Μουσικη

Nick Cave & the Bad Seeds

Live From KCRW (****)

max.jpg
Μάκης Μηλάτος
ΤΕΥΧΟΣ 462
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
56292-122911.jpg

Ο μαέστρος και η ορχήστρα που τον ακολουθεί πιστά και συμβάλλει στην υλοποίηση των εφιαλτικών και μελοδραματικών ονείρων του, βρίσκονται σε εξαιρετική φόρμα. Δεν είναι και πολύ συνηθισμένο, ειδικά στις άνυδρες μέρες που ζούμε, να έχει ένα γκρουπ δύο εξαιρετικά άλμπουμ μέσα στην ίδια χρονιά. Ο Nick Cave και οι Bad Seeds με το «Push The Sky Away» στις αρχές του χρόνου πέρασαν με το ίδιο διαβατήριο που χρησιμοποιούσαν πριν από χρόνια στον εναέριο χώρο που πετάνε τα σπουδαία άλμπουμ και έκαναν τους «όψιμους τιμητές των πάντων» και τους «κατ’ επάγγελμα αμφισβητίες» να σιωπήσουν. Και τώρα με ένα χαλαρό, στέρεο, γλυκόπιοτο δίσκο, ηχογραφημένο τον περασμένο Απρίλιο στο Apogge στούντιο του LA για χάρη του θρυλικού «κολεγιακού» ραδιοσταθμού KCRW, με τους λιγοστούς ακροατές σε απόσταση αναπνοής, φανερώνουν τι μπορούν να κάνουν ένα απόγευμα με τα τραγούδια τους, αντί να σερβίρουν τσάι με κουλουράκια. Να προσφέρουν αισθητική απόλαυση, μετασχηματίζοντας παλιότερα και νέα τραγούδια σε ακρόαμα καλής παρέας, σε ευχάριστη αισθητική εμπειρία, σε ιδανικό σάουντρακ μελαγχολικών και στοχαστικών προσωπικών στιγμών.

Απ’ όλους τους καλλιτέχνες της γενιάς του ο Nick Cave δείχνει να μεγαλώνει με τον καλύτερο τρόπο, να μετασχηματίζει την οργή, τα φαντάσματα, τις εμμονές και τις φοβίες του σε τέχνη και να δημιουργεί ένα νέο ηχητικό χαρμάνι όπου η ένταση και η μουσικότητα, ο λυρισμός και το σκοτάδι βρίσκουν τον ιδανικό τρόπο να συνυπάρξουν. Κάνει οικονομία από την πολυδιάσπαση (αφήνοντας τους Grinderman στο συρτάρι), ξεκαθαρίζει «με ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει» δημιουργώντας μια συμπαγή και σταθερή ομάδα μουσικών, έχοντας ξεφορτωθεί όσους χαλάνε το κλίμα και μένοντας με τους πιστούς, ικανούς και δημιουργικούς: Warren Ellis, Martyn P. Cassey, Jim Sclavunos, Conway Savage και Barry Adamson. Και έχει ξεκινήσει μια νέα περίοδο που φαίνεται πως οδηγεί σε κάτι σπουδαίο. Είναι ο μόνος που δείχνει ικανός να μετασχηματίσει το καταραμένο, άρρωστο, εναλλακτικό, σκοτεινό, αυτοκαταστροφικό, αδιέξοδο και εφιαλτικό ροκ της δεκαετίας του ’80 σε ένα στέρεο, ενδιαφέρον, ζωντανό, προκλητικό, ενήλικο και με καλλιτεχνική αξία μουσικό έργο, ικανό να ξεπεράσει τον αυτιστικό ενθουσιασμό του προφανούς ακροατηρίου. Όλοι οι μουσικοί της γενιάς του έχουν ήδη «κλατάρει» ή απλώς δικαιώνουν τον όρο: «γραφικές φιγούρες». Aπό τους Sonic Youth ως τον Morrissey και από τους Fall ως τους Gun Club, από τους Einsturzende Neubauten και τους Dead Kennedys ως τους Pere Ubu και τους Cramps, όλα έχουν να κάνουν μόνο με το «ένδοξο παρελθόν». Ο Nick Cave είναι ο μόνος που δείχνει ότι μπορεί να διασχίσει το χρόνο, να περάσει με δημιουργικές αξιώσεις και υψηλή αισθητική στον 21ο αιώνα, οδηγώντας τον ήχο της γενιάς του στην καλλιτεχνική καταξίωση.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.