Προκλητικός, άβολος, αντισυμβατικός: Αυτός είναι ο Tommy Cash

Ασθενική φιγούρα με κάτασπρο δέρμα, σκούρα ξανθά μαλλιά που αλλάζουν συνεχώς μήκος, εξαιρετικά λεπτό μουστάκι χωρισμένο στα δύο σαν ένα έξτρα σετ φρύδια, ένα σπασμένο μπροστινό δόντι – πρόσφατο απόκτημα που επίτηδες αμελεί να φτιάξει, αντίθετα το προσθέτει σαν ένα ακόμη στοιχείο στην ήδη αντισυμβατική εικόνα του -, νυσταγμένο βλέμμα και βαριά προφορά. Αυτά πάνω - κάτω εντοπίζει αμέσως κάποιος όταν βλέπει για πρώτη φορά τον Tommy Cash, που έχει αυτοανακηρυχθεί ο πιο διάσημος Εσθονός παγκοσμίως αυτή τη στιγμή. Πιθανότατα έχει δίκιο.

Γεννημένος το 1991 ονομάζει τη μουσική του Post – Soviet Rap κλείνοντας πονηρά το μάτι στην εμμονή με τη σοβιετική κουλτούρα που έχει κατακτήσει το διαδίκτυο (βλ. Soviet Visuals, Squatting Slavs In Tracksuits, Slavorum κ.α.) αν και στην ουσία πρόκειται για trap με έντονα ηλεκτρονικά στοιχεία που έλκουν τις αναφορές τους από τη europop των ‘90s. Η πρώτη επαφή με το έργο του Tommy Cash προκαλεί δυσάρεστα συναισθήματα, ακόμα και στους πιο κουλ τύπους. Σε ένα από τα πρώτα του βίντεο εμφανίζεται να περπατά με τις Adidas σαγιονάρες του μέσα σε κοπριά, να πλένεται και να τρώει μέσα σε μία υπαίθρια μπανιέρα με βρώμικο νερό θυμίζοντας την εμβληματική σκηνή από το Gummo του Harmony Korine, και να κάνει βόλτα πάνω στο καπό ενός Lada.

Viral ωστόσο έγινε το 2016 με το βίντεο κλιπ για το κομμάτι του Winaloto, σε δική του σκηνοθεσία, όπου μεταξύ άλλων εμφανίζεται να «παίζει μπόνγκο» χτυπώντας παρατεταγμένα γυναικεία οπίσθια, ενώ σε άλλη σκηνή το πρόσωπό του βρίσκεται ανάμεσα στα πόδια μίας γυναίκας στη θέση του αιδίου της, με τις τρίχες της ηβικής χώρας να σχηματίζουν μία μοϊκάνα πάνω από το μέτωπό του.

Τα σχόλια κάτω από τα βίντεό του κυμαίνονται από το «Οκ, μπερδεύτηκα» και το «Καλά είναι αλήθεια αυτό τώρα;», μέχρι το «Τι στο διάλο είδα μόλις;», «Δε μπορώ να το "ξεδώ"» και εκφράσεις αηδίας. Το μεγάλο ερώτημα ωστόσο είναι το ο εξής: Eίναι ο Tommy Cash μία περσόνα που επιδιώκει το σοκ και την πρόκληση ή μήπως ο Tommy Cash είναι απλά ο Tommy Cash;

Μεγαλωμένος σε μία ρώσικη γειτονιά του Ταλίν από φτωχή οικογένεια, ο Tommy Cash δεν είχε πάει σε κανονικό πάρτι μέχρι τα 22. Προτιμούσε να περιπλανιέται με την παρέα του στους δρόμους της γειτονιάς τους κάνοντας γκραφίτι και καπνίζοντας μπάφους. Σε επαφή με το ραπ έρχεται το 2003 όταν ακούει για πρώτη φορά  Eminem «όταν η μουσική του είχε ήδη παλιώσει», όπως αναφέρει. Γράφεται σε μαθήματα freestyle χορού μετά το σχολείο και εμπνέεται ακόμη περισσότερο από το σύμπαν του χιπ – χοπ. Αποφασίζει να παρατήσει το σχολείο για γίνει καλλιτέχνης, είτε χορευτής, είτε visual artist, «Βρήκα τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου και για αυτό άφησα το σχολείο, δεν ήταν όμως μία επιλογή καριέρας. Δεν είχα ιδέα από όλα αυτά. Για μένα ήταν πρώτα το πάθος και μετά τα λεφτά».

Η μουσική του και οι εικόνες που τη συνοδεύουν θεωρούνται εύκολα αντιεμπορικές, θα μπορούσε λοιπόν να υποθέσει κανείς πως όντως ο Tommy Cash κάνει απλά τη φάση του, χωρίς να τον ενδιαφέρει η μαζική αποδοχή.  Όμως σε μία στιγμή που άπαντες αναζητούν καθημερινά το επόμενο viral κάθε λεπτό που περνάει είναι λογικό το έργο του ιδιοσυγκρασιακού Εσθονού να πιάσει την προσοχή ενός ευρύτερου κοινού, είτε χαίρει της επιδοκιμασίας του, είτε όχι.

Άραγε λοιπόν μπορεί κανείς να αποδώσει την επιτυχία του 27χρονου σε τύχη ή σε μία στρατηγικά δομημένη περσόνα, άφθαρτη και αντισυμβατική που ήρθε να πει πράγματα που ήταν καιρός κάποιος να τολμήσει, εφόσον η ευρηματικότητα στην ποπ κουλτούρα ανακυκλώνεται (αν σκεφτούμε πως η τελευταία φορά που μας σόκαρε πραγματικά κάτι ήταν «το φόρεμα από κρέας της Lady Gaga», κάτι που πια μέσα στο cringeworthy σύμπαν του Tommy Cash μοιάζει σχεδόν παιδικό);.   

Όταν τον ρωτούν αν αυτό που κάνει είναι αλιθινό ή σάτιρα απαντά «Τι είναι αληθινό και τι όχι; Ό,τι λέω είναι αλήθεια, αλλά η ζωή είναι ένα αστείο. Το να ζεις είναι τέχνη». Δεν τον ενδιαφέρει η τέχνη του να έχει (ή να προσποιείται ότι έχει) βάθος. Θέλει απλά ο κόσμος να καταλαβαίνει το μήνυμα που θέλει να επικοινωνήσει. Ποιο είναι αυτό; Οι στίχοι του είναι αυστηρά απολιτίκ, όπως λέει εκτός του ότι η τέχνη σήμερα καταπιάνεται πολύ έντονα με την πολιτική, ο κύκλος του δεν ασχολείται, δεν αράζει με τους φίλους του να μιλήσουν για τον Τραμπ, οι γονείς του στο σπίτι δεν έκαναν πολιτικές συζητήσεις. «Θέλω να κάνω φαντασία. Θέλω να πάρω τους ανθρώπους μακριά από τις σκατένιες ζωές τους, μακριά από τις σκατένιες 9 με 5 δουλειές τους, της σκατένιες σχέσεις τους, τον σκατόκαιρο και να τους φέρω μέσα σε αυτόν τον μαγικό κόσμο όπου μπορείς να εξαφανιστείς για λίγες ώρες, όπως με μία ταινία».

Ο Tommy Cash φαίνεται να μην αντιμετωπίζει τη μουσική σαν ένα ξεχωριστό art medium αλλά σαν το όχημα μέσα από το οποίο μπορεί να εξασκήσει και τα υπόλοιπα ενδιαφέροντά του, που πέρα από τη σκηνοθεσία, έχουν να κάνουν με τη ζωγραφική και τη μόδα. Έχει ήδη τη δική του σειρά ρούχων την κατεύθυνση της οποίας έχει εμπνευστεί από την παιδική του ηλικία. Οι γονείς του εμπορεύονταν μαϊμού Adidas προϊόντα από τη Μόσχα και τα πωλούσαν σε παζάρια του Ταλίν, έτσι η σειρά του έχει για παράδειγμα κάλτσες με την επιγραφή Adimas ή Adidag και ονομάζεται Kenye East, τρολάροντας με το προφανές.

Ο ιδιόρρυθμος ράπερ που πολλοί βιάστηκαν να ονομάσουν μπάσταρδο των Die Anwoord ή απλώς ένα προϊόν της γενιάς του κυκλοφόρησε το δεύτερο δίσκο του με τίτλο ¥€$ τον περασμένο Νοέμβρη, ετοιμάζεται για την πρώτη του έκθεση μαζί με τον σχεδιαστή Rick Owens, το καλοκαίρι θα σαρώσει τα φεστιβάλ με την unsettling σκηνή του παρουσία και μετά θα αφοσιωθεί στο γράψιμο νέας μουσικής. Όπως είπε στη μεγάλη συνέντευξή του στο NME, «Το τρας είναι όμορφο, και στ’ αλήθεια, όσο απομακρυνόμαστε από το τρας, αυτό δείχνει ακόμα πιο όμορφο». Καλώς ήρθατε στο σύμπαν του Tommy Cash. Yes, you cannot unsee this.