Οι Waiting For Smith έγραψαν ένα τραγούδι για την Ελλάδα

Η αλήθεια είναι πως τους Waiting For Smith τους άκουσα μετά από προτροπή ενός φίλου. Δεν είχα ιδέα ποιοι ήταν. Με τόσες χιλιάδες νέες μπάντες και κυκλοφορίες εκεί έξω, πολλές φορές χρειάζεται και τύχη για να ανακαλύψεις κάτι καλό.

Μας έρχονται από το Οξφορντσάιρ της νοτιοανατολικής Αγγλίας και είναι το προσωπικό «δημιουργικό όχημα» του νεαρού τραγουδοποιού Harry Lloyd (με πατέρα τον τηλεοπτικό παραγωγό John Lloyd, βλέπε «Blackadder» και «The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy», κάτι που έμαθα αργότερα), με διάφορους μουσικούς να τον συνοδεύουν στις ηχογραφήσεις και στις ζωντανές εμφανίσεις. Ζωντανές εμφανίσεις όπως αυτή στο φημισμένο Latitude Festival της Αγγλίας φέτος το καλοκαίρι ήταν ικανές να στρέψουν τα βλέμματα πολλών πάνω τους. Κάτι που έγινε για τους Waiting For Smith και τα πράγματα μέσα στο 2019 πηγαίνουν από το καλό στο καλύτερο.

Η προτροπή του φίλου ήταν αρχικά να ακούσω το τραγούδι τους με τίτλο «Peace In Greece». Από τον τίτλο και μόνο, σίγουρα αρκετά ιντριγκαδόρικο σαν θέμα. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε να κάνουμε με ένα αρκετά βιωματικό κομμάτι, κάτι που μας εξηγεί και ο Harry Lloyd στη συνέντευξη που ακολουθεί, ένας συχνός επισκέπτης στη χώρα μας. 

Με αναφορές στους μεγάλους ποπ και ροκ τραγουδοποιούς και μπάντες της δεκαετίας του ’70 και ’80 (J.J. Cale, Billy Joel, Dire Straits) και με το ντεμπούτο άλμπουμ τους να κυκλοφορεί σύντομα, οι Waiting For Smith είναι μία νέα μπάντα που μετράει κάτι λιγότερο από δύο χρόνια ζωής και αξίζει να την ανακαλύψει κάποιος. 

Πώς ξεκίνησε η σχέση σου με τη μουσική και τη σύνθεση τραγουδιών;
Γεια! Είμαι ο Waiting For Smith. Πάντα αγαπούσα τη μουσική, με τις πρώτες μου αναμνήσεις να είναι γύρω από το χορό. Στην ηλικία των 10, σαν επανάσταση στα μαθήματα πιάνου που έκανα, μπήκα σε μια πανκ μπάντα σαν ντράμερ και τραγουδιστής και άρχισα να γράφω τα πρώτα μου τραγούδια. Κυρίως στίχους και μετά οι μελωδίες άρχισαν να βγαίνουν μέσα από τις λέξεις. Επέστρεψα στο πιάνο στην ηλικία των 14.

Η μουσική σου μου θυμίζει κλασικούς Βρετανούς και Αμερικάνους καλλιτέχνες και ονόματα από τα 70s και 80s.
Τα τραγούδια από τα 70s και 80s ήταν κάπως εξωφρενικά, σωστά; Έβγαιναν τόσα κλασικά και ξανά κλασικά τραγούδια. Για εμένα, πρώτα έρχονται τα τραγούδια τα ίδια. Σίγουρα, αντλώ τις επιρροές μου από διαφορετικές περιόδους και είδη μουσικής, μου αρέσει να εξερευνώ την κλασική δομή του song-writing με σύγχρονη πάντα παραγωγή.

Πού αναφέρονται οι στίχοι στο κομμάτι «Peace In Greece»;
Κάτι που ίσως δεν ξέρεις για εμένα. Πριν μερικά χρόνια, είχα ένα ατύχημα κάνοντας σκι. Έσπασα τη μέση μου και για σχεδόν πέντε λεπτά ήμουν νεκρός. Με τους στίχους του τραγουδιού έρχομαι αντιμέτωπος με το θάνατο και την αναγέννησή μου και με το γεγονός πως όταν πέθανα, στη συνέχεια επέστρεψα σαν νέος άνθρωπος. Η Ελλάδα ήταν ένα μέρος που με βοήθησε να αναρρώσω και να βρω νέο πνεύμα. Έρχομαι συνέχεια στην Ελλάδα, ένα μέρος που σου βγάζει μία ειρηνική νοσταλγία. Το σημείο με τους Αλβανούς στους στίχους είναι η ιδέα που είχα πως οι Αλβανοί ίσως κοίταγαν από τη δική τους μεριά τις ακτές της Κέρκυρας όπου καθόμουν εγώ, σκεπτόμενοι πως «αν πηγαίναμε σε αυτή την ακτή, όλα μας τα προβλήματα θα λύνονταν».

Επισκέπτεσαι συχνά την Ελλάδα;
Ναι, σχεδόν κάθε χρόνο. Τι μου αρέσει από τη χώρα σας; Για αρχή, είμαι «κολλημένος» με τη φέτα. Δεύτερον, τα ελληνικά είναι η αγαπημένη μου γλώσσα. Η αγάπη μου για την Ελλάδα ξεκίνησε την ίδια χρονιά που μπήκα στην πανκ μπάντα, στην ηλικία των 10. Είναι ένας τόπος που θυμάμαι πάντα να πηγαίναμε τα καλοκαίρια και κάθε φορά μάθαινα και λίγα παραπάνω ελληνικά. Στην αρχή πώς να λέω «γεια σας» (hello) και «τι κάνετε» (how are you) στους πιο ηλικιωμένους που έβλεπα στο δρόμο και μετά έμαθα τη φράση «θέλω να έχω πολλαπλούς οργασμούς μαζί σου». Δεν είχε επιστροφή μετά από αυτό.

Πώς είναι να ηχογραφεί κάποιος στα Abbey Road Studios;
Πολύ όμορφα. Έχω πάει πλέον αρκετές φορές εκεί, για να ηχογραφήσω έγχορδα στο Studio 2 και να ετοιμάσω ένα κομμάτι στο Studio 3, εκεί που οι Pink Floyd ηχογράφησαν το «Dark Side of the Moon». Συνάντησα και έναν τύπο που η δουλειά του είναι να ψάχνει ότι έχουν ηχογραφήσει ποτέ οι The Beatles και να ελέγχει αν κάτι έχει χαθεί στο πέρασμα των χρόνων. Μου είπε ότι τώρα ήταν στον back catalogue με τα ουρλιαχτά της Γιόκο Όνο, έτοιμος να αυτοκτονήσει αν τα άκουγε λίγο παραπάνω. Ένας από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες εκεί είναι η γλυκύτατη κυρία που «τρέχει» την διάσημη κουζίνα των Abbey Road Studios. Έχει συναντήσει άπαντες, από τον Μικ Τζάγκερ μέχρι τον Πωλ ΜακΚάρτνεϋ, και δεν κόμπλαρε ή μαγεύτηκε με κάποιον από αυτούς. Μέχρι που μια μέρα ήρθε στα στούντιο ο Ροντ Στιούαρτ και η ίδια ζαλίστηκε.

Υπάρχουν σχέδια για ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ σύντομα ή νέα τραγούδια;
Στο τέλος της χρονιάς θα κυκλοφορήσει το πρώτο άλμπουμ των Waiting For Smith, με όλα τα κομμάτια που ηχογράφησα με τον παραγωγό Tom Fuller (Clean Bandit, Years & Years, Tom Walker) και κάποια με τον παραγωγό Julian Emery (Nothing But Thieves). Επίσης, ολοκληρώνω δύο EPs, ένα εδώ στο Νάσβιλ των ΗΠΑ που τώρα βρίσκομαι και απαντάω στις ερωτήσεις σου. Είμαι στο μπαρ του στούντιο τώρα. Το δεύτερο EP ηχογραφήθηκε στο Λονδίνο με τους παραγωγούς Andy Wright (Massive Attack, Simple Minds, Eurythmics, Natalie Imbruglia) και Gavin Goldberg. Αυτά τα EPs θα είναι η βάση για το επόμενο, δεύτερο άλμπουμ, την επόμενη χρονιά.

Πού θα ήθελες να δεις τους Waiting For Smith τα επόμενα χρόνια ή δεν κάνεις τόσο μακρόπνοα σχέδια;
Κάθε μήνα επανεκτιμώ τι θέλω να κάνω. Πριν τρεις μήνες βάλαμε τα παρακάτω σαν στόχους: Να παιχτούν τα τραγούδια μας στο Radio 1, Radio 2 και BBC 6 Music στην Αγγλία. Να έρθουμε σε επαφή με κάποιους ανθρώπους στη μουσική βιομηχανία που μπορούν να μας βοηθήσουν. Περιοδεία και ηχογράφηση στις ΗΠΑ. Να παιχτούν τα τραγούδια μας στο αμερικάνικο ραδιόφωνο. Όλα αυτά συνέβησαν! Κάτι που δεν το πίστευα στην αρχή ότι θα συμβεί. Κάτι αρχίζει να συμβαίνει. Το τραγούδι «Trade It In» έχει παιχτεί πάνω από 700 φορές σε όλο τον κόσμο σε περισσότερους από 72 σταθμούς χάρη στον Sat Bisla, ο άνθρωπος υπεύθυνος για την επιτυχία της Adele και των Coldplay. Αν με ρώταγες στην αρχή της χρονιάς, δεν θα πίστευα που βρισκόμαστε τώρα.

Διαβάζω πως υπάρχει μία αστεία ιστορία γύρω από το όνομα της μπάντας και πως το διαλέξατε. Ακόμα περιμένετε να έρθει ο Smith;
Ναι, ακόμα τον περιμένουμε! Πριν μερικά χρόνια ψάχναμε για ντράμερ και πουθενά να βρεθεί κάποιος. Ρώτησα παντού. Τελικά ένας φίλος φίλου με το όνομα Smith μας είπε «θα παίξω εγώ μαζί σας». Ακόμα τον περιμένουμε στις πρόβες. Έτσι σκέφτηκα «Άστο, θα πούμε την μπάντα Waiting For Smith σαν ένα εσωτερικό αστείο». Από τη στιγμή που ονομάσαμε έτσι την μπάντα, όποιον και να συναντούσα θα ήταν ντράμερ! Τώρα έχουμε πέντε ντράμερ στο γκρουπ. Όλοι μας παίζουμε ντραμς. Αν χρειαστείς κάποιον, μου το λες!

www.waitingforsmith.co.uk