Το Tectonics Festival ξεκινάει την Παρασκευή 7 Ιουνίου και μας μιλούν γι’ αυτό οι άνθρωποι που βρίσκονται πίσω από την οργάνωσή του.
Πίσω στο 2012, ο Illan Volkov συνέλαβε την ιδέα της δημιουργίας ενός Φεστιβάλ που θα απαντάει στην ερώτηση «τελικά, τι είναι μουσική». Βρισκόταν στην Ισλανδία και είχε αναλάβει τη διεύθυνση της κρατικής ορχήστρας. «Επειδή ο ήχος που δημιουργείται κάθε φορά που η μία χτυπάει πάνω στην άλλη είναι μουσική», αποφάσισε να χαρίσει στο πρότζεκτ του το όνομα των τεκτονικών πλακών που «χορεύουν» πολύ κοντά στο Ρέικιαβικ. Έκτοτε, το Tectonics Festival έχει ταξιδέψει σε πολλές χώρες και μέρη. «Στη Γλασκώβη σε συνεργασία με το BBC, στο Τελ Αβίβ, τη Νορβηγία, τη Νέα Υόρκη, την Αυστραλία, την Ελλάδα. Αυτό που κάνουμε τώρα είναι το 26ο μέσα σε επτά χρόνια».
«Ουσιαστικά αυτό που θέλουμε μέσα από το πρόγραμμα είναι να εντοπίσουμε, να παρουσιάσουμε και εν τέλει να εξηγήσουμε τη μουσική σε όλο της το φάσμα» εξηγεί ο Illan και συνεχίζει: «Σαν σημείο αναφοράς υπάρχει η κλασική μουσική και από και πέρα, όλα τα υπόλοιπα είδη ξεκινούν να ενσωματώνονται και να αναμειγνύονται».
Επτά χρόνια Φεστιβάλ είναι αρκετά για να λυθεί η πρώτη εκείνη απορία που οδήγησε στη δημιουργία του; Ο Illan στην ερώτηση «τι είναι μουσική» απαντά με ένα χαμόγελο. «Εύχομαι ότι δεν θα βρεθεί ποτέ απάντηση. Το πρότζεκτ ασχολείται με τις αντιθέσεις της μουσικής, με τις διαφορετικές προσωπικότητες που την ακολουθούν, τα διαφορετικά είδη διάθεσης. Όλα αλλάζουν συνεχώς».
Οι συμμετοχές και το κοινό τους
«Θέλουμε να είναι ένα τοπικό Φεστιβάλ μέσα από το οποίο οι μουσικοί θα μπορούν να παρουσιάσουν έργα της ή γιατί όχι και να συνθέσουν καινούργια με αφορμή την εμφάνισή τους σε αυτό. Δεν επιλέγω εγώ αυτούς τους μουσικούς. Ο Μιχάλης και ο Χρήστος είναι οι ειδικοί σε αυτό καθώς εγώ δεν έχω ιδέα από τις μουσικές τάσεις της Ελλάδας» λέει ο Illan και ο Μιχάλης Μοσχούτης, ο άνθρωπος με τον οποίο μοιράζεται την επιμέλεια του Φεστιβάλ στην Ελλάδα, τον διακόπτει. «Ωστόσο, πρέπει να πούμε ότι πολλές φορές έχει τύχει να ξέρει πολύ καλύτερα και από εμάς τους ίδιους το vibe της πόλης και αυτά που θέλει ή περιμένει να ακούσει».
«Τις περισσότερες φορές ο κόσμος που έρχεται στο Φεστιβάλ δεν θέλει να ακούσει καλλιτέχνες που τους γνωρίζει ήδη» αναφέρει ο Illan δίνοντας τη σκυτάλη στο Χρήστο Καρρά, τον εκτελεστικό διευθυντή και υπεύθυνο του τομέα μουσικής στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
«Δύο χρόνια πριν, όταν φέραμε το πρώτο Tectonics Festival στην Αθήνα πρέπει να παραδεχτώ ότι το κοινό ήταν ένα από τα πιο δυναμικά σύγχρονης μουσικής. Ο λόγος που πιστεύω ότι συνέβη αυτό είναι γιατί ακριβώς, δεν ήταν ένα event αφιερωμένο στη σύγχρονη μουσική. Αλλά ένα πρότζεκτ που μπορεί να εξηγήσει τι σημαίνουν όλα αυτά τα καινούργια είδη μουσικής. Στο παρελθόν ήταν η ηλεκτρονική μουσική ή η underground μουσική ή κάποιο άλλο είδος και ήταν πάντα χωριστά, δεν κατάφερναν όλα αυτά μαζί να συνδυαστούν σε ένα και εν τέλει, να ακουστούν από το ίδιο κοινό».
«Το κοινό του Tectonics ξέρει ότι δεν πρόκειται να ‘κλειστεί’ ή να περιοριστεί σε ένα μόνο μέρος της μουσικής. Γιατί ουσιαστικά το πρότζεκτ αυτό είναι ανοιχτό και δεν χωράει σε στεγανά» επανέρχεται ο Illan ο οποίος μιλάει με μεγάλη αγάπη για το πνευματικό παιδί του.
«Έχουμε καινούργιες συνεργασίες. Πολλές από τις οποίες είναι ιδέες του Illan. Θέλω να υπάρχει ελευθερία στους καλλιτέχνες» συνεχίζει ο Μιχάλης ενώ ο Illan εξηγεί: «Θέλω να το βλέπουν όλο αυτό σαν έναν ανοιχτό χώρο έκφρασης».
Ο Χρήστος Καρράς παίρνει το λόγο κάνοντας τον Illan να γελάσει και να χαρεί: «Είναι κάτι σαν το Γαλατικό Χωριό». Και συνεχίζει: «Αν σκεφτούμε ότι μία ορχήστρα εθιμοτυπικά πρέπει να βρίσκεται σε ένα μεγάλο χώρο. Θέλουμε ο κόσμος να μπορεί να έχει τη δυνατότητα να πάει κάπου να πιει μια μπύρα, μετά να επιστρέψει».
Το κοινό της σύγχρονης μουσικής διεθνώς όπως συμφωνούν και οι τρεις τους είναι εξαιρετικά μικρό. «Παρόλα αυτά, επειδή το Tectonics είναι ένα Φεστιβάλ που συνδυάζει πολλές κουλτούρες μαζί έχει γνωρίσει ανταπόκριση. Αυτή είναι η δύναμή του», θα εξηγήσει ο Illan.
Το Tectonics Festival στην Ελλάδα
Επίσκεψη πρώτη.
Για όλα ευθύνεται ο Μιχάλης συφωνούν οι άλλοι δύο της παρέας και γελώντας δείχνουν με το δάχτυλο τον έτερο συνδαιτημόνα τους. «Όταν είδα δουλειά του Illan απλά την ερωτεύτηκα οπότε πρότεινα να τη φέρουμε εδώ. Η Στέγη και ο Χρήστος Καρράς ήξερα ότι είναι πάντοτε ανοιχτοί σε τέτοιου είδους προτάσεις οπότε, έγινε» εξήγησε ο ίδιος.
Έτσι και έγινε. Πριν δύο χρόνια ήταν η πρώτη του φορά και το κοινό όπως εξηγεί ο Χρήστος Καρράς ήταν εξαιρετικά δυναμικό ενώ η προσέλκυση απρόβλεπτα μεγάλη. Φέτος, με την επιστροφή του στην Αθήνα έρχεται για να γίνει θεσμός. Ή η μουσική συνήθεια που μας βγάζει από το κόνσεπτ ενός κλασικού Φεστιβάλ.
Επίσκεψη Δεύτερη.
Το Παλαιό Χρηματιστήριο και οι χώροι της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση θα γεμίσουν από τις μελωδικές συζεύξεις Ελλήνων και διεθνώς αναγνωρισμένων καλλιτεχνών όπως ο Mik Quantius, οι Zombie Penguin and the Glory Holes, η Σοφία Λαμπροπούλου και ο Στράτος Μπιχάκης, ο Γιάννης Ιωαννίδης, η Γεωργία Κουμαρά, ο Blixa Bargeld, ο Ανδρέας Λεβισιανός, ο Θάνος Πολυμενέας Λιοντήρης, ο Γιώργης Σακελλαρίου, ο Παναγιώτης Κόκορας και αρκετοί ακόμα συνθέτες. Στα highlights μπορούν να μπουν οι ξεχωριστές performances της Σάρα Κέντσινγκτον το Σάββατο και την Κυριακή, στις 20:00 αλλά και η παράσταση της συμφωνικής ορχήστρας της ΕΡΤ υπό τη διεύθυνση του Illan Volkov.
Μέσα στα εξαιρετικά ενδιαφέροντα είναι μία δράση για παιδιά που θα βρεθούν στον ίδιο χώρο με έξι συνθέτες και θα επιδιώξουν να «φτιάξουν» τη δική τους μουσική.
«Τα παιδιά είναι δύσκολο αλλά υπέροχο κοινό. Το θέμα είναι να μην τα περιορίζεις και να μην τους δημιουργείς την αίσθηση ότι δεν θεωρείς ότι θα καταλάβουν αυτό που τους λες» σημειώνει ο Χρήστος Καρράς. Ο Illan συμφωνεί και συμπληρώνει: «Δεν έχει να κάνει με τη δεξιότητα όλο αυτό αλλά με τη φαντασία και την ελευθερία».
Το next-big-step του Illan; «Θέλω τα επτά χρόνια να γίνουν δέκα». Γελά και συνεχίζει σοβαρός: «Σκέφτομαι και άλλα πρότζεκτ. Σκέφτομαι πώς θα μπορούσε όλο αυτό το πρόγραμμα να ανοίξει και άλλο και να συνδυαστεί και με άλλα πράγματα».
Αυτό το τριήμερο, από τις 7 έως τις 9 Ιουνίου η Αθήνα θα κινείται στους ιδιαίτερους ρυθμούς των τεκτονικών πλακών δημιουργώντας τα ρήγματα που χρειάζονται για να σπάσει το φράγμα της κατεύθυνσης στα μουσικά δρώμενα.
Μιλήσαμε με τον τραγουδοποιό, μουσικό παραγωγό και γιατρό, Βασίλη Παπαζώτο, για τις πετυχημένες διασκευές στο project Μουσικό Μπαλκόνι και την αγάπη του για τη μουσική και ιατρική
11°
