Σίγουρο sold out στη συναυλία του μήνα και για πολλούς όλης της χρονιάς. Συμβαίνει τώρα, είναι ωραίοι ψυχάκηδες, ακούνε τα πάντα, πήραν το όνομα τους από τραγούδι των Velvets και το φετινό τους άλμπουμ Indigo Meadow θα είναι στη λίστα με τα καλύτερα της χρονιάς. Εκτός ίσως από το Pitchfork. Λίγες μέρες πριν ο τραγουδιστής των Black Angels, Alex Maas μιλά για το θάνατο του Lou Reed, τα τραγούδια της συναυλίας και την τέχνη του βινυλίου.
Δισκάρα το «Indigo Meadow» . Ήδη στα καλύτερα του Rough Trade, μόνο το Pitchfork προβληματίζεται. Ποτέ δεν μας πήγαινε το Pitchfork.
Γιατί; Δεν ξέρω αλλά ειλικρινά δεν με πειράζει καθόλου. Δεν τους αρέσουν πολλά από τα συγκροτήματα που ακούω. Δεν εμπνέει πια τον σεβασμό που είχε κάποτε. Κολλάνε σε κάποια συγκεκριμένα μικρά γκρουπ. Δεν τους παρακολουθώ.
Εσένα σου αρέσει; Πιο πολύ από όλα μου αρέσει να παίζω τα νέα τραγούδια στις συναυλίες.
Θυμάμαι τον Μichael Gira που είχε πει ότι τα τραγούδια βρίσκονται σε συνεχή εξέλιξη. Γκρουπάρα οι Swans. Τα τραγούδια όντως αλλάζουν μέσα από τις περιοδείες. Υπάρχουν διαφορές από τη στούντιο ηχογράφηση στα πρόσφατα live μας. Από μας εξαρτάται. Προσωπικά όταν βλέπω συναυλίες μερικά τραγούδια τα θέλω ατόφια όπως στο δίσκο και μερικές φορές μου αρέσει να τα ακούω αλλαγμένα. Αν οι μουσικοί επιλέξουν να το αλλάξουν ακολουθώ το ρυθμό τους.
Τι να περιμένουμε από το set list της συναυλίας; Θα παίξουμε τραγούδια από όλα μας τα άλμπουμ. Φυσικά θα υπάρχουν αρκετά από το καινούργιο αλλά θα πάμε πίσω σε όλα.
Οι επιρροές δεν μου φαίνεται ότι έρχονται μόνο από το ροκ παρελθόν. Είστε ανοιχτοί στα ακούσματά σας; Eίμαστε όλοι αρκετά ανοιχτοί. Υπάρχει μια κεντρική αρτηρία που έρχεται κατευθείαν από τα sixties. Aλλά μεγαλώσαμε με country, hip hop, rap. Άκουγα όλα τα είδη κι ακόμη τα ακούω. Τουρκική φολκ από τα 60s ή μουσική από τα 40s, ή νέα γκρουπ. Υπάρχουν για παράδειγμα ραπερ που γράφουν μουσική από το 2040. Ταξιδεύουν στο χρόνο.
Στο τραγούδι You’re Mine για παράδειγμα κάποια στοιχεία θυμίζoυν Suicide; Σίγουρα. Oι στίχοι είναι σκοτεινοί αλλά υπάρχει αυτή η ψυχωτική μελωδική επανάληψη. Οι Suicide είναι άλλο ένα γκρουπ που με κάνει να αναρωτιέμαι πως δημιούργησαν αυτόν τον ήχο. Τόσο φουτουριστικό. Πρωτοπόροι.
Στενοχωρήθηκες για τον Lou Reed; Εγωιστικά σίγουρα με στενοχωρεί ότι δεν μπορώ να ξαναδώ συναυλία ή να ακούσω νέο τραγούδι του. Πάντα είχα στο μυαλό μου ότι οι μουσικοί του ροκ ν ρολ δεν ζουν πολύ. Ξέρεις, δεν είναι η κατηγορία που θα εκατοσταρήσει τόσο εύκολα. Ήταν σίγουρα ξαφνικός ο θάνατος του αλλά χωρίς να παρεξηγηθώ περίμενα ότι ένας ροκερ σαν κι αυτόν θα μπορούσε να έχει φύγει και νωρίτερα με τόσο έντονη ζωή που είχε κάνει, με ναρκωτικά και όλα αυτά. Καταλαβαίνεις τι εννοώ. Έφυγε, πάντως τη μέρα που θα ήθελε. Sunday Morning.
Ήσουν πιο πολύ με τον Lou Reed ή με τον John Cale; Kαι οι δύο πολύ ενδιαφέροντες μουσικά αλλά πολύ διαφορετικοί. Lou Reed ήταν ο σολίστας, John Cale ερχόταν από το μινιμαλιστικό σύμπαν του Le Monte Young και του Τοny Conrad. To Theater of Eternal Music, το Συνδικάτο του Ονείρου. (Dream Syndicate). Cool shit. Aπό την άλλη ο Reed έγραφε jingles για διαφημίσεις, ερχόταν από την pop culture. Αν βάλουμε και τη φωνή της Nico με τα υπνωτικά beats της Tucker δεν είναι τυχαίο ότι δημιουργήθηκε κάτι τόσο ενδιαφέρον και μοναδικό. Πάντως για τους Black Angels θα προτιμούσα τον John Cale για παραγωγό. Αμφιβάλω αν ξέρει ποιοι είμαστε. Ειλικρινά δεν ξέρω αν είμαστε για το επίπεδο του. Ηe is fucking amazing. Mπορεί να απογοητευθεί. (γέλια)
Ποια χρονιά ήταν η πιο σημαντική στην πορεία σας; Υπήρχε πάντα ένα κομμάτι του κοινού που μας υποστήριζε. Και ακόμη είναι κοντά μας. Το ντεμπούτο ήταν πολύ σημαντικό για μας. Δεν ξέραμε καν ότι μπορούσαμε να το κάνουμε μέχρι τότε. Δεν ήξερα να παίζω τη fucking μουσική, απλώς είχα τις μελωδίες στο κεφάλι μου. Αυτό είναι το δικό μου χάρισμα. Ξέρεις, το έχω αποδεχτεί το ότι δεν είμαι κανένας τρομερός κιθαρίστας. Το αντίθετο. Όταν ηχογραφήσαμε όμως τη μουσική μας ήταν απόδειξη ότι μπορούσαμε να κάνουμε ένα δίσκο. Όταν ήμουν μικρός ήθελα να γίνω παίκτης του baseball. (γέλια)
Πώς ακούει σήμερα ο κόσμος μουσική; To φορμάτ άλλαξε. Οι γονείς μου άκουγαν από βινύλιο. Το ίδιο και οι παππούδες μου. Δίσκους 45 και 78 στροφών. Σχεδόν αρχαικό υλικό. Είναι διαφορετικό να ανοίγεις ένα δίσκο και να τον μυρίζεις. Είναι κάτι που θέλει το κοινό μας για αυτό έχουμε βγάλει όλες τις κυκλοφορίες μας σε δίσκους. Στην Ουάσιγκτον υπάρχει αυτή η εταιρεία, η Light In The Attic, που παρά την ύφεση στο χώρο της δισκογραφίας πουλάει ακόμη δίσκους. Πιστοί στην ιδέα ότι το βινύλιο είναι πολύτιμο και όμορφο πράγμα. Kάνουν επανακυκλοφορίες χωρίς να έχουν κανένα ενεργό γκρουπ. Αλλά με πολύ ωραία δουλειά στη συσκευασία. Πιστεύω ότι αν υπήρχαν και άλλες τέτοιες εταιρείες τότε θα τρεφόταν ακόμη περισσότερο αυτή η όμορφη ιδέα.
InfoFuzz Live Music Club (Πειραιώς 209 & Πατριάρχου Ιωακείμ 1, Ταύρος, , 210 3450817,). Οι πόρτες ανοίγουν στις 20:00. Eίσοδος: 25 ευρώ (προπώληση), 28 ευρώ (ταμείο). Διάθεση στα καταστήματα Seven Spots, Παπασωτηρίου, Public, viva.gr. Στις 4/12 Support από Α Victim Of Society. Και στις 5/12 στο Μύλο, στη Θεσσαλονίκη.
18°
