Ελεωνόρα Ζουγανέλη, τι κάνεις στα πλυντήρια;

Μεσημέρι στο κέντρο της πόλης. Κέντρο απόκεντρο, αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς. Η φασαρία ανταγωνίζεται τη ζέστη και, φυσικά, η δεύτερη κερδίζει πανηγυρικά. Αυτοκίνητα, πεζοί, μικροπωλητές και limes μπαίνουν στο mute. Και η Ευτυχίδου θυμίζει οδό μέσα στην οθόνη ενός ρεπεράζ του Φεντερίκο Φελίνι. Ξαφνικά, κάτι ακούγεται. Φέρνει σαν μπουζούκι. Και είναι και μια φωνή. Γνώριμη.

Πλησιάζοντας, είδα την Ελεωνόρα Ζουγανέλη. Να φοράει μία φανταχτερή φούξια φούστα και να τραγουδάει παρέα με τους μουσικούς της «Κάπου σε έχω ξαναδεί». Πίσω της στο φόντο υπήρχαν κάτι πλυντήρια. Τα πλυντήρια της γειτονιάς, συγκεκριμένα. «Μιας και είμαστε on tour στη συναυλία έτσι και στην πόλη σκεφτήκαμε να σταματάμε σε διάφορα μέρη και να τραγουδάμε. Έχουμε βρει δύο τρία σημεία στην Αθήνα που συχνάζουμε και εκεί διοργανώνω μικρά μικρά events παρέα με τον κόσμο» μου λέει η Ελεονώρα φανερά χαρούμενη με το όλο πρότζεκτ.

Έπειτα, μου εξηγεί περισσότερα: «Ετοιμαζόμαστε για την καλοκαιρινή μας περιοδεία η οποία έχει τον τίτλο “Κάπου σε έχω ξαναδεί”. Θα είμαστε μαζί με τον Γιάννη Χριστοδουλόπουλο και την μπάντα μου. Θα τραγουδάμε κάποια κομμάτια δικά μου και κάποια που αγαπώ και με εμπνέουν αναλόγως το μέρος που θα βρισκόμαστε κάθε φορά».

Το «Κάπου σε έχω ξαναδεί» έγινε τραγούδι

«Με τον Γιάννη συνεργαστήκαμε πρώτη φορά στην προηγούμενη δισκογραφική μου δουλειά και μέσα στην πορεία της συνεργασίας μας φτάσαμε σε αυτό το τραγούδι. Αυτό το τραγούδι μού έδωσε χαρά και αισιοδοξία. Κρύβει μέσα του πράγματα τα οποία εγώ πιστεύω πάρα πολύ. Όπως το ότι οι άνθρωποι που μας ακολουθούν στη ζωή μας, είτε είναι οικογένεια είτε φίλοι, είναι άνθρωποι με τους οποίους έχουμε κοινά και άρα με τη δική μας οπτική είναι άνθρωποι με τους οποίους έχουμε ξανασυναντήσει».

«Το μήνυμά του είναι πολύ συγκεκριμένο και γι' αυτό επιλέξαμε να είναι και ο τίτλος της φετινής περιοδείας αφού με αυτόν τον κόσμο που θα έρθει να μας ακούσει σίγουρα κάπου θα τον έχουμε ξαναδεί» είπε και επέστρεψε στην μπάντα της αφήνοντας τα κρόσια της φούστας να γεμίσουν χρώμα το δρόμο που είχε αρχίσει και πάλι να παίρνει τα πάνω του.

Καθώς απομακρυνόμουν από το σημείο συνάντησης δύο κυρίες τραγουδούσαν το ρυθμό του κομματιού. Άραγε θα τις πετύχω ποτέ ξανά στο δρόμο; Να τους πω ότι κάπου τις έχω ξαναδεί και να γελάσουμε παρέα;