Μουσικη

Πάρτι της A.V. στην Τεχνόπολη

Ο Μάκης Μηλάτος για το πάρτι της 31/05

Μάκης Μηλάτος

ΤΕΥΧΟΣ 301

12.05.2010, 17:14 1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Η τέχνη, λένε, ανθίζει στα δύσκολα, κι ο κόσμος στρέφεται σ’ αυτή για να ανακουφιστεί, να βρει κουράγιο, να ξεχαστεί, να αισθανθεί την αύρα ενός μέλλοντος που μπορεί να είναι καλύτερο. Το 2ο free πάρτι μας στην Τεχνόπολη έχει τώρα περισσότερο νόημα αφού, έτσι ή αλλιώς, η ζωή συνεχίζεται και όλοι μας στα ζόρια θέλουμε τραγούδια, συναναστροφή, ανθρώπους που αισθανόμαστε μαζί τους οικειότητα, ήχους που έχουν να πουν κάτι και να δώσουν μία προοπτική. Θα το κάνουμε λοιπόν! Στην Τεχνόπολη, τη Δευτέρα 31 Μαΐου! Και θα είναι εκεί oι Μιχάλης Δέλτα, Etten, Zebra Tracks (και άλλα συγκροτήματα που θα ανακοινωθούν σύντομα).

Γεύσεις απ’ το παρελθόν
Όλοι οι ήχοι στις μέρες μας επιστρέφουν στη σιγουριά του παρελθόντος και τα καινούργια συγκροτήματα περισσότερο αντιγράφουν παρά επαναπροσδιορίζουν τους (αθάνατους) ήχους από τις δεκαετίες του ’60, του ’70 και του ’80. Μέχρι να ξεκολλήσουμε:

Kings Go Forth -The Outsiders Are Back (**)
Έχουν καλή μνήμη, αλλά αδύναμα τραγούδια. Η 10μελής μπάντα από το Milwaukee προσπαθεί να σκαλίσει μνήμες από retro R&B και soul, χρησιμοποιώντας όλα τα κλισέ μιας big band του είδους με πνευστά, φωνητικά και lo-fi παραγωγή. Όπως τότε...

Solex vs Cristina Martinez+Jon Spencer - Amsterdam Throwdown, Kingstreet Showdown (****)
Εποικοδομητική συνάντηση του (κάποτε) cult ζεύγους C.M+J.S. (που είχαν ηχογραφήσει και ως Boss Hog) με την «ηλεκτρονική» Solex, για ένα δημιουργικό φλερτ με το μουσικό σύμπαν του Frank Zappa και του Captain Beefheart. Προκύπτει κάτι σε post-ψυχεδέλεια και αναδομημένο rock’n’roll.

Hazy Malaze - Connections (*)
Λίγο απ’ όλα και τίποτα... Το τρίο του Neal Casal θυμίζει περισσότερο tribute band σε συνοικιακή pub με «τακτοποιημένο» ρεπερτόριο, που φέρνει κάτι από Lynyrd Skynyrd μέχρι Temptations κι από Free μέχρι Incredible String Band. Κι όλα μέτρια και απρόσωπα.

Elva Snow - Elva Snow (**)
Επετιακή επανακυκλοφορία του EP του 1999, με μερικά επιπλέον τραγούδια. Ενδιαφέρουσα η φωνή του Scott Matthew (λίγο David Bowie, λίγο Stuart Staples), καλός πιανίστας ο Spencer Cobrin (ex- Morrissey), αλλά δεν είναι και για να γορτάζουμε επετείους.