Η Νana Simopoulos μοιράζεται 7 καθοριστικές στιγμές της πορείας της

1. Η πρώτη μου μουσική ανάμνηση σε ηλικία 10 ετών στη Βαλτιμόρη του Μέριλαντ.  Σπούδαζα κιθάρα και ο δάσκαλός μου ετοίμασε μια εκτέλεση του Scarborough Fair  των Simon & Garfunkel που θα έπαιζα σε σχολικό ρεσιτάλ.  ‘Έπαιξα το κομμάτι μπροστά σε ένα κοινό 400 γονέων και μαθητών.  Κάποια στιγμή έχασα κάποιες νότες αλλά αυτοσχεδίασα μέχρι να ακολουθήσω και πάλι την παρτιτούρα.  Το χειροκρότημα ήταν θερμό και συνειδητοποίησα ότι το κοινό δεν είχε καταλάβει το λάθος.  Αυτό ήταν μια καθοριστική στιγμή για μένα, γιατί σηματοδότησε την αρχή μιας μακροχρόνιας σχέση  αγάπης με τον αυτοσχεδιασμό και το ενθουσιώδες  χειροκρότημα του κοινού.

 

 

2. Η ηχογράφηση ενός άλμπουμ με τον Charlie Haden, που ήταν δάσκαλος και φίλος.  Παίζαμε τη μουσική μου σε συναυλιακούς  χώρους στο Λος Άντζελες. Κάποια στιγμή μου είπε ότι αν ηχογραφήσω ένα άλμπουμ, θα παίξει και αυτός.  Καλέσαμε τους Billy Higgins, Ray Pizzi και Tom Garvin στο στούντιο και ηχογραφήσαμε το πρώτο μου άλμπουμ «Pandora’s Blues» με τα κομμάτια μου. Ήρθα στην Ελλάδα για να τυπώσουμε τα βινύλια και μετά πήρα μια βαλίτσα γεμάτη LPs πίσω στο Λος Άντζελες.  Εν τω μεταξύ είχα δώσει μια κασέτα του άλμπουμ σε ένα φίλο που έγραφε για τους New York Times.  Εκείνος με τη σειρά του έδωσε την κασέτα σε έναν διάσημο παραγωγό της τζαζ που δεν του άρεσε καθόλου η μουσική.  Μάλιστα, είπε τα χειρότερα πράγματα και ο φίλος μου τα μετέφερε.  Ήθελα να πάρω τη βαλίτσα με τους δίσκους και να την πετάξω στη θάλλασα. Για αρκετές εβδομάδες με έπιασε κατάθλιψη.  Σταδιακά παίζοντας το άλμπουμ σε μερικούς φίλους που με ενθάρρυναν και βρίσκοντας ένα τοπικό διανομέα άρχισα να σκέφτομαι πιο θετικά για το άλμπουμ.  Στη συνέχεια, ένας εθνικός διανομέας από το Σαν Φρανσίσκο πήρε το άλμπουμ και το διένειμε σε όλες τις ΗΠΑ.  Τέλος, το περιοδικό Dοwnbeat το ξεχώρισε με τον τίτλο «critic’s choice». Σε λίγους μήνες  βρέθηκα από τα βάθη του ωκεανού στην κορυφή του βουνού.  Ήταν μια καθοριστική στιγμή, γιατί κατάλαβα ότι η διαδρομή  δεν θα είναι ένα περίπατος αναψυχής και ότι θα βίωνα πολλά σκαμπανεβάσματα στην καριέρα μου.

 

3. Το κουαρτέτο μου είχε επιλεγεί για να παίξει  στο περίφημο Φεστιβάλ του Montreux και μια ηχογράφηση της συναυλίας είχε συμπεριληφθεί στο B&W Music compilation Live at the Montreux Music Festival Vol II. Η  B&W Music έβγαλε και ένα ακόμη δικό μου άλμπουμ το  Gaia’s Dream.

 

 

4. Μια πολύ ιδιαίτερη συνεργασία και συναυλιακή εμπειρία ήταν η συνεργασία μου με τον  συνθέτη και μαέστρο Tan Dun (Crouching Tiger, Hidden Dragon) στην όπερα Marco Polo.  Έπαιξα σόλο σιτάρ με την Όπερα της Νέας Υόρκης και μια 80μελή ορχήστρα στο Lincoln Center στη Νέα Υόρκη και με τη Συμφωνική Ορχήστρα RAI στο Τορίνο.

 

5. Είμαστε στο 2011 και έχω προσκληθεί  από τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Ιωάννη στη Νέα Υόρκη για να επιμεληθώ μια τελετή μνήμης για το δεκαετές μνημόσυνο από την 11η Σεπτεμβρίου.  Προσκάλεσα μια ελληνική Βυζαντινή Χορωδία με έδρα τη Νέα Υόρκη, μια hindu χορωδία, έναν Εβραίο ψάλτη, έναν σούφι από την Τουρκία, τρεις Θιβετιανούς μοναχοί και μια ομάδα τυμπανιστών και τραγουδιστών από τη Δυτική Αφρική.  Κάθε ομάδα έπαιξε ένα κομμάτι.  Στο τέλος και οι 40 μουσικοί από όλες τις χώρες τραγούδησαν  μαζί στα ελληνικά ένα τραγούδι που έγραψα με τίτλο «Θα σε θυμηθώ».  Το κοινό μας επεφύλαξε το πιο θερμό χειροκρότημα.

 

6. Εχω συνεργαστεί με αρκετούς χορογράφους του σύγχρονου χορού.  Ένας από αυτούς είναι ο  Peter Pucci.  Μια μέρα μου είπε ότι ένα ντουέτο που είχε χορογραφήσει ζητήθηκε από το Dance Theatre of Harlem.  Το πρωτότυπο  κομμάτι με τίτλο Episode ήταν βασισμένο στη μουσική του Στραβίνσκι. Το Dance Theatre of Harlem δεν μπορούσε να αποκτήσει τα δικαιώματα της μουσικής, έτσι ο Peter μου ζήτησε να γράψω νέα μουσική.  Μου έδωσε μια βιντεοκασέτα και δημιούργησα μια σύνθεση που ηχογραφήσαμε και την έδωσε στην εταιρεία.  Έπαιξαν αυτό το κομμάτι σε όλο τον κόσμο για πολλά χρόνια.  Μια μέρα ο Peter Pucci με κάλεσε και μου είπε ότι η Westfield Symphony Orchestra ήθελε να παίξει τη σύνθεση  αυτή σε συνεργασία με το χοροθέατρο του Χάρλεμ. Η αρχική ηχογράφηση της μουσικής μου ήταν για βιολί και δύο τσέλο.  Ενορχήστρωσα το κομμάτι για ορχήστρα εγχόρδων και συμπεριλήφθηκε σε ένα πρόγραμμα με Μπετόβεν, Μάλερ, Ντβόρακ και τον Μπαχ.  Ήμουν η μόνη ζωντανή, γυναίκα, Ελληνίδα συνθέτης στο πρόγραμμα.

 

 

7. Μια πολύ ιδιαίτερη συνεργασία η οποία διήρκεσε αρκετά χρόνια ήταν με τον τελευταίο σπουδαίο δεξιοτέχνη του σαράνγκι από την Ινδία, Ustad Sultan Khan.  Ήταν ένατη γενιά  μουσικός του σαράνγκι και θεωρούνταν από τους  σημαντικότερους μουσικούς της εποχής μας από συνθέτες και δασκάλους όπως ο Itzhak Perlman. Ήρθε για πρώτη φορά στις ΗΠΑ και περιόδευσε με τον Τζορτζ Χάρισον.  Πήγα σε μια συναυλία του Zakir Hussain στη Φιλαδέλφεια και μετά την παράσταση τρύπωσα στα παρασκήνια  και ζήτησα από τον  Zakir Hussain να με συστήσει στον Ustad Sultan Khan.  Ο Sultan δεν μιλούσε σχεδόν καθόλου αγγλικά, αλλά μπόρεσα να επικοινωνήσω μαζί του αρκετά ώστε να κανονίσω μια ηχογράφηση για ένα νέο άλμπουμ.  Αγαπούσε τη μουσική μου πάρα πολύ και πάντα με σύστηνε ως μεγάλη μουσικό σε άλλους ανθρώπους.  Αυτό ήταν πολύ τιμητικό για μένα.  Με έδειχνε, άγγιζε την καρδιά του και μετά έδειχνε τον ουρανό.  Κάναμε τρία άλμπουμ μαζί πριν πεθάνει.  Η τελευταία ηχογράφηση είναι στο άλμπουμ μου «Skins».

 

 

Στον Κήπο του Μεγάρου θα παίξω με εξαιρετικούς μουσικούς που ζουν στην Ελλάδα. Ο ιταλός σαξοφωνίστας Sam Marlieri, ο μπασίστας Μάνος Λούτας, ο κρουστός Σόλης Μπαρκή και ο ντράμερ Γρηγόρης Συντρίδης. Μαζί μας και η σύντροφός μου Caryn Heilman που τραγουδά και παίζει πλήκτρα.  Θα παίξουμε επιλογές από το σύνολο της δουλειάς μου και κυρίως από το πρόσφατο «Skins» με στίχους βασισμένους σε μυστικιστές ποιητές όπως οι Rumi, Hafez, Mahsati Ganjavi, Owl Woman και Kojiju.  Στο τέλος της συναυλίας θα προσκαλέσουμε το κοινό να τραγουδήσει…