Συνέντευξη: Θα τους δούμε live στις 14/12, στο Fuzz. Οι Hooverphonic συμμετέχουν στη φετινή Eurovision με το Βέλγιο και ο Alex Callier απάντησε στις ερωτήσεις του Γιάννη Νένε.
Τους γνωρίσαμε μέσα στα 90s, τότε που όλα έμοιαζαν να κυλούν αργά και ηδονικά μέσα στην ευδαιμονία και το υπέροχο στιλ. Οι Βέλγοι Hooverphonic, ακόμα και επειδή έπαιξαν με τη λέξη Hoover και το πρόσθετο -phonic, μας έδωσαν αμέσως την υπόσχεση της νοσταλγίας με άποψη και χιούμορ, την κινηματογραφική αίσθηση σε κομμάτια γλυκά και νωχελικά, με φωνές με αέρα μπλουζ και κεντροευρωπαϊκής νουβέλ βαγκ. Τα είδη μπερδεύονταν στιλιστικά από την trip hop μέχρι την electronica και οι φανς έλιωναν.
Ο πυρήνας του γκρουπ, ο Alex Callier και ο Raymond Geerts, με όχημα τις φωνές της Geike Arnaert στην αρχή, της Noémie Wolfs στη συνέχεια και της νεαρότατης Luka Cruysberghs τώρα, συνεχίζουν την πορεία του γκρουπ με το πρόσφατο επιτυχημένο άλμπουμ «Looking For Stars» (2018) ενώ η καινούργια είδηση - έκπληξη είναι ότι οι Hooverphonic θα εκπροσωπήσουν το Βέλγιο στον διαγωνισμό της Eurovision το 2020. Ο Alex Callier απάντησε στις ερωτήσεις μας:
Πώς έχει εξελιχθεί ο «νέος Hooverphonic» ήχος από την εποχή του «1996 Hooverphonic»;
Το ’96 ξεκινήσαμε σαν μία electronic downtown μπάντα (της πόλης) αλλά το ’98 είχαμε ήδη αρχίσει να πειραματιζόμαστε με την ποπ μουσική. Νομίζω γνωρίζεις ότι το μόνο πράγμα που είναι κοινό σε όλα μας τα άλμπουμ είναι ότι οι επιρροές μας έρχονται από παλιά soundtracks, πολύ από τον John Barry και άλλους, όπως και ότι έχουμε πολλές αναφορές στον κινηματογράφο όπως, ας πούμε, το πρώτο μας άλμπουμ που ήταν κάπως σαν ταινία του David Lynch. Οπότε, ναι, το τελευταίο μας άλμπουμ πραγματικά είναι μία επιστροφή στις ρίζες μας, αν και οι βασικές μας τραγουδίστριες ήταν κάπως πιο ποπ. Είναι ένα άλμπουμ που ακούγεται σαν επιστροφή αλλά με έναν πιο μοντέρνο τρόπο, χωρίς φυσικά να επαναλαμβάνουμε κάτι από όσα κάναμε στο παρελθόν. Υπάρχει σίγουρα αυτή η σύνδεση.
Ο όρος trip hop υπάρχει ακόμα στην ποπ μουσική; Και πώς θα ονομάζατε τον σημερινό σας ήχο;
Δεν νομίζω ότι υπάρχει. Τι σημαίνει trip hop άλλωστε; Νομίζω ότι μας περιορίζει πολύ, έχουμε παίξει όλα τα είδη της μουσικής, από disco beats και έγχορδα τύπου 60s soundtracks μέχρι πιο ρομαντικούς ήχους. Δημιουργήσαμε τον δικό μας κόσμο, είμαστε αυτοί που είμαστε. Είναι δύσκολο να μας συγκρίνει κανείς με άλλες μπάντες ή με άλλους ανθρώπους. Έτσι είναι.
Το ότι είσαστε ένα συγκρότημα από το Βέλγιο επηρέασε ποτέ τη μουσική σας; Εννοώ, πιστεύετε ότι υπάρχει μία συγκεκριμένη «Βελγική» σκηνή στην οποία ανήκετε;
Κοίτα, σίγουρα το Βέλγιο είναι μία ενδιαφέρουσα χώρα στην καρδιά της Ευρώπης. Είμαστε κοντά στη Γαλλία, στην Αγγλία, στην Ολλανδία, ακόμα και στη Γερμανία, είμαστε κυριολεκτικά στη μέση. Ζούμε σε μία χώρα που επίσης είναι πολυπολιτισμική. Είμαι βέρος Βέλγος, οι παππούδες μου ήταν γαλλόφωνοι από τις Βρυξέλλες και εγώ μεγάλωσα με πραγματικά πολλές γαλλικές επιρροές. Το Βέλγιο είναι γνωστό για τον σουρεαλισμό, νομίζω μπορεί να το ακούσει κανείς και στη μουσική μας. Τολμάμε να συνδυάζουμε πράγματα που, στο χαρτί, μοιάζουν εντελώς ασύνδετα. Αυτό είναι το Βέλγιο, ένα mix από διαφορετικές κουλτούρες και αυτό μπορείς να το ακούσεις και στη μουσική μας.
Σας αρέσει να μιξάρονται τα κομμάτια σας σε dance διασκευές;
Σίγουρα μου αρέσουν τα remixes. Αρκεί να είναι καλά. Είμαι μεγάλος φαν της ηλεκτρονικής dance μουσικής. Ακούω συνέχεια. Υπάρχουν φορές που ακούς ένα remix και λες ουάου, τρομερό, αλλά υπάρχουν και φορές που δεν είναι, εξαρτάται.
Η μουσική σας έχει αυτήν την κινηματογραφική αίσθηση και τα τραγούδια σας έχουν χρησιμοποιηθεί σε αρκετά soundtracks. Έχετε γράψει ποτέ κάποιο κομμάτι έχοντας στο μυαλό σας τις ταινίες με τον James Bond; Ή κάποιες άλλες ταινίες;
Ποτέ δεν έγραψα κάποιο τραγούδι έχοντας τον James Bond στο μυαλό μου αλλά είμαι μεγάλος φαν του John Barry, είναι πραγματικά προοδευτικός, ένας original συνθέτης που άφησε το σημάδι του στα έργα του James Bond. Οπότε, ναι, μερικές φορές, όταν γράφω καλή μουσική έχω στο μυαλό μου τον John Barry.
Προτιμάτε να παίζετε σε lounge clubs ή σε αρένες; Και γιατί;
Προτιμώ τα lounge clubs. Παίζω και σε μεγάλες αρένες αλλά μου αρέσει να μιλάω με τον κόσμο, μου αρέσει να τους βλέπω, να βλέπω τις αντιδράσεις τους, να έχουμε επαφή. Μου αρέσει να παίζω για καθιστό κοινό. Πιστεύω ότι η μουσική μας είναι φτιαγμένη για lounge clubs, είναι κάπως θεατρική μουσική. Αλλά φυσικά και μπορώ να παίξω σε αρένα!
Ποια ήταν η καλύτερή σας συναυλία;
Είναι πολλές που μου άρεσαν. Μου αρέσει να παίζω στην Πράγα. Υπάρχει ένα club χωρητικότητας χιλίων ατόμων που παίζουμε σχεδόν πάντα εκεί. Επίσης μου αρέσει να παίζω και για το ελληνικό κοινό, δείχνουν πραγματικά μεγάλο ενθουσιασμό. Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη συναυλία μας που ξεχωρίζω, απλώς μου αρέσει να παίζω.
Πώς ήταν η αθηναϊκή σας εμπειρία στο γύρισμα του βίντεο «Looking For Stars»;
Μας άρεσε πολύ το γύρισμα στην Αθήνα, αγαπήσαμε τους ανθρώπους, την καλλιτεχνική διεύθυνση, τον κάμερα μαν, ήταν σίγουρα μία από τις καλύτερες στιγμές μας στη χρονιά.
Γνωρίζατε ότι το παλιό αεροδρόμιο της Αθήνας είχε χρησιμοποιηθεί πριν σαν χώρος διαμονής προσφύγων;
Όχι, δεν το ήξερα αυτό.
Υπάρχει κάποιο μήνυμα που θα θέλατε να στείλετε με αυτό το συγκεκριμένο βίντεο;
Όχι, για να πω την αλήθεια, είναι απλώς ένα σουρεαλιστικό στόρι. Μοιάζει να έχουμε επηρεαστεί λίγο από τον David Lynch. Είναι ένα vibe, μία ατμόσφαιρα όπως μας άρεσε.
Υπάρχει καμιά ελπίδα για την Ευρώπη; Νιώθετε να είναι μία ένωση χωρών; Ή δεν υπάρχει καμία ελπίδα;
Νιώθω περισσότερο Ευρωπαίος παρά Βέλγος. Θα έπρεπε να είμαστε ενωμένοι. Είμαστε άνθρωποι που δεν είμαστε και πολύ διαφορετικοί, θα έπρεπε να προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε τα πράγματα. Μου αρέσει πραγματικά η Ευρώπη και μου αρέσει ο σκεπτικισμός της Ελλάδας.
Κάποιο βελγικό χαρακτηριστικό το οποίο δεν είναι πολύ γνωστό στην υπόλοιπη Ευρώπη;
Κοίτα, είναι ένα mix από διαφορετικές κουλτούρες. Τη γαλλική και τη φλαμανδική. Ακόμα και την ελληνική, γιατί όταν ήμουν μικρός θυμάμαι τη μητέρα μου να ακούει Μίκη Θεοδωράκη.
Τι πρόκειται να κάνετε με τη συμμετοχή σας στη Eurovision; Έχετε ήδη γράψει το τραγούδι;
Το τραγούδι μας για τη Eurovision είναι ήδη γραμμένο, αυτή την εποχή δουλεύουμε στην παραγωγή και στο μιξάζ. Είναι διασκέδαση για εμάς, δεν είναι διαγωνισμός. Ανυπομονώ να έρθει η ώρα. Θα κάνω οτιδήποτε περνάει από τις δυνάμεις μου για να πάει καλά το τραγούδι, να παραμείνουμε πιστοί στον εαυτό μας και το μόνο που έχω να πω είναι: Ετοιμαστείτε για τους Ηooverphonic, guys !
Τρία πράγματα που σας αρέσουν περισσότερο στη Eurovision.
Μου αρέσει όλο αυτό το mix των χωρών και των πολιτισμών. Μου αρέσει η Eurovision που μέσα από όλα τα τραγούδια βγαίνει το αίσθημα της ενότητας στον διαγωνισμό. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που βλέπουν ταυτόχρονα το ίδιο πράγμα, την ίδια ώρα.
Και τα τρία πράγματα που δεν σου αρέσουν στη Eurovision (ή έστω ένα);
Δεν υπάρχει κάτι που να μη μου αρέσει στη Eurovision.
Το πιο αγαπημένο σας τραγούδι στην ιστορία της Eurovision (ή έστω τρία);
Δύσκολη ερώτηση! Μου άρεσε πολύ το τραγούδι της Vicky Leandros του 1972, τη χρονιά που γεννήθηκα. Όταν το είδα αργότερα, μεγάλος, μου άρεσε πραγματικά. Μου άρεσε και ο Salvador Sobral με την Πορτογαλία, τι όμορφο τραγούδι!
Θα πηγαίνατε στη Eurovision εκπροσωπώντας κάποια άλλη χώρα, ή μόνο με το Βέλγιο;
Δεν θα πήγαινα με καμία άλλη χώρα γιατί είμαστε Βέλγοι. Πρέπει να μένεις πιστός στις ρίζες σου.
Τα επόμενα σχέδιά σας;
Θα ξεκινήσουμε περιοδεία μετά τη Eurovision, το φθινόπωρο του 2020. Θα είναι μία τουρνέ όπου θα γιορτάζουμε τα 20 χρόνια από το άλμπουμ μας «The magnificent Tree» και ανυπομονώ.
INFO 14 Δεκεμβρίου στο Fuzz Live Music Club. Δείτε περισσότερες πληροφορίες στο Guide της Athens Voice
Μιλήσαμε με τον τραγουδοποιό, μουσικό παραγωγό και γιατρό, Βασίλη Παπαζώτο, για τις πετυχημένες διασκευές στο project Μουσικό Μπαλκόνι και την αγάπη του για τη μουσική και ιατρική
19°
