινής επαφή με τους ελάχιστους φίλους μου, το χιούμορ και η αποχή μου από ουσίες και αλκοόλ, η χορτοφαγία και οι ασκήσεις Qi Gong είναι ο τρόπος που θέλω να ζω και ευτυχώς είναι ο τρόπος που ζω. Παράλληλα με όλα τα καθημερινά μου εμπόδια, τα κατώτερα συναισθήματά μου, τα θηρία μου που τα αναγνωρίζω ως απαραίτητα για την προσωρινή μου επίγεια εκπαίδευση.

Έχεις σύντροφο; Έχεις pet; Έχεις ανθρώπους κοντά σου; Ή είσαι σε ένα πολύ προσωπικό ταξίδι;
Ναι έχω σύντροφο και χαίρομαι που φτάσαμε έπειτα από ένα διάστημα συγκρούσεων και αποτυχημένων ρόλων σε μια αγάπη με περισσότερη αποδοχή και στοργή. Έχω τρεις γάτες που τις λατρεύω που πάντα με γειώνουν κι άλλοτε με τρελαίνουν. Είναι ελάχιστοι οι άνθρωποι με τους οποίους νιώθω την χαρά της ζωής και την δύναμη της φιλίας. Τους ευγνωμονώ. Ναι το ταξίδι μου είναι πολύ προσωπικό αλλά την ίδια στιγμή περικλείει και την ιστορία της οικογένειάς μου, τους φίλους και τις οδύνες και τις αόρατες οντότητες που με στηρίζουν και με εκπαιδεύουν σε αυτό το χαμηλό πεδίο ύπαρξης μέχρι να έρθει η ώρα της μετάβασής μου.

Στα social media έχεις πάντως παρουσία. Αυστηρή και οργανωμένη, αλλά έχεις. Πώς το βρίσκεις όλο αυτό το σύμπαν των online επαφών;
Η παρουσία μου προσπαθώ να μη γίνεται πομπώδης στα social media. Μοιράζομαι αποσπάσματα από τα βιβλία που έχω γράψει, λίγη μουσική και βιβλία συγγραφέων που με βοήθησαν στη ζωή μου. Έχω το νου μου να μην γίνομαι διδακτικός, κάποιες φορές το κάνω συνειδητά. Αν φόραγα ράσα θα ήμουν ο αγαπημένος κάποιων νέων με τις θέσεις μου διότι ο κόσμος τρέφει ακόμα αυτές τις ανόητες πεποιθήσεις. Ξέρω πως κάποιοι με ειρωνεύονται, γελάνε και χλευάζουν.
Το σύμπαν της ψηφιακής επικοινωνίας όπως έχει καταντήσει είναι μια ψηφιακή αρένα ψυχολογικής εκτόνωσης στο σύνολό του. Είναι απαραίτητο και χρειάζεται σωστή εκπαίδευση για την διαχείρισή του από μικρή ακόμα ηλικία διαφορετικά από αυτό που έχω διαπιστώσει, καταλήγει σε μια εμμονική εξάρτηση. Για αναρωτήσου για πόσο καιρό θα μπορούσες να μείνεις χωρίς ίντερνετ και παροχή των social media; Δεν είναι παρανοϊκό και έξω από την φύση μας;

Μίλησέ μου για αυτό το καινούργιο σου «​ταξίδι», το “Elation”. Έχω μια αίσθηση ότι είναι περισσότερο «προσευχή»​, meditation, σε σχέση με τα προηγούμενα άλμπουμ.
Χαίρομαι που είσαι μέσα στο πνεύμα του δίσκου. Έκανα λογοπαίγνιο με τον Αγγλικό τίτλο που προφέρεται στα Ελληνικά «Ελέησον». Είναι ένα μουσικό υλικό μέσω του οποίου ζητάω το Έλεος από την Κοσμική Καλοσύνη που μας περιβάλλει, για όλες αυτές τις καταστροφές και τις βλάβες που προκαλώ αρχικά ο ίδιος σε όποια κλίμακα αλλά και ολόκληρη η ανθρωπότητα. Φαινομενικά είναι ένας δίσκος Ηλεκτρονικής μουσικής με όμορφες συνεργασίες από φίλους που ζούνε εντός της χώρας αλλά και στο Βερολίνο και την Πολωνία.

Σαν μουσικός δημιουργείς τον «χώρο»​ μέσα στον οποίο ακούγεται η μουσική σου. Ποιό είναι το περιβάλλον του “Elation”;
Ο χώρος του album μπορεί να βιωθεί ως ένας ανυψωμένος χώρος που συνδέει τον ακροατή με το Φως του. Οι τίτλοι του δίσκου έχουν Μυστικιστικές λέξεις-σύμβολα με τις οποίες αν ο αποδέκτης είναι ανοιχτός ίσως να λάβει δονήσεις περισσότερο πνευματικές με τον δικό του τρόπο, πάντοτε σύμφωνα με το που βρίσκεται ο ίδιος συνειδησιακά.

Λατρεύω το «σκρατς» παλιού βινυλίου στο “In the name of love” με το οποίο ξεκινάς το άλμπουμ. Έχεις σε χρήση τα βινύλιά σου; Ή είσαι φουλ digital;
Αγαπώ επίσης τo «σκρατς», αυτό το οποίο επικρατεί με παραλλαγές σε όλα τα κομμάτια του Elation. Ακούω κυρίως μουσική σε βινύλιο όπως Jazz , Κλασσική, Electronica παλιότερη και σύγχρονη, αλλά και πολλά γκρουπ της δεκαετίας του ΄80 όπως Bauhaus, Depeche Mode, Cocteau Twins, Yazoo. Έχω δυο βιβλιοθήκες με CD, και διάφορα τραγούδια και ορχηστρικά σε Digital.

Το “A perfect day” έχει κάτι πολύ σέξι, τρυφερά, μικρά κρουστά, σαν ξύλα που τρίζουν στη φωτιά. Δώσε μου μιά φράση γι’αυτό το κομμάτι.
Η τέλεια ημέρα ξεκινάει από μέσα μου :-) 

Και πάμε στο “At the old airport”. Ένα βαθύ, λυπημένο κομμάτι για αεροδρόμια -έτσι το κατάλαβα εγώ. Λοιπόν; Σου αρέσουν τα αεροδρόμια; Φεύγεις ή έρχεσαι; Αναχώρηση ή άφιξη;
Τα αεροδρόμια έμειναν μέσα μου ως σταθμοί στις πιο σημαντικές αλλαγές της ζωής μου. Φεύγω για να ενδυναμωθώ, να εμπνευστώ και πάντα επιστρέφω περισσότερο ο Εαυτός μου.

Το “DIM 111” είναι εντελώς κινηματογραφικά noir, πιστεύω. Πες μου μία ταινία που έχει αλλάξει, ίσως, τη ζωή σου.
Είναι αρκετές οι ταινίες αυτές που λειτούργησαν ως οδοδείκτες ή επιβεβαιώσεις. Μια τελευταία τέτοια ήταν το “Tree of Life” του Τέρενς Μάλικ.

“3AM Thunder”. Σαν ένας εφιάλτης που κοπάζει μετά. Θυμάσαι κάποιον εφιάλτη σου;
Αναγκαστικά θυμάμαι, την καθημερινή οδήγηση στο κέντρο της Αθήνας. Είναι κάτι που δυσκολεύομαι να διαχειριστώ με σταθερή ψυχραιμία ή απάθεια.

Ακούγοντας το “Distorted”, σε κάποια σημεία, νόμιζα ότι ακούγονται distorted στίχοι μέσα. Υπάρχει αφηγηματική συνέχεια στα κομμάτια του άλμπουμ; Υπάρχουν συνειρμοί ή λέξεις κρυμμένα πίσω από τους ψηφιακούς ήχους;
Ωραίο αυτό που παρατήρησες, το έχω αισθανθεί με διάφορες μουσικές. Είναι μοναδική αίσθηση αυτή της βιωματικής σχέσης με την μουσική, το να ανακαλύπτεις επιπλέον ηχητικές πληροφορίες οι οποίες γίνονται αντιληπτές σύμφωνα με τη δική σου ιδιοσυγκρασία. Ναι στον δίσκο υπάρχουν σύμβολα Εσωτερισμού, Ενεργειακών Θεραπειών και Αριθμοσοφίας δοσμένα με μια απόκρυφη καλλιτεχνική επιμέλεια. Δεν ακολουθεί η ροή των κομματιών ωστόσο μια αφηγηματική συνέχεια.

Τι διάβαζες; Τι έβλεπες όταν έφτιαχνες το άλμπουμ;
Η αλήθεια είναι πως όταν γράφω μουσική δεν έχω εικόνες συνειρμικές. Μπορώ να πω ότι συνήθως, όχι πάντα, δημιουργώ δίχως σκέψεις ή αναφορές, εισέρχομαι τόσο πολύ μέσα στους ήχους και την διαδικασία της σύλληψής τους, που μοιάζει σα να γίνομαι ο ήχος. Αυτό ως βίωμα έχει μια αβίαστη χαρά και μια κενότητα από άλλες ανάγκες. Παρόλα αυτά, με εμπνέουν στο ενδιάμεσο διάστημα της παραγωγής ενός δίσκου το να βγάζω φωτογραφίες αστικών τοπίων τις οποίες χρησιμοποιώ ως wallpapers και το να ακούω μουσικές ενίοτε διαφορετικές για να ξεκουράζω τα αυτιά μου από το υπό εξέλιξη υλικό.

Το “The 5 Principles” είναι ένα κομμάτι, σαν να τρέχεις κρατώντας ψαλίδι στο χέρι. Ρυθμικό και αποφασισμένο. Ωραίο για χορό ή τρέξιμο νύχτα στην πόλη. Παίζεις ακόμα DJ; Είναι ακόμα DJ ο Θεός;
Το “The 5 Principles” αναφέρεται στις 5 Αρχές του Reiki αλλά και στο Ιερό Πεντάγραμμο. Μου αρέσει η εικόνα με το τρέξιμο και το ψαλίδι στο χέρι που αναφέρεις, αν το δούμε με φαντασία καλοπροαίρετη το χέρι με το ψαλίδι ανοιχτό σχηματίζουν ένα Πεντάγραμμο συνειρμικά.
Παίζω σπάνια ως Dj, όταν το κάνω το ζω και το απολαμβάνω, με ενδυναμώνει να βλέπω τους ανθρώπους να χαίρονται, να ερωτοτροπούν και να απελευθερώνονται από την λύπη τους μέσα από τους ρυθμούς και την μουσική. Όχι ο Θεός δεν είναι ακόμα DJ.

Τι λέει το “Art in Heaven”; Είναι ο αγαπημένος μου τίτλος και το αγαπημένο μου κομμάτι από το άλμπουμ. Είναι σαν να μας λες ότι βρήκες το φως, ανένηψες. Είναι έτσι;
Στο "Art In Heaven" που μόλις ανεβάσαμε με την Inner Ear Records το video clip του, η Πολωνή καλλιτέχνης και εκπαιδευτικός Katarzyna Kafel, ψιθυρίζει στα Πολωνικά το «Πάτερ Ημών». Ζητάει το Έλεος, συνδέεται με την βαθύτερη πνευματική της υπόσταση, το ανθρώπινο κομμάτι της, τη Θεϊκή της Σπίθα και ενώνεται με την καλοσύνη της Φύσης που συμβολικά είναι η αντανάκλαση της Δημιουργικής Ορμής των πάντων. Το όμορφο αυτό video clip επιμελήθηκε ο αγαπημένος μου φίλος και μουσικός ο Hior Chronik γνωστός και ως Γιώργος Παπαδόπουλος που ζει στο Βερολίνο.

Ποιοί είναι οι άλλοι συνεργάτες σου στο “Elation”;
Οι συνεργάτες μου είναι, σε επιπλέον ήχους και ρυθμούς ο Μιχάλης Παρίτσης, ο Autow Nite Superstore συμμετέχει με τα φωνητικά του στο ομώνυμο κομμάτι του δίσκου και η Katarzyna Kafel που μόλις πριν ανέφερα.

Θα ξαναγράψεις ποπ; Έχεις αφήσει υπέροχα, κλασικά κομμάτια στις ραδιοφωνικές μας playlist.
Τα αγαπώ αυτά τα τραγούδια Γιάννη μου και πόσο σε ευχαριστώ για την αγάπη σου και την στήριξή σου όλα αυτά τα χρόνια στο λέω με την καρδιά μου γιατί δεν θεωρώ τίποτα δεδομένο. Αλλά τα έχω προσπεράσει κιόλας αυτά τα κομμάτια. Δεν ξέρω πως θα συνεχίσω μουσικά για να σου είμαι ειλικρινής. Νιώθω πως η δύναμη της μουσικής έχει έρθει σε δεύτερο επίπεδο, σε ένα είδος μουσικού χαλιού- background κι αυτό με απογοήτευση το έζησα πρόσφατα σε ένα live που πήγα και τα έχασα από την αγένεια του κοινού και την οχλοβοή του μπροστά στον άνθρωπο που βρισκόταν επί σκηνής. Για μένα εδώ και χρόνια ο Λόγος είναι η νέα μουσική.

Μίλα μου για το σπίτι σου λίγο :-)
Μένω στο κέντρο της Αθήνας σε μια περιοχή που είναι ενεργειακά μπλοκαρισμένη από το τίποτα και έχω κάνει μεγάλο αγώνα για να διαφυλάξω το πεδίο του χώρου μου από τον θόρυβο και την ασκήμια του κέντρου.