Συνέντευξη του Bror Gunnar Jansson που έρχεται στο Club του Σταυρού του Νότου με την υποστήριξη του Athens Voice 102.5
Είναι ένα φαινόμενο, στη Γαλλία και στη Γερμανία τον λατρεύουν, τα περιοδικά μουσικά ή μη τον αποθεώνουν (ε, ναι, είναι και εμφανίσιμος), παίζει μόνος του, σαν one-man-band ένα εκρηκτικό μείγμα από garage rock, blues, country, αμερικάνικη folk, με φωνή που θυμίζει σπικάζ ιστορίας θρίλερ από τους βάλτους της Νέας Ορλεάνης με φίδια, πτώματα μέσα σε σακούλες, περίεργα σημάδια στους τοίχους, ιδρωμένα κορμιά και μυρωδιά καμένου λίπους την ημέρα του Mardi Gras.
Είναι μάγκας και στιλάτος, ένας sharp, ξανθός Willy DeVille, Σουηδός με ταξιδιάρικη ψυχή, σκοτεινές σκέψεις και χιούμορ, παιδί με τζαζ καταβολές και από μωρό (κυριολεκτικά) θιασώτης συναυλιών μια και ο πατέρας του είναι δημοφιλής τζαζ μουσικός, μπασίστας που έχει περιοδεύσει με θρύλους της τζαζ μουσικής, όπως οι Chet Baker, Toots Thielemans και Dexter Gordon.
Πειραματίζεται, ενορχηστρώνει, μπλέκει διαφορετικά είδη, τα παίζει όλα με δεξιοτεχνία και νεύρο, έχει πάθος και μαεστρία και έχει κυκλοφορήσει τέσσερα άλμπουμ – ψάξτε τα, ακούγονται με την ίδια απόλαυση που έχει αυτό το προσωπικό του, μουσικό υβρίδιο και στις live εμφανίσεις του: «s/t»(2012), «Moan Snake Moan» (2014), «And the Great Unknown Part I & II» (2017), «They Found My Body In A Bag» (2019).
Μια και είπαμε live, ο Σουηδός«one-man-band» Bror Gunnar Jansson έρχεται την Πέμπτη 5 Μαρτίου στο Club του Σταυρού του Νότου με την υποστήριξη του Athens Voice 102.5, για να αραδιάσει στο ελληνικό κοινό τις ιστορίες του.
Κι εμείς, είχαμε μερικά πράγματα να τον ρωτήσουμε:
Κατά το «blue eyed soul», θα έλεγες ότι εκπροσωπείς τον όρο «blue eyed blues»;
Ναι, τον γνωρίζω αυτόν τον όρο. Αλλά, ξέρεις, δεν θεωρώ στ’ αλήθεια ότι ανήκω στην blues μουσική. Η δική μου μουσική είναι ένα mix πολλών πραγμάτων. Κυρίως έχω επηρεαστεί από την Βορειο-Αμερικάνικη folk, αλλά αυτό φυσικά δεν περιλαμβάνει μόνο τα blues αλλά και την gospel, τα τραγούδια των εργατών, τα shout songs των σκλάβων, την country, την παλιά μουσική, τη μουσική των ορέων και λοιπά. Το ίδιο απολαμβάνω τη μουσική και από άλλα μέρη του κόσμου όπως η Κούβα, η βόρεια Αφρική και η ανατολική Ευρώπη, κάτι που, νομίζω, μπορεί να το ακούσει κανείς και στη δική μου μουσική. Έτσι, λοιπόν, δεν είμαι bluesman, και δεν μπορώ να είμαι κι έτσι ποτέ δεν θα είμαι. Όλα έχουν να κάνουν με τη μουσική. Και για μένα είναι ένα πάθος για τους τρόπους με τους οποίους μπορώ να εκφραστώ μέσα στη μουσική.
Πώς ασχολήθηκες με τη μουσική λοιπόν;
Ένα μεγάλο μέρος της μουσικής που μου αρέσει το έμαθα από τον πατέρα μου. Από μικρή ηλικία, μου έβαζε και ακούγαμε δίσκους, πηγαίναμε σε συναυλίες και λοιπά. Δεν ήμουν ούτε μίας εβδομάδας μωρό ακόμα όταν οι γονείς μου με πήγαν στην πρώτη μου συναυλία. Έτσι λοιπόν, υπήρχε πολλή μουσική γύρω μου όταν μεγάλωνα.
Ο πατέρας σου είναι τζαζ μπασίστας και έχει συνεργαστεί με πολλά μεγάλα ονόματα. Πώς σε επηρέασε αυτό στη δική σου μουσική καριέρα;
Με πολλούς τρόπους. Ίσως και περισσότερους από όσους μπορώ να σκεφτώ. Από τη στιγμή που είχα τόση πολλή μουσική γύρω μου μεγαλώνοντας, έγινε ένα πολύ φυσικό πράγμα για μένα και για τον τρόπο που σκέφτομαι. Έτσι λοιπόν, πιστεύω ότι ο τρόπος που μεγάλωσα έκανε τη μουσική τόσο σημαντικό πράγμα στη ζωή μου.
Έχεις αναμνήσεις από την τζαζ καριέρα του πατέρα σου; Γνώρισες κάποια μεγάλα ονόματα τζαζ μουσικών;
Επειδή και εγώ έχω δουλέψει σε τζαζ κλαμπ για αρκετά χρόνια, έχω συναντήσει πολλούς τζαζ μουσικούς, γνωστούς και λιγότερο γνωστούς. Για μένα όμως, οι περισσότερες από τις καλύτερες συναυλίες που έχω πάει και οι περισσότεροι από τους αγαπημένους μου μουσικούς, δεν είναι και τόσο γνωστοί.
Πώς εξέλιξες την ικανότητά σου στην εκτέλεση της «μουσικής μιας μπάντας»; Είναι κάτι που το σπούδασες; Ή είναι απλώς πρακτική;
Πολλές ώρες παίξιμο και πρακτικής φυσικά. Έκανα επίσης και μερικά μαθήματα «ανεξαρτησίας» θα λέγαμε, όπου βασικά προσπαθείς να ξεχωρίσεις τις λειτουργίες των ποδιών σου από αυτές των χεριών σου και της φωνής σου. Μουσικά, συχνά με διασκεδάζει να βάζω προκλήσεις στον εαυτό μου για αυτά που μπορώ να κάνω και νομίζω ότι αυτό είναι που μου αρέσει περισσότερο στο να κάνω μουσική σαν «μπάντα του ενός προσώπου». Το να βρίσκω νέους ή δημιουργικούς τρόπους για να εκφράζομαι και να εξερευνώ τη μουσική χρησιμοποιώντας μόνο λίγα μέσα.
Ποιο είναι το πιο δύσκολο στο παίξιμο μουσικής με την μπάντα του ενός προσώπου;
Το πιο δύσκολο πράγμα στην μπάντα του ενός προσώπου είναι ότι κάνεις πολλά ταξίδια μόνος σου, και κάθε τόσο είσαι μόνος σου σε μία ξένη χώρα. Οπότε σε πιάνουν οι μοναξιές πότε – πότε. Αλλά όταν βρίσκεσαι στη σκηνή και το κοινό είναι συγκεντρωμένο σε σένα και σε ακούει, τότε είναι πραγματικό κάτι πολύ ιδιαίτερο, κάτι που σε ανταμείβει και είναι πραγματικά θαυμάσιο.
Στα τραγούδια σου υπάρχει μία σκοτεινή πλευρά. Ποιες είναι οι αναφορές σου σε αυτό; Μουσική, ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, βιβλία;
Χμμμ. Πολλές οι αναφορές φυσικά. Νομίζω ότι πάντα είχα κάποια αδυναμία στις πιο σκοτεινές ιστορίες. Τα βιβλία με κόμικς ήταν πάντα μία καλή πηγή έμπνευσης για μένα καθώς και οι παλιές παραδοσιακές ιστορίες, τα φρικιαστικά creepypastas (που κυκλοφορούν στο internet) και οι αληθινές ιστορίες εγκλημάτων.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι από τα δικά σου; Και για τι πράγμα μιλάνε οι στίχοι;
Χμμμμ, δεν το έχω σκεφτεί ποτέ αυτό. Θα έλεγα ότι το αγαπημένο μου τραγούδι είναι πάντα το επόμενο.
Ο πιο αγαπημένος σου καλλιτέχνης; Και γιατί;
Δεν ξεχωρίζω στ’ αλήθεια κάποιον, παραπάνω από άλλους. Έχω πολλούς αγαπημένους. Πάρα πολλούς για την ακρίβεια, για να τους αναφέρω.
Επίσης έχεις ένα πολύ κομψό τρόπο να ντύνεσαι επί σκηνής. Μίλησέ μου για αυτό. Κάνεις μόνος σου το styling; Πώς διαλέγεις τα κοστούμια σου, τις γραβάτες, τα καπέλα σου;
Σε ευχαριστώ. Τα ρούχα με ενδιαφέρουν πολύ, εδώ και χρόνια. Πάντα μου άρεσε να πηγαίνω σε vintage μαγαζιά και σε παλιατζίδικα, σε flea markets. Όταν ήημουν μικρός δεν είχαμε πολλά χρήματα κι έτσι τα μαγαζιά με τα μεταχειρισμένα ήταν ένας καλός τρόπος για να βρίσκομε είδη σε προσιτές τιμές. Σήμερα, όπου και να ταξιδέψω στον κόσμο, πάντα προσπαθώ να επισκέπτομαι όσο πιο πολλά vintage μαγαζιά προλαβαίνω.
Έχεις έρθει στην Αθήνα ξανά; Τι περιμένεις από το ελληνικό κοινό σου;
Δεν έχω έρθει ποτέ στην Αθήνα. Προσπαθώ να μην περιμένω τίποτα όταν πηγαίνω να παίξω σε διάφορα μέρη. Φυσικά, όμως, ελπίζω να έρθει κόσμος, να ακούσουν και να απολαύσουν τη μουσική!
6°
