School L.A. ή και γιατί στη Λάρισα, στη Λάρισα, σ' άκουσα και λαχτάρησα!

Don't let your youth go waste! Ή και πώς δυο μέρες με μαθητικά και φοιτητικά συγκροτήματα από όλη την Ελλάδα που δίνουν ραντεβού στη Λάρισα είναι η καλύτερη απάντηση για το... πού βαδίζει η νεολαία μας σήμερα; Κυριακή 29 και Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου, η σκηνή του Μύλου 1927 θα πάρει φωτιά. Κιθάρες θα κονταροχτυπηθούν, τύμπανα θα αστράψουν, μικρόφωνα θα μεταδώσουν την τρομερή τους τη λαλιά, στο 4ο Φεστιβάλ School L.A. Που πάει να πει, πέρα από τα πολλά που σημαίνει και σηματοδοτεί αυτό το κεφάτο battle of the bands: τα παιδιά είναι εντάξει, τοις Who ρήμασι πειθόμενα! Και αυτό ίσως και το πιο σημαντικό. 

Τα παιδιά δεν είναι όλα ίδια, βουτηγμένα αδιάφορα στην οθόνη μόνο του κινητού, όπως τα κατηγορούν. Κι αυτό το φεστιβάλ-ραντεβού που δίνουν είναι η ευκαιρία για να καταρριφθεί ακόμα μια κατηγορία. Αυτή που τα θέλει να καταναλώνουν σκέτα τη μουσική, χωρίς κριτήριο, χωρίς να σπαρταρά η καρδιά τους και το κορμί τους να ανατινάζεται. 15 μπάντες, 15 μουσικές, 15 νεανικές εξάρσεις και υποτροπές από τον «κανόνα»: θα κοντραριστούν, θα χτυπηθούν, θα παίξουν τα τραγούδια τους, θα τα χώσουν, θα ιδρώσουν, θα τα πουν και θα αποδείξουν πως όσο υπάρχει νιότη θα υπάρχει μουσική. Αλλά και ανάποδα: όσο υπάρχει μουσική θα υπάρχει και μια νεότητα που αμφισβητεί και θα ανατινάζει κάθε στερεότυπο, ειδικά αυτές τις δύσκολες εποχές όπου όλοι προεξοφλούν το τέλος των πάντων μέσα από γεροντίστικα κηρύγματα ή προτροπές, τύπου τρώγε το φαΐ σου, αγάπα το ψηφιακό κελί σου, διάβαζε πολύ και... ως εκεί.

Το School L.A. είναι μια ιδέα, ένα μεράκι, ένα σαράκι, μια φούντωση, μια φλόγα που έχουν πάντα μέσα στην καρδιά τους οι διοργανωτές του. Οι φιλόλογοι και ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί Βαγγέλης Σταυριανός και Άρης Ζιώζιας και ο Ανδρέας Φτεργιώτης (φεστιβαλ Βρύσης Τυρνάβου). Το πρωί οι δύο πρώτοι φιλόλογοι, ας διορθώσω. Γιατί όλες τις άλλες ώρες, όλη τους την υπόλοιπη ζωή, οι τύποι είναι ταγμένοι, άρρωστοι, ιππότες και λεγεωνάριοι, ορκισμένοι Κιχώτες αυτού που λέμε μουσική. Και νιότη. Φόρος τιμής πρώτα από όλα και αιώνια πιστοί στη δική τους νεότητα, γιατί έτσι πάει, ειδικά στο ροκενρόλ. Don't let your youth go waste ή, όπως έγραψε κάποτε κι ο Μπρους Σπρίνγκστιν, στο «No surrender», «μπορεί και να μάθαμε πιο πολλά από έναν δίσκο από όσα μας έμαθε το σχολείο». Ναι, αυτοί οι δύο τύποι, ο Σταυριανός και ο Ζιώζιας, είναι ψυχάρες και καθηγητάρες! Που έπιασαν αμέσως το νόημα, το μήνυμα, το μέσο, την τρέλα αλλά και την ανάγκη την προαιώνια των παιδιών για κάτι περισσότερο από μια στενή και στεγνή εκπαίδευση που τα φορτώνει σκέτη γνώση. Μόνο γνώση και τίποτα άλλο.

Don't let your youth go waste, το σλόγκαν του School L.A. είναι και η ψυχή του: μην σπαταλιέσαι, μην καίγεσαι, μην κλαίγεσαι, μην το βάζεις κάτω, βρες την παρέα σου, βρες το προβάδικο, μπείτε, συντονιστείτε, κουρδιστείτε και ελάτε να πείτε το τραγούδι σας. Ελάτε να γνωριστούμε και να ανταλλάξουμε νότες και καρδιές, μουσικές ιστορίες, επιθυμίες, όνειρα και προσδοκίες. Η Athens Voice ζήτησε να μάθει περισσότερα από αυτούς τους δυο τύπους, που σε λίγες μέρες θα κάτσουν πρώτο «τραπέζι πίστα» για να ακούσουν όλες αυτές τις μπάντες που χριστουγεννιάτικα θα παίξουν τα δικά τους «κάλαντα». One, two, three, four...

Το SchooL.A. μου φέρνει στον νου δυο πράγματα. Πρώτον, το «Kid A» των Radiohead, αφού αναπόφευκτα τα παιδιά-μπάντες θα δείξουν-παίξουν τα καλύτερά τους. Αλλά και αυτό το L.A. με παραπέμπει στον κωδικό της Λάρισας, όμως μέσω Αμερικής, Λαριζόνα δηλαδή. Πείτε μου πώς εμπνευστήκατε το όνομα του φεστιβάλ σας αλλά και την ιστορία του. Νομίζω πως πριν ονομαστεί SchooL.A. υπάρχει μια ιστορία-ξεκίνημα, που πρέπει να το μάθει η Αθήνα...
Βαγγέλης Σταυριανός: Standing in the shadows at the end of my bed. Standing in… Όπως ονειρευόμουν στη μικρή μου ηλικία μπροστά στον καθρέφτη να τραγουδώ μπροστά στο κοινό «I am problem child», έτσι νομίζω -ή επιθυμώ καλύτερα- να νιώθουν και τα αλάνια που θα ανέβουν πάνω στη σκηνή... Rock f#%^ roll! Πρώτα να περάσουν όμορφα νιώθοντας τα vibes του κόσμου και έπειτα όλα τα άλλα (δώρα και λοιπά)! Το όνομα παραπέμπει στην πόλη μας και ιδιαίτερα σε μία λέξη που διαφέρει από την Αθήνα και τις άλλες ελληνικές πόλεις. Εμείς έχουμε ΖΕΣΤΑ, εσείς απλά ζέστη, χαχαχα! Άρα είναι ξεκάθαρη η παραπομπή σε desert, κάκτους, iguanas (παντού κρύβεται ένας Iggy, χαχαχα). Πάντως μεγάλη συμβολή στη σύλληψη του ονόματος είχαν και κάποια άλλα μαύρα πρόβατα που βόσκουν παρέα μας (βλ. Ανδρέας Φτεργιώτης και Κέλυ Θεοδώρου, διοργανωτές του φεστιβάλ Βρύσης Τυρνάβου).
Άρης Ζιώζιας: Μαζί με τον Βαγγέλη εκτός από αδέλφια πριν από μερικά χρόνια υπήρξαμε και συνεργάτες στο ίδιο φροντιστήριο με την ονομασία «Νους». Όταν αποφασίσαμε να διοργανώσουμε το συγκεκριμένο φεστιβάλ, αβίαστα προέκυψε το NOUSFEST. Ωστόσο, λόγω αλλαγής επαγγελματικής κατάστασης έπρεπε να το μετονομάσουμε. Το SchooL.A. ήταν ιδέα του Βαγγέλη, η οποία, για να είμαι ειλικρινής, - Frankly, Mr Shankly- δε μου άρεσε ιδιαίτερα (πισώπλατη μαχαιριά στον αδελφό), γιατί το θεωρώ προφανές λογοπαίγνιο (ο ψαγμένος). Οφείλω όμως να ομολογήσω ότι αποδείχθηκε επιτυχημένο, όπως μία άλλη ιδέα του, το LARIZONA FEST τον περασμένο Ιούλιο!

Φιλόλογοι λοιπόν και οι δυο σας, αλλά με μια ασίγαστη και παθιασμένη σχέση με τη μουσική. Υπάρχει μια εκπαιδευτική προσέγγιση-διαδικασία σε όλο αυτό το φεστιβάλ που διοργανώνετε, πέρα από τη συναυλιακή εκρηκτική χαρά ή το βήμα που δίνετε σε νέες μπάντες για να ανέβουν στο πάλκο; 
Βαγγέλης: Μουσική και εκπαίδευση, παιδεία και νότες, βιβλία και βινύλια, 45 λεπτά εκπαιδευτικής ώρας και 45 λεπτά συναυλίας. Ποτέ δεν τα θεώρησα διαφορετικά, στα περισσότερα τουλάχιστον επίπεδα. Το πάθος μας για τη μουσική περνά υποχρεωτικά μέσα στον τρόπο αλλά και το περιεχόμενο της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Teacher, don’t leave the kids alone, επικοινώνησε μαζί τους, αντάλλαξε γνώμες και απόψεις μαζί τους, μάθε και δίδαξε, είτε αυτό είναι Αριστοτέλης είτε οι Rolling Stones! Αναφορικά με την εκρηκτική χαρά των νέων και τα συναισθήματα που νιώθουμε και νιώθουν, δεν έχετε παρά να το νιώσετε από κοντά στις 29 και 30 Δεκεμβρίου.
Άρης: Υπάρχει εκπαιδευτική διάσταση και μέσω των βραβείων. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στις τελευταίες διοργανώσεις ένα σταθερό έπαθλο είναι η φοίτηση (για κάποιο χρονικό διάστημα) των μελών ενός από τα νικητήρια συγκροτήματα σε ένα ωδείο της πόλης, Lab Education, το οποίο ευχαριστούμε ολόψυχα για την ευγενική του χορηγία.

Πώς αποτιμάτε την έως τώρα ύπαρξη του «θεσμού» - ναι, θα το πω έτσι. Τι κερδίσατε εσείς πρώτα από όλα αλλά και πόσες/ ποιες μπάντες προχώρησαν και συνεχίζουν μετά από την παρουσία τους εδώ;
Βαγγέλης: Είναι μεγάλο θέμα να ακούς το όνειρό σου να αποκαλείται «θεσμός», μπρρρ! Τρία χρόνια απόλαυσης των κόπων μας, που μόνο κόπο δεν τον λες! Από το Vol 1 έως, καλή ώρα, το Vol 4, τι κερδίσαμε; Χμμμ! Δεν πιστεύω ότι θα το γράψεις… μόνο καύλα! Ας σοβαρευτούμε. Συναισθήματα από το χειρότερο αυτό του φόβου της επιτυχίας ενός φεστιβάλ μαθητών μέχρι την υπέρτατη χαρά που μόλις μου έδωσες με τον χαρακτηρισμό θεσμό !! Οι μπάντες που προχώρησαν είναι πολλές. Οι Jamming Farmers, που σύντομα θα μας δείξουν τη νέα τους δουλειά, οι Happens Every Time με πολλές παρουσίες σε διάφορα φεστιβάλ, οι κοπέλες μας Hiraeth που μας έφυγαν στην Αθήνα και ανοίγουν live, οι Steams, οι Γης Μαδιάμ από τις Σέρρες, που μας μάγεψαν με τους ρυθμούς της Μακεδονίας, και... και... και...
Άρης: Θετικό. δίνει ο ένας την παρουσία του άλλου>> Από τον πρώτο κιόλας χρόνο και έκτοτε κάθε φορά, η διοργάνωση είναι sold out και με εκατοντάδες κόσμου να μένει απέξω! Μέχρι και video wall σκεφτόμαστε να βάλουμε για αυτούς τους φίλους μας (Pink Floyd και έτσι, χαχαχα). Τι κερδίζουμε εμείς; Προσωπικά, έναν ακόμα πόντο στο σύστημα αξιολόγησης του θεού του rnr, μήπως κάποτε τα καταφέρω να κερδίσω μία θέση στη «βασιλεία» του. Όσον αναφορά τις μπάντες, οι Happens Every time (τρίτο βραβείο το 2018) συνεχίζουν με νέο όνομα, Fellows Count Five, δίνοντας κι αυτοί συναυλίες. Είναι κι άλλες πολλές πολλές ακόμα. Το κυριότερο όμως είναι ότι τα παιδιά έγραφαν και γράφουν δικά τους τραγούδια, τα οποία κυκλοφορούν, δίνουν συναυλίες και σε άλλες πολλές πόλεις εκτός της δικής τους, συμμετέχουν σε μεγάλα φεστιβάλ, όπως της Βρύσης Τυρνάβου και στο Los Almiros, μοιράζονται τη σκηνή με ελληνικά και ξένα συγκροτήματα και τέλος πάντων ζουν το όνειρό τους.

Με ποιο κριτήριο περνάνε τα γκρουπ στη σκηνή; Πώς διαλέξατε το φετινό line up; Και ποια τα «αισθητικά» κριτήρια, αν υπάρχουν, κατά τη διάρκεια της προκριματικής επιλογής;
Βαγγέλης: Προκριματική επιλογή δεν υπάρχει, όσο και να σου φαίνεται περίεργο. Επειδή και οι δύο έχουμε μία άποψη για τη μουσική κάπως ιδιαίτερη, keep on rockin’ in a free world (music), το φετινό line up επιλέχθηκε με σειρά προτεραιότητας, οι 15 πρώτοι - οι υπόλοιποι στο SchooL.A 2020. Μακάρι να μπορούσαμε να κάνουμε ένα φεστιβάλ με όλες τις μπάντες που δήλωσαν συμμετοχή, πενθήμερο να πω! Αισθητικά κριτήρια δεν νομίζω να υπάρχουν, έτσι όπως το σκέφτομαι τώρα τουλάχιστον.
Άρης: Μοναδικό κριτήριο αποτελεί το να έχουν μαθητική- φοιτητική ιδιότητα κάποια μέλη του κάθε γκρουπ. Σύμφωνα με αυτό επιλέξαμε και το φετινό line up. Όμως φέτος, επειδή οι αιτήσεις συμμετοχής ξεπέρασαν κάθε προσδοκία (έφτασαν τις 25), αναγκαστήκαμε (για λόγους πρακτικούς) να περιοριστούμε στις 15 πρώτες τηρώντας σειρά προτεραιότητας. Αισθητικά κριτήρια δεν υπάρχουν. Μπορεί να συμμετέχει οποιοδήποτε μαθητικό - φοιτητικό γκρουπ ανεξαρτήτως μουσικού προσανατολισμού. Για παράδειγμα, πέρυσι το δεύτερο βραβείο το πήρε μία παρέα κοριτσιών από τις Σέρρες, οι Γης Μαδιάμ, παίζοντας παραδοσιακά τραγούδια. Αξίζει όμως να τονίσουμε ότι στην προσπάθειά μας να στηρίζουμε πάντα πρωτογενή δημιουργία, η κριτική επιτροπή λαμβάνει υπόψη της πόσα δικά του τραγούδια παρουσιάζει το κάθε συγκρότημα. Αυτό θα μπορούσε να το ονομάσουμε «αισθητικό κριτήριο».

Η εμβέλεια του φεστιβάλ σας σε χωροταξικό επίπεδο καλύπτει μπάντες που παίζουν στα πέριξ του Θεσσαλικού Κάμπου ή έρχονται και παιδιά εκτός ορίων της Θεσσαλίας; Μου μυρίζει, από λίγο έως πολύ, ως και παρακλάδι, με την καλή έννοια, του παλιού καλού Schoolwave.
Βαγγέλης: Σέρρες, Θεσσαλονίκη, Βόλος, Αλμυρός, Τρίκαλα, Κατερίνη και λοιπά. Μακάρι να συνεχίσει να διογκώνεται και να φιλοξενήσουμε μπάντα και από τη μακρινή Κρήτη του χρόνου - γιατί όχι; Ε ναι, ο πρώτος και καλύτερος και άφταστος διδάξας είναι το Schoolwave. Schoolwave, we follow your dreams!
Άρης: Την πρώτη χρονιά συμμετείχαν μόνο μπάντες της Λάρισας. Τη δεύτερη έγινε πανθεσσαλικό με συμμετοχές από Τρίκαλα κι Αλμυρό, ενώ από πέρυσι εξελίχθηκε σε πανελλαδικό (Σέρρες, Θεσσαλονίκη) και φέτος μεγάλωσε επικίνδυνα.

Γιατί δεν κάθεστε στα αβγά σας; Και τι είναι αυτό που σας κινητοποιεί και σας πριζώνει, ώστε χωρίς μεγάλες χορηγίες ή σαπόρτ, να επιμένετε να στήνετε μια «κοινότητα» αληθινού ιδρώτα, χαράς και μουσικής; Γιατί δεν κάθεστε σπίτια σας ή σκέτα στην επαγγελματική εκπαιδευτική σας ιδιότητα; 
Βαγγέλης: Όταν σε γνωρίσαμε, κάναμε την ίδια ακριβώς ερώτηση και συζήτηση με σένα. Πραγματικά, θέλεις να ξεκινήσω να μιλώ; Νομίζω μας πήρε συνολικά γύρω στις 6 ώρες; It’s a long way to the top, έστω και μπροστά στον καθρέφτη. Με τα παιδικά όνειρα και τις άπειρες συζητήσεις μπροστά στον δίσκο του Iggy, με τον Iggy χωρίς να είναι εκεί. Στέφανε, αν και φιλόλογος, αυτά λέγονται μόνο live, όπως απέδειξε η υπέροχη γνωριμία μας!
Άρης: Εεε δεν τα ’παμε; God gave r’n’r και I have faith.

Αλήθεια, παίζατε ποτέ μουσική σε γκρουπ; Ή διαλέξατε από μικροί τον ρόλο του οπαδού, με την οποία αυτή ιδιότητα πορεύεστε ακόμα; 
Βαγγέλης: Ήμουν από μικρός οπαδός, φανατίκλα που λέμε. Κάποτε άρχισα μαζί με έναν φίλο να γρατζουνάω μια κιθάρα. Έφτασα μέχρι παραλία και τα γνωστά τραγούδια. Στα 39 -σαν πυρετός κάτι- άρχισα να ασχολούμαι με τα τύμπανα! Και μπαντούλα κάναμε, και λαϊβάκια, έστω δύο, κάναμε, και αρκετά με ανεχτήκανε. Εμπειρία απίστευτη! Οι διαφορές του να είσαι πάνω και κάτω από τη σκηνή; Ως οπαδός πραγματικά δεν μπορώ να απαντήσω. Το όνειρό μου όμως αρχίζει να γίνεται πραγματικότητα. Ο υιός μπάσο, η μεσαία κόρη κιθάρα, η μικρή μου τύμπανα, έρχονται οι The Stavrians, φυλαχτείτε!
Άρης: Είμαι air multi instrumental μουσικός. Στα μαθητικά μου χρόνια έπαιζα ακορντεόν, το οποίο παρεμπιπτόντως παίζω σπάνια στις air συναυλίες που δίνω χαχα! Όταν από μικρός αντιλήφθηκα ότι δεν έχω το ταλέντο να γίνω δημιουργός, αποφάσισα να γίνω οπαδός, και πίστεψέ με, έγινα πολύ καλός «sweet and tender hooligan».

Εκτός από τη μουσική, νομίζω πως το ScooL.A. ξεφεύγει από ένα σκέτο battle of bands. Υπάρχει κάτι κοινωνικό σαν μήνυμα ή στάση από πλευράς σας, για τα πράγματα ως έχουν; Ποιο είναι το μανιφέστο σας; 
Βαγγέλης: Να απαντήσω με τραγούδια, μου επιτρέπεις; «Sunday Bloody Sunday», U2: Ένα από τα πιο απροκάλυπτα πολιτικά τραγούδια των U2, οι στίχοι που περιγράφουν τη φρίκη που αισθάνθηκε ένας παρατηρητής των ταραχών στη Βόρεια Ιρλανδία, κυρίως εστιάζοντας στη «Ματωμένη Κυριακή» στο Derry, όπου Βρετανοί στρατιώτες πυροβόλησαν και σκότωσαν άοπλους διαδηλωτές πολιτικών δικαιωμάτων και τους παρευρισκόμενους. «Give Peace a Chance», John Lennon. Με αυτό το τραγούδι ο John Lennon προσπαθεί στον στίχο «give peace a chance» να κάνει αντιληπτή τη σημασία της ειρήνης, καθώς και να παροτρύνει τους ανθρώπους να αγωνιστούν για αυτή. Αλλά πάνω από όλα «Keep on rockin’ in a free world» και το μότο-μανιφέστο του SchooL.A fest, Don’t let your youth go to waste.
Άρης: Το μανιφέστο μας είναι το «Μανιφέστο». Το μότο του φεστιβάλ, «don’t let your youth go to waste». Στους μαθητές λέμε: Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να κάψετε το μυαλό σας, ναρκωτικά, τηλεόραση, κινητό και τα λοιπά. Για μας ο πιο ωραίος είναι η Τέχνη. Σε καίει, αλλά πρώτα φωτίζεσαι και φωτίζεις. Εξάλλου, «we learned more from a 3 minute record baby than we ever learned in school».

Έως πότε θα τρέχετε; Δεν κουράζεστε ή δεν λιποψυχείτε; 
Βαγγέλης: Πάλι θα γίνω κουραστικός και θα απαντήσω με τον μεγάλο Tom: «Well I know what's right, I got just one life / in a world that keeps on pushin' me around / but I'll stand my ground, and I won't back down».
Άρης: «Its a long way to the top if you want to rnr» και «no rest for the wicked» και «lust for life» και «born to run» και «16 for ever». Και «teenage kicks» και «thank you god for my mental illness» και, να συνεχίσουμε ή κουράστηκες; Λιπόψυχε; «Till victory». 

Έρχεστε από τα παλιά χρόνια, τότε που η μουσική ήταν η αφορμή για να ανταμώσουν οι «φυλές», που παρά τις διαφορές σε κατηγορίες ακρόασης δεν έπαυαν να είναι ενωμένες με μια γραμμή αίματος: εμείς απέναντι στους «άλλους». Σήμερα οι πιτσιρικάδες παραμένουν στο τριπάκι ή δεν πολυαγαπάνε τις διαφορετικότητες; Και γι’ αυτό καμία φορά σαν μπαμπόγερος λέω πάει, χάλασε η νεολαία κι όλα τους αγαπάνε το «μαντρί» και κάθονται ήσυχα σαν προβατάκια;
Βαγγέλης: Είναι μία ερώτηση πολύ δύσκολη, Στέφανε. Η άποψή μου για τους νέους και τη μουσική έχει μείνει εκεί που αναφέρεις. Πιστεύω, μπορεί και ουτοπικά, ότι η επιλογή της μουσικής από τη σημερινή νεολαία έχει τα δικά μας standards, με πολλές καινούργιες όμως επιρροές και δυνατότητες (για παράδειγμα, YouTube). Μέσα από την εμπειρία μου και την επαφή μου με μαθητές εδώ και 20 χρόνια πιστεύω ότι δεν έχουν αλλάξει τα ιδεώδη στη μουσική και στην ένωση των φυλών. Απλά ίσως η ευκολία απόκτησης αμέτρητων πληροφοριών απομακρύνουν τον νέο από το να εξειδικευτεί, αν μου επιτρέπεται η λέξη, σε γιεγιέ ή ροκαμπιλά ή χεβιμεταλά τόσο εύκολα όσο ήταν σε εμάς τουλάχιστον! Νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί που είναι εκτός μαντριού. Πολλοί όμως, και έχουμε να μάθουμε πολλά από αυτούς όπως και αυτοί από εμάς. Οπότε για ανήλικους κάθε ηλικίας, όπως έλεγε και ο Τζιμάκος, don’t let your youth go to waste! Ευχαριστούμε για όλα, φίλε μου. Τα δέοντα στην υπέροχη παρέα σου και τα λέμε σύντομα από κοντά!

SchooL.A fest Vol4 - Οι μπάντες
Ξένοι Τουρίστες (Λάρισα)
The Messengers (Βόλος)
Tunners (Βόλος)
Nearβάνα (Λάρισα)
Fortuna Nigrum (Λάρισα)
Ωbvious (Λάρισα)
Veni, Vidi, Vici (Λάρισα)
Dovahkiin (Λάρισα)
Artifice (Λάρισα)
Weak System (Πελασγία)
Uninvited guests (Λάρισα)
Strav waves (Τρίκαλα)
Magnum Opus (Θεσσαλονίκη)
Dumb and Dumber (Θεσσαλονίκη)
Fellas Count Five (Λάρισα)

Guest bands
29 Δεκεμβρίου: Jumberingas
30 Δεκεμβρίου: The Banksters

SchooL.A fest Vol4 - Βραβεία
1ος Νικητής: Ηχογράφηση / μίξη / μάστερ στο Magnanimous Recording Studio (Μητροπόλεως 129, Θεσσαλονίκη), και opening act στο 10ο Festival Vrisis Tirnavou
2ος Νικητής: LAB Larissa Music Education (23 Οκτωβρίου, Λάρισα), και Pink Studios Larisa: 1 μήνας Band programme, Recording / Ηχογράφηση ενός κομματιού και video clip, και opening act στο Larizona Fest vol 2.
3ος Νικητής: 400 ευρώ σε μουσικό υλικό από τα Ntoulas Sound και opening act στο Los Almiros Rockradio - Festival στο Lake stage
4ος Νικητής: Ηχογράφηση / μίξη / μάστερ 7΄΄ single στο Arkadikon Studio (Μοναστηρίου 120, Θεσσαλονίκη)
5ος Νικητής: 6 ώρες πρόβας στο Pink Studios Larisa