H metal πλευρά της Αθήνας: Οι έλληνες μεταλάδες, τα σημεία συνάντησης, metal sites και η playlist του Legacy Club
Greek metal
Η heavy metal φυλή της Ελλάδας έχει λόγους να είναι περήφανη (ακόμα κι αν δεν τους είχε περήφανη θα ήταν, γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Οι στίχοι των τραγουδιών που ακούει αβαντάρουν την περηφάνια του μοναχικού, ατρόμητου, ξεχωριστού μουσικού μαχητή). Κατάφερε να δει μπάντες της να κάνουν παγκόσμιες περιοδείες. Κιθαρίστες της να γίνονται στάμπες σε μπλουζάκια που φορούν μεταλάδες Ευρώπης, Ασίας, Αμερικής. Aκόμα και αν, από ένα σημείο και μετά, δεν αντέχεις τις πικρές σιροπιαστές «καζατζίδικου» ύφους ατάκες της, όπως «Μόνοι μας είμαστε στη γη. Οι άλλοι δεν μας αντέχουν για τη μουσική που, εμείς, αγαπάμε», την παραδέχεσαι. Είναι ενεργή. Υπάρχουν χώροι ν’ ακουστεί η μουσική της ζωντανά. Και οι μπάντες που αξίζουν δεν δυσκολεύονται να βρουν κοινό να τις ακούσει.
Οι Έλληνες μέταλ φανς θυμίζουν κάτι από την ΚΝΕ των 70s. Έχουν τους δικούς τους απαράβατους ενδυματολογικούς κώδικες. Τα ηχητικά τους πιστεύω είναι συγκεκριμένα και αδιαπέραστα από ηχητικές μπούκες άλλων μουσικών ομάδων. Θεωρούν πως όλα τα τραγούδια της γης πρέπει να έχουν χώρο για σόλο ηλεκτρικής κιθάρας. Αυτόκλητα θεωρούν πως είναι οι τελευταίοι ήρωες του ροκ, άρα έχουν την ιερή υποχρέωση να το διατηρήσουν ζωντανό. Στις κουβέντες τους, άγνωστο γιατί, αποθεώνουν το παρελθόν. Είναι κάτι σαν νομοτέλεια να θεωρούν πως η φάση ήταν καλύτερη παλιότερα. Ο μπαρουτοκαπνισμός ως ιδέα τους εξιτάρει. Ο σεβασμός που θα δείξουν σε κάποιον είναι άρρηκτα δεμένος με το χρόνο παρουσίας του σε συναυλίες ή σε κλαμπ, που κάποτε υπήρχαν, γινόταν χαμός, αλλά οι περισσότεροι δεν πρόλαβαν ή δεν κατάφεραν να φτάσουν ως εκεί.
Θα σε δω στο Shiva
Οι μεταλάδες της Αθήνας έχουν συγκεκριμένα σημεία συνάντησης. Ένα απ’ αυτά είναι το δισκάδικο του Γιώργου. Λέγεται «Shiva». Βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας (Νικηταρά 6). Είναι μακρόστενο, δεξιά και αριστερά υπάρχουν CD, LP και συλλεκτικές κασετίνες με οπτικοακουστικό υλικό κλασικών metal γκρουπ. Στο βάθος του χώρου υπάρχει ένα ξεγυρισμένο φωτογραφικό πανό του μακαρίτη, του Phil Lynott (τραγουδιστή και μπασίστα των Thin Lizzy) και το ταγάρι των Poll.
Ο Γιώργος, που «τρέχει» το μαγαζί και είναι επίσης owner και Dj στο κλαμπ «Legacy», λέει: «Πιτσιρικάς, στα μέσα της δεκαετίας του ’80, ήμουν 72 κιλά. Και όταν έβγαινα έξω, με φουλ εξοπλισμό, έφτανα τα 82. Δεν ήταν δυνατό να με δουν οι φίλοι μου “γυμνό”. Χωρίς τη μέταλ στολή, εννοώ. Τότε δεν υπήρχαν λεφτά. Τα χαρτζιλίκια δεν έφταναν ν’ αγοράσω μια έτοιμη με καρφιά –πυραμίδες– ζώνη από το Top-Man στο Μοναστηράκι. Έφτιαχνα τις δικές μου ζώνες. Όταν τις τελείωνα, τις φόραγα και μετά σεργιάνιζα στα κλαμπ περήφανος για τις δημιουργίες μου. Για μένα, ο μεταλάς, ο κάθε μεταλάς, κρύβει ένα παιδί μέσα του. Και το λέω αυτό γιατί έχω παίξει ξύλο για τους Iron Maiden όταν άλλοι μου έλεγαν πως οι μπάντες που γούσταραν ήταν καλύτερες από εκείνη που γούσταρα εγώ. Δεν πιστεύω πως έχω αλλάξει και πολύ από εκείνη την εποχή. Απλά με το πέρασμα του χρόνου έμαθα να σέβομαι τις μουσικές που ακούν οι άλλοι. Το πρώτο μου πείραμα στο εμπόριο έγινε στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Πήγα με κάτι άλμπουμ σε ένα πεζοδρόμιο στο Μοναστηράκι ελπίζοντας να τα πουλήσω. Την πρώτη φορά δεν έγινε τίποτε. Και τη δεύτερη το ίδιο. Την τρίτη κάτι “έφυγε”. Λίγο αργότερα είπα να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. Να φτιάξω heavy metal δισκάδικο. Ένας φίλος που πουλούσαμε μαζί στο πεζοδρόμιο και, στο μεταξύ, είχε ανοίξει δισκάδικο, μου είπε πως ήθελε να το δώσει μόνο σε μένα. Εγώ, τότε, δεν είχα μία. Πούλησα τα πάντα για να πάρω το μαγαζί. Ρίσκαρα, αλλά πίστευα πολύ στη μουσική. Έχω αλλάξει δεκάδες επαγγέλματα. Μέχρι τη στιγμή του δισκάδικου δούλευα οικοδομή. Κάποια στιγμή έπιασα δουλειά σε εταιρεία. Δεν το άντεξα. Έφυγα. Δεν μου πάει η υποχρεωτική ευγένεια. Γι’ αυτό και δεν έγινα ποτέ μου “επαγγελματίας”. Πάντα έλεγα αυτό που ένιωθα είτε σε φίλο είτε σε πελάτη. Πιστεύω πως η πιο δημιουργική περίοδο της μέταλ μουσικής ήταν έως τις αρχές του ’90. Άλλαξε, έγινε μόδα, όταν οι Μετάλικα πήραν Γκράμι. Το έβαλαν στα σαλόνια. Δεν δέχομαι τους διαχωρισμούς που κάποια στιγμή έγιναν στον ήχο που μ’ αρέσει. Για μένα το heavy metal είναι μια μουσική».
Voodoo Child
Είναι λίντερ στη βλασφημία. Το απολαμβάνει. Στη σκηνή ο Σάκης με την μπάντα του υποδύεται πολλαπλούς ρόλους. Δεν είναι ένας ακόμα τραγουδιστής, ένας ακόμα κιθαρίστας. Οι συναυλίες του μοιάζουν με αναπαράσταση σατανιστικής φιέστας. Στην υπόλοιπη ζωή του ο Σάκης είναι λιγότερο θεατρικός. Συνθέτει μουσική, γράφει στίχους, είναι παραγωγός και ατζέντης στους Rotting Christ. Ελληνικό γκρουπ με παγκόσμια αναγνώριση στο death metal. Οι Christ γεννήθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Το βιογραφικό τους μετρά περισσότερες από 1.000 εμφανίσεις. Έχουν κυκλοφορήσει 11 άλμπουμ. Έχουν δεχτεί, σε Ελλάδα και εξωτερικό, αναθέματα για την καλλιτεχνική τους ταυτότητα. Η τελευταία, εκτός της μουσικής (σε εξώφυλλα δίσκων, πανό συναυλιών, διαφημιστικές αφίσες), περιλαμβάνει ανάποδους σταυρούς, πεντάλφες, ύμνους στο σατανά, σιχτιριλίκια στα θεία. Ο Σάκης ζει στη Νέα Ιωνία. Αυτές τις μέρες προβάρει διαρκώς.Το περασμένο καλοκαίρι οι Rotting Christ περιόδευσαν σε μεγάλα μέταλ φεστιβάλ. Αυτές τις μέρες περιοδεύουν σε χώρες της Κεντρικής Ευρώπης. Στις 7 Δεκεμβρίου θα εμφανιστούν στην Αθήνα παρουσιάζοντας μουσική απ’ όλη την καριέρα τους. Καθόλου άσχημα για τη μέταλ μπάντα του, που η πρώτη ευρωπαϊκή της περιοδεία έγινε το 1993, είχε τον τίτλο «Fuck Christ Tour» και πραγματοποιήθηκε σε λούμπεν καταγώγια των 100 ατόμων.
Ο χώρος της τέχνης είναι ένα άσυλο που ο καθένας μπορεί να εκφράζει την αντιδραστικότητά του. Και ο ήχος μας είναι ακραίος γιατί δεν μας αρέσει ο κόσμος, όπως τον βλέπουμε.
Rotting Christ
Στην ερώτηση: «Γιατί ο ήχος σου, οι στίχοι σου, έχουν τόση κακία;» o Σάκης λέει: «Ο χώρος της τέχνης είναι ένα άσυλο που ο καθένας μπορεί να εκφράζει την αντιδραστικότητά του. Και ο ήχος μας είναι ακραίος γιατί δεν μας αρέσει ο κόσμος, όπως τον βλέπουμε. Η μουσική που μ’ εκφράζει δεν είναι χαρούμενη. Δεν νομίζω πως είμαι καταθλιπτικός τύπος. Μ’ αρέσει η έντονη μουσική που βγάζει μέσα της πόνο και δυστυχία. Με τους Rotting Christ Θέλουμε να εμφανιστούμε όπου υπάρχει χεβιμεταλάς. Και μ’ αρέσει που στην Ελλάδα το συγκεκριμένο είδος μουσικής έχει μια μασονικού τύπου οργάνωση. Για να μην παρεξηγηθούμε, αυτό το λέω γιατί γνωρίζω πως φαν του μέταλ αγαπούν τη μουσική τους με πάθος. Αυτό είναι όλο. Κατά τα άλλα, ταξιδεύοντας, έμαθα πως όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίδιοι. Πως αν τσιμπήσει ζωύφιο έναν Έλληνα, έναν Βραζιλιάνο ή έναν Ρώσο, ο πόνος που θα νιώσει ο καθένας απ’ αυτούς δεν θα έχει διαφορά. Δεν διαχωρίζω τους ανθρώπους με βάση το χρώμα. Οι Christ θα μπορούσαν να έχουν έγχρωμο μουσικό στη σύνθεσή τους. Το μέταλ πάνω απ’ όλα είναι μουσική. Είναι το διάλειμμα των ανθρώπων, όταν θέλουν να ξεφύγουν από την κοινωνική ισοπέδωση που υφίστανται στο υπόλοιπο της ζωής τους». Οι Rotting Christ έγιναν μπάντα πριν κυκλοφορήσουν κινητά (τηλέφωνα), όταν το e-mail και το ίντερνετ ήταν φαντασία.
Ο Σάκης θυμάται: «Ήμασταν τυχεροί. Γράψαμε death metal όταν το έκανε και η υπόλοιπη Ευρώπη. Αυτό βοήθησε. Γίναμε μέρος μιας παγκόσμιας σκηνής τη στιγμή που ξεκίναγε. Πάντοτε θέλαμε να παίζουμε στο εξωτερικό. Και γι’ αυτό το λόγο στέλναμε αδιάκοπα γράμματα με γραμματόσημα σε μάνατζερ και δισκογραφικές εταιρείες του χώρου. Η φάση μάς έκατσε. Αλλά και εμείς δουλεύαμε διαρκώς. Αυτό λέω και στα παιδιά που ξεκινούν σήμερα. Να δουλεύουν σκληρά και να έχουν πειθαρχία στον τρόπο δουλειάς τους. Οι Rotting Christ πλέον δεν έχουν την ανάγκη μάνατζερ. Εγώ κάνω όλη τη δουλειά. Δεν θέλω κανέναν πάνω από το κεφάλι μου, δεν μ’ ενδιαφέρουν οι μεσάζοντες. Είμαστε μια μέταλ μπάντα και έτσι θα μείνουμε. Είμαστε αντεργκράουντ από επιλογή».
«Παίζω με τον Ozzy»
O Gus έχει «τρελό» βιογραφικό. Ζει ανάμεσα στη Θεσσαλονίκη, το Χόλιγουντ, την Αθήνα και σε όποια άλλη πόλη κάτσει συναυλία. Είναι κιθαρίστας του Ozzy. Με την προσωπική του μπάντα Firewind έχουν κλείσει δέκα χρόνια καριέρας. Από το 2003 έχουν κυκλοφορήσει επτά power metal άλμπουμ. Στο τέλος του μήνα και τον Νοέμβρη θα περιοδεύσουν στην Αυστραλία. Ο Gus δηλώνει: «Η μέταλ σκηνή της Ελλάδας είναι η μοναδική που έχει στείλει, με επιτυχία, μπάντες στο εξωτερικό. Δεν γνωρίζω άλλο μουσικό είδος που να “τρέχει” στην Ελλάδα και να έχει μπάντες που κάνουν παγκόσμιες περιοδείες. Η ποπ σκηνή της χώρας είναι βασισμένη στο μπουζούκι. Αυτό δεν θα το ακούσει ο Άγγλος ή ο Αμερικάνος. Επίσης τα αγγλικά των ποπ σταρ της χώρας μας είναι χάλια. Για τα άλλα μουσικά στιλ δεν γνωρίζω και πολλά. Πάντως το ροκ και το μέταλ είναι άλλος κόσμος. Οι φαν δένονται με τις μπάντες. Τις ακολουθούν για πάντα. Αυτό για μένα είναι τρόπος ζωής. Τα κλασικά μέταλ τραγούδια δεν είναι από εκείνα που θα παίξουν λίγες εβδομάδες στο ραδιόφωνο και μετά θα ξεχαστούν. Κρατούν στο χρόνο. Οι φαν θεωρούν την πίστη τους στο είδος αξία ζωής».
O Gus είναι γεννημένος κιθαρίστας. Ο πατέρας του ήταν μουσικός. Όταν ήταν δέκα ετών του ζήτησε να του αγοράσει κιθάρα. Εκείνος το έκανε αγοράζοντάς του μια ακουστική. Στα δεκαοκτώ του παρακολουθούσε μαθήματα στο Berklee College of Music, τη Μέκκα εκπαίδευσης κάθε ροκ-τζαζ μουσικού. Ο Gus στη σκηνή κυκλοφορεί με ακαταμάχητη αυτοπεποίθηση. Έχει ροκάρει για χιλιάδες σε Ευρώπη και Αμερική είτε παίζοντας με την μπάντα του είτε με τον παππού Ozzy. Παίζει με κιθάρα ESP. Η εταιρεία κατασκευής της πιστεύει πως η υπογραφή του στο σώμα της είναι εμπορεύσιμη αξία. Φτιάχτηκε με βάση της δικές του προδιαγραφές.
Ο Gas G, που το όνομά του είναι Κώστας Καραμητρούδης, λέει: «Οι συναυλίες που έδωσα στην Ελλάδα με τον Ozzy ήταν από τις καλύτερες στιγμές της καριέρας μου. Στην πρώτη, στη Μαλακάσα, είχα τρελό άγχος. Σε ό,τι αφορά την καριέρα μου πιστεύω πως η δυναμική του μέταλ μπορεί να καταγράφεται ιδανικά στα live της. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν γουστάρουν τα άλμπουμ που κυκλοφορούν οι Firewind, αλλά άλλαξαν γνώμη όταν μας είδαν στη σκηνή. Για μένα τα πάντα δεν είναι ένα καλό τραγούδι ή να γίνεις γνωστός για μια βραδιά. Μ’ αρέσουν τα πράγματα που έχουν διάρκεια. Το ίδιο πιστεύω και για την επιτυχία. Είμαι 100% ένας μέταλ κιθαρίστας. Δεν θα μπορούσα να είμαι κάτι άλλο. Ας πούμε, φανκ κιθαρίστας. Δεν μου αρέσει καν το πώς ακούγεται αυτή η λέξη…».
Dress for Success
O «Menios» είναι κάτι σαν τα «Zara» για τα ρούχα και τα αξεσουάρ των μεταλάδων. Στα δύο καταστήματα σε Αθήνα (Θεμιστοκλέους 42) και Θεσσαλονίκη (Δημ. Γούναρη 33) ο ταγμένος μεταλάς βρίσκει λύσεις για κάθε πρόβλημα στην εμφάνισή του. Από τον Παναγιώτη, υπεύθυνο του καταστήματος στην Αθήνα, ζητήσαμε το Τοπ-10 των δημοφιλέστερων αντικειμένων που του ζητούν οι μεταλάδες της Αθήνας.
Sweatbands, τα γνωστά περικάρπια για τον ιδρώτα, διάφορα
Μενταγιόν (διάφορα) από ατσάλι ή ασήμι, που απεικονίζουν σπαθιά, νεκροκεφαλές, δράκους και διαφόρων ειδών σταυρούς
Καρφίτσες επισμαλτωμένες με τα logos των συγκροτημάτων
T-shirt (black) Ramones - Seal
Διάφορα t-shirts από ελληνικές metal μπάντες, όπως Rotting Christ, Septic Flesh, Nightstalker κ.ά. Νομίζω πως πρέπει να αποτελούν μια κατηγορία μόνα τους, γιατί είναι πολύ λιγότερα συγκριτικά με τις ξένες μπάντες.
Διάφορα t-shirts με νεκροκεφαλές –ουδέτερα σχέδια, δηλαδή– και άλλες φιγούρες φαντασίας (δράκοι, βαμπίρ, δαίμονες κ.ά.)
Greek metal sites
www.rockmacine.gr - Ιντερνετικό ραδιόφωνο που παίζει hard rock και heavy metal. Στις σελίδες του site υπάρχουν νέα για τα live που έγιναν ή ανακοινώθηκαν πως θα γίνουν στην Ελλάδα.
www.rockhard.gr - Δεν είναι μόνο πως παρουσιάζει μουσικά νέα από τη heavy metal σκηνή ή φιλοξενεί γραπτές απόψεις ειδικών του είδους. Εκτός των άλλων, το site περιέχει ενότητες γύρω από τη heavy αισθητική (video games, παρουσιάσεις DVD).
www.metalzone.gr - Λειτουργεί από τον Μάιο του 2001. Είναι η εξέλιξη της ομώνυμης ραδιοφωνικής εκπομπής που, από το 1988, ακούγεται μέσω του ραδιοφωνικού σταθμού «Επικοινωνία», δημιούργημα του Δήμου Ηρακλείου Αττικής. Το site είναι δίγλωσσο (αγγλικά - ελληνικά).
www.rockoverdose.gr - Από την Καστοριά με αγάπη για το μέταλ. Το site περιέχει νέα, κριτικές, συνεντεύξεις και ανακοινώσεις συναυλιών.
www.rockinathens.gr - Εκτός από τις στάνταρ ενότητες (κριτικές άλμπουμ, νέα από το χώρο του metal), το site έχει και στήλες που αφορούν την ελληνική μέταλ σκηνή.
Metal ναοί της Αθήνας
Legacy Rock Area Σαρρή 50, Ψυρρή. Ανοιχτά καθημερινά. Κάθε βραδιά και διαφορετικός DJ. Τα Σάββατα παίζουν δύο DJs. Στο κλαμπ, οι δημοφιλέστερες μπίρες λέγονται «Trooper». Η ετικέτα έχει το λογότυπο από το ομώνυμο σινγκλ των Iron Maiden. Συχνά το κλαμπ φιλοξενεί και live γκρουπ.
Seven Sins Club Θεμιστοκλέους & Γαμβέτα 5, πλατεία Κάνιγγος. Live σκηνή. Φιλοξενούνται μπάντες από πολλά είδη. Εννοείται, metal.
Rainbow Δεκελέων 40, Γκάζι. Κάθε Κυριακή live με ελληνικές μπάντες. Το κλαμπ τις Τρίτες είναι κλειστό.
Μιλήσαμε με τον τραγουδοποιό, μουσικό παραγωγό και γιατρό, Βασίλη Παπαζώτο, για τις πετυχημένες διασκευές στο project Μουσικό Μπαλκόνι και την αγάπη του για τη μουσική και ιατρική
14°
