Valletta Str Project: Σκέψου τη μουσική μας σαν ένα ρομπότ

Χρειάστηκαν επτά χρόνια φιλίας, jams και πειραματισμών σε προβάδικα και στούντιο για να κυκλοφορήσουν το πρώτο τους άλμπουμ «Random Conclusion», τον Μάιο του 2019. Ο χρόνος είναι σχετικός και στη μουσική των Valletta Str Project κυλά χωρίς να το καταλάβεις. Γιατί μπορεί να σε βρει να χορεύεις, να μιλάς με τον εαυτό σου ή απλά να χάνεσαι από την καθημερινότητα ακούγοντας την «καλειδοσκοπική pop» μουσική τους. Χωρίς τη ματαιοδοξία «πότε θα γίνουμε γνωστοί» που συναντά κανείς σε αρκετά νέα γκρουπ, οι Valletta Str Project προτίμησαν να επενδύσουν στον ήχο τους αντί σε ένα «πιασάρικο» βιντεοκλίπ. Δεν έχουν εκατοντάδες χιλιάδες likes για να τραβήξουν το ενδιαφέρον των μίντια.

Με ενδιαφέρουσα τεχνική κατάρτιση που σπανίζει, πέντε αγόρια της Αθήνας κυκλοφόρησαν τα τραγούδια τους σε ένα συλλεκτικό ροζ βινύλιο αλλά και σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες. Κι επειδή ο καλύτερος τρόπος να ακολουθήσεις ένα συγκρότημα είναι να βρεθείς σε μια συναυλία του, αν βρίσκεστε κοντά στην Πάτρα, την Καλαμάτα και την Αθήνα, στις 10, 11 και 12 Ιανουαρίου στο Μέρος, Bandapart και Crust αντίστοιχα, αξίζει τα χρήματα που θα δίνατε για ένα ποτό σε ένα μπαρ με βαρετή μουσική να τα κάνετε εισιτήριο για να τους δείτε παρέα με τον Kngelphant.

Ετοιμάζοντας βαλίτσες για τις ζωντανές εμφανίσεις τους, ο κιθαρίστας και τραγουδιστής των Valletta Str Project Γιώργος Καπής, μας έβαλε στο τριπ του ηχόκοσμού τους περνώντας από το στούντιο του ATHENS VOICE 102.5 και απαντώντας σε απορίες.

Σε ποιες γειτονιές της πόλης ζουν τα μέλη των Valletta Str Project και γιατί; 
Η ιστορία των Valletta Str Project ξεκίνησε από μια μονοκατοικία στα Ιλίσια. Αν κάτι αξίζει περισσότερο απ’ όλα να μείνει από εκείνη την περίοδο στη Βαλέτα είναι τα αμέτρητα ξημερώματα που μας έβρισκαν να μαστιγώνουμε κυριολεκτικά τις κιθάρες, η πιο ειλικρινής, χωρίς προσδοκίες σχέση με τη μουσική. Θανάσης Αλεξανδρής (sample design, programming) - Πεύκη, γιατί νοικοκυρεύτηκε. Κώστας Βασιλόπουλος (μπάσο) - Αμπελόκηπους, για να είναι κοντά στη δουλειά του. Νίκος Αλεξανδρής (κιθάρα) - Χολαργό με γονείς, είναι ο πιτσιρικάς μας. Στέφανος Κλαδής (ντραμς) - Αιγάλεω, λόγω οικογένειας και πεποίθησης. Εγώ στο Παγκράτι, γιατί έχει μπαρ και μπεργκεράδικα.

Πόσο φιλική είναι η Αθήνα για έναν μουσικό;
Κοίτα, αντικειμενικά η Αθήνα δεν είναι η Μέκκα που ευημερεί η μουσική και οι μουσικοί της. Προσωπικά, τις μισές μέρες με διώχνει, τις άλλες μισές μου δίνει κάτι όμορφο και μένω. Σχέση κόντρας και πάθους, αν δεν την ερωτευτείς δεν την πατάς. Εγώ την πάτησα.

Τι σας αρέσει και τι σας στενοχωρεί περισσότερο σε αυτήν την πόλη;
Η Αθήνα είναι σαν αυτούς τους ανθρώπους που τους αγαπάς με τα κουσούρια τους. Είναι μια γλυκόπικρη ιστορία μιας κάπως κουρασμένης πόλης. Δεν μου αρέσει που κανένας δεν πήρε ποτέ την ευθύνη της εξέλιξής της. Η πόλη, από τη ρυμοτομία μέχρι την ψυχολογία των ανθρώπων που την απαρτίζουν, είναι λες και κάποιος έριξε τα ζάρια. Το να αφήνεις κάτι στην τύχη του είναι συνειδητή πράξη εγκατάλειψης. Όπως σου είπα όμως, την αγαπώ. Μου αρέσει το φως της Αθήνας, το κλίμα και το ότι είναι μια μεγάλη πόλη για όλες τις ώρες. Πραγματικά η Αθήνα δεν κοιμάται ποτέ, λες αυτό να είναι που την έχει κουράσει;

Τι και ποιοι σε έκαναν να πιάσεις μια κιθάρα στα χέρια σου;
Όποτε άκουγα κιθάρα σε κομμάτι έκανα air guitar. Αυτό ήταν το πρώτο δείγμα, με αιχμαλώτιζε ο ήχος της κιθάρας μέσα σ’ ένα κομμάτι. Όμως η πιο καθοριστική επιρροή ήταν από δύο μπαρμπάδες μου που παίζανε κιθάρα και τραγουδούσαμε σε οικογενειακά γλέντια και γιορτές. Μου δώσανε πρώτοι την κιθάρα στα χέρια και τους το χρωστάω.

Ποιο μοντέλο είναι το αγαπημένο σου και γιατί;
Amber Valletta (γέλια). Με την ευκαιρία, τσεκάρετε τη φωτογράφιση του Peter Lindbergh «City of Angels». Και για να απαντήσω στην ερώτησή σου, την Gibson Es 345 stereo που έχω δεν την αλλάζω για καμία. Είναι ντίβα.

Το «Random Conclusion» είναι ένα από τα πλέον πολυσυλλεκτικά άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια. Ποια ήταν τα συστατικά δημιουργίας του;
Σκέψου τη μουσική μας σαν ένα ρομπότ που η ραχοκοκαλιά του είναι το beat (Drums & mpc)! Το Bass (ηλ. μπάσο & σίνθια) είναι το σώμα του που έχει disco funk και afro. Mετά έρχονται οι κιθάρες, η φωνή και τα πλήκτρα που είναι τα πιο εκφραστικά χαρακτηριστικά, με funk, indie, rock, pop, jazz στοιχεία να εναλλάσσονται πότε διακριτικά και πότε με θόρυβο, σχεδόν αγένεια. Όλο αυτό το ανδροειδές φαντάσου το μέσα σε μια αύρα που ο καθένας της δίνει το χρώμα που βλέπει. Η αύρα είναι η ψυχεδέλεια.

Ποιο είναι το καλύτερο κομπλιμέντο που άκουσες για αυτό το άλμπουμ;
«Το άκουγα και σε διαστημόπλοιο».

Τι χρειάστηκε για να γίνει πραγματικότητα;
Πολλή προσωπική δουλειά, λεφτά και χρόνο.

Βάζετε ψηλά τους στίχους. Τι σκέψεις θα συναντήσει κάποιος στα τραγούδια σας;
Για τον έρωτα, τον χωρισμό και την υπαρξιακή εξωστρέφεια.

Ποιο βιβλίο διάβασες τελευταία και σου έκανε εντύπωση;
Δυστυχώς δεν διαβάζω πολύ βιβλία τελευταία. Το διάβασμα μου εξαντλείται στο μουσικό και την ενημέρωση. Το τελευταίο πρέπει να ήταν «Ο Ηλίθιος» του Ντοστογιέφσκι. Αυτή την περίοδο έχω στο κομοδίνο μου τη «Ρεμπέτικη Ανθολογία» του Τάσου Σχορέλη, για ένα σεμιναριακό πρότζεκτ που θα τρέξει από Σεπτέμβριο.

Πειραματίζεστε πολύ με την ψυχεδέλεια. Πιστεύεις πως για να εξερευνήσει κάποιος τα όριά της πρέπει να πειραματιστεί με ουσίες;
Ειλικρινά; Όχι.

Πώς σου φαίνεται η νέα συναυλιακή πραγματικότητα στην Ελλάδα με τα άκαπνα πλέον venues;
Δίκαιο. Προσωπικά, προτιμώ τα καπνισμένα μπαρ.

Θα πήγαινες να παίξεις σε ένα λαϊκό σχήμα για να βιοποριστείς;
Νομίζω ότι θα το γλίτωνα γιατί έχω μαθητές και βιοπορίζομαι από τη διδασκαλία. Δύσκολα πάντως τα πράγματα όταν προσπαθείς να ζήσεις από τη μουσική. Φαντάσου ανθρώπους με σπουδές και πολύ διάβασμα και μια αγορά εργασίας που τα εκμηδενίζει όλα στο βωμό μιας καταναλωτικής μετριότητας. Δυσκολάκι.

Είστε μουσικά πολυδαίδαλοι αλλά γουστάρετε όλοι Shakira ε;
Ε ναι! Those hips ain't lyin.

Ποιο είναι το πιο ερωτικό τραγούδι που έχει γραφτεί;
«Baby I'm Gonna Leave You» - Led Zeppelin

Η πιο ωραία συναυλία που έχεις δει είναι…
Radiohead, Primavera 2016, ήμουνα έξαλλος. Ήμασταν εκεί τα 3/5 των Valletta. Απίστευτη προσωπική στιγμή και ικανοποίηση.

Θυμάσαι το πρώτο άλμπουμ που αγόρασες;
Δεν θυμάμαι, ήμουνα σίγουρα πολύ μικρός. Δηλαδή μπορεί να ήταν Metallica, μπορεί και Hμισκούμπρια... Σίγουρα θυμάμαι το πρώτο άλμπουμ που μου χάρισαν. «Στου αιώνα την παράγκα», Δημήτρης Μητροπάνος και Θάνος Μικρούτσικος. Καλοκαίρι 1997 (το 1996 κυκλοφόρησε). Τεράστια δισκάρα!

Σε ποια ταινία πιστεύεις πως θα ταίριαζε η μουσική σας και γιατί;
Μας αρέσει να συνδυάζουμε μουσική με χρώματα. Χρωματικά λοιπόν, θα πω Wes Anderson, σε όποια ταινία του.

Τι σημαίνει επιτυχία για σένα;
Να χορεύει ο Bill Murray το «It Feels Right» σ’ ένα κλαμπ με τη γαλάζια ολόσωμη πιτζάμα και το κόκκινο σκουφάκι του! 

Δείτε περισσότερα για το live των Valletta Str Project & Kngelphant στο Crust, την Κυριακή 12 Ιανουαρίου, στο Guide της ATHENS VOICE.