The Triffids – Ξανά στην Αθήνα

Το γκρουπ που άνοιξε το Ρόδον. Στις 6 Νοεμβρίου 1987. Με το “Wide Open Road.” To κομμάτι τους Raining Pleasure ενέπνευσε τη δημιουργία του γκρουπ του Vassilikou. Οι Aυστραλοί Τriffids ξεκίνησαν στο Περθ το 1978 αφήνοντας μια μικρή αλλά λυρική και δημιουργική ιστορία πίσω τους με τραγούδια όπως τα "Wide Open Road", «Burry Me Deep in Love», «Personal Things". 19 χρόνια μετά το θάνατο του mastermind του γκρουπ David McComb έρχονται στην Αθήνα αποκλειστικά με δικές του συνθέσεις και πολλούς καλεσμένους. Λίγο πριν την άφιξη τους ο Graham Lee θυμάται την εκρηκτική συναυλία στο ανοιχτό Φεστιβάλ του Δήμου Αθηναίων τον Σεπτέμβριο του 1988 στο Πεδίο του Άρεως. Μέσα στον πανικό έχασαν την κιθάρα τους, όποιος την βούτηξε μπορεί να την επιστρέψει, αλλά θυμούνται πως το κοινό προστάτευσε τον εξοπλισμό τους και τους περιμένει να τους ξαναδεί. Με λουλούδια και χαρτομάντηλα. 

1.Κάποτε  σε ένα Ευρωπαϊκό φεστιβάλ παίξαμε με τους Midnight Oil. Μετά την εμφάνισή μας ο Peter Garrett μας χαιρέτησε έναν έναν με χειραψία και μας είπε: είστε “fucking amazing!” Τώρα είναι μέλος του Αυστραλιανού Κοινοβουλίου και δεν χρησιμοποιεί πλέον παρόμοια γλώσσα αλλά ίσως να ακούει Τriffids για να ζεσταθεί πριν από τις συνεντεύξεις.

2.Πριν ηχογραφηθεί  το "Treeless Plain» η μπάντα είχε ηχογραφήσει πάνω από 100 τραγούδια και τα κυκλοφόρησε σε 50 μόλις κασέτες που πουλούσαν στις συναυλίες και σε μερικά δισκάδικα στο Περθ. Πολλά από αυτά τα τραγούδια θα βγουν σε ένα 10πλο  CD box set με τίτλο Come Ride With Me.

3.Ο Dave ανακύκλωνε στίχους, δικούς του και άλλων. Όταν μπήκα στην μπάντα του έδωσα μια κασέτα με τα αγαπημένα μου και στους επόμενους λίγους μήνες τον είδα να χρησιμοποιεί κάποιες ιδέες αλλά με ένα twist. To έκανε και με μελωδίες αλλά πάντα δημιουργικά. Είχε την ευφυΐα που διαθέτουν όλοι οι σπουδαίοι τραγουδοποιοί να κάνει δικές του τις επιρροές. Έκλεβε ακόμη και από τον εαυτό του. Σε ένα από τα πρώιμα τραγούδια του γκρουπ του 1981, το Lanallu, έγραψε στίχους που αργότερα χρησιμοποίησε  στο κομμάτι Lifelike από το άλμπουμ Love Of Will του 1994.

4.Ήμασταν η  μόνη ξένη μπάντα που έπαιξε στο  φεστιβάλ του 1988 στην Αθήνα που σταμάτησε  από διαδηλωτές. Ποτέ δεν μάθαμε το λόγο αλλά είχε πολλούς τραυματίες και ζημιές.  Δεν νιώσαμε κάτι κακό για τη χώρα, τον κόσμο, τους έλληνες φίλους φυσικά… απλώς συνέβη αλλά είναι μια συναυλία που δεν θα ξεχάσω ποτέ.. Όταν ήταν να βγούμε είχαν σπάσει τα μπροστινά προστατευτικά αλλά όταν βγήκαμε στη σκηνή είχαμε καλή υποδοχή εκτός από λίγο κόσμο που πέταγε κέρματα. Όταν οι PiL αρνήθηκαν να συνεχίσουν καθώς όλα τα προστατευτικά της σκηνής ήταν σπασμένα το πράγμα εκτροχιάστηκε. Το μεγαλύτερο μέρος του εξοπλισμού μας, εκτός από μια Fender Telecaster που ακόμη μπορεί να είναι κάπου στην Αθήνα,  προστατεύτηκε από μια ομάδα του κοινού μας που στάθηκε σε κύκλο και τα έσωσε. Αναρωτιέμαι αν κάποιοι από αυτούς του καλούς ανθρώπους έρθουν στη συναυλία μας τον Απρίλιο.

5.Συνάντησα τον Chris Abrahams (τζαζ πιανίστας και μέλος του γκρουπ), έναν από τους πιο αγαπημένους μου μουσικούς όλων των εποχών στο Λονδίνο το 1985. Γίναμε φίλοι μέσα από την εμμονή μας για τον καταραμένο τραγουδιστή Scotty Stoneman και κυρίως το κομμάτι Once A Day. Τραγουδούσα το κομμάτι αυτό με το γκρουπ και έγινε ο ύμνος των μεθυσμένων.  Δεν πρόκειται να το παίξουμε στην Αθήνα καθώς παίζουμε μόνο τραγούδια του  David McComb αλλά ο Chris Abrahams θα παίξει μαζί μας. Όσοι αλκοόλες διαβάζετε τώρα- μην το ζητήσετε, δεν το παίζουμε.

6.Θεωρώ το  Born Sandy Devotional ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του γκρουπ επειδή διαθέτει

a.τον καλύτερο και πιο μυστηριώδη τίτλο

b.τους καλύτερους στίχους στα ανοίγματα των τραγουδιών

c.το καλύτερο φινάλε στο κομμάτι Tender Is The Night

d.το καλύτερο και πιο ασυνήθιστο εξώφυλλο, με αυτή την εναέρια  λήψη από την  πόλη Mandurah της δεκαετίας το 60 που με κάποιο εκπληκτικό τρόπο αντιπροσωπεύει όλα τα κομμάτια.

7.Όταν μου  ζητήθηκε να μπω στο γκρουπ ρώτησα τον Dave “Τι θέλεις να παίζω?” Απάντησε, “Pedal steel φυσικά.” Του είπα, με κάθε ειλικρίνεια, πως είχα ξεκινήσει πριν από 6 μόλις μήνες και εκείνος μου απάντησε “ Το ξέρω, για αυτό στο λέω» Δεν ήθελε ένα βιρτουόζο, αλλά ένα μαύρο καμβά. Αυτό λέει πολλά για την προσέγγιση του στη μουσική. Και είχε δίκιο

8.Ο κόσμος ήταν διαφορετικός όταν περιοδεύαμε στα 80’s. Oύτε λάπτοπ, ούτε email, ούτε Skype. Όλοι είχαμε προβλήματα με τις σχέσεις μας γιατί λείπαμε συχνά. Κάτι που διαμόρφωσε πολλά κομμάτια μας, ειδικά στο Born Sandy Devotional.

9.Η συναυλία της Αθήνας θα διαρκέσει πάνω από 3 ώρες, με μια πληθώρα από καλεσμένους....Rob Snarski, Mark Snarski, Mick Harvey [Βαd Seed], Melanie Oxley [αδελφή των Jeremy και Peter Oxley, ιδρυτικών μελών των θρυλικών Sunnyboys], Adrian Hoffmann [Morning Night], Stef Kamil Carlens [Deus, Zita Swoon].  Η Jill Birt (πλήκτρα) θα τραγουδήσει καλύτερα από ποτέ, εγώ θα πω δυο-τρία, το ίδιο και ο  Alsy [ο ντραμερ Alan MacDonald]. Το κοινό θα νιώσει μέσα από τα κομμάτια που άφησε ο David  ότι ποτέ δεν έφυγε πραγματικά όσο θα παίζονται ζωντανά.

10.Φέρτε μερικά ωραία λουλούδια για τον Dave.... 

Info

Gagarin, Λιοσίων 205, Παρασκευή 23/4 Εναρξη 20.00. Είσοδος € 30. Προπώληση Ticket House, Πανεπιστημίου 42, 210 3608366 και στο ticketpro.gr. Ξεκίνημα από τους Jaywalkers, το συγκρότημα του Γιώργου Μουχταρίδη και του Πασχάλη Πλησή, το οποίο είχε ανοίξει εκείνη την πρώτη συναυλία των Triffids (αλλά και του club Ρόδον), στις 6 Νοεμβρίου του 1987, ακριβώς πριν από τους επίσης παρόντες Yeah! (των Γιάννη Ντρενογιάννη, Τάκη Γιαννούτσου και Χρύσας Πανταζή) Θα υπάρχει ένας περιορισμένος αριθμός καθισμάτων μπροστά στη σκηνή