Γνωρίστε τους Μώλυ

Έφτασαν στο mail μου μαζί με δεκάδες άλλα μηνύματα, links, mp3, βίντεο, φωτογραφίες, δελτία τύπου. Τα διαβάζω και τα ακούω όλα. Πολλές φορές αυτό γίνεται εθιστικό. Όμως, μερικές φορές, μέσα στη θάλασσα του «ίδιου» κάτι ξεχωρίζεις. Κάτι μικρό αλλά απρόσμενο. Κάτι που ακούγεται συνηθισμένο αλλά μέσα του υπάρχει μία ψυχή ποιητική. Χωρίς προσποίηση. Κάπως έτσι άκουσα τα τραγούδια ενός νέου γκρουπ, των Μώλυ και με κέρδισε η ποιητική τους διάθεση, εκφρασμένη διακριτικά μέσα από πολύ γνώριμο, παραδοσιακό ήχο – αλλά και με μερικές εκπλήξεις.

Μίλησα με τον «καπετάνιο» του γκρουπ, όπως μου συστήθηκε, τον Νίκο Κοκοσαλάκη. Είδα ενδιαφέρουσα προσήλωση στον στόχο, είδα πείσμα και άκουσα πλούσιο ήχο. Περιμένοντας περισσότερα, δείτε καταρχάς τι σημαίνει «Μώλυ»:

Ποια είναι η ιστορία των Μώλυ μέχρι τώρα; Γιατί Μώλυ;
Οι Μώλυ είναι μία νεοσύστατη μπάντα που ξεκίνησε από τον Οκτώβρη του 2018. Ουσιαστικά υπήρχαν τραγούδια παλιά και νέα που είχαν τον ήχο που ήθελα πραγματικά να βγει στη σύνθεση και το στίχο αναμιγνύοντας διάφορα ήδη μουσικής που αγαπώ. Όταν τα έγραψα βρήκα τα παιδιά έναν, έναν και τους είπα για την ιδέα, για καλή μου τύχη δεχτήκανε να ηχογραφήσουμε. Το Μώλυ είναι το φυτό που έδωσε ο Ερμής στον Οδυσσέα για να λυθούν τα μάγια της Κίρκης. Έτσι η κάθε μορφή τέχνης για εμένα είναι το Μώλυ που μας λυτρώνει από το σκότος της εποχής μας.

Αυτοπαρουσιάστηκες ως «ο καπετάνιος των Μώλυ», αρκετά ιδιαίτερος σαν χαρακτηρισμός. Γιατί τη χρησιμοποίησες αυτή τη λέξη;
Φαντάζομαι την μπάντα σαν πλοίο μέσα στον απέραντο ωκεανό της τέχνης. Έχοντας το στόχο κατά νου, με φαντάζομαι σαν οδηγό-καπετάνιο. Έναν τυχερό καπετάνιο που τον πλαισιώνει το πιο ευαίσθητο και έμπειρο πλήρωμα (υπόλοιπα μέλη).

Και πώς θα ονόμαζες το καθένα από τα μέλη του γκρουπ; Γνώρισέ τους μας όλους…
Λοιπόν η μπάντα αποτελείται από τον Νίκο Κοκοσαλάκη που σας μιλάει αυτή τη στιγμή (φωνή, στίχοι, μουσική) τη Σταυρούλα Κούκουνα (σαντούρι, φωνή), Μάνος Μπουνταλάκης (λύρα, λαούτο, φωνή), Σπύρο Φούκη (τύμπανα), Δημήτρη Βαρουξή (άταστο ηλεκτρικό μπάσο) και το νέο μας μέλος Βαγγέλη Μαμαλάκη (λαούτο).  Επιπλέον, αν και δεν είναι μέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Νίκο Ξύδη για την πολύτιμη βοήθειά του στις ηχογραφήσεις μας και τη στήριξη του.

Προσπαθώ να σας κατατάξω και δεν βρίσκω ακριβώς το χώρο που θα σας έβλεπα. Με το βίντεο «Έξω είναι η νύχτα μαγική» μου φάνηκε ότι θα ταιριάζατε στον Σταυρό του Νότου, ας πούμε. Μετά όμως, στα υπόλοιπα τραγούδια σας, βγήκαν κι άλλα στοιχεία, πιο ποιητικά, μπερδεύτηκα. Πού κινείστε λοιπόν;
Η αλήθεια είναι πως είναι και αυτό σχεδιασμένο. Ουσιαστικά όπως ο πρώτος δίσκος έτσι και οι υπόλοιποι που έρχονται θα έχουν ένα κομμάτι που εγώ το λέω (παράταιρο) για να μην μπορεί κανείς να μας εντάξει κάπου. Πάντως και με τα υπόλοιπα θα ταιριάζαμε στο Σταυρό του Νότου, αγαπημένο μαγαζί. Τώρα η προσπάθεια μας είναι να ακουστεί ο παραδοσιακός ήχος με σύγχρονα δεδομένα και όχι να βάλουμε απλά τα παραδοσιακά όργανα στις συνθέσεις μας.

Μίλησέ μου για την ποίηση μέσα στους στίχους σας. Δίνει μία εντελώς άλλη τροπή στα κομμάτια σας. Νομίζω υπερισχύει και από τη μουσική σε κάποιες στιγμές.
Προσωπικά δεν θεωρώ πως κάνω ποίηση, είναι απλά ο τρόπος που με αυτόν αποτυπώνω τα βιώματα μου. Η αλήθεια είναι πως είναι ευλογία που οι στίχοι κατάφεραν να δώσουν άλλη τροπή στη μουσική γιατί φαίνεται μια κάποιου τύπου ισορροπία. Αυτή την ισορροπία δεν την ελέγχεις, προκύπτει από μόνη της. Τώρα αν υπερισχύει ο στίχος ίσως είναι επειδή το βίωμα ήταν τόσο έντονο που η μουσική πήρε ρόλο απλού χαλιού αλλά όχι εσκεμμένα.   

Νοιώθεις ηθοποιός; Τα βίντεό σας είναι πολύ θεατρικά.
Σε καμία περίπτωση δεν νιώθω ηθοποιός, είναι μία τέχνη που τη θαυμάζω, αλλά δεν έχω ασχοληθεί ποτέ. Τα βιντεοκλίπ μας έγιναν θεατρικά γιατί τα ανέλαβε ο εξαιρετικός σκηνοθέτης-μοντέρ και πολύ καλός μου φίλος ο Μάνος Δεδεβέσης. Τον ευχαριστώ από τα βάθη μου γι’ αυτό.

Στο «Έξω είναι η νύχτα μαγική» λες «…βγάζουνε γούστα της οθόνης τα φρούτα κι εγώ μέσα έχω κλειστεί…». Το τραγούδι βέβαια και το βίντεο είναι σαν να υμνεί την νύχτα της Αθήνας. Φώτα, Παρθενώνας, λεωφόροι. Πού κινούνται οι Μώλυ σε αυτή την Αθήνα;
Προσωπικά η νύχτα της Αθήνας, ειδικά το χειμώνα, είναι κάτι που λατρεύω. Στο τραγούδι όμως φαίνεται ένας άνθρωπος που του λείπει ο έρωτας για να χαρεί την νύχτα που ξέρει ότι είναι μαγική. Του λείπει ο έρωτας και του φταίνε όλα και όλοι μαζί και το (δήθεν). Οι Μώλυ κινούνται όπου υπάρχουν καλές παρέες, σοκάκια με ημίφως και ζεστά μαγαζιά. Σίγουρα αποφεύγουν το κιτς, και το δήθεν.

Και ξαφνικά, βγάζετε έναν ήχο τόσο παραδοσιακό, τόσο κοντά στα ηπειρώτικα ή σε ερμηνείες «τύπου Αρβανιτάκη» που είναι σχεδόν άλλο πρόσωπο. Ποια είναι η γέφυρα ανάμεσα στη «Νύχτα μαγική» και το «Του πήχη» ή το «Ανεκπλήρωτο»;
Είναι λίγο πολύ αυτό που είπα πριν. Το παράταιρο κομμάτι του δίσκου μοιάζει με το ουράνιο σώμα Σέντνα, το οποίο ανήκει στο ηλιακό μας σύστημα με αυτόν τον περίεργο τρόπο. Και τα τρία κομμάτια έχουν το ίδιο κέντρο.

Μίλησέ μου για την «Προσευχή της απώλειας». Πώς προέκυψε η ηχογράφηση του Δημήτρη Χορν να διαβάζει T.S. Elliot;
Η προσευχή της απώλειας είναι ένα κομμάτι που αφιέρωσα στα παιδιά-θύματα πολέμου που ενώ κατάφεραν να ξεφύγουν από τη φρίκη του πέθαναν πριν φτάσουν στον προορισμό τους. Κοινώς, το κομμάτι αυτό είναι η εικόνα αυτού που σήμερα αποκαλούμε πολιτισμό.  Λατρεύω το πώς απαγγέλει, μιλά και υποδύεται ο Χορν. Ήθελα αυτή τη φωνή να λέει κάτι για ταξίδι και ύστερα από πολύ ψάξιμο ανακάλυψα ότι το υπέροχο ποίημα του T.S. Elliot (Το ταξίδι των μάγων) το έχει απαγγείλει η αγαπημένη μου φωνή.

Ραπ και μπουζούκι. Ποια είναι η γνώμη σου; Πώς το βλέπεις;
Όταν το μπουζούκι και οι μελωδίες του μπαίνουν σαν ήχος στο ραπ γίνονται θαύματα π.χ. Στίχοιμα-Στην αγκαλιά του Μάρκου, Άσαρκος-Φάμπρικα, B.D.Foxmoor- Την καληνύχτα μου. Τώρα, όταν το ραπ μπαίνει στα μπουζούκια δεν μπορώ να πω ότι βρίσκω κάτι που να με συνδέει αισθητικά μαζί του. Στα 21 μου είχα άλλη γνώμη, αλλά τώρα όχι.

Το trap πώς το βλέπεις;
Δεν ασχολούμαι καθόλου με αυτό.

Πώς επιβιώνει ένα συγκρότημα σαν εσάς σήμερα; Προσβλέπετε στις πωλήσεις του δίσκου; Σε εμφανίσεις; Φοβόσαστε τις υποχωρήσεις;
Επιβιώνει έχοντας για καύσιμο την αγάπη, το μεράκι και την υπομονή. Σε καμία περίπτωση δεν προσβλέπουμε σε πωλήσεις. Η σίγουρη εμφάνισή μας είναι στις 19/1/2020 στο THE ZOO στο Χαλάνδρι που θα κάνουμε και την παρουσίαση του δίσκου μας. Επίσης υπάρχουν στα σκαριά πράγματα που αφορούν εμφανίσεις που θα ανακοινωθούν. Δεν είναι θέμα φόβου, ούτε υποχώρησης, αλλά στόχου και γραμμής που ακολουθούμε. Όταν υπάρχει στόχος οι υποχωρήσεις και οι φόβοι απαλείφονται.

Υπάρχει χώρος και για άλλες μουσικές σκηνές στην Αθήνα;
Ναι φυσικά  και υπάρχει. Ο κόσμος ψάχνει πια και έχει ανάγκη για νέα πράγματα. Επίσης υπάρχουν και μαγαζιά που ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες τους πια για νέα σχήματα και σκηνές.

Το αμέσως επόμενο καλό πράγμα που εύχεστε να συμβεί.
Είναι παραπάνω από ένα. Να είμαστε Υγιείς, Δημιουργικοί και να προκύψουν ωραίες συνεργασίες. Επίσης να περάσει όμορφα ο κόσμος στην παρουσίαση του δίσκου μας στις 19/1/2020 στο ΤΗΕ ΖΟΟ στο Χαλάνδρι, ώρα 20:00. Σας περιμένουμε.