Ακούγεται σαν έφηβος που μόλις ανέβασε στην μπλογκόσφαιρα το πρώτο του track. Λίγο πριν κλείσει τα 40 και οκτώ χρόνια μετά το πολυσυζητημένο ντεμπούτο του «Last Resort», ο Anders Trentemοller έρχεται στην Αθήνα «χαμένος» στον ωκεανό του ήχου.
Πώς ήταν η περιοδεία με τους Depeche Mode;
Ωραία, αν και είχαμε μόνο μισή ώρα στη διάθεσή μας. Ήταν κάτι σαν warm up. Όπως και να ’χει, οι Depeche Mode ήταν ένα από τα γκρουπ που άκουγα στην εφηβεία μου. Θα ήταν ωραία να μπορούσαμε να παίξουμε μιάμιση ώρα, όσο παίζουμε τώρα στις συναυλίες μας, αλλά δεν ήταν εφικτό φυσικά.
Πόσο έχουν αλλάξει οι επιρροές σου από το ξεκίνημα σου;
Oνόματα όπως οι Joy Division και οι Cure συνεχίζουν να βρίσκονται στις βασικές μου επιρροές, αλλά δίπλα σήμερα θα πρέπει να βάλεις και νέους μουσικούς. Διαχρονικά εμπνέομαι από μικρά καθημερινά πράγματα, όπως μια βόλτα στην πόλη με το ποδήλατο ή από μια καλή ταινία. Μερικές φορές μπορεί να είναι μια γεύση ή μια μυρωδιά. Ή κάτι που μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια.
Θα μου έπαιρνε πολλή ώρα για να σου το απαντήσω κανονικά. Το ενδιαφέρον μου για τη μουσική ξεκίνησε όταν ήμουν 3-4 χρονών. Στα 5 ξεκίνησα να παίζω πιάνο, ενώ στη συνέχεια έμαθα ντραμς. Ήταν πολύ καλό που οι γονείς μου με ενθάρρυναν να μαθαίνω διαφορετικά μουσικά όργανα. Έτσι δεν άργησε η στιγμή που ξεκίνησα να γράφω δική μου μουσική. Θυμάμαι να παίζω μουσική και να ακούω παράλληλα ραδιόφωνο με τις ώρες.
Οπότε οι γονείς σου σε βοήθησαν στη μουσική κατεύθυνση;
Ήταν πολύ υποστηρικτικοί, ακόμη κι αν αυτό σήμαινε ότι μπορεί να ξυπνούσαν 7 η ώρα ένα κυριακάτικο πρωινό από τα ντραμς. (γέλια)
Έχω σχεδιάσει όλα τα visual των συναυλιών με τον Ηenrik Vibskov (διάσημος σήμερα Δανός σχεδιαστής μόδας και πρώην ντράμερ του). Είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι των συναυλιών μου και μου αρέσει πέρα από τη μουσική να δίνω εικόνες και έμπνευση στο κοινό.
Συμφωνείς με τους κριτικούς ότι το πρώτο σου άλμπουμ ήταν και το καλό ή αγαπάς όλα τα παιδιά σου;
Eίναι δύσκολο για έναν καλλιτέχνη να θεωρήσει το πρώτο του άλμπουμ το καλύτερό του. Πολλές κριτικές στο νέο μου άλμπουμ έγραψαν ότι αυτό είναι το καλύτερο γιατί δομείται σε περισσότερες φόρμες από το πρώτο, που ακολουθούσε ένα συγκεκριμένο ατμοσφαιρικό ύφος. Δεν θα μπορούσα να γράφω στο ίδιο μοτίβο του 2004, δέκα χρόνια πριν. Είναι πολύ σημαντικό να εξελίσσεις τον ήχο σου σαν μουσικός. Θα ήταν παράξενο να περιμένει κανείς να ακούσει από μένα ένα δεύτερο ντεμπούτο μου. Η μουσική αντανακλά ό,τι συμβαίνει στη ζωή σου.
Αντιμετωπίζεις τη χρήση των φωνητικών σαν μουσικό όργανο;
Όταν ξεκίνησα να γράφω είχε δημιουργηθεί ένα ορχηστρικό άλμπουμ, αλλά γρήγορα οι ίδιες οι μελωδίες ήταν σαν να ζητούσαν φωνητικά για να τα συνοδέψουν και καθώς είμαι κακός τραγουδιστής χρειαζόμουν φωνές. Ξεκίνησα να πλησιάζω αυτές που είχα στο μυαλό μου και τελικά κανείς δεν αρνήθηκε την πρόσκληση για συνεργασία.
Σε ποια συνεργασία υπήρχε η καλύτερη χημεία;
Ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια είναι το «Τhe Dream», που ανοίγει το δίσκο με τη Mimi Parker από τους Low, γιατί είμαι μεγάλος φαν τους. Ήταν περίεργο που δημιουργήθηκε ένα τόσο intimate κομμάτι, παρόλο που δεν βρεθήκαμε ποτέ και επικοινωνούσαμε με Skype και mails από διαφορετικά σημεία του πλανήτη. Όλες οι συνεργασίες έδεσαν πάντως πολύ εύκολα.
Τι να περιμένουμε από την εμφάνισή σας στην Αθήνα;
Τραγούδια από το νέο «Lost» αλλά και από το «Yonder» και το «Last Resort», μερικές φορές σε διαφορετικές εκδοχές. Δεν μου αρέσει να τα παίζω αυτούσια, όπως ήταν στις ηχογραφήσεις των άλμπουμ. Kάποια ακούγονται πιο uptempo και clubby, κατά κάποιο τρόπο, ενώ άλλα πιο shoegaze. Φυσικά θα έχουμε όλα τα visual της περιοδείας. Μαζί μου τρεις κιθαρίστες, ένας μπασίστας και ένας ντράμερ, ενώ όλα τα φωνητικά τα ερμηνεύει η Marie Fisker.
Ιnfo:Gazi Music Hall, Ιερά Οδός 7-13, Γκάζι. Έναρξη 21.00. Είσοδος €25, 30 ταμείο. Προπώληση: Public, Seven Spots, Παπασωτηρίου, Ticket House και τα viva.gr και public.gr. Στις 28/2. Support: T.O.M. & his Computer [μέλος του electronica ντουέτου των Lulu Rouge]. Και στο Fix Factory οf Sound στη Θεσ/νίκη στις 27/2
12°
